اعتراض آلفارومئو به استلانتیس پس از عرضه توناله با برند دوج
آلفارومئو از شرکت مادر خود استلانتیس و دوج به خاطر عرضهٔ کراس‌اوور جدید توناله در قالب هورنت بسیار عصبانی است. البته فهمیدن دلیل این عصبانیت سخت نیست چون توناله محصول بسیار مهمی برای آلفارومئو محسوب می‌شود. هرچند سدان جولیا و کراس‌اوور استلویو بسیار تحسین شده‌اند اما فروش بالایی ندارد. به همین دلیل، آلفا امید زیادی به توناله دارد تا در بخش محبوب کراس‌اوورهای کامپکت با اولین قوای محرکهٔ هیبریدی این برند بتواند خریداران را به سمت خود جلب کند؛ اما استلانتیس که به دوج اجازه داده هورنت را با هزاران دلار قیمت کمتر به بازار عرضه کند، امیدهای آلفارومئو را کمرنگ کرده است.
به گزارش The Drive، برند ایتالیایی اصلاً از این موضوع خوشحال نیست. منبعی در آلفارومئو در گفتگو با این وب‌سایت گفته است که توناله به‌عنوان پروژه‌ای برای آلفارومئو متولد شد اما توسط دوج ربوده شد تا راهی برای کاهش میانگین مصرف سوخت سبد محصولاتش باشد. بااین‌حال، اگر واقع‌گرا باشیم، کاملاً منطقی است که استلانتیس بخواهد از پتانسیل توناله بیشترین بهره را ببرد و دوج که بشدت به یک کراس‌اوور مدرن و کم‌مصرف نیاز دارد کاندیدایی عالی برای این کار محسوب می‌شود. علاوه بر این، ارزش برند دوج برای استلانتیس بیشتر از آلفارومئو است و 14 هزار پیش‌فروش هورنت ظرف تنها 24 ساعت نشان می‌دهد که این استراتژی جواب داده است.
بااین‌همه، چرا این دو خودرو باید این‌قدر شبیه به هم طراحی شوند؟ با این شرایط، چرا خریداران باید چندین هزار دلار بیشتر برای خودرویی بپردازند که می‌توانند همان را با قیمت 30 هزار دلار از نمایندگی‌های دوج بخرند؟ این در حالی است که اگر هورنت نبود، توناله با قیمتی هم‌سطح رقبای لوکسی مثل ب‌ام‌و X1 و آئودی Q3 به بازار عرضه می‌شد و می‌توانست به‌راحتی نظرات را به خود جلب کند. به گفتهٔ منبع مذکور، بودجهٔ کافی به‌منظور ساخت پانل‌های بدنهٔ فلزی جدید برای این دو خودرو وجود نداشته است و به همین دلیل تفاوت‌های آن‌ها صرفاً به چراغ‌ها، سپرها، جلوپنجره و داشبورد محدود شده است.
وی دراین‌باره گفته است:
حاشیهٔ سود در سگمنت C خصوصاً در بخش غیر لوکس اندک است و به همین دلیل سازندگان تجهیزات روی پانل‌های فلزی جدید بسیار محدود عمل می‌کنند زیرا این به سرمایه‌گذاری بزرگی نیاز دارد
البته اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، توناله و هورنت تنها خودروهایی نیستند که DNA مشترک آن‌ها کاملاً قابل‌مشاهده است. به‌عنوان‌مثال، هرچند گروه فولکس‌واگن معمولاً در متمایز کردن خودروهایی با قطعات یکسان استاد است اما مدل‌های الکتریکی کوپرا بورن و فولکس‌واگن ID.3 تقریباً غیر از چراغ‌ها و سپرها کاملاً باهم یکسان هستند. فراتر از این، تویوتا bZ4X و سوبارو سولترا هم فقط در لوگوها باهم تفاوت دارند.
اما تفاوت بزرگ اینجا است که در این موارد قیمت خودروها یکسان است و انتخاب یکی از آن‌ها به سلیقهٔ خریداران بازمی‌گردد که مثلاً ظاهر تیز و زاویه‌دار کوپرا بورن را ترجیح می‌دهند یا فرم منحنی و دوستانهٔ فولکس‌واگن ID.4 را و یا به برند تویوتا بیشتر علاقه دارند یا سوبارو را دوست دارند. این در حالی است که آلفارومئو قصد دارد توناله را به‌عنوان یک خودروی لوکس به بازار عرضه کند اما دوج با هورنت به‌طورجدی در این برنامه‌ریزی‌ها مشکل ایجاد خواهد کرد.