برندهٔ واقعی، بلک‌وینگ! اولین تجربهٔ رانندگی با کادیلاک CT6-V

تا حدود یک سال پیش، پیشرانه‌های V8 تنها زیر کاپوت دو محصول کادیلاک یعنی اسکالید و CTS-V پیدا می‌شد. هردوی این مدل‌ها به پیشرانه‌های عمومی جنرال موتورز مجهز هستند که در دیگر محصولات این غول خودروسازی مثل شورلت سیلورادو و کوروت Z06 هم مورداستفاده قرار می‌گیرند؛ اما با معرفی مدل CT6-V در نمایشگاه نیویورک 2018 اوضاع تغییر کرد زیرا کادیلاک در این سدان اسپرت پیشرانهٔ V8 کاملاً جدیدی بنام بلک‌وینگ را ارائه کرده است. این موتور که از نوع 4.2 لیتری V8 توئین توربو است، به‌طور اختصاصی برای کادیلاک توسعه پیدا کرده است.

این موتوری انحصاری برای کادیلاک است تا جایی که به گفتهٔ مدیر برنامه‌های بلک‌وینگ آقای «استیو فلیکس»، غیر از قسمت‌های غیرمکانیکی مثل سنسور موقعیت میل‌لنگ، هیچ‌کدام از قطعات آن با دیگر پیشرانه‌های جنرال موتورز مشترک نیست. این موتور با 4.2 لیتر حجم، دو لیتر حجم کمتری نسبت به پیشرانهٔ 6.2 لیتری سوپرشارژ CTS-V دارد اما حجم کمتر خود را با پرخوران و تزریق هوای بیشتر جبران کرده است. در این موتور دو توربوشارژر یکسان (ازاین‌رو بلک‌وینگ موتوری توئین توربو است نه بای‌توربو) بین دو بلوک سیلندر جای گرفته‌اند و تا 20 psi بوست را به موتور تزریق می‌کنند.

این ترکیب که Hot Vee نام دارد، در مقایسه با ترکیب سنتی که توربوشارژرها خارج از موتور قرار می‌گیرند، ابعاد جمع‌وجورتر و تأخیر توربوی کمتری دارد زیرا نیازی نیست گازهای اگزوز مسافت طولانی را طی کنند تا توربین‌های توربوشارژرها را به چرخش درآورند. البته بلک‌وینگ اولین پیشرانهٔ هشت سیلندر Hot Vee از برندی لوکس نیست زیرا مرسدس و ب‌ام‌و هم از این نوع موتور در نسخه‌های عملکردی محصولات بزرگ‌تر خود استفاده می‌کنند اما دیدن این تکنولوژی مدرن پیشرانه از شرکت مادری که هنوز از موتورهای سنتی پوش‌راد (OHV) استفاده می‌کند هیجان‌انگیز است.

در CT6-V، پیشرانهٔ بلک‌وینگ 550 اسب بخار قدرت و 850 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که از موتور 3 لیتری V6 توئین توربو که پیشرانهٔ پرچم‌دار قبلی CT6 بود 146 اسب بخار قدرت و 307 نیوتن متر گشتاور بیشتری دارد. البته این موتور به‌تازگی از لیست سفارشات CT6 حذف شده و تنها گزینه غیر از بلک‌وینگ، موتور 3.6 لیتری تنفس طبیعی با 335 اسب بخار قدرت است که زیر کاپوت کراس‌اوور XT6 و تعداد زیادی از دیگر محصولات جنرال موتورز هم قرار می‌گیرد.

هرچند خروجی بلک‌وینگ از پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی 603 اسب بخاری مرسدس AMG S63 کمتر است اما به خاطر داشته باشید قیمت کادیلاک مثل بنز از 150 هزار دلار شروع نمی‌شود. CT6-V با این نیروگاه جدید در حدود 3.8 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که 1.2 ثانیه سریع‌تر از نمونهٔ مجهز به پیشرانهٔ V6 توئین توربو است. هر پیشرانهٔ بلک‌وینگ به‌صورت دست‌ساز توسط یکی از شش متخصص این موتور ساخته می‌شود که امضای وی روی پلاکی در اینترکولر سمت شاگرد نصب می‌شود.

ازآنجایی‌که CT6-V خودروی بزرگ‌تر و چهارچرخ محرک است، رانندگی آن با CTS-V دیفرانسیل عقب تفاوت دارد. روی جاده، شخصیت رانندگی بلک‌وینگ محجوب‌تر و کم‌صداتر از پیشرانهٔ سوپرشارژ Z06 است و CT6-V نیز سدان راحتی است که در صورت درخواست راننده توانایی‌های زیادی را از خود نشان می‌دهد. این خودرو به‌عنوان یک سدان لوکس فول سایز مملو از مواد عایق صدا و تکنولوژی‌های هوشمندانه‌ای مثل سیستم مقابله با سروصدا است تا سرنشین را در سکوت کامل حمل کنند. هنگام حرکت با دورهای پایین پیشرانه دقیقاً همین ویژگی یعنی سکوت کامل بر کابین CT6-V حکم‌فرما است و اگر تریم فیبر کربنی داخلی آن‌را در نظر نگیریم، به‌راحتی می‌توان فراموش کرد که یک پیشرانهٔ V8 جدید زیر کاپوت خودرو قرار دارد. البته این وضعیت تا زمانی صادق است که مچ پای راست راننده خیلی خم نشده باشد!

گشتاور عظیم پیشرانهٔ بلک‌وینگ همیشه در اختیار راننده قرار دارد زیرا به گفتهٔ کادیلاک در دور تنها 2 هزار rpm، پیشرانه 90 درصد از گشتاور خود یعنی 765 نیوتن متر را ارائه می‌کند. این یعنی برای دستیابی به کل توانایی‌های هیجان‌انگیز این نیروگاه جدید هرگز نیازی نیست که پدال گاز را بیش از پنج سانتیمتر فشار دهیم. از سوی دیگر، علیرغم وجود دو توربوشارژر که صدای اگزوز را کم می‌کنند، هنگام تخت گاز رفتن همان غرشی از موتور برمی‌خیزد که از یک V8 می‌شناسیم و دوست داریم. البته برخی صداها از طریق سیستم صوتی Bose خودرو با 34 بلندگو تقویت می‌شوند اما این چیز بدی نیست.

قبل از اینکه بلک‌وینگ تمام قدرت خود را ارائه کند یک تأخیر جزئی احساس می‌شود اما با چرخش توربوها این V8 به یک هیولا تبدیل می‌شود. وجود سیستم فعال فرمان گیری چرخ‌های عقب به همراه وزن نسبتاً کم CT6-V موجب شده این سدان فول سایز کوچک‌تر از آنچه هست احساس شود تا جایی که هرگز احساس نمی‌شد پشت سدانی 5.2 متری نشسته‌ایم. صندلی‌ها راحت اما بسیار بالا هستند و به‌اندازه‌ای که دوست داریم از طرفین بدن حمایت نمی‌کنند و هیچ تفاوتی با صندلی‌های سایر مدل‌های CT6 هم ندارند. ترمزهای برمبوی استاندارد خودرو نیز اگر کمی بیشتر روی پدال ترمز فشار وارد شود قوی و توانمند خواهند بود.

نزدیک شدن به محدودیت‌های پیچیدن CT6-V در جاده‌های عمومی کار دشواری بود اما وقتی نهایتاً این کار را انجام دادیم خودرو به سمت کم‌فرمانی تمایل پیدا کرد. البته این مشکل ممکن است با حالت رانندگی پیست که گشتاور را با نسبت 95 به 5 بین محورهای عقب و جلو تقسیم می‌کند قابل‌حل باشد اما در جاده‌های تنگ ویرجینیا امکان استفاده از این حالت وجود نداشت. انتقال نیروی بلک‌وینگ توسط یک گیربکس 10 سرعتهٔ اتوماتیک صورت می‌گیرد که جنرال موتورز چند سال پیش با همکاری فورد آن‌را توسعه داده است. این نسخه‌ای از همان گیربکسی است که در پیکاپ فورد رپتور استفاده شده و در CT6-V هم خوب کار می‌کند.

البته تعویض دنده‌های گیربکس انقطاعی جزئی در کشش بی‌امان بلک‌وینگ ایجاد می‌کند اما برنامه‌نویسی تعویض دنده در حالت‌های رانندگی اسپرت‌تر به‌اندازهٔ کافی قابل احساس هست که نیاز چندانی به تعویض دندهٔ دستی با استفاده از پدال‌های منیزیومی پشت غربیلک فرمان حس نشود. حتی با رینگ‌های 20 اینچی، سواری CT6-V کاملاً راحت است که این ویژگی تا حد زیادی به لطف سیستم تعلیق تطبیقی MagneRide ایجاد شده است. در یک خط مستقیم یا در میانهٔ پیچ‌ها، مشکلات جاده توسط سیستم‌های خودرو کنترل می‌شود و CT6-V سریعاً خود را تنظیم می‌کند تا پالوده‌ترین سواری ممکن را فراهم کند؛ بنابراین سواری این ماشین را می‌توان راحت و درعین‌حال مناسب برای یک سدان لوکس عملکردی دانست.

به CT6-V نمی‌توان ایرادات زیادی را وارد کرد زیرا ما عاشق سرعت گرفتن آن، صدای آن و سواری آن در مسیرهای خشن شدیم. فرمان این ماشین سبک اما دقیق است و سیستم صوتی آن با 34 بلندگو صدایی عالی دارد. حتی از جدیدترین نسخه از سیستم اطلاعاتی-سرگرمی CUE که در گذشته از آن گلایه داشتیم نیز راضی هستیم زیرا نسخهٔ جدید این سیستم واقعاً قابل‌استفاده است؛ بنابراین از نظر ما تنها مشکل CT6-V نه خود آن بلکه خودروی دیگری در سبد محصولات کادیلاک یعنی CT6 پلاتینوم است. این تیپ که لوکس‌ترین تیپ CT6 محسوب می‌شود، قبلاً به همان پیشرانهٔ 3 لیتری V6 توئین توربو مجهز بود اما حالا نسخهٔ تضعیف‌شده‌ای از بلک‌وینگ جایگزین آن شده که 500 اسب بخار قدرت و 780 نیوتن متر گشتاور دارد.

هرچند در CT6-V ویژگی‌هایی مثل تنظیم منحصربه‌فرد سیستم تعلیق، صدای بیشتر، لاستیک‌های تابستانی، اسپویلر فیبر کربنی و البته قدرت بیشتر وجود دارد که در پلاتینوم قابل سفارش نیست اما صرف‌نظر از این ویژگی‌ها، تجربهٔ رانندگی این دو نسخه تقریباً مثل هم است و پلاتینوم هم به‌خوبی CT6-V عمل می‌کند درحالی‌که با هزینهٔ بیشتر برای خرید پلاتینوم، همان پیشرانه و سیستم تعلیق مگنه‌راید CT6-V را به‌علاوهٔ سیستم رانندگی خودکار عالی سوپر کروز کادیلاک و ویژگی‌های لوکس بیشتری مثل ماساژور صندلی‌ها به دست خواهید آورد. CT6-V به‌اندازهٔ کافی نتوانسته خود را از برادر لوکس‌تر، راحت‌تر و کمی ضعیف‌تر خود متمایز کند. پس در پایان باید گفت برندهٔ واقعی بلک‌وینگ است که امیدواریم در آینده آن‌را زیر کاپوت کادیلاک‌های زیادی ببینیم اما در مورد CT6، ما پلاتینوم را انتخاب می‌کنیم.

مشخصات فنی

منبع: Motor Trend