ملاقات با بیوک الکترا پارک اونیو 1977 در تهران

نام پارک اَوِنیو برای اولین بار در سال 1975 از سوی بیوک مورد استفاده قرار گرفت. پارک اَوِنیو نام یک خیابان در منطقه اعیان‌نشین منهتن نیویورک است به همین دلیل بیوک این نام را برای یک‌تریم لوکس مختص مدل Electra برگزید. این تیپ بیشتر شامل تغییرات ظاهری و امکانات رفاهی می‌شد و درواقع هدف بیوک از عرضه تریم Park Avenue جذب مشتریان سخت پسند که به دنبال راحتی بیشتر هستند بود.

تیپ پارک اَوِنیو در مدل‌های 1975 و 1976 شامل تغییرات ظاهری جزئی و اضافه شدن امکاناتی نظیر صندلی‌های راحت‌تر به همراه امکان سفارش‌تریم چرم، سیستم تهویه مطبوع، گرم‌کن شیشه‌ها، رینگ‌های 15 اینچی و درنهایت موتور 455 اینچ مکعبی می‌شد.

اما در سال 1977 الکترا دچار یک فیس‌لیفت کلی و به‌وضوح دچار کاهش ابعاد در بدنه شد. موضوعی که تقریباً در تمام مدل‌های برندهای آمریکایی در آن زمان شاهد بودیم. این تغییرات به همین‌جا ختم نمی‌شد و بیوک مجبور به حذف پیشرانه 455 اینچ مکعبی خود شد. بزرگ‌ترین پیشرانه الکترا یک نمونه 403 اینچ مکعبی بود. در این سال نیز تیپ پارک اَوِنیو به‌عنوان یک‌تریم لوکس در دسترس بود اما در مدل‌های 1979 پارک اونیو دارای جلوپنجره و چراغ‌های عقب متفاوت نیز بود، این تغییرات هرچند کم اما آغازگر جدا شدن راه پارک اَوِنیو از الکترا بود به‌گونه‌ای که در سال 1979 پارک اَوِنیو با نمای جلوی متفاوت نسبت به الکترا روانه بازار شد.

سال 1980 الکترا وارد نسل پنجم خود شد و بازهم شاهد تغییرات گسترده ظاهری و فنی در این خودرو بودیم، بحران نفتی و همین‌طور تغییر سلیقهٔ مشتریان همچنان گریبان گیر برندهای آمریکایی بود تا حدی که بزرگ‌ترین موتور الکترا برای سفارش یک نمونه هشت سیلندر 350 اینچ مکعبی بود که البته در سال 1981 این موتور نیز از سوی بیوک کنار گذاشته شد. در این نسل نیز تیپ پارک اَوِنیو همچنان به‌عنوان بالاترین سطح الکترا برای رقابت با کادیلاک و شورولت کاپریس در سبد محصولات بیوک قرار داشت، این نسل در سال 1984 به کار خود پایان داد تا با آغاز سال 1985 شاهد معرفی نسل جدید الکترا باشیم.

چهره جدید و به دور از شکوه گذشته، کاهش ابعاد بدنه، محور محرک جلو و حذف پیشرانه‌های هشت سیلندر مواردی بودند که در این نسل نصیب خریداران شد! همچنین در ابتدا الکترا در مدل‌های کوپه و سدان عرضه می‌شد که نمونه کوپه در سال 1986 کنار گذاشته شد.

بیوک در سال‌های 1989 و 1990 یک مدل لوکس‌تر از الکترا با نام Park Avenue Ultra معرفی کرد این مدل که دارای مشخصه‌هایی نظیر کابین چرم، رینگ آلومینیومی، ترمز ضد قفل، تزئینات کرومی، تغییر در جلوپنجره و گرافیک چراغ‌ها، رودری‌های متفاوت، فرمان چرم، شیشه عقب کوچک به سبک خودروهای لیموزین و تغییرات دیگری می‌شد تا درنهایت قیمت نهایی این مدل از کادیلاک دویل بیشتر باشد و همین مسئله باعث فروش پایین این مدل شد.

سال 1990 بیوک مدل الکترا را برای همیشه بازنشسته کرد تا با آغاز سال 1991 مدل پارک اَوِنیو که تا پیش از این تنها یک‌تریم لوکس محسوب می‌شد به‌عنوان یک سدان لوکس که بر روی پلت فرم C جنرال موتورز پیاده‌سازی شده بود. بیوک در طراحی park Avenue نیم‌نگاهی به مدل‌های پیش از 1985 داشته به‌گونه‌ای که گرافیک چراغ‌ها و فرم جلوپنجره یادآور مدل‌های موفق آن سال‌ها بود. در سال 1992 بیوک اقدام به عرضه تریم لوکس ultra برای پارک اَوِنیو کرد که شامل یک پیشرانه 3.8 لیتری شش سیلندر سوپرشارژ دار و امکانات رفاهی بیشتر می‌شد، نسل اول پارک اَوِنیو در بازار اروپا نیز عرضه می‌شد اما با معرفی نسل دوم این خودرو در سال 1997 جنرال موتورز این خودرو را از سبد محصولات اروپایی خود حذف کرد.

نسل دوم با طراحی پخته‌تر و زیباتر و همین‌طور به‌روزرسانی‌هایی در بخش پیشرانه همراه بود اما همچنان مدل‌های سوپرشارژ تنها درتریم Ultra در دسترس بود. این نسل نیز پس از پشت سر گذاشتن به‌روزرسانی‌های مختلف در سال 2005 به کار خود پایان داد، اما در آوریل 2007 جنرال موتورز Park Avenue را به‌عنوان یک سدان لوکس متوسط مختص بازار چین معرفی کرد.

نسل سوم پارک اونیو در کارخانه شانگهای GM مونتاژ می‌شد و در پنج سطح مختلف قابل سفارش بود. در ابتدا دو موتور 2.8 لیتری و 3.6 لیتری شش سیلندر در دسترس بود اما در سال 2010 یک نمونه سه لیتری 251 اسب بخاری جایگزین دو موتور قبلی شد. پارک اَوِنیو در سال 2012 به کار خود پایان داد تا شاهد قربانی شدن یکی دیگر از نام‌های پرافتخار گذشته باشیم.

به‌تازگی فرصتی دست داد تا با یکی از سالم‌ترین نمونه‌های بیوک پارک اَوِنیو موجود در کشور ملاقات داشته باشیم، خودروی مورد بررسی مدل 1977 است که درواقع نسل چهارم الکترا محسوب می‌شود.

در نگاه اول ابعاد این خودرو است که توجه شما را به خود جلب می‌کند ابعادی که نگاه هر رهگذری را به‌سوی خود می‌چرخاند. نمای بیرونی خودرو دارای طراحی مکعبی است که البته این سبک طراحی در اکثر خودروهای دهه هفتاد آمریکا دیده می‌شود و با توجه به سلامت خودرو به‌خوبی شاهد این طراحی زیبا و چشم‌نواز هستیم،

تمامی اجزای تزئینی با سلیقه و وسواس کامل در سر جای خود قرار گرفته‌اند به‌گونه‌ای که کمترین نقصی در نمای بیرونی دیده نمی‌شود همچنین رنگ مشکی بدنه نیز باعث بیشتر شدن ابهت این خودرو شده است. حال نوبت به بررسی کابین خودرو می‌رسد، حین ورود به کابین اولین نکته‌ای که متوجه آن می‌شوید سنگینی درها به نسبت خودروهای معمولی است و پس از آن تودوزی این خودرو است که شما را برای سوار شدن هر چه سریع‌تر به خودرو تشویق می‌کند.

تریم داخلی به سلیقهٔ مالک به رنگ قرمز و مشکی درآمده که همخوانی خوبی با رنگ بدنه ایجاد کرده است. همچنین در بخش‌هایی از داشبورد و رودری‌ها شاهد استفاده از چوب هستیم که هم باعث زیبایی هر چه بیشتر کابین شده و هم حس لوکس بودن را دوچندان می‌کند. صندلی‌های پارچه‌ای قرمز رنگ به‌خوبی بدن شما را در بر می‌گیرد و حس راحتی فوق‌العاده‌ای را در شما ایجاد می‌کند. بخش عقب کابین برای استفاده دو نفر در نظر گرفته شده هرچند با جمع کردن زیر آرنجی نفر سوم نیز می‌تواند به‌راحتی بر روی صندلی عقب جای بگیرد. در فضای جلو نیز با توجه به قرار داشتن اهرم تعویض دنده بر روی فرمان صندلی به‌صورت یکپارچه بوده البته صندلی‌های جلو نیز داری زیر آرنجی متحرک هستند.

این خودرو از یک پیشرانه 455 اینچ مکعبی و یا 7.5 لیتری بلوک بزرگ سود می‌برد که نیروی آن توسط یک گیربکس سه سرعته اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود.

با قرار گرفتن در پشت فرمان خودرو اولین نکته‌ای که جلب توجه می‌کند اهرم تنظیم ارتفاع فرمان است که در سمت چپ قرار دارد. برای شروع رانندگی سوئیچ را چرخانده و استارت می‌زنیم، همچون تمام خودروهای هشت سیلندر آمریکایی استارت این خودرو نیز با صدایی مهیب و گوش‌نواز همراه است که نوید یک سواری لذت‌بخش را می‌دهد. با قرار دادن اهرم دنده در حالت D به‌آرامی شروع به حرکت می‌کنیم.

در همان ابتدای حرکت سواری نرم خودرو نظر شما را به خود جلب خواهد کرد و سیستم تعلیق خودرو به‌خوبی از پس خیابان‌های پر از دست‌انداز برمی‌آید. با فشار دادن پای راست بر روی پدال گاز شاهد شتاب گیری عالی خودرو و حرکت سریع عقربه سرعت‌سنج که به مایل نیز نمایش داده می‌شود هستیم که نشان‌دهنده غلبه قدرت موتور بر وزن نسبتاً زیاد خودرو است.

رانندگی با این خودرو در شهر لذت‌بخش بوده و به شما حس متفاوتی می‌دهد هرچند ممکن است ابعاد بزرگ خودرو در ترافیک و یا پارک کردن خودرو کمی آزاردهنده به نظر بیاید.

در پایان از مالک محترم جناب آقای امیرحسین شریفی که وقت و خودرو خود را در اختیار ما گذاشتند کمال تشکر را داریم.

عکاس: ابوالفضل ابراهیمی