اولین رانندگی با فراری F80، اوج قله مهندسی مارانلو!

پیشرانۀ V6 فراری هرچند ردلاین 9 هزار rpm دارد اما طوری صدا و حس می‌دهد که گویی می‌خواهد مثل خودروهای فرمول یک تا 15 هزار rpm ادامه دهد. این اتفاقی نیست زیرا F80، مانند پیشینیانش عمداً حس و حال فرمول یک را تداعی می‌کند درحالی‌که با 1200 اسب بخار قدرت، از خودروهای فرمول یک امروزی هم قوی‌تر است. به همین دلیل، اولین تجربه رانندگی ما به‌جای پیست آزمایشی فیورانوی فراری در پیست جهانی میزانو مارکو سیمونچلی، نزدیک ساحل آدریاتیک ایتالیا انجام می‌شود. F80 به فضایی وسیع نیاز دارد و میزانو، پیستی 4.2 کیلومتری برای موتوجی‌پی، با مستقیم‌های طولانی و پیچ‌های سریع، محیطی ایده‌آل برای خودرویی است که در سرعت 250 کیلومتر در ساعت، 1050 کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند و از ترمزهای مسابقه‌ای واقعی بهره می‌برد.

برای آزمایش این هایپرکار، یک دور برای گرم کردن لاستیک‌ها، سه دور سریع و یک دور خنک کردن داشتیم که البته دور خنک کردن بیشتر برای شارژ باطری سیستم هیبریدی است. از 1200 اسب بخار قدرت این هایپرکار، 300 اسب بخار توسط سه موتور الکتریکی تولید می‌شود که دو موتور در محور جلو و یکی بین موتور و گیربکس هشت سرعته دوکلاچه نصب شده است؛ اما این قدرت چهاررقمی با یک نکته همراه است که فقط در شرایط خاص پیست‌گردی مداوم اهمیت دارد. ظرفیت خالص باتری F80 حدود 1.5 کیلووات ساعت است که برای تغذیه مداوم موتورهای الکتریکی کافی نیست؛ بنابراین، در پیستی مثل میزانو، باید تصمیم بگیرید که آیا برای یک دور تمام توان را به کار ببرید یا نقاط خاصی را برای استفاده از نیروی الکتریکی انتخاب کنید تا باتری خالی نشود.

چرا باتری بزرگ‌تری استفاده نشده؟ چون وزن اضافی خودرو را در همه شرایط جز پیست‌گردی مداوم کندتر می‌کرد. همچنین 799 مالک خوش‌شانس F80 نمی‌خواهند در مسابقات استقامتی شرکت کنند. برای دورهای سریع، از حالت بهینه‌سازی بوست استفاده می‌کنیم. در این حالت، با یک دور رانندگی در مسیر درست پیست، خودرو نقشه‌ای در مغز الکترونیکی خود ایجاد می‌کند و نقاط بهینه برای استفاده از تمام توان هیبریدی را مشخص می‌کند. فراری میزانو را از قبل نقشه‌برداری کرده، پس کافی است کمربند چهار نقطه‌ای را ببندیم، موتور را روشن کنیم و حرکت کنیم.

یکی از رانندگان آزمایشی فراری کنارمان می‌نشیند تا راهنمایی‌های پیست را ارائه دهد. با وجود ۵ سانتی‌متر عرض کمتر کابین از لافراری که خود چندان جادار نبود، به لطف چیدمان نامتقارن صندلی‌ها، هر دو جا می‌شویم. حتی طرح رنگ کابین هم با صندلی قرمز راننده و صندلی مشکی سرنشین، نامتقارن است. در بیرون، سقف، ستون‌های A و بالای درها مشکی هستند تا شکل قطره‌ای کابین را در برابر شانه‌های زاویه‌دار بدنه برجسته کنند. این خودرو به لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت کاپ 2R اختصاصی برای F80 مجهز است و چسبندگی آن چنان قوی است که کلاه ایمنی به شیشه برخورد می‌کند.

با بیش از یک تن داون‌فورس، باید آماده باشید که در ترمزگیری از مسیر مستقیمی، نفستان بند بیاید زیرا فراری ادعای کاهش شتاب با نیروی بیش از 2 جی را دارد. ترمزهای CCM-R Plus ساخت برمبو گرما را چهار برابر بهتر از ترمزهای کربنی استاندارد دفع می‌کنند؛ یعنی عملاً می‌توانید ترمزها را تا هر حد که بخواهید تحت‌فشار بگذارید و قبل از اینکه داغ کنند، سوخت یا آج لاستیک تمام می‌شود. این ترمزهای تسلیم‌ناپذیر با آیرودینامیک فعال و سیستم تعلیق فعال همکاری می‌کنند تا چسبندگی را در همه حال به حداکثر برسانند.

برخی خودروهای خیابانی با داون‌فورس زیاد، هنگام ترمزگیری از مستقیمی به پیچ‌های تند، به دلیل شیرجه جلو و اختلال در جریان هوای زیر خودرو، تعادلشان به هم می‌ریزد اما به لطف کمک‌فنرهای فعال مالتی‌ماتیک که شیرجه را خنثی می‌کنند و زیربدنه را حتی تحت‌فشارهای سنگین، صاف نگه می‌دارند، این مشکل در F80 وجود ندارد. بااین‌حال، کمک‌فنرها ضربه‌ها و چرخش بدنه را کاملاً حذف نمی‌کنند زیرا فراری عمداً خودرو را طوری تنظیم کرده که حس قالیچهٔ پرنده نداشته باشد تا بازخورد بهتری ارائه دهد. درحالی‌که کمک‌فنرها ارتفاع و حالت خودرو را به‌صورت خودکار تنظیم می‌کنند، بال عقب مدام زاویه حمله خود را از حالت کم‌درگ به افزایش داون‌فورس تغییر می‌دهد و پیشرانه به‌صورت یکپارچه، توزیع توان هیبریدی و توربوشارژرهای فاقد تأخیر (به لطف نیروی کمکی برقی) را مدیریت می‌کند.

شگفت‌آور اینکه توانایی‌های F80 پشت فرمان ساده و قابل‌دسترس به نظر می‌رسد. شما در حال ترمزگیری، فرمان دادن و شتاب‌گیری از پیچ‌ها با سرعتی باورنکردنی هستید بدون اینکه از جادوی مهندسی که صدها بار در ثانیه تجربه را بهینه می‌کند، آگاه باشید. ساخت خودرویی پیچیده آسان است، اما ساخت خودرویی پیچیده که ساده حس شود، به‌مراتب دشوارتر است.

F80 خودروی بزرگی احساس می‌شود اما فرمان دقیق است و گلگیرهای بزرگ موقعیت دماغهٔ خودرو را برای راننده مشخص می‌کنند. دید عقب هم با وجود مسدود بودن شیشه، توسط دوربین تأمین می‌شود. در خیابان، همیشه 1200 اسب بخار در دسترس است، چون هیچ مسیر مستقیمی بلندی پیدا نمی‌کنید که باتری را خالی کند. کمک‌فنرهای مالتی‌ماتیک ناهمواری‌ها را به‌خوبی مهار می‌کنند و عملکرد بالا بردن محور جلو در مواقعی که نیاز به حرکت در شانه جاده دارید، نعمتی بزرگ است. F80 در جاده‌های عمومی کاملاً دیوانه‌وار به نظر می‌رسد، ونتوری‌های زیر بدنه برگ‌ها را از آسفالت می‌مکند و به جریان هوای پشت دیفیوزر پرتاب می‌کند و ماسک تیره جلویی حس تهدیدآمیزی را القا می‌کند.

به‌طورکلی، در مورد خودروهای پرچم‌دار فراری، هیچ الگویی وجود ندارد. آن‌ها با موتورهای V8 توربو، V12 تنفس طبیعی، سیستم‌های هیبریدی و حالا V6 چهارچرخ محرک عرضه شده‌اند. ظاهری نرم، خشن یا هندسی داشته‌اند و همیشه جلوتر از زمان خود بوده‌اند. F80 هم از همین الگو پیروی می‌کند. نه شباهتی به پیشینیان خود دارد و نه بیش‌ازحد آینده‌نگر است؛ اما با یک نگاه می‌دانید دقیقاً چیست: نهایت فراری.