ریمک از نانوتیوب فناوری جدید باتری خودروهای برقی رونمایی کرد
احتمالا داستان مت ریمک را شنیده‌اید. او زمانی یک طرفداران متعصب خودرو به شمار می‌رفت تا آنکه این علاقه را به کار گرفت و نخستین خودروی بی‌ام‌و E30 خود را برقی کرد. همین پروژه شخصی او را در مسیری قرار داد که موجب بنیان گذاشتن برند ریمک شد. ریمک سپس توانست سریع‌ترین خودروی جهان را با پیشرانه برقی تولید کند و در سال 2021 با بوگاتی ادغام شود. مدیر جوان این شرکت کرواسیایی هم با وجود موفقیت‌هایش بی‌تحرک ننشسته و مدام درحال برنامه‌ریزی برای توسعه مجموعه خود است.
مدیرعامل بوگاتی-ریمک در مصاحبه‌ای با رسانه «اتوکار» به آینده این برند و فناوری‌های درحال توسعه آن پرداخته است.
ریمک تنها برقی نیست. آن چیزی را انجام می‌دهد که در لحظه هیجان‌انگیزترین باشد.
ریمک افزود که مهندسان شرکتش درحال توسعه فناوری مواد «نانوتیوب» هستند تا درصورت امکان، از آن به‌عنوان منبع انرژی الکتریسیته در خودرو استفاده کنند؛ به این ترتیب، نانوتیوب احتمالا جایگزین باتری‌های امروزی خواهد شد. در پی آزمایش‌های این مجموعه مشخص شده که این فناوری با بیش‌گرمادهی به سوخت مایع مخصوصی کار می‌کند. بر اساس یک روش مشابه که توسط دانشگاه «MIT» ارائه شده بوده است، مایع یادشده یک پوشش نازک روی لوله یا تیوب‌های سوراخ‌دار از جنس شبکه اتم‌های کربن ایجاد می‌کند؛ خود لوله‌ها کربنی خواص الکتریکی ویژه‌ای دارند.
درصورت موفقیت این روش و ورود آن به فاز صنعتی، ممکن است بتواند جایگزین باتری‌های برقی بزرگ و سنگین متداول در خودروهای برقی امروزی شود. ریمک مدعی شده که گاز مایع، هیدروژن و دیزل سوخت‌های احتمالی برای استفاده در این روش نوآورانه به شمار می‌روند. در راستای پیشبرد این پروژه، کارخانه ریمک با یک استارتاپ همراه شده که هم‌اکنون درحال وارسی عملکرد نانوتیوب‌ها در مقیاس کوچک و با مصرف بهینه‌شده تا 80 درصد است. درصورت صنعتی شدن این فناوری، می‌تواند تا دو برابر موتورهای درونسوز بهینه‌سازی شود.
با وجود مصرف بهینه این سیستم تازه، نکته‌ای منفی هم دارد و آن، انتشار آلاینده دی‌اکسیدکربن به شمار می‌رود که خودروسازی ریمک را به هدف انتشار «صفر» (که توسط دولت‌های مختلف و خودروسازان معرفی شده بود) نزدیک‌تر نمی‌کند. برای ورود این فناوری به بازاری که درحال تمام برقی‌شدن است، باید سیاست‌گذاری‌های زیاد و لابی‌گری‌های بسیاری انجام شود. در سوی دیگر، استفاده از آن به‌صورت محدود مانند ابرخودروها یا سوپرخودروهای گران‌قیمت احتمالا موجب حساسیت خاصی نشود.
اگر ریمک بتواند فناوری نانوتیوب را به ثمر رسانده و آن را جایگزین بسته‌های باتری متداول کند، عملا موفق شده با کاهش وزن نیم تنی ابرخودروهایش، همان قدرت و گشتاور نمونه‌های برقی را در آن‌ها حفظ کند. هرچند که ابرخودروی نورا با وجود وزن 2,268 کیلوگرمی خود به سرعت 413 کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ حال تصور کنید اگر 450 کیلوگرم از وزن این خودرو را کاهش دهید به چه عملکردی دست خواهد یافت.
با توجه به رشد فناوری، احتمالا تا چند سال آینده شاهد ورود ابرخودروهایی با سرعت‌هایی بیش‌از 480 کیلومتر بر ساعت باشیم. مشخصا برندهای گوناگونی مانند کونیگ‌زگ، SSC، هنسی، پینین‌فارینا و... برای رسیدن به این عملکرد و رکوردزنی تلاش می‌کنند اما با اتحاد کنونی دو رکورددار سابق یعنی بوگاتی و ریمک، عرصه بر سایر رقبا تنگ‌تر از همیشه خواهد شد. به نظر شما آیا با توجه به هزینه سنگینی که صرف برقی‌سازی شده است، شانسی برای فناوری نانوتیوب وجود دارد؟