تجربهٔ رانندگی با لکسس GX460 مدل 2020،کرگدن پیر!

اجازه دهید همین ابتدا بگوییم که درواقع هیچ دلیل خوبی برای خرید لکسس GX460 بجای سایر شاسی‌بلندهای لوکس بازار وجود ندارد. لکسس در حالی هنوز این پیرمرد بدنه روی شاسی را به فروش می‌رساند که از سال 2009 تاکنون تغییر عمده‌ای نداشته است. البته از زمان معرفی اولیهٔ این ماشین تاکنون، دو بار مورد به‌روزرسانی قرار گرفته که یکی در سال 2014 و دیگری به‌تازگی برای مدل 2020 انجام شده اما بااین‌حال اکثر شاسی‌بلندهای جدید در مقایسه با GX مثل سفینه‌های فضایی به نظر می‌رسند. البته با همهٔ این‌ها، نمی‌توان انکار کرد که این کرگدن بزرگ علیرغم سن و سالش هنوز هم برای برخی جذابیت زیادی دارد. GX460 برای کسانی که فقط یک شاسی‌بلند لوکس و راحت می‌خواهند که سال‌ها و سال‌ها دوام داشته باشد، خودرویی قابل‌تأمل است.

خودروهای مدرن عمدتاً کارخانه را با تکنولوژی‌های فراوان ترک می‌کنند زیرا اکثر خریداران خواهان این فناوری‌های روز هستند. به همین دلیل، در بخش شاسی‌بلندهای لوکس سه ردیفه، خودروهایی مثل ب‌ام‌و X5، مرسدس GLE و آئودی Q7 جدیدترین خواسته‌های خریداران مثل نمایشگرهای بزرگ اطلاعاتی-سرگرمی، چندین گزینهٔ پیشرانه شامل نمونه‌های توربوشارژ و هیبریدی خفیف و البته لیست رو به رشد سیستم‌های ایمنی پرطرفدار مثل ترمز اضطراری خودکار و کروز کنترل تطبیقی را ارائه می‌کنند؛ اما در لکسس GX هرگز خبری از این ویژگی‌ها نیست.

در کنسول مرکزی قدیمی این خودرو یک نمایشگر لمسی هشت اینچی قرار گرفته درحالی‌که به‌طورمعمول در اینجا باید شاهد یک نمایشگر بزرگ پیشرفته به همراه یک نمایشگر لمسی کوچک‌تر برای کنترل سیستم تهویه باشیم. سیستم ناوبری این نمایشگر لمسی لکسس نیز مثل کامپیوترهای سال 2005 کار می‌کند زیرا در پاسخ به درخواست‌ها بسیار کُند است و گرافیکی ساده و تقریباً کارتونی دارد. بدتر از همه اینکه در این سیستم خبری از اندروید اتو و اپل کارپلی هم نیست. در کابین GX460 همچنین اکثر ویژگی‌های خودرو از طریق دکمه‌های فیزیکی بزرگ کنترل می‌شوند و این چیزی نیست که هنگام بررسی خودروهای مدرن گفته شود.

سن بالای GX460 در زیر کاپوت آن با یک پیشرانهٔ 4.8 لیتری V8 تنفس طبیعی هم دیده می‌شود. حتی با وجودی که لکسس تقریباً برای همهٔ محصولات اصلی خود قوای محرکهٔ هیبریدی را هم ارائه می‌کند، GX تنها با همین یک موتور عرضه می‌شود که به یک گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک قدیمی متصل شده است. البته در عمل این V8 قدیمی خوب عمل می‌کند، نرم و قدرتمند است و صدای جذابی دارد که وقتی پدال گاز فشرده می‌شود از خواب بیدار می‌شود. قدرت این موتور هم یکنواخت است اما زیاد نیست. بااین‌حال 306 اسب بخار قدرت و 435 نیوتن متر گشتاور برای جابجایی هیکل 2.3 تنی GX کافی است.

اما خبر بد اینکه وزن زیاد ناشی از ساختار بدنه روی شاسی خودرو، مصرف سوخت را بسیار وحشتناک کرده است به‌گونه‌ای که در هر صد کیلومتر در شهر 15.7 لیتر، در بزرگراه 12.4 لیتر و در سیکل ترکیبی 14.7 لیتر بنزین می‌سوزاند. برای مقایسه، هرکدام از رقبای آلمانی مذکور به‌صورت ترکیبی در هر صد کیلومتر به 11.2 لیتر بنزین یا کمتر نیاز دارند؛ بنابراین باید گفت پیشرانهٔ V8 لکسس قدرتمند است و به‌خوبی کار می‌کند اما فقدان نیروی کمکی الکتریکی یا پرخوران، راننده را با کشاندن به پمپ‌بنزین مجازات می‌کند.

اما از کاستی‌های واضح و جدی GX460 که بگذریم، این اس‌یووی سالخوردهٔ ژاپنی جذابیت‌هایی هم دارد که اصلی‌ترین آن‌ها راحتی است. مردان لکسس همیشه می‌دانند که چگونه یک کابین آرامش‌بخش را طراحی کنند و GX هم از این قاعده مستثنی نیست. همهٔ قسمت‌های اصلی کابین مثل داشبورد، کنسول مرکزی و رو دری‌ها با چرم نرم یا چوب بسیار براق پوشیده شده‌اند و صندلی‌های جلو که به گرم‌کن تهویه مجهز هستند، با سطح گسترده و حمایت عالی از بدن، برای افراد بزرگ جثه فوق‌العاده هستند.

همین ویژگی در مورد ردیف‌های دوم و سوم صندلی‌ها هم وجود دارد هرچند که هرچه به عقب برویم فضای پا کمتر می‌شود. با فشردن یک دکمه، صندلی‌های ردیف سوم به‌صورت برقی جمع شده و در کف صندوق جای می‌گیرند تا فضای باری 1300 لیتری فراهم گردد که از ظرفیت 330 لیتری صندوق در هنگام باز بودن هر سه ردیف صندلی بسیار بهتر است. درمجموع، هرچند هیچ‌چیز در کابین GX460 احساس مدرن یا پیشرفته‌ای ندارد اما اینجا مکانی فوق‌العاده راحت است که با توجه نمای بیرونی تانک مانند خودرو ممکن است موجب تعجب برخی شود.

علاوه بر کابین راحت، نباید فراموش کرد که لکسس GX بر اساس تویوتا لندکروزر پرادو ساخته شده و از توانایی‌های آفرود چشمگیری برخوردار است. به همین دلیل، اس‌یووی لکسس از سامانهٔ چهارچرخ محرک تمام‌وقت با گیربکس ضریب سنگین و کرال کنترل برخوردار است و مسلماً در آفرود حتی از یک رنجروور اسپرت هم توانایی بیشتری دارد و اگر منصفانه نگاه کنیم، احتمالاً دوام آن‌هم بیشتر است. GX460 همچنین به سیستم تعلیق بادی عقب با قابلیت تنظیم ارتفاع خودکار هم مجهز است.

GX اما حتی با برخورداری از توانایی‌های آفرود قابل‌توجه که آینه‌ای از پسرعموی خود یعنی تویوتا فورانر است، روی جاده راحتی بیشتری دارد. این ماشین به لطف کمک‌فنرهای قابل تنظیم خود هنگامی‌که در حالت راحت قرار گیرند، تقریباً همهٔ دست‌اندازها را جذب می‌کند. از لحاظ مدیریت سروصدای باد و جاده نیز GX460 در بین بهترین شاسی‌بلندهای حال حاضر بازار قرار می‌گیرد و اصلی‌ترین صدایی که در داخل آن به گوش می‌رسد غرغر موتور V8 است. به‌طورکلی، شخصیت رانندگی دلپذیر لکسس و تزئینات لوکس کابین از جذاب‌ترین ویژگی‌های GX460 هستند اما این‌ها نمی‌توانند کاستی‌ها و قیمت بالای آن‌را توجیه کنند.

بنابراین به‌عنوان نتیجه‌گیری باید گفت لکسس GX460 ارزش قیمت خود که از 53 هزار دلار شروع می‌شود را ندارد. به همین دلیل، درحالی‌که این ماشین در بخشی بسیار رقابتی و البته پرطرفدار قرار دارد، تنها بخش بسیار کوچکی از خریداران را به سمت خود می‌کشد. پس ما هم به کسانی که قصد خرید این اس‌یووی سالخوردهٔ ژاپنی را دارند توصیه می‌کنیم که اگر خودرویی لوکس برای استفاده‌های روزانه می‌خواهید، 60 هزار دلار خود را بردارید و یک کراس‌اوور مدرن بخرید و اگر به یک اس‌یووی توانمند برای آفرود نیاز دارید بهتر است سراغ گزینه‌هایی مثل جیپ رانگلر بروید.