عجیب‌ترین پروژه بازتولید خودرو، فولکس‌واگن کارمن گیا با پیشرانه وایپر!
در دنیای خودروهای سفارشی، گاهی ایده‌هایی چنان جسورانه مطرح می‌شوند که مرز میان نبوغ و دیوانگی را جابجا می‌کنند. پروژه مامبای آبی یکی از همین ایده‌هاست؛ یک فولکس‌واگن کارمن گیای مدل ۱۹۶۷ که کالبد زیبای ایتالیایی خود را حفظ کرده، اما در سینه‌اش قلب تپندهٔ V10 و غول‌پیکر دوج وایپر را جای داده است. این خودرو نه یک بازسازی، بلکه یک آفرینش دوباره است که تعاریف را به چالش می‌کشد. فولکس‌واگن کارمن گیا که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۴ تولید می‌شد، همیشه به خاطر طراحی چشم‌نواز بدنه توسط استودیوی ایتالیایی گیا و پلتفرم قابل‌اعتماد فولکس بیتل شهرت داشت. این خودرو زیبا، مقرون‌به‌صرفه و قابل‌اعتماد بود، اما با حداکثر قدرت ۶۰ اسب بخار، هرگز یک خودروی اسپرت واقعی به شمار نمی‌رفت.
داستان این هیولای منحصربه‌فرد از یک کارگاه سفارشی‌سازی به نام Deanz Rodz and Race Carz در ایلینوی آمریکا و ذهن خلاق مالک آن بنام دین آغاز شد. او یک کارمن گیای مدل ۱۹۶۷ را پیدا کرد که آن‌قدر پوسیده و فرسوده بود که به نظر نمی‌رسید مقصد نهایی جز اوراق‌فروشی داشته باشد؛ اما دین به‌جای بازسازی این خودرو به شکل استاندارد، تصمیم گرفت یک شوک بزرگ به آن وارد کند یعنی پیوند زدن بزرگ‌ترین پیشرانه‌ای که تاکنون روی یک خودروی تولیدی آمریکایی نصب شده است.
این ایده در عمل یک چالش مهندسی عظیم بود. کارمن گیا یک خودروی موتور عقب بود، درحالی‌که پیشرانهٔ حجیم V10 وایپر باید در جلوی خودرو نصب می‌شد. این تغییر بنیادی یعنی شاسی اصلی خودرو کاملاً بدون استفاده می‌شد. تیم کارگاه نزدیک به دو سال زمان صرف طراحی و ساخت یک شاسی فضایی کاملاً سفارشی کرد؛ سازه‌ای که نه‌تنها بتواند وزن و ابعاد موتور جدید را تحمل کند، بلکه قابلیت مدیریت قدرتی تا ۱۰۰۰ اسب بخار را نیز داشته باشد. پس از آماده شدن شاسی و قوای محرکه، نوبت به بدنه رسید. ازآنجایی‌که شاسی جدید عریض‌تر و طویل‌تر از نسخهٔ اصلی بود، حتی یک قطعه از بدنهٔ قدیمی نیز قابل‌استفاده نبود. تمام پنل‌های بدنه، از گلگیرها گرفته تا سقف، به روش سنتی و با دست از ورق‌های فولادی ساخته شدند. چراغ‌های جلوی یک مینی کوپر مدرن جایگزین نمونه‌های کلاسیک شد و کاپوت به‌صورت یکپارچه با گلگیرها و روبه‌جلو باز می‌شوند تا دسترسی به موتور غول‌پیکر آسان باشد.
زیر کاپوت، یک پیشرانهٔ ۸.۴ لیتری V10 نسل سوم وایپر قرار گرفته است. اگرچه این موتور با تغییراتی جزئی توانایی تولید قدرت بیشتری را دارد اما برای اطمینان از قابلیت رانندگی روزمره و پایداری، خروجی آن روی حدود ۶۵۰ اسب بخار محدود شده است. این نیروی عظیم از طریق یک گیربکس شش سرعته دستی ترمک به چرخ‌های عظیم عقب منتقل می‌شود.
فضای داخلی نیز به‌اندازهٔ بیرون خودرو خیره‌کننده است. داشبورد و کنسول مرکزی از فولاد ساخته شده و با چرم باکیفیت روی صندلی‌ها و پنل درها ترکیب شده است. تمامی نشانگرها و دکمه‌ها به‌صورت سفارشی برای این خودرو طراحی شده‌اند و امکانات مدرنی مانند سیستم تهویه مطبوع و دو نمایشگر لمسی LCD نیز به آن اضافه شده است. مامبای آبی که ساخت آن در سال ۲۰۱۳ به پایان رسید، نه‌تنها یک خودروی قابل رانندگی، بلکه یک اثر هنری برنده جوایز متعدد در معتبرترین نمایشگاه‌های خودروی آمریکا است.