چرا موستانگ باس 429 یکی از باارزش‌ترین خودروهای عضلانی تاریخ است؟

فورد موستانگ نیازی به معرفی ندارد. این یکی از نمادین‌ترین ماسل کارهای آمریکایی تاریخ محسوب می‌شود اما باس 429 را می‌توان یکی از قابل‌احترام‌ترین و کلکسیونی‌ترین مدل‌های این ماشین دانست. با ریشه در مسابقات نسکار، برخورداری از یکی از قوی‌ترین پیشرانه‌های V8 تنفس طبیعی تاریخ فورد و تعداد ساخت بسیار محدود، عجیب نیست که کلکسیونرها و علاقه‌مندان به فورد، باس 429 را یکی از نمادین‌ترین موستانگ‌های تاریخ می‌دانند.

همچنین بخوانید:

فورد موستانگ باس ۳۵۱ مدل ۱۹۷۱، یک جواهر کمیاب و ارزشمند

نگاهی به باس ۳۰۲ یکی از خاص‌ترین نسخه‌های نسل اول موستانگ

در سال 1969، فورد می‌خواست موتور 429 یا 7 لیتری V8 خود را به مسابقات نسکار برده و با مغلوب کردن پیشرانه‌های همی V8 موپار، بر این مسابقات سلطه پیدا کند. برای دریافت جواز حضور در نسکار اما باید 500 نمونه از این پیشرانه در خودرویی جاده‌ای ارائه و به خریداران عادی عرضه می‌شد. برای این کار، موستانگ انتخاب شد و به ساخت نسخهٔ باس 429 انجامید. هرچند این یکی از گران‌ترین موستانگ‌های تاریخ بود اما با فروش بیش از 500 دستگاهی که موردنیاز بود، در بازار موفق عمل کرد.

طبق اعلام فورد، این پیشرانهٔ 7 لیتری بلوک بزرگ، 375 اسب بخار قدرت و 610 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که حتی هنوز هم اعداد قابل‌توجهی محسوب می‌شوند اما خروجی واقعی موتور بیش از این ارقام بود. برای شتاب باس 429 در منابع مختلف اعداد متفاوتی اعلام شده و برخی مدعی هستند که این خودرو می‌توانست در کمتر از 5.5 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد اما منابع بیشتری به عدد 6.5 ثانیه اشاره کرده‌اند.

برای نصب این پیشرانهٔ عظیم‌الجثهٔ 7 لیتری V8 در سینهٔ کوچک موستانگ، به تغییراتی اساسی نیاز بود. در اواخر دههٔ 60، فورد با خطوط تولید مختلف در کارخانه‌هایی در سراسر جهان، روزانه صدها خودرو تولید و به بازار عرضه می‌کرد. به همین دلیل، برای جلوگیری از ایجاد اختلال در روال روزانهٔ این کارخانه‌ها، فورد تصمیم گرفت فرایند ساخت باس 429 را به شرکت دیگری واگذار کند. بدین منظور، فورد شرکت مهندسی کار کرافت را انتخاب کرد. نصب این موتور روی موستانگ اما کار ساده‌ای نبود زیرا باید نقاط اتصال تعلیق جابجا می‌شد و فضای داخل کاپوت بیشتر می‌شد تا امکان نصب موتور بزرگ 429 فراهم شود.

شرکت مهندسی کار کرافت اما برای انجام این پروژهٔ سخت انتخاب خیلی مناسبی بود زیرا رابطهٔ خوبی با فورد داشت و به توسعه و ساخت GT40 مسابقه‌ای هم کمک کرده بود. این شرکت برای جای دادن موتور بزرگ در سینهٔ موستانگ، محل اتصال کمک‌فنرها به زیر محفظهٔ پیشرانه را جابجا کرد، عرض گلگیرهای داخل کاپوت را کمتر کرد و پایه‌های تعلیق جلو را به‌منظور فراهم شدن فضای کافی برای منیفولد اگزوز بزرگ‌تر اصلاح کرد.

هرچند برای تأیید حضور موتور 429 در نسکار ساخت تنها 500 نمونهٔ جاده‌ای نیاز بود اما به دلیل استقبال خریداران، فورد مدت بیشتری باس 429 را به تولید رساند. این نسخه در سال 1969 به بازار عرضه و در این سال 859 دستگاه از آن ساخته شد. برای بهره‌برداری بیشتر از این فرصت، فورد در سال 1970 نیز 500 دستگاه دیگر از باس 429 تولید کرد و مجموع تعدادی که از این موستانگ ساخته شد به 1359 دستگاه رسید. نمونه‌های مدل 1970 از دماغهٔ فیس‌لیفت بهره می‌بردند و دریچهٔ روی کاپوت آن‌ها هم مشکی‌رنگ بود درحالی‌که این دریچه در مدل 1969 همرنگ بدنه بود. با اینکه باس 429 در بازار همچنان محبوبیت زیادی داشت اما هزینهٔ بالای تولید و قوانین آلایندگی سخت‌گیرانه‌تر باعث خاتمهٔ تولید آن در سال 1970 شد.

ارزش امروزی باس 429 بسته به عوامل مختلف بسیار متفاوت است. نمونه‌های بی‌نقصی که مطابق با شرایط استاندارد بازسازی شده‌اند، با قیمت‌های بالایی خریدوفروش می‌شوند اما نمونه‌های دست‌کاری شده ارزش کمتری دارند. قیمت برخی نمونه‌های بکر این خودرو که کاملاً فابریک بوده و بازسازی نشده‌اند حتی به نیم میلیون دلار هم می‌رسد که باس 429 را به یکی از باارزش‌ترین ماسل کارهای کلاسیک تبدیل می‌کند.

رکورد گران‌ترین باس 429 در اختیار یک نمونهٔ قرمزرنگ است که چند سال پیش با قیمت شگفت‌انگیز 609 هزار دلار فروخته شد. ارزش این موستانگ طی یک دههٔ اخیر افزایش قابل‌توجهی داشته است زیرا درحالی‌که در سال 2013 یک نمونهٔ مدل 1969 با کارکرد تنها 156 کیلومتر با قیمت 286 هزار دلار فروخته شد، در اوایل امسال نمونه‌ای در وب‌سایت حراجی Bring A Trailer با قیمت 410 هزار دلار به فروش رسید.