داستان نسل پنجم فولکس‌واگن جتا، سدان اقتصادی با نصف موتور لامبورگینی!

در دنیای خودرو، گاهی داستان‌هایی پنهان است که باورش سخت به نظر می‌رسد. تصور کنید یک سدان کاملاً معمولی و اقتصادی بخشی از DNA یک سوپراسپرت افسانه‌ای را به ارث برده باشد. این دقیقاً قصه عجیب نسل پنجم فولکس‌واگن جتا و لامبورگینی گالاردو است. یکی سدانی بی‌ادعا و فراموش‌شده و دیگری، پوستری روی دیوار اتاق هر عشق ماشینی؛ اما این دو خودروی بی‌ربط، یک ویژگی مشترک دارند، یک پیشرانه قدرتمند که نیمی از آن در جتا و نسخه کامل آن در گالاردو نفس می‌کشید.

نسل پنجم فولکس‌واگن جتا که در نمایشگاه خودروی لس‌آنجلس در سال ۲۰۰۵ رونمایی شد، با طیف وسیعی از پیشرانه‌ها عرضه می‌شد اما برگ برنده پنهان آن، موتور پایه بازار آمریکا یعنی یک پیشرانه ۲.۵ لیتری پنج سیلندر خطی با ۲۰ سوپاپ بود. شاید در نگاه اول این موضوع چندان هیجان‌انگیز نباشد اما این موتور در اصل نیمی از پیشرانه V10 لامبورگینی گالاردو بود.

فولکس‌واگن در بیانیه مطبوعاتی رسمی خود اعلام کرد این پیشرانه جدید بر اساس موتور V10 لامبورگینی گالاردو و با فناوری‌هایی از بوگاتی ویرون ساخته شده است. این دو موتور حتی در ابعاد کلیدی مثل قطر سیلندر و کورس پیستون کاملاً یکسان بودند. البته این اصالت ایتالیایی به معنای عملکردی طوفانی نبود. موتور پنج سیلندر جتا تنها ۱۶۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که با هیجان یک سوپراسپرت فرسنگ‌ها فاصله داشت. گزینه‌های دیگر شامل یک موتور ۲ لیتری توربوشارژ با قدرت ۱۹۷ اسب بخار و یک موتور ۱.۹ لیتری دیزل بودند.

نسل پنجم جتا درواقع نسخه سدان پنجمین نسل از فولکس‌واگن گلف بود. این خودرو بسته به بازار با نام‌های دیگری چون بورا یا ساگیتار نیز شناخته می‌شد و هدفش جذب خانواده‌هایی بود که به فضای صندوق‌عقب بیشتری نسبت به یک هاچ‌بک نیاز داشتند. درنهایت، داستان این سدان با قلب ایتالیایی در سال ۲۰۱۰ به پایان رسید اما هنوز هم یادآور این حقیقت است که گاهی در قلب معمولی‌ترین خودروها، رگه‌هایی از هیجان و اصالت پنهان شده است.