کیا ریو کارکرده بخریم یا نه؟ مشخصات، قیمت، مزایا و معایب

در سال‌هایی نه‌چندان دور که خودروسازان مشهور جهانی با سازندگان داخلی همکاری می‌کردند، یکی از خودروهای نسبتاً خوش‌نام و بی‌سروصدایی که روی خطوط تولید وطنی رفت، کیا ریو بود. هرچند حدود یک دهه از پایان تولید این سدان کره‌ای در کشورمان می‌گذرد و شاید خیلی‌ها آن را فراموش کرده باشند اما در بازار خودروهای کارکرده، ریو می‌تواند یکی از انتخاب‌های قابل‌توجه باشد. در ادامه به‌طور کامل این خودرو را بررسی خواهیم کرد.

کیا در سال 2000 ریو را به‌عنوان جانشینی برای پراید به بازار فرستاد. این خودرو که در دو نسخه سدان و استیشن تولید می‌شد، بسیار مدرن‌تر و مجهزتر از پراید بود اما همچنان یک خودروی خانوادگی کوچک و کم‌خرج به‌حساب می‌آمد. در ایران نیز سایپا که حدود یک دهه بود پراید را روی خط تولید داشت، سراغ ریو رفت تا آن را نه به‌عنوان جایگزین پراید بلکه در کنار آن به تولید برساند. تولید ریو در کشورمان در سال 1384 آغاز شد یعنی زمانی که حدود پنج سال از عرضهٔ نسل اول آن توسط کیا می‌گذشت و تازه فیس‌لیفتی را تجربه کرده بود. این فیس‌لیفت که در سال 2002 معرفی شد، با تغییراتی در جلو و عقب، ظاهر ریو را بسیار بهتر از قبل کرد و همچنین ارتقاء پیشرانه، سیستم تعلیق و ترمزها را هم به همراه داشت.

هرچند شاید ایرانی‌ها از پراید دل خوشی نداشتند اما به ریو روی خوش نشان دادند و این سدان کره‌ای توانست در کشورمان موفق عمل کند. ریو که به جدی‌ترین رقیب پژوهای ایران‌خودرو تبدیل شده بود، به لطف ویژگی‌های مثبت خود که در ادامه خواهیم گفت، نظر خریداران را جلب کرد اما در سال 1390، اجرای قانون اجباری شدن ایربگ در خودروهای داخلی به خط پایانی برای این خودرو تبدیل شد زیرا سایپا به دلیل مخالفت کیا، امکان تجهیز ریو به ایربگ را نداشت. به همین دلیل، تولید این سدان خوش‌نام در سال 1391 خاتمه یافت. کیا اما همچنان به تولید ریو ادامه می‌دهد و هم‌اکنون نسل چهارم آن را روی خط تولید دارد که در نمایشگاه پاریس 2016 رونمایی شد.

هرچند ریویی که روی خط تولید سایپا رفت از نوع فیس‌لیفت سال 2002 بود که چهرهٔ بسیار بهتری نسبت به قبل داشت اما هنوز هم این خودرو از ظاهر هیجان‌انگیز و چندان جذابی برخوردار نیست. بااین‌حال، در جلو چراغ‌های مثلثی شکل به همراه جلوپنجره‌ای نه‌چندان بزرگ در میان آن‌ها با کلیت طراحی خودرو در هماهنگی کامل هستند و در عقب هم چراغ‌های بزرگ، نمای قابل‌قبولی را ایجاد کرده‌اند. همچنین ازآنجایی‌که خودروهای داخلی مثل پژو پارس، پژو 206 و سایپا تیبا سال‌های سال است که بدون تغییر ظاهری خاصی در حال تولید هستند، ریو در مقایسه با این خودروها هرگز قدیمی نشده و هنوز هم مدرن به نظر می‌رسد!

مثل بیرون، از داخل ریو هم نباید انتظار طراحی مدرنی را داشت زیرا پیشینهٔ این ماشین به دو دهه پیش بازمی‌گردد. بااین‌وجود، نمای داخلی ریو با کنسول میانی مشکی‌رنگ، غربیلک فرمان سه پره و دریچه‌های تهویهٔ مربعی، هنوز هم در برابر خودروهایی مثل تیبا، پژو 206 و حتی ساینا حرف‌هایی برای گفتن دارد. البته کیفیت متریال داخلی چندان تعریفی ندارد و در همه‌جا از پلاستیک خشک استفاده شده است ولی خب این مشکل در اکثر خودروهای داخلی که هم‌اکنون در حال تولید هستند هم دیده می‌شود و برای یک سدان اقتصادی که زمانی با قیمتی در حدود 12 تا 14 میلیون تومان به فروش می‌رسید عیب بزرگی به‌حساب نمی‌آید.

ریو در کشورمان با یک پیشرانهٔ 1.5 لیتری چهار سیلندر 16 سوپاپ عرضه شد که از موتورهای سری B مزدا بوده و 97 اسب بخار قدرت و 135 نیوتن متر گشتاور دارد. این پیشرانه هرچند خروجی کمی پایین‌تری نسبت به موتور 1.6 لیتری TU5 پژو دارد اما توان آن برای وزن سبک ریو کافی است و همچنین استهلاک بسیار پایینی هم دارد. این پیشرانه به یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی متصل شده که نیرو را به چرخ‌های جلو انتقال می‌دهد. موتور و گیربکس ریو هماهنگی بسیار خوبی باهم دارند و همین موضوع شتاب گیری نرم و سریع و همین‌طور مصرف سوخت نسبتاً پایینی را به همراه دارد که به‌صورت ترکیبی حدود 7 لیتر در هر صد کیلومتر است. البته سایپا از اواخر دههٔ 80 نسخهٔ اتوماتیک ریو را هم با گیربکس چهار سرعته به بازار عرضه کرد اما تیراژ تولید این نسخه بسیار پایین بود و امروزه پیدا کردن نمونه‌های کارکردهٔ تمیز آن در بازار دشوار است.

شاید کابین ریو برای افراد بلندقد خصوصاً در صندلی راننده به دلیل غربیلک فرمان بزرگ که فضای پا را محدود می‌کند چندان مناسب نباشد اما برای یک خانوادهٔ چهارنفره با قد متوسط کاملاً ایده‌آل خواهد بود. ویژگی مثبت مهم این خودرو شتاب گیری عالی خصوصاً در دنده‌های یک و دو است که این مهم به لطف وزن سبک 1040 کیلوگرمی خودرو و هماهنگی عالی پیشرانه و گیربکس حاصل شده است. ازاین‌رو، ریو در شتاب گیری اولیه حتی حریف پژو 206 تیپ 5 هم می‌شود و خود را ظرف 12 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند اما در سرعت‌ها و دنده‌های بالاتر، افت توان خودرو کاملاً محسوس خواهد بود. علاوه بر این، صدای پیشرانه هم وارد کابین می‌شود که این مشکل از دور 4 هزار rpm به بعد بسیار بدتر خواهد شد و می‌تواند آزاردهنده باشد.

قدرت ترمزهای ریو هم که در عقب از نوع کاسه‌ای هستند، خصوصاً در مدل‌هایی که به سیستم ABS مجهز نیستند چندان جالب نیست و این کمی از اعتمادبه‌نفس راننده کم می‌کند. یکی دیگر از مشکلات ریو، رینگ‌های کوچک 13 اینچی با لاستیک‌های کم‌عرض 175 است که روی کیفیت سواری خودرو تأثیر منفی گذاشته و ناهمواری‌های مسیر را به کابین انتقال می‌دهد. از سوی دیگر، کلاچ خودرو بسیار نرم بوده و تعویض دنده‌ها به‌راحتی صورت می‌گیرد. فرمان نیز کاملاً نرم عمل می‌کند که موجب افزایش چابکی خودرو همین‌طور سهولت در پارک کردن می‌شود. همچنین استفاده از سیستم تهویه یا همان کولر نیز خیلی از توان پیشرانه کم نمی‌کند و به‌سرعت و خیلی خوب تمام کابین را خنک می‌کند. این نکتهٔ بسیار مثبتی است که حتی در خودروهایی مثل پژو پارس و 206 هم دیده نمی‌شود.

در این قسمت هم نباید از ریو انتظار زیادی داشت زیرا ریو در زمان عرضه حتی از پژو 206 تیپ 2 هم ارزان‌تر بود و به همین دلیل، تجهیزات آن صرفاً به مواردی مثل پنجره‌های برقی عقب و جلو، مه شکن عقب، فرمان هیدرولیک، سیستم تهویه و تنظیم شش جهتهٔ صندلی‌های جلو محدود می‌شود. هرچند این تجهیزات حتی هنوز هم هم‌سطح خودروهایی مثل تیبا و 206 تیپ 2 است ولی فقدان سنسور دنده‌عقب، تنظیم برقی آینه‌های جانبی و مه شکن جلو کاملاً احساس می‌شود. بااین‌حال، کیفیت سیستم صوتی ریو در مقایسه با خودروهای مذکور خوب است.

اصلی‌ترین مزیت ریو استهلاک بسیار پایین قوای محرکه است که در بازار خودروهای کارکرده در مقایسه با مدل‌های پژو می‌تواند نکتهٔ بسیار مهمی باشد. همچنین ازآنجایی‌که اکثر قطعات فنی این خودرو وارداتی بودند، از کیفیت بالایی برخوردارند. به همین دلیل، اگر بتوانید یک ریوی کارکردهٔ تمیز و سرحال پیدا کنید، خیلی راهی تعمیرگاه نخواهید شد اما اگر با خرابی یا مشکلی در این خودرو مواجه شوید، قطعات یدکی آن کمیاب‌تر و گران‌تر از تیبا و پژو خواهد بود. ورود صدای زیاد پیشرانه به داخل، ترمزهای نه‌چندان قوی و رینگ و لاستیک کوچک هم از دیگر معایب این خودرو هستند که البته آخری با تعویض رینگ‌ها با نمونه‌های بزرگ‌تر و استفاده از لاستیک‌های 195 قابل‌حل خواهد بود. ازجملهٔ مزیت‌های ریو هم علاوه بر استهلاک پایین می‌توان به شتاب خوب، سیستم تهویهٔ قوی، مصرف سوخت پایین، کلاچ و فرمان نرم و هماهنگی پیشرانه و گیربکس اشاره کرد.

در حال حاضر، قیمت ریو کارکرده از حدود 120 میلیون تومان برای مدل‌های اولیه یعنی 1384 آغاز شده و در مدل‌های 1389 و 1390 حتی به بیش از 200 میلیون تومان هم می‌رسد. این یعنی هم‌اکنون یک ریوی کم‌کار و تمیز مدل 89 یا 90 قیمتی هم‌اندازهٔ تیبا و حتی ساینای صفرکیلومتر دارد که این محبوبیت و اعتبار ریو را در بازار خودروهای دست‌دوم نشان می‌دهد.

به‌طورکلی، ریو درواقع نسخهٔ تکامل‌یافتهٔ پراید محسوب می‌شود و شاید مناسب کسانی که خواهان خودرویی هیجان‌انگیز با رانندگی جذاب هستند نباشد اما برای آن دسته خریدارانی که به یک خودروی بی‌دردسر و کم‌استهلاک برای استفاده‌های معمول نیاز دارند می‌تواند گزینهٔ کاملاً ایده‌آلی باشد. درواقع، مزیت‌های ریو بسیار بیشتر از معایب آن هستند و اگر بتوانید با معدود مشکلات آن کنار بیایید، مالک خودرویی کم‌خرج و بادوام خواهید شد. البته قیمت بالای این خودرو در نمونه‌های تمیز، آن را در برابر تیبای صفرکیلومتر قرار می‌دهد و به همین دلیل ممکن است خیلی‌ها خودروی نو را به یک ریوی 10 سال کارکرده ترجیح دهند.

• استهلاک بسیار پایین
• مصرف سوخت مناسب
• شتاب خوب
• سیستم تهویهٔ قوی
• فرمان و کلاچ نرم
• هماهنگی پیشرانه و گیربکس

• ترمزهای نه‌چندان قوی
• لوازم‌یدکی کمیاب‌تر و گران‌تر از پژو و تیبا
• ورود صدای موتور به داخل کابین
• رینگ و لاستیک کوچک
• تجهیزات اندک
• کیفیت نه‌چندان بالای کابین