بررسی تیگو ۷ پرو: مشخصات،قیمت و تجربه رانندگی

نسل قبلی چری تیگو 7 یکی از محصولات موفق چری در بازار خودروی کشورمان بود و برای ادامهٔ این موفقیت، مدیران خودرو در آبان سال 1400 برای اولین بار نسل دوم این خودرو را با نام تیگو 7 پرو در ایران رونمایی کرد. این خودرو به همراه برادر بزرگ‌ترش تیگو 8 پرو در کشورمان با برند جدید فونیکس عرضه می‌شود. مدیران خودرو فروش تیگو 7 پرو را در اردیبهشت 1401 با قیمت یک میلیارد و 201 میلیون تومان آغاز کرد و بنابراین خودروی کاملاً جدیدی برای خریداران ایرانی محسوب می‌شود. حال در ادامه پشت فرمان این کراس‌اوور جدید چینی می‌نشینیم تا با ویژگی‌های آن بیشتر آشنا شویم.

همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد، طراحی تیگو ۷ پرو با نسخه قبلی خود کاملاً متفاوت است. طراحان سعی داشته‌اند ظاهری اسپرت و جوان‌پسند و درعین‌حال کمی لوکس و خانوادگی برای این خودرو طراحی کنند.

بهترین قسمت طراحی این خودرو نمای جلویی آن است؛ جلوپنجره بزرگ با طرح کهکشانی بیش از هر چیز در این بخش خودنمایی می‌کند. چراغ‌های کشیده مستطیل شکل با گرافیک بسیار خوب کمک زیادی به جذابیت طراحی جلو کرده‌اند. دی‌لایت‌ها به طرز استادانه‌ای در طرفین سپر قرار گرفته‌اند و باعث شده‌اند طراحی قسمت جلو حال و هوای اسپرت و خشن به خود بگیرد.

در نمای جانبی تیگو ۷ پرو دیگر آن‌چنان خبری از طراحی اسپرت و خشن نیست؛ اما بااین‌حال رینگ‌های ۱۰ پره ۱۸ اینچی و شیشه جانبی متصل به شیشه عقب باعث شده‌اند نمای جانبی چندان هم ساده به نظر نرسد. نمای پشتی این خودرو هماهنگی چندانی با قسمت جلوی آن ندارد.

در عقب همه‌چیز ساده طراحی شده و دیگر خبری از خطوط تیز و جذاب طراحی نیست. چراغ‌های عقب مانند بیشتر خودروهای امروزی به‌هم‌پیوسته طراحی شده. درب صندوق کمی بزرگ اما بسیار خلوت است و به‌جز چراغ‌ها و نام خودرو هیچ چیز دیگری بر روی آن قرار ندارد. طراحی سپر عقب کمی شلوغ‌تر و جذاب‌تر از در صندوق است. در طرفین سپر خروجی اگزوز و شبرنگ دیده ‌می‌شود که یک نوار کرومی که در طول سپر کشیده شده آن‌ها را به هم وصل می‌کند.

کابین تیگو ۷ پرو مانند اکثر خودروهای چینی امروزی بسیار زیبا و تقریباً بی‌نقص طراحی شده. نوار چرمی قرمز رنگ که بر روی رودری‌ها و داشبورد استفاده شده واقعاً حس خوبی به راننده و سرنشینان منتقل می‌کند. کیفیت متریال کابین در اکثر قسمت‌ها مناسب و قابل قبول است اما افت کیفیت (پوسته شدن) در قسمتی مانند دور فرمان در کارکرد ۳ هزار کیلومتر کاملاً مشهود است! چرم صندلی‌ها هنوز قرص و محکم‌اند و افت کیفیتی نداشته‌اند اما به نظر می‌رسد خیلی طول نکشد تا کیفیتشان را از دست بدهند.

یکی از نکات مثبت کابین این خودرو استفاده از متریال نرم در اکثر قسمت‌های کابین است درصورتی‌که در کابین برخی خودروها مانند فونیکس fx یا آریزو ۶ پرو تقریباً تمام قسمت‌ها از پلاستیک خشک ساخته شده‌اند. این نوع متریال باعث می‌شود تا کابین خودرو دیرتر به صدا بیافتد. ارگونومی صندلی‌ها، دید به اطراف و دسترسی به ادوات کابین بسیار مناسب هستند و در سفرهای طولانی باعث آزار سرنشینان نمی‌شوند. در کابین این خودرو مانند اکثر خودروهای امروزی در زیر کنسول اصلی و لیور دنده و... یک محفظه بزرگ برای قرار دادن اشیا تعبیه شده که برای سفرها بسیار کاربردی است.

فضای کابین خودرو تیگو ۷ پرو مانند خودرویی مانند سانتافه بزرگ نیست اما برای خانواده‌های ۴ نفره با قد متوسط مناسب است. فضای صندوق عقب نیز به همین صورت است.

تجهیزات تیگو 7 پرو در کشورمان شامل نمایشگر اطلاعاتی-سرگرمی 10.25 اینچی، دوربین 360 درجه، سقف پانوراما، سنسورهای نور و باران، ترمز پارک برقی، دستیار شروع حرکت در شیب‌ها، کروز کنترل، تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای، استارت دکمه‌ای، سیستم کنترل فشار باد تایرها، فرمان برقی، شارژر بی‌سیم، سیستم کنترل کشش و کنترل پایداری، صندلی‌های برقی جلو با گرم‌کن و ایربگ‌های جلو، جانبی و پرده‌ای می‌شود. این یعنی با خودروی نسبتاً مجهزی طرف هستیم که از بسیاری امکانات مدرن و امروزی بهره‌مند است.

هرچند فاصلهٔ محوری تیگو 7 پرو نسبت به نسل قبلی تغییری نداشته است اما بااین‌حال، صندلی‌های عقب خودرو کاملاً جادار هستند. در اینجا سرنشینان از فضای پای کافی برخوردارند و حتی وجود سقف پانوراما هم موجب محدودیت فضای سر نشده است. بااین‌حال، صندلی‌ها هنوز با ایده‌آل فاصله داشته و خیلی راحت نیستند. یکی از مشکلات این صندلی‌ها شیب زیاد پشتی غیرقابل‌تنظیم آن‌ها است که حسی نیمه خوابیده به سرنشینان می‌دهد. صندلی‌های جلو نیز یادآور نسل قبلی هستند اما به لطف ستون فرمان قابل تنظیم، راننده می‌تواند به‌راحتی موقعیت مناسب خود را پیدا کند هرچند که این کار به کمی زمان نیاز خواهد داشت.

از دیگر مشکلات داخلی تیگو 7 پرو می‌توان به کنترل‌های لمسی ناخوشایند سیستم تهویه اشاره کرد که خیلی زود پر از جای اثرانگشت می‌شود. همچنین جعبه‌داشبورد هم فاقد چراغ است که برای خودرویی در این سطح کاملاً عجیب به نظر می‌رسد. در صندوق بار خودرو نیز قلابی برای ثابت نگه داشتن اشیاء وجود ندارد و هنگام خواباندن صندلی‌های عقب، فضای کاملاً مسطحی فراهم نمی‌شود. از سوی دیگر اما عایق سروصدا بهبود پیدا کرده و در سرعت‌های متوسط کابین کاملاً ساکتی را فراهم می‌کند. در مقابل راننده نیز صفحه آمپر دیجیتالی قرار گرفته که به‌راحتی قابل‌خواندن است. کیفیت تصاویر سیستم دید 360 درجه نیز خوب است و نماهای مختلفی را نشان می‌دهد که در هنگام پارک کردن بسیار مفید خواهد بود.

در نسل جدید تیگو 7 در چین با دو پیشرانهٔ مختلف عرضه می‌شود. موتور اول همان 1.5 لیتری توربوشارژ نسل قبلی است که 157 اسب بخار قدرت و 230 نیوتن متر گشتاور دارد اما موتور دوم یک نمونهٔ 1.6 لیتری قوی‌تر با 197 اسب بخار قدرت و 290 نیوتن متر گشتاور است. در کشورمان اما تیگو 7 پرو با همان موتور 1.5 لیتری قبلی عرضه می‌شود که هیچ تغییری را تجربه نکرده اما حالا جای گیربکس شش سرعتهٔ دوکلاچهٔ قبلی را یک نمونهٔ CVT جدید با شبیه‌سازی 9 سرعته گرفته است. این گیربکس جدید تأثیر قابل‌توجهی در کاهش مصرف سوخت خودرو داشته است تا جایی که در ترافیک مصرف از 11 لیتر در صد کیلومتر فراتر نمی‌رود و در بزرگراه‌ها به کمتر از 7 لیتر می‌رسد.تست‌های رانندگی متعددی که توسط کارشناسان خبره کشور بر روی این دو خودرو انجام شده نشان داده گیربکس CVT نسل جدید این خودرو برتری‌های بسیاری ازلحاظ استهلاک، دوام، کیفیت و... نسبت به گیربکس قدیمی دو کلاچه دارد.

تا به اینجای کار تقریباً تیگو ۷ پرو بی‌نقص عمل کرده اما در این قسمت قرار است تجربه رانندگی تقریباً ۸۰۰ کیلومتری خود را با این خودرو با شما به اشتراک بگذاریم تا بتوانیم در انتها یک نتیجه‌گیری درست و اصولی از این خودرو داشته باشیم.

موتور تیگو ۷ پرو بسیار نرم و آرام استارت می‌خورد. در حالت سکون کابین هیچ لرزشی ندارد و صدای موتور تقریباً شنیده نمی‌شود. فرمان خودرو در سرعت‌های پایین بسیار بسیار نرم است؛ به‌گونه‌ای که نیاز است چند دقیقه با آن وقت بگذرانید تا قلق‌اش دستتان بیاید! همان‌طور که انتظار می‌رود در سرعت‌های بالاتر فرمان به‌تدریج سفت و سفت‌تر می‌شود. با اینکه این امر بسیار دقیق و به‌موقع انجام می‌شود اما بنده به‌شخصه برای رانندگی خارج از شهر فرمان هیدرولیکی را ترجیح می‌دهم.

سیستم تعلیق تیگو ۷ پرو در چاله‌چوله‌های داخل شهر بسیار نرم عمل می‌کند اما به‌محض ورود به جاده و مواجه شدن با ناهمواری‌های بیشتر گاهی اوقات کوبش در کابین احساس می‌شود. البته زمانی که خودرو سنگین باشد اوضاع کمی بهتر می‌شود. عملکرد ترمزهای این خودرو نیز از بسیاری از رقیبان چینی و کره‌ای‌اش بهتر است. عایق‌بندی کابین حداکثر تا سرعت ۱۴۰ کیلومتر مناسب است اما بعد از آن صدای باد و جاده کمی آزاردهنده می‌شود.

شتاب و کشش تیگو ۷ پرو زمانی که خودرو خالی باشد و یک سرنشین داشته باشد واقعاً مناسب و خیره‌کننده (با توجه به کلاس و حجم موتور) است. اما زمانی که چهار نفر در خودرو نشسته و صندوق عقب هم پر باشد کافی است با یک سینه‌کشی مواجه شوید (با کولر روشن) تا متوجه قدرت محدود یک موتور ۱.۵ لیتری (حتی با توربوشارژر) شوید. گیربکس این خودرو مانند تمام Cvt های دیگر، در عمل هیچ دنده‌ای برای تعویض کردن ندارد اما برای القای حس بهتر به راننده می‌تواند به‌طور مصنوعی عمل تعویض دنده را انجام دهد. تعویض دنده مصنوعی در این خودرو به‌قدری خوب و بدون نقص انجام می‌شود که مالک تا قبل از در اختیار گذاشتن خودرو به ما، گمان می‌کرد گیربکس تیپ‌ترونیک بر روی خودرو نصب است!

در کاتالوگ خودرو حداکثر سرعت ۱۸۵ کیلومتر اعلام شده اما در تست‌هایی که ما انجام دادیم این خودرو توانست تا ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. البته تا سرعت حدود ۱۶۰ کیلومتر است که سرنشینان احساس امنیت می‌کنند و پس از آن عملاً خودرو بر روی هواست!

تاریخ به روز رسانی:

تیگو ۷ پرو تا زمانی که صفر یا نهایتاً ۲۰ هزار کیلومتر کارکرد دارد واقعاً خودروی مناسب و کم نقص در رده قیمتی خود است اما کافیست یک یا دو سال از خودرو استفاده کرده و کارکرد آن را به صد هزار کیلومتر برسانید تا متوجه شوید هیچ وقت در این رده قیمتی نمی‌توانید هم‌زمان کیفیت و دوام را همراه با امکانات رفاهی و طراحی عالی داشته باشید!

فیدلیتی پرایم، دیگینتی پرایم یا حتی KMC K7 را می‌توان از رقیبان تیگو ۷ پرو برشمرد. البته تمام این خودروها در یک کلاس بدنه بزرگ‌تر نسبت به تیگو ۷ قرار می‌گیرند، اما تقریباً قیمتی یکسان با آن دارند.

در پایان از جناب آقای احمد کشاورز جهت صرف وقت و در اختیار گذاشتن خودروی‌شان به تیم تست مجله پدال تشکر می‌کنیم.