چرا جدایی پولستار از ولوو اشتباه بود؟ تحلیل یک تصمیم غلط و پرهزینه
در سال ۲۰۱۷، ولوو اعلام کرد که بخش پرفورمنس خود یعنی پولستار را به یک شرکت مستقل برای تولید خودروهای برقی تبدیل می‌کند. این تصمیم در آن زمان عجیب به نظر می‌رسید زیرا پولستار هرگز اعتباری هم‌تراز با بخش M ب‌ام‌و یا AMG مرسدس بنز نداشت. حالا پس از گذشت چند سال، با وجود معرفی محصولات جذاب، پولستار نتوانسته به یک برند برجسته و مطرح تبدیل شود و در سال ۲۰۲۴ تنها ۴۴,۸۵۱ دستگاه در سراسر جهان فروخته است. برای مقایسه، ولوو در همین مدت ۷۶۳,۳۸۹ دستگاه خودرو به فروش رسانده که ۱۷۵,۱۹۴ دستگاه آن برقی بوده است. این آمار سؤالی اساسی را مطرح می‌کند: آیا این جدایی، یک فرصت سوزی بزرگ برای هر دو برند نبود؟
ایجاد یک برند جدید به‌ویژه در بازار رقابتی آمریکا، چالشی بزرگ است. مصرف‌کنندگان به برندها وفادارند و پذیرش یک نام جدید زمان‌بر است. بر اساس مطالعه‌ای از AutoPacific، تنها ۵ درصد از خریداران خودروی جدید، پولستار را به‌عنوان یک گزینه در نظر می‌گیرند، درحالی‌که این رقم برای ولوو ۱۳ درصد است. رابی دی‌گراف، مدیر بینش محصول و مصرف‌کننده در این موسسه می‌گوید:
بررسی ما از بیش از ۱۸ هزار خریدار خودروی جدید نشان داد که تمایل به خرید یا لیزینگ از پولستار بسیار پایین‌تر از ولوو است. این موضوع وقتی پیچیده‌تر می‌شود که بدانیم بسیاری از مصرف‌کنندگان حتی نمی‌دانند پولستار چیست یا چه شرکتی آن را می‌سازد.
این چالش با استراتژی نام‌گذاری گیج‌کننده پولستار تشدید شده است. خودروهای این برند نه بر اساس اندازه بلکه به ترتیب تاریخ عرضه نام‌گذاری شده‌اند و درنتیجه، پولستار ۴ از پولستار ۳ کوچک‌تر است! این سردرگمی، ارتباط برقرار کردن با مشتریان را دشوارتر می‌کند.
فرصت‌هایی که از دست رفتند
اولین محصول پولستار یعنی پولستار ۱، یک کوپهٔ هیبریدی ۶۰۰ اسب بخاری خیره‌کننده بود که بر اساس کانسپت کوپهٔ ولوو در سال ۲۰۱۳ ساخته شد. اگر این خودرو به‌عنوان جانشین مدل افسانه‌ای P1800 ولوو عرضه می‌شد، می‌توانست تأثیری مشابه R8 بر برند آئودی داشته باشد و تصویر ولوو را از یک خودروساز ایمن به یک برند جذاب و اسپرت تغییر دهد اما ولوو این فرصت طلایی را به برندی ناشناخته واگذار کرد. دومین فرصت سوزی بزرگ، رقابت با تسلا مدل ۳ بود. پولستار ۲ در اصل بر پایه کانسپت 40.2 ولوو طراحی شده بود و می‌توانست به S40 تولیدی با برند ولوو تبدیل شود. اگر این اتفاق می‌افتاد، ولوو می‌توانست از همان ابتدا با ارائهٔ نسخه‌های متنوع و مقرون‌به‌صرفه، مستقیماً با پرفروش‌ترین محصول تسلا رقابت کند اما پولستار ۲ با یک نسخهٔ پرفورمنس و گران‌قیمت وارد بازار شد و فرصت کلیدی برای جذب مشتریان اولیه بازار خودروی برقی را از دست داد.
ضعف در فناوری و شبکه فروش
امروز، مدل‌های جدیدی مانند پولستار ۳ و پولستار ۴ نیز می‌توانستند به‌راحتی سبد محصولات برقی ولوو را کامل کنند اما مسئلهٔ بزرگ‌تر، عقب‌ماندگی فنی است. این خودروهای گران‌قیمت فاقد معماری شارژ ۸۰۰ ولتی هستند؛ فناوری‌ای که از سال ۲۰۲۰ در خودروهای ارزان‌تر نیز در دسترس بوده است. این در حالی است که شرکت مادر هردو برند یعنی جیلی، در برندهای دیگر خود مانند زیکر از فناوری‌های بسیار پیشرفته‌تری استفاده می‌کند. برای مثال، زیکر 001 FR با ۱۲۶۵ اسب بخار قدرت، تنها در ۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این سؤال پیش می‌آید که چرا پولستار که قرار بود یک برند پرفورمنس باشد، حتی پرچم‌دار فناوری در گروه خود نیست؟
علاوه بر این، پولستار از کمبود شدید شبکه فروش و خدمات رنج می‌برد. دی‌گراف می‌گوید:
برای تست یک پولستار، من باید ساعت‌ها رانندگی کنم، درحالی‌که سه نمایندگی معتبر ولوو در نزدیکی من وجود دارد. این دسترسی فیزیکی برای ایجاد آگاهی و اعتماد مشتری ضروری است.
این ضعف، به‌ویژه در بازار پرنوسان خودروی برقی آمریکا، یک پاشنهٔ آشیل بزرگ است. علاوه بر این، درحالی‌که فروش خودروهای برقی ولوو در آمریکا در سال ۲۰۲۴ با کاهش ۵۹ درصدی مواجه شد، فروش مدل‌های پلاگین‌هیبریدی آن ۶۹ درصد رشد کرد. پولستار به‌عنوان یک برند تمام برقی، از این انعطاف‌پذیری بی‌بهره است. درنهایت، به نظر می‌رسد جدایی این دو برند، به تضعیف هر دو منجر شد. ولوو فرصت تبدیل شدن به یک برند هیجان‌انگیز و رقیب جدی تسلا را از دست داد و پولستار با چالش‌های هویتی، دسترسی محدود به بازار و عقب‌ماندگی فنی دست‌وپنجه نرم می‌کند. شاید اگر این دو هرگز از هم جدا نمی‌شدند، امروز هر دو در جایگاه قدرتمندتری قرار داشتند.
منبع: CarBuzz