اولین تجربهٔ رانندگی با نسل جدید شورلت تراورز

-تراورز سیتی، میشیگان

اولین آزمایش رانندگی ما با نسل جدید شورلت تراورز به‌طور تصادفی در شهر تراورز سیتی اتفاق افتاد اما با در نظر گرفتن اینکه هزاران توریست و خانواده در طول تعطیلات تابستان در این شهر هستند، اینجا محل واقعاً مناسبی برای آزمایش این خودرو است. ولی من تنها کسی نیستم که با یک تراورز به تراورز سفر کرده‌ام چراکه اینجا کراس‌اوورهای سه ردیفهٔ زیادی دیده می‌شود. این موضوع تناقض بزرگی با دو دههٔ پیش، یعنی زمانی که در کودکی در تابستان به تراورز سفر می‌کردم دارد زیرا در آن سال‌ها در اینجا سدان‌های فول سایز و مینی‌ون‌های کوچک دیده می‌شد اما حالا اوضاع کاملاً تغییر کرده است.

نسل دوم شورلت تراورز شوکی به فرمول کراس‌اوورهای سه ردیفه وارد نکرده است اما با ویژگی‌هایی چون فضای بیشتر و استفادهٔ آسان‌تر، به خودروی بسیار بهتری از قبل تبدیل شده است. من با این کراس‌اوور آمریکایی از دیترویت به تراورز سیتی رانندگی کردم که مسافتی 420 کیلومتری است. 260 کیلومتر اول این سفر، چیزی نیست جز آزادراه‌های خسته‌کنندهٔ بین ایالتی اما هنگامی‌که به بزرگراه دو لاینه می‌رسم، همه‌چیز بهتر می‌شود. در آزادراه‌های خسته‌کننده، پیشرانهٔ 3.6 لیتری V6 تراورز با 310 اسب بخار قدرت و 360 نیوتن متر گشتاور، عملکرد مناسبی دارد.

این نیرو برای رانندگی کروز با سرعت ملایم کافی است و درحالی‌که جثهٔ نزدیک به 2 تنی تراورز را هم به‌سادگی از شیب‌ها بالا می‌برد. گیربکس 9 سرعتهٔ اتوماتیک جنرال موتورز نیز عمدتاً عملکرد روانی داشته و تعویض دنده‌های آن غیرقابل تشخیص است. همچنین برخلاف گیربکس 9 سرعتهٔ اتوماتیک فیات-کرایسلر، در هنگام حرکت مداوم با سرعت 130 کیلومتر در ساعت در بزرگراه‌ها، گیربکس جنرال موتورز دائماً بین دنده‌های بالا، جابجایی انجام نمی‌دهد.

علاوه بر این موتور V6، به‌زودی یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربو نیز در مدل دیفرانسیل جلو تراورز RS ارائه خواهد شد که 255 اسب بخار قدرت و 400 نیوتن متر گشتاور دارد؛ اما صادقانه بگویم، موتور شش سیلندر بسیار روان و پالایش‌شده است درحالی‌که در بززگراه با سوزاندن 8.7 لیتر بنزین در هر صد کیلومتر در نسخهٔ دیفرانسیل جلو، مصرف سوخت مناسبی هم دارد؛ بنابراین من دلیل چندانی برای انتخاب موتور کوچک‌تر نمی‌بینم. علاوه بر اینکه پیشرانهٔ V6 امکان بکسل 2270 کیلوگرم بار را نیز برای تراورز فراهم می‌کند.

تراورز با فرمان سبُکِ معمول یک کراس‌اوور سه ردیفه، رانندگی راحتی دارد. تنظیم شاسی عالی است و سواری محکم نیز حرکات ناخواستهٔ بنده را به حداقل می‌رساند. به همین دلیل، در مسیرهای دو لاینه، رانندگی با تراورز با اعتمادبه‌نفس و آرامش همراه بود؛ بنابراین، نسل جدید شورلت تراورز برای سفرهای تعطیلات آخر هفتهٔ تابستان، یک همراه فوق‌العاده است. این خودرویی بسیار آرام و بسیار راحت است.

تراورز با فضای سر و پای زیاد در داخل، خودروی بسیار جاداری است. صندلی‌های جلوی آن راحت بوده و حمایت خوبی از بدن به عمل می‌آورند. کنترلرها به‌طور منطقی در کنسول مرکزی سازمان‌دهی شده‌اند و صفحه‌نمایش هشت اینچی سیستم اطاعاتی-سرگرمی MyLink آن که درون‌ تریم مشکی پیانو قرار گرفته است نیز عالی به نظر می‌رسد. البته مانند بسیاری از خودروهای جنرال موتورز، قسمت‌های پلاستیکی ناخوشایندی در بخش‌هایی از داشبورد و درها دیده می‌شود اما به‌طورکلی تراورز از کابینی برخوردار است که به‌خوبی طراحی شده و جذاب و کاربردی است. همچنین کابین این خودرو بسیار ساکت است به‌گونه‌ای که سروصدای باد حتی در هنگام حرکت با سرعت‌های بالا در بزرگراه نیز در آن به گوش نمی‌رسد.

تراورز در دو نسخهٔ هفت‌نفره و هشت‌نفره قابل سفارش است درحالی‌که در تیپ Premier، صندلی‌های ردیف دوم از نوع خلبانی هستند. این صندلی‌ها همچنین به میزان موردنیاز قابلیت کشیدن به عقب و جلو و تا شدن را دارند. در ردیف سوم نیز فضای کافی برای نشستن افراد بالغ واقعی وجود دارد. این در حالی است که در صورت خواباندن هر دو ردیف صندلی‌ها، فضای باری معادل 2780 لیتر فراهم می‌شود که از هر خودروی دیگری در این کلاس بهتر است. همچنین تراورز از لحاظ فضای بار و مسافر حتی از SUV فول سایز تاهو هم بهتر بوده و واقعاً جادارتر از برادر بزرگ‌ترش است. علاوه بر این، ورود و خروج به داخل این کراس‌اوور راحت‌تر است، فضای سر بیشتری در آن وجود دارد، صندلی‌های ردیف سوم آن جادارتر است و ارتفاع قسمت بار آن‌هم پایین‌تر است که همهٔ این‌ها موجب می‌شود تراورز خودروی بهتری برای رانندگی باشد.

بنابراین شورلت صادقانه گفته است که تنها دلیل واقعی اینکه چرا برخی تاهو را بجای تراورز خریداری می‌کنند، ظرفیت بکسل بیشتر آن است به‌گونه‌ای که تاهو می‌تواند تا 3.9 تن را با خود یدک بکشد؛ بنابراین برای اکثر خانواده‌ها، تراورز گزینهٔ بهتری است و لازم به گفتن نیست که قیمت کمتری هم دارد. نمونهٔ مورد آزمایش ما قیمتی در حدود 48 هزار دلار دارد اما این خودرو از تیپ Premier است که از تیپ‌های بالایی تراورز محسوب می‌شود. این در حالی است که قیمت این کراس‌اوور سه ردیفه از 30 هزار دلار برای تیپ پایهٔ L آغاز می‌گردد و نهایتاً به 55 هزار دلار برای تیپ فول آپشن و چهارچرخ محرک High Country می‌رسد؛ بنابراین تراورز رنج گسترده‌ای از قیمت را برای بودجه‌های مختلف ارائه کرده است.

تراورز جدید با طراحی صاف و قاطع خود، ماشین خوش‌تیپی است. چراغ‌های کوچک جلو و چراغ‌های باریک عقب نمای مدرنی دارند درحالی‌که رینگ‌های 20 اینچی در تیپ Premier مورد آزمایش ما به‌خوبی فضای گستردهٔ گلگیرها را پُر کرده‌اند. تنها نکتهٔ منفی در طراحی ظاهری نسل جدید تراورز به نظر من، نوشتهٔ کرومی TRAVERSE روی درهای جلوی آن است که حذف آن هیچ لطمه‌ای به استایل زیبای خودرو نمی‌زند.

به‌طورکلی نسل جدید شورلت تراورز، اصل فضا در برابر قیمت را از بین برده است چراکه فضای خودرویی فول سایز را با قیمت یک ماشین مید سایز به همراه سهولت رانندگی و مصرف سوختی که از یک کراس‌اوور انتظار می‌رود ارائه می‌کند. برای خانواده‌هایی که جمعیت آن‌ها رو به افزایش است، فضای داخلی زیاد تراورز مزیت خوبی در برابر رقبایی با قیمت مشابه مانند فورد اکسپلورر است اما تراورز نزدیک به 200 لیتر فضای داخلی بیشتری دارد؛ اما این امر موجب افزایش شکاف بین تراورز و اکوئناکس در خانوادهٔ کراس‌اوورهای شورلت شده که البته احتمالاً با کراس‌اوور جدیدی پُر خواهد شد.

مشخصات فنی

منبع: Motor1