اولین تجربه رانندگی با آستون‌مارتین ونتیج V12، پایین‌تر از حد انتظار

به گفتهٔ رئیس سابق آستون‌مارتین «توبیاس موئرس» یعنی کسی که بر توسعهٔ ونتیج V12 جدید نظارت داشت، این سوپراسپرت جدید سریع‌ترین، قوی‌ترین و پویاترین ونتیج V12 تاریخ است. به گفتهٔ وی، این خودرو همچنین تجسمی از تمرکز آستون‌مارتین روی دینامیک رانندگی را نشان می‌دهد. صرف‌نظر از اینکه این لفاظی‌ها چقدر اعتمادبه‌نفس رانندگان ونتیج V12 را افزایش می‌دهد، این خودروی 700 اسب بخاری 285 هزار پوندی آخرین نمونه از محبوب‌ترین سوپراسپرت دوازده سیلندر آستون‌مارتین خواهد بود.

ونتیج V12 زیر پوستهٔ جدید و سبک‌وزن کربن کامپوزیتی خود رژیم غذایی سختی را برای کاهش وزن خود به تنها 1795 کیلوگرم گرفته است. همچنین بدنهٔ خودرو نیز در جلو و عقب تقویت شده و حالا استحکام آن نسبت به ونتیج معمولی 10 درصد افزایش یافته است درحالی‌که سیستم تعلیق هم در عقب 50 درصد و در جلو 40 درصد سفت‌تر شده است. پشت هرکدام از رینگ‌های 21 اینچی آلیاژی این ونتیج ترمزهای کربن سرامیکی عظیمی پنهان شده و به گفتهٔ آستون‌مارتین، به لطف بال‌ها، اسپویلرها و باله‌های جانبی فیبر کربنی جدید، خودرو در سرعت‌های بیش از 250 کیلومتر بر ساعت 205 کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند.

همان‌طور که انتظار می‌رود، ونتیج V12 پرفورمنس قابل‌توجهی دارد به‌گونه‌ای که ظرف تنها 3.5 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت و در کمتر از 7 ثانیه به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت می‌رسد درحالی‌که حداکثر سرعت آن‌هم 320 کیلومتر بر ساعت است. مصرف سوخت این ماشین هنوز اعلام نشده است ولی ما در آزمایش خود در طول 800 کیلومتر، به‌طور میانگین مصرف 19.9 لیتر در هر صد کیلومتر را ثبت کردیم. میزان تولید آلایندگی این ونتیج هم 315 گرم در هر کیلومتر است اما ازآنجایی‌که از این خودرو تنها 333 دستگاه ساخته خواهد شد که همگی قبلاً فروخته شده‌اند، ونتیج V12 به سیارهٔ ما آسیب بزرگی نخواهد زد.

اما رقبای این آستون جدید چه خودروهایی هستند؟ در یک سمت می‌توان فراری 812 سوپرفست و در سمت دیگر پورشه 911 GT3 را در نظر گرفت به‌علاوهٔ مرسدس AMG GT R که البته دیگر تولید نمی‌شود. در دوردست نیز بی‌ام‌و M8 کامپتیشن دیده می‌شود. البته روی کاغذ، ونتیج V12 رقبای واقعی کمی دارد زیرا این ماشین از یک سو یک GT تمام‌عیار است و از سوی دیگر یک هیولای متمرکز بر پیست.

بااین‌حال، در واقعیت کاملاً این‌طور نیست زیرا هرچند این سوپرکار بریتانیایی روی کاغذ پر از پتانسیل به نظر می‌رسد اما در عمل آن‌طور که ما انتظار داشتیم و می‌خواستیم عمل نمی‌کند. البته بدون شک ونتیج V12 در خط مستقیم بسیار سریع است و پیشرانهٔ 5.2 لیتری V12 توئین توربوی آن در تمام پنج دندهٔ اول در زمانی که دور موتور بیشتر از 2,500 rpm باشد، شتابی بسیار عالی و بدون تأخیر را فراهم می‌کند. خودرو در نقطهٔ اوج پیشرانه قوی‌تر هم می‌شود و هرچند عملکرد میان ردهٔ آن به‌اندازه‌ای که از 700 اسب بخار قدرت و 753 نیوتن متر گشتاور انتظار می‌رود نیست اما هیچ‌کس از پرفورمنس این خودرو گلایه‌ای نخواهد داشت زیرا از این نظر، ونتیج V12 یک هیولای مطلق است.

این ماشین اما در قسمت‌های دیگر چندان عالی عمل نمی‌کند و باعث سردرگمی زیادی می‌شود مثل سواری، فرمان، صدا و تعویض دنده که همگی خاطره‌انگیز هستند اما لزوماً بی‌نقص به نظر نمی‌رسند. بزرگ‌ترین مشکل، راحتی سواری خودرو است که اصلاً مناسب نیست و هرچند سه حالت مختلف شامل اسپرت، اسپرت پلاس و پیست برای تنظیمات قوای محرکه و کمک‌فنرها در نظر گرفته شده اما در هیچ‌کدام از این حالت‌ها هرگز احساس آرامش یا راحتی ندارد و سواری آن یا سفت، یا بسیار خشک و یا لااقل در جاده‌های عمومی به‌طور غیرقابل‌تحملی خشن است. علاوه بر این، تایرها روی جاده صدای سروصدای زیادی تولید می‌کنند و فرمان هم سنگین‌تر و کم‌دقت‌تر از چیزی است که از بهترین آستون‌ها انتظار داریم.

صدای پیشرانهٔ این ونتیج هم ناامیدکننده است. البته برای یک GT معمولی آوای این موتور V12 کاملاً مطلوب خواهد بود اما برای یک نسخهٔ تولید محدود و آخرین نمونه از ونتیج V12، صدای خودرو حتی در حالت پیست هم اصلاً شگفت‌انگیز نیست. علاوه بر این، با وجود اینکه نرم‌افزار گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک ونتیج برای پاسخگویی بیشتر بهینه شده است اما تعویض دنده‌های آن جزء بهترین‌های این کلاس نیست. البته تعویض دنده‌ها به‌صورت دستی با استفاده از پدال‌ها سرعت خوبی دارد اما در رقبایی مثل فراری 812 و پورشه 911 GT3، تعویض دنده‌ها اتفاقاتی هستند که راننده از آن‌ها لذت می‌برد و شگفت‌زده می‌شود.

از سوی دیگر، ترمزهای ونتیج V12 عالی هستند و خودرو با همان قدرت و احساسی که در رقبا به چشم می‌خورد متوقف می‌شود. در داخل نیز این نسخه به‌جز تجهیز به یک نشان V12 در کنسول مرکزی و دو صندلی اسپرت فیبر کربنی سبک‌وزن جدید، تفاوت دیگری با ونتیج V8 ندارد و این خوب است زیرا کابین ونتیج به‌خودی‌خود ایراد خاصی نداشت. این صندلی‌های اسپرت با هزینهٔ بسیار کمی قابل سفارش هستند و در خودروی آزمایشی ما هم وجود داشتند اما بهتر است سفارش داده نشوند مگر اینکه بخواهید زمان زیادی را در پیست سپری کنید یعنی جایی که ونتیج V12 احساس راحتی بیشتری خواهد داشت چون سواری سفت و سیستم تعلیق دیوانه‌وار آن در پیست چندان مشکل‌ساز نخواهد بود.

به‌طورکلی، آخرین نمونهٔ ونتیج V12 از برخی جهات یک خودروی باورنکردنی است اما این بار آستون‌مارتین سیستم تعلیق را بیش‌ازحد سفت و کیفیت سواری را قربانی کرده و درنتیجه به جذابیت کلی خودرو لطمه وارد شده است. هرچند این خودروی شگفت‌انگیزی به نظر می‌رسد و قدرت و پرفورمنس بسیار خوبی دارد اما شخصیت متمرکز بر پیست چندان با کلیت ونتیج سازگاری ندارد و به همین دلیل سواری خودرو برای جاده‌های عمومی خیلی سفت شده است؛ بنابراین، این بهترین نمونه از ونتیج V12 نیست که تاکنون ساخته شده است اما وقتی کنار برود بازهم دل‌تنگ آن خواهیم شد.