تناقض عجیب بیوک؛ موفقیت در چین، فراموش‌شده در آمریکا
بیوک، نامی که زمانی در آمریکا با خودروهای باشکوه و خاطرات نوستالژیک گره خورده بود، امروز در وطنش به یک بازیگر فرعی تبدیل شده است؛ اما در آن‌سوی دنیا یعنی چین، داستان کاملاً متفاوت است. این برند آمریکایی در سرزمین اژدها یک غول قدرتمند و پرفروش است که با مدل‌های متنوع و پیشرفته، بازار را در دست دارد. در سال ۲۰۲۴ که سالی کم‌فروغ برای این شرکت بود، بیوک نزدیک به ۴۰۰ هزار خودرو در چین فروخت که بیش از دو برابر فروش ۱۸۰ هزار دستگاهی در آمریکا بوده است.
این تضاد خیره‌کننده، ریشه در تاریخی عمیق و استراتژی‌های بازاریابی کاملاً متفاوت دارد. در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی، رؤسای جمهور و مقامات عالی‌رتبهٔ چین از خودروهای بیوک به‌عنوان نمادی از ثروت و قدرت استفاده می‌کردند. این تصویر لوکس در ذهن‌ها باقی ماند و زمانی که جنرال موتورز در دههٔ ۹۰ میلادی دوباره وارد این بازار شد، بیوک با آغوش باز پذیرفته شد. موفقیت این برند در چین یک اتفاق ساده نیست؛ در سه دههٔ گذشته، بیوک بیش از ۱۰ میلیون خودرو در این کشور فروخته و نزدیک به دوازده مدل مختلف، از سدان و مینی‌ون گرفته تا انواع خودروی برقی، عرضه می‌کند.
کلید این موفقیت، همکاری استراتژیک جنرال موتورز با شرکت دولتی سایک در سال ۱۹۹۷ بود. این همکاری مشترک به جنرال موتورز اجازه داد تا خودروهایی متناسب با سلیقه و نیاز بازار محلی تولید کند. اولین محصول این همکاری، بیوک رگال در سال ۱۹۹۹ بود و پس‌ازآن، مینی‌ون محبوب GL8 راهی بازار شد که به‌طور انحصاری برای چین ساخته شد و تا امروز بیش از ۲ میلیون دستگاه از آن به فروش رفته است. درحالی‌که تولید رگال در آمریکا در سال ۲۰۲۰ متوقف شد، این خودرو در چین همچنان زنده است و در سال ۲۰۲۳ مورد به‌روزرسانی قرار گرفته است.
نوآوری برقی در شرق، تمرکز بر شاسی‌بلند در غرب
شاید بزرگ‌ترین تفاوت میان دو چهرهٔ بیوک در رویکرد به انقلاب خودروهای برقی باشد. بازار چین با عطشی سیری‌ناپذیر به سمت خودروهای الکتریکی حرکت می‌کند و بیوک نیز با تمام قوا در این مسیر سرمایه‌گذاری کرده است. این شرکت یک زیربرند کاملاً جدید به نام الکترا را فقط برای خودروهای برقی خود در چین تأسیس کرده است. این زیربرند بر پایهٔ پلتفرم کاملاً جدید و بومی شیائو یائو (Xiao Yao) ساخته شده که از فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند لیدار و رادار بهره می‌برد و برای رانندگی خودران آماده است.
در مقابل، سبد محصولات بیوک در آمریکا حتی یک خودروی هیبریدی هم ندارد و کاملاً روی شاسی‌بلندهای بنزینی مانند انویستا و انویژن متمرکز است. اگرچه این استراتژی باعث رشد فروش برای ۱۰ فصل متوالی و کاهش میانگین سنی خریداران شده اما بیوک همچنان با رقبای سرسختی چون هیوندای، کیا و مزدا فاصلهٔ زیادی دارد که سالانه صدها هزار دستگاه بیشتر می‌فروشند. این شکاف عمیق، نتیجهٔ تفاوت در تقاضای بازار، سرمایه‌گذاری‌های دولتی عظیم چین در صنعت خودرو و تمرکز آمریکا بر مدل‌های سنتی‌تر است. بااین‌حال، نمی‌توان این تضاد را نادیده گرفت. شاید اگر بیوک بخواهد روزی دوباره به یک مدعی جدی در خانه خود تبدیل شود، باید نگاهی دقیق‌تر به نسخهٔ موفق و آینده‌نگر خود در چین بیندازد.