آزمایش رانندگی با سمند توسط نشریهٔ بریتانیایی کار مگزین

سمند برای ما ایرانیان خودروی کاملاً آشنا و شناخته‌شده‌ای است و بسیاری از ما تجربهٔ رانندگی با آن‌را داشته‌ایم؛ بنابراین آزمایش رانندگی با این خودرو نمی‌تواند مطلب چندان جذابی باشد؛ اما چندی پیش یک دستگاه سمند به نحوی توسط تلویزیون من‌وتو به بریتانیا منتقل شده و توسط نشریهٔ کار مگزین مورد آزمایش قرار گرفت. حال به‌تازگی گزارش این آزمایش در وب‌سایت این نشریه منتشر شده است. به همین دلیل، چون آزمایش رانندگی با یک خودروی سالخوردهٔ ایرانی توسط مرجع معتبری چون کار مگزین در سال 2018 می‌تواند جالب باشد، تصمیم گرفتیم برگردان فارسی گزارش آزمایش رانندگی کار مگزین با سمند را آماده و منتشر نماییم؛ بنابراین در ادامه خواهیم فهمید که نظر و امتیاز نشریه‌ای که جدیدترین و برترین خودروهای روز دنیا را مورد آزمایش می‌دهد در رابطه با سمند که عنوان خودروی ملی ایران را یدک می‌کشد چیست.

خودرویی که امروز به رانندگی با آن پرداخته‌ایم ایکو سمند نام دارد (Ikco مخفف ایران‌خودرو). خودرویی که اگر به ایران سفر کنید تعداد زیادی از آن‌را در کنار پژوهای دههٔ 90 و تالبوت‌های دههٔ 80 (منظور نگارنده پیکان است) خواهید دید. سمند به‌عنوان خودروی ملی ایران شناخته می‌شود اما در کشورهای مختلفی ساخته می‌شود و در تعدادی از کشورهای درحال‌توسعه نیز فروخته می‌شود. حال ما با کمک تلویزیون من‌وتو که خواهان بررسی شرایط حمل‌ونقل و تردد خانواده‌های متوسط در تهران است، با این خودرو به رانندگی پرداخته‌ایم. ما ولی بیشتر علاقه داشتیم بفهمیم که خودروهای ساخت شرکت‌هایی غیر از خودروسازان آشنای اروپایی چگونه هستند.

چرا قبلاً نمونه‌ای از این خودرو را ندیده‌ایم؟

خودروهای ایرانی در اروپای غربی فروخته نمی‌شوند اما ایران با وجود مشکلات ناشی از انقلاب، تحریم‌ها و...، در صادرات خودرو به اروپای شرقی با ترکیه که بزرگ‌ترین صادرکنندهٔ خودرو به این منطقه است رقابت دارد. پیشینهٔ صنعت خودروسازی در ایران اما به بیش از نیم‌قرن پیش بازمی‌گردد. البته هنگامی‌که در اواخر دههٔ 70 میلادی حکومت شاه سرنگون شد و دوران جمهوری اسلامی آغاز گردید، رکود گسترده‌ای بر صنعت خودروسازی ایران سایه افکند؛ اما چند سال بعد صنعت خودروسازی ایران دوباره احیا شده و رشد نمود تا جایی که در سال‌های اوج این صنعت، در ایران بیش از یک‌میلیون دستگاه خودرو و کامیون به تولید می‌رسید که البته این تولید اغلب با مشارکت شرکت‌های خارجی مانند پژو و رنو همراه بود.

چندین دهه است که بخش عمده‌ای از بازار خودروی ایران در اختیار دو شرکت خودروسازی اصلی این کشور بنام‌های سایپا (تأسیس در 1965) و شرکت بزرگ‌تر ایران‌خودرو (تأسیس در 1962) که با نام ایکو شناخته می‌شود قرار دارد. ایکو کار خود را با تولید خودرویی بنام پیکان آغاز کرد که در اصل همان هیلمن هانتر بود. سپس از سال 2003 سمند به‌عنوان جانشین پیکان به بازار آمد. این خودرو بر اساس پژو 405 ساخته شده و حتی نمونهٔ مورد آزمایش ما به پیشرانهٔ پژو هم مجهز است اما بخش زیادی از سمند کار خود ایکو است.

رانندگی

پس از رانندگی با سمند، به نظر می‌رسد به‌عنوان‌مثال یک فولکس‌واگن گلف مدل 2018 از یک سیارهٔ دیگر آمده است! اگر با شتاب وارد پیچ‌ها شوید خودرو به‌راحتی منحرف می‌شود؛ بنابراین سمند در این قسمت ناامیدکننده است درحالی‌که تعویض دنده‌ها نیز چندان خوب صورت نمی‌گیرد. از سوی دیگر اما باید توجه داشت که این خودرو برای منطقه‌ای ساخته شده که عمدهٔ جاده‌های آن بسیار وحشتناک هستند یعنی جاده‌های خاکی و مسیرهایی با آسفالت بسیار خراب و پردست‌انداز. به همین دلیل تعلیق نرم و بلند و ارتفاع زیاد از سطح زمین نه‌تنها ایراد نیست بلکه نکتهٔ مثبتی محسوب می‌شود.

سمند مورد آزمایش ما به یک پیشرانهٔ 1.6 لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی ساخت پژو مجهز است که 105 اسب بخار قدرت و 142 نیوتن متر گشتاور دارد (سمندی که توسط کار مگزین مورد آزمایش قرار گرفته از نمونه‌های صادراتی بوده و به همین دلیل از پیشرانهٔ TU5 استفاده می‌کند). هرچند این موتور خصوصاً برای سدان سنگینی چون سمند توان کمی دارد اما قدرت خالص و یکنواختی را ارائه می‌کند و عملکرد آن مطلوب‌تر از پیشرانه‌های بسیار کوچکی است که برای کار با حداکثر توان خود در شرایط عملیاتی تنظیم شده‌اند.

داخل کابین

اگر شما انتظار وجود سیستم‌های کمک‌رانندهٔ الکترونیکی فراوان، سیستم Synchromes در گیربکس و کمک‌فنرهای پیشرفته را در خودرو دارید، سمند انتخاب کاملاً اشتباهی خواهد بود؛ اما کابین این سدان ایرانی کاملاً بزرگ و جادار بوده، متریال نسبتاً مناسبی در آن به کار رفته و سادگی لذت‌بخشی دارد. البته این به معنای پیشرفته بودن کابین سمند نیست چراکه در اینجا حتی از نمایشگر و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی هم خبری نیست؛ اما این امر موجب تمرکز بیشتر روی قسمت‌های ضروری مثل غربیلک فرمان، پدال ترمز، پدال گاز، کلاچ و تعویض دنده می‌شود. البته در سمند هیچ‌کدام از این کنترل‌کننده‌ها دقیق عمل نمی‌کنند که این موضوع می‌تواند در شرایط اضطراری به یک بحران تبدیل شود.

در کابین سمند ترکیبی از پلاستیک خشک، پارچهٔ نرم و تریم طرح چوب بکار رفته است که در کل برای چنین خودرویی مناسب به نظر می‌رسد. در اینجا اما بجای دکمهٔ استارت، خودرو با چرخاندن سوئیچ روشن می‌شود و بجای دکمهٔ ترمز پارک باید اهرم ترمزدستی را بالا کشید. در میانهٔ داشبورد هم یک رادیو با پخش CD و یک سیستم هشدار بزرگ با صفحه‌کلید به چشم می‌خورد.

نتیجه

من از رانندگی با سمند لذت بردم و خیلی از ویژگی‌های آن‌را تحسین می‌کنم. البته من قصد ندارم در صنعت خودروسازی به عصر حجر سفر کنم. مطمئناً پیشرفت‌هایی که در خودروهای ساخت کشورهای جهان اول صورت گرفته بسیار ارزشمند است و مثلاً یک گلف 2018 بدون شک خودرویی عالی است. این روزها تجهیزاتی مانند ترمز خودکار، سیستم کنترل کشش و کروز کنترل فعال به ویژگی‌های نسبتاً معمولی در خودروها تبدیل شده‌اند اما وقتی زمان را به حدود بیست سال قبل بازگردانیم، یعنی زمانی که سمند تازه معرفی شده بود، این خودروی ایرانی حتی در بریتانیا هم مدرن به نظر می‌رسید و امکان حمل‌ونقلی راحت، قابل‌اعتماد و ایمن را برای خانواده‌ها فراهم می‌کرد.

البته طی آزمایش ما نقص‌های زیادی در سمند دیده شد که برخی از آن‌ها به‌راحتی قابل برطرف کردن هستند اما بسیاری از آن‌ها به ساخت این سدان ایرانی بر اساس خودرویی قدیمی و همین‌طور لزوم پایین نگه‌داشتن قیمت و هزینه‌های نگهداری آن بازمی‌گردد. همچنین سمند در آزمون‌های تصادف یورو انکپ نیز عملکرد خوبی نداشت اما توانست از آزمون‌های آلایندگی موفق بیرون آید. از طرف دیگر طی سال‌های اخیر در ایران، خودروهای جدیدتر و مدرن‌تری ساخته شده و صنعت خودروسازی این کشور به سرمایه‌گذاری مشترک در بخش تحقیق و توسعهٔ محصولات ادامه داده است. به‌عنوان‌مثال شرکت پینین‌فارینا در توسعهٔ برخی از خودروهای جدید ایرانی مشارکت خواهد داشت و همچنین بر خودروسازان ایرانی فشار زیادی برای بهبود ایمنی در تصادفات و همین‌طور آلایندگی محصولاتشان وارد شده است.

بااین‌حال آیا ممکن است در آینده‌ای نزدیک ما در اروپا خودروهای ایرانی را بخریم؟ احتمالاً نه اما این غیرممکن نیست زیرا ایکو هم می‌تواند راه داچیا را طی کند و با مشارکت با شرکت‌های خودروسازی بزرگ و معتبر اروپایی در بخش‌های پایینی بازار خودروی اروپا حضور پیدا کند یعنی جایی که تقاضای بکر و دست‌نخورده‌ای برای خودروهایی با قیمت مقرون‌به‌صرفه وجود دارد.

مشخصات فنی

منبع: CarMagazine