رانندگی با هامر H1 مدل 1997، هیولایی برای دیوانگان!

خودروی نظامی هاموی ستارهٔ جنگ خلیج فارس بود و این منجر به ساخت نسخهٔ غیرنظامی آن با نام هامر H1 شد که در سال 1992 به بازار آمد. هامرهای اولیه اما روی آسفالت خودروهای بسیار ناخوشایندی بودند و به نظر می‌رسید برای ملاکین ساخته شده که به دنبال وسیله‌ای برای گشت زنی در زمین‌های هزار هکتاری خود هستند اما تحقیقات AM جنرال (سازندهٔ هاموی و هامر H1) نشان داده است که خریداران عمدهٔ این ماشین کسانی هستند که می‌خواهند جلب‌توجه کنند. درواقع، 42 درصد از خریداران H1 همین افراد هستند که علاقهٔ چندانی به رانندگی‌های آفرودی با هامر ندارند.

تنها 25 درصد از خریداران این خودرو گفته‌اند H1 را بیشتر به خاطر توانایی‌های آفرود آن خریده‌اند. درهرحال، آیا هامر طی چند سالی که تولید می‌شود اهلی‌تر شده یا همچنان همان غول بی‌شاخ‌ودم سابق است؟ برای فهمیدن پاسخ این سؤال، یک هفته را با هامر H1 مدل 1997 گذراندیم. خودروی آزمایشی ما یک مدل پیکاپ هاردتاپ دو کابین با قیمت 63,827 دلار است. قیمت مدل محبوب‌تر واگن از 67,111 دلار آغاز می‌شود درحالی‌که پیکاپ تک کابین با قیمت 52,597 دلار ارزان‌ترین نسخهٔ H1 است. با سفارش آپشن‌های ضروری مثل وینچ، صفحهٔ محافظ قوای محرکه و سیستم مرکزی خالی و پر کردن باد تایرها، این ارقام به‌سرعت افزایش پیدا می‌کند که قیمت 84,502 دلاری خودروی آزمایشی ما این موضوع را نشان می‌دهد.

یک پیشرانهٔ 6.5 لیتری توربودیزل جدید که از ون‌های فول سایز جنرال موتورز گرفته شده نیز با قیمت 4,523 دلار به لیست آپشن‌های H1 اضافه شده است. این موتور 195 اسب بخار قدرت در ردلاین 3,400 rpm و 583 نیوتن متر گشتاور در 1,800 rpm تولید می‌کند. پیشرانهٔ استاندارد این خودرو یک 6.5 لیتری دیزلی تنفس طبیعی با 170 اسب بخار قدرت است و پیشرانهٔ 5.7 لیتری بنزینی هم حذف شده است. در موتور 6.5 لیتری جدید، توربوشارژر در قسمت V نصب شده و برخلاف موتورهایی که توربوشارژر آن‌ها در کنار قرار دارد، امکان جای گرفتن بین ریل‌های شاسی باری H1 را دارد.

این موتور با سروصدای زیادی روشن می‌شود و 15.2 ثانیه طول می‌کشد تا هامر را از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برساند. البته این رقم نسبت 18.1 ثانیه در هامر بنزینی و 21.7 ثانیه در موتور 6.2 لیتری دیزلی قدیمی بهبود پیدا کرده و حالا رسیدن به سرعت‌های بزرگراهی بجای یک ماه فقط یک هفته طول می‌کشد. حداکثر سرعت خودرو نیز به 140 کیلومتر بر ساعت رسیده و هرچند مصرف سوختی که در طول آزمایش ما ثبت شد رقم وحشتناک 26 لیتر در هر صد کیلومتر بود اما به لطف باک سوخت کمکی 64 لیتری، H1 با هر بار سوخت‌گیری می‌تواند بیش از 560 کیلومتر را طی کند.

برای H1 همچنین پکیج عایق سروصدای جدیدی هم در نظر گرفته شده که سروصدای کابین را نسبت به هامرهای دیزلی قبلی کمی کاهش داده است اما هنگام حرکت با سرعت 110 کیلومتر بر ساعت با وجود 83 دسی‌بل صدا، سرنشینان هنوز هم باید با صدای بلند باهم صحبت کنند. آخرین بهبود این شاسی‌بلند زمخت هم بازطراحی صندلی‌ها برای بهبود دوام و راحتی است که البته هنوز هم در سواری‌های طولانی ناراحت خواهند بود.

فرمان هامر مثل حلقه‌ای از میلگرد فولادی است که با فوم پوشیده شده و ذره‌ای از اطلاعات سطح مسیر را منتقل نمی‌کند. با چرخاندن فرمان نیز H1 بلافاصله نظریهٔ نیوتن در مورد مقاومت یک مکعب 3.5 تنی برای تغییر جهت را یادآوری می‌کند. اگر با سرعتی کمی بالا وارد پیچ شوید نیز لاستیک‌های بزرگ هامر که تنها 0.63 جی شتاب جانبی را تحمل می‌کنند، کم‌فرمانی شدیدی از خود نشان می‌دهند. همچنین هنگام رانندگی، همیشه صدای کوبش سیستم تعلیق از زیر صندلی‌ها شنیده می‌شود و وجود چاله‌ها و دست‌اندازها را به سرنشینان اطلاع می‌دهد. دید راننده از لاین سمت راست نیز اصلاً خوب نیست که رانندگی را دشوار می‌کند.

البته هامر H1 برای خارج جاده طراحی شده و خودرو با خروج از آسفالت می‌تواند توانایی‌های خود را نشان دهد. در این قسمت از آزمایش، وقتی تنها 30 سانتی‌متر از جاده فاصله گرفتیم، در گل‌ولای خیس که با برف ترکیب شده بود گیر کردیم و حتی با کمی فشردن پدال گاز، چرخ‌ها فقط هرزگردی می‌کردند. ازاین‌رو، ضریب سنگین را درگیر کردم، دیفرانسیل مرکزی را قفل کردم و دکمه‌ای روی داشبورد را فشار دادم تا فشار باد تایرها را به 15 psi برسانم. همچنین پدال گاز را خیلی اندک فشار می‌دادم تا چرخ‌ها بیشتر داخل گل فرو نروند و سرانجام پس از چند دقیقه عقب و جلو کردن خودرو، پادشاه ماشین‌های آفرودی توانست خود را رها کند.

به‌طورکلی، هامر H1 هنوز خودرویی بسیار بزرگ، پرسروصدا، ناراحت و غیرکاربردی است که هرگز نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای شاسی‌بلندهای لوکس باشد؛ بنابراین، در پایان این آزمایش چندروزه به پاسخ سؤال ابتدایی رسیدیم. 70 درصد خریداران هامر دیوانه هستند.