رانندگی با لکسوس LS400 مدل 1990، سدانی که S کلاس را به چالش کشید

نسل اول لکسوس LS که در سال 1989 معرفی شد، انتظارات خریداران خودروهای لوکس را بازنشانی کرد. با نشستن پشت فرمان یک نمونه LS400 دلیل این موضوع را خواهیم فهمید.

این روزها لکسوس برند قدرتمندی در بخش خودروهای لوکس بازار آمریکا محسوب می‌شود اما زمانی که لکسوس اولین خودروی خود یعنی LS را در ژانویهٔ 1989 در نمایشگاه خودروی دیترویت رونمایی کرد، آمریکایی‌ها چیزی در مورد برند لوکس نوپای تویوتا نمی‌دانستند. لکسوس قصد داشت خریداران ثروتمند را از خرید مرسدس بنز یا ب‌ام‌و منصرف کند. راهکار تویوتا برای این کار ساخت خودروهایی به همان اندازهٔ آلمانی‌ها لوکس و لذت‌بخش بود که درعین‌حال قابلیت اطمینان بالایی داشته باشند یعنی چیزی که در محصولات ژرمن‌ها دیده نمی‌شود.

این منجر به ساخت LS400 سال 1990 شد و ایدهٔ تویوتا کار کرد. لکسوس توانست در بازاری که تحت سلطهٔ آلمان‌ها بود، جایگاهی برای خود دست‌وپا کند. حال در دفتر مرکزی تویوتا در تگزاس، پشت فرمان یک LS مدل 1990 نشسته‌ایم تا اهمیت این سدان ژاپنی را درک کنیم. تویوتا این خودرو را در سال 2006 با کارکرد تنها 27 هزار کیلومتر خریداری کرد و از آن زمان تاکنون کمتر از 1,600 کیلومتر به این رقم اضافه شده است؛ بنابراین، رانندگی با این خودرو نزدیک‌ترین حال و هوا را به نشستن پشت فرمان یک LS400 سال اول صفرکیلومتر دارد.

در داخل LS400 ویژگی‌های جالب زیادی مثل تنظیم ارتفاع برقی کمربندهای ایمنی به چشم می‌خورد. علاوه بر این، آفتاب‌گیر کوچکی هم بالای آینه وسط تعبیه شده که می‌توان آن را پایین داد تا جلوی پرتوهای آفتاب کوچکی توسط آفتاب‌گیرهای اصلی گرفته نمی‌شوند را بگیرد. هنگام رانندگی، کابین LS400 تمام سروصداهای خارجی را جذب می‌کند تا جایی که صدای موتور V8 هرگز بلند نمی‌شود. این موتور با 250 اسب بخار قدرت نمی‌تواند و نباید لاستیک‌های LS را دود کند و گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک آغاز حرکت با دنده دو را ترجیح می‌دهد.

سواری خودرو آرام است و هنگام عبور از روی سرعت‌گیرها صرفاً تکان کوچکی از دماغه و عقب خودرو احساس می‌شود. بااین‌حال، برای گرفتن پاسخ موردنیاز از چرخ‌ها باید فرمان را بیش از حد انتظار چرخاند زیرا ضریب فرمان کند است و دو دور طول می‌کشد تا لاستیک‌های 15 اینچی فاق بلند را به حداکثر زاویهٔ پیچیدن برساند. به‌طور خلاصه، LS400 بهتر از S کلاس هم‌دورهٔ خود رفتار می‌کند درحالی‌که قیمت لکسوس کمی بیش از نصف قیمت سدان‌های پرچم‌دار آلمانی در سال 1989 بود. به همین دلیل، خریدارانی که آن زمان هردو خودرو را آزمایش می‌کردند کاملاً حیرت‌زده می‌شدند که چطور لکسوس می‌تواند همان حس مهندسی سطح بالا و پادشاهی جادهٔ آلمانی‌ها را با قیمتی بسیار کمتر ارائه کند.

البته در اینجا باید به موضوع دیگری هم توجه داشت. LS400 در سال‌های پایانی عمر طولانی نسل W126 مرسدس S کلاس (تولید از 1979 تا 1991) به بازار آمد و طراحی ظاهری S کلاس حداقل یک نسل قدیمی‌تر از لکسوس به نظر می‌رسید. سپس دو سال پس از عرضهٔ LS400، نسل W140 مرسدس S کلاس وارد بازار شد. سدان آلمانی اما که می‌خواست مهندسی خود را نشان دهد، برای مسائل ساده راه‌حل‌های بسیار پیچیده‌ای را به کار برده بود. به‌عنوان‌مثال، به درها موتور برقی اضافه شد تا نرم‌تر بسته شوند و برای کنترل سواری بهتر از کمک‌فنرهای تطبیقی جدیدی استفاده شد.

اما درحالی‌که مهندسین اشتوتگارت برای نوآوری در S کلاس هر هزینه‌ای می‌کردند، تویوتا مهندسی لکسوس را از طریق منطق و هزینه‌های بجا پیش برد و اینجا است که زیرکی ژاپنی‌ها مشخص می‌شود. مرسدس سدان خود را با سیستم‌های بسیار پیچیده‌ای پر کرد تا رانندگی مجللی را ارائه کند اما در LS400 از قطعات ساده‌ای مثل فنرهای پیچشی و کمک‌فنرهای معمولی استفاده شد یعنی چیزهایی که مطمئناً صدها هزار کیلومتر با تعمیر و نگهداری بسیار ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر کار می‌کردند.

بنابراین، LS400 انتظارات خریداران خودروهای لوکس را بازنشانی کرد. لکسوس قابلیت اطمینان را به نیازهای یک خودروی لوکس افزود. ثروتمندان پرمشغله خودرویی با قابلیت اطمینان تویوتا کمری می‌خواستند که بتوان آن را در کنار مرسدس بنز، ب‌ام‌و و امثال آن‌ها پارک کرد و LS400 دقیقاً چنین خودرویی بود.