رونمایی از تیگارد L7 پرو با تجهیزات آفرود و موتور جدید

نسخه‌ی ویژه و سفارشی تیگارد L7 پرو تفاوت‌های مهمی با L7 پلاس دارد. این پیکاپ نه‌تنها ظاهر اسپرت و امکانات مخصوص آفرود ارایه می‌دهد؛ پیشرانه‌ی ۲ لیتر توربوشارژ را جای‌گزین ۲/۴ لیتری کرده است.

طی سال‌های اخیر، بازار وانت‌ در ایران جذابیت بیشتری پیدا کرده است. این شرایط، با واردات تویوتا هایلوکس از دهه‌ی ۸۰ خورشیدی شکل گرفت؛ اما پس از افزایش ارزش دلار و ممنوعیت واردات خودرو، به سمت وانت‌های چینی، تغییر کرد. حالا مونتاژکاران ایرانی، درحال رقابت با یکدیگر برای تقسیم بازار هستند و تنوع وانت‌های چینی را افزایش می‌دهند. از سویی دیگر، مالکیت وانت‌های بزرگ برای جلب توجه و رانندگی در طبیعت، بین جوانان ایرانی رواج یافته است.

بیشتر بخوانید:

• مقایسه فوتون G7 با جک T9
• بررسی بهمن G9 جدید

خودروسازی بیجینگ (Beijing Automotive Group) با نام اختصاری بایک  (BAIC)، یکی از بزرگ‌ترین خودروسازان چین است و رتبه‌ی ۲۰ جهان از نظر تیراژ تولید را در اختیار دارد. این مجموعه در سال ۱۹۸۵ با سرمایه‌گذاری مرسدس بنز و هیوندای تاسیس شد. برندهای فوتون و BAW زیرمجموعه‌ی بایک محسوب می‌شوند درحالی‌که بزرگ‌ترین خط مونتاژ مرسدس بنز در چین هم، متعلق به بایک است. هیوندای و مرسدس بنز هم سهام‌داران اصلی بایک هستند.

تنوع محصولات بایک به خودروهای جدید مثل X7 یا X35 محدود نمی‌شود و چند مدل قدیمی نیز، همچنان روی خط تولید باقی مانده‌اند. وانت پیکاپ ترالرد (Terralord) ساخت ZX زیرمجموعه بایک که قرار است در ایران به نام تیگارد L7 پلاس عرضه شود، سال ۲۰۱۶ معرفی شده و حالا حدود ۱۰ سابقه دارد. ظاهرا پلتفرم این مدل با بهمن G9 مشترک است اما تیگارد L7 امکانات کمتر و قیمت ارزان‌تر خواهد داشت. شرکت سانیار موتور پارسیان با نام تجاری تیگارد موتور در ایران فعالیت می‌کند و عرضه‌کننده‌ی L7 خواهد بود.

برای مدل پرو نسبت به نسخه استاندارد L7 پلاس، جلوپنجره و سپرها کاملا تغییر کرده‌اند. همچنین، قاب داخل گلگیرها و رکاب نیز، با ادوات سیاه، عوض شده است. ابعاد چرخ و تایر، تفاوت خاصی با مدل اصلی ندارند اما رنگ سیاه برای رینگ‌ها، حس اسپرت برای تیگارد L7 فراهم می‌کند. دیگر نکته‌ مهم، نصب هواکش بیرون بدنه روی ستون جلوی خودرو است که برای رانندگی در آب اهمیت دارد.

در کابین مدل استاندارد  L7 پلاس، پنل عقربه‌ای پشت فرمان نصب شده اما L7 پرو از نمایشگر دیجیتال استفاده می‌کند. همچنین دسته دنده‌ی کوتاه مخصوص گیربکس اتوماتیک و ترمز دستی برقی (دکمه‌ای) به جای مدل اهرمی ساده در L7 پلاس، باعث می‌شوند حس راننده در L7 پرو بسیار متفاوت باشد. طرح کلی داشبورد و چیدمان کلیدها در این دو خودرو، تقرییا یکسان است.

تیگارد L7 پلاس دنده دستی با موتور ۲/۴ لیتر و گیربکس ۶ سرعته دستی، ۱۵۰ اسب بخار قدرت و ۲۳۰ نیوتن‌متر گشتاور فراهم می‌کند. اطلاعات رسمی از عملکرد فنی این مدل در دسترس نیست اما با توجه به وزن ۱۸۰۰ کیلوگرم، احتمالا سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ۱۴ ثانیه دارد. در سمت دیگر، L7 پرو محهز به موتور ۲ لیتر توربو است تا ۲۲۰ اسب بخار قدرت و ۳۸۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. هر دو خودرو دو دیفرانسیل هستند و امکاناتی شامل قفل دیفرانسیل مکانیکی با حالت‌های 2H (دیفرانسیل عقب)، 4H (چهار چرخ سبک) و 4L (چهارچرخ سنگین) فراهم می‌کنند؛ اما گیربکس اتوماتیک، مصرف سوخت کمتر و شتاب‌گیری بهتر، امتیازات L7 پرو نسبت به L7 پلاس هستند.

قیمت تیگارد L7 پرو هنوز مشخص نیست اما با توجه به هزینه خرید رقبا مثل فوتون تونلند اتوماتیک، احتمالا برای محصول سانیار موتور نیز حدود قیمت ۲/۷ میلیارد تومان خواهد بود.