اولین تجربهٔ رانندگی با لینکلن اویاتور، ژرمن‌ها مراقب باشید!

لینکلن اویاتور مدل 2020 جدیدترین نمونه از لوکس‌های جدید آمریکایی است. هرچند این جعبهٔ 2 تنی چوب و چرم برخلاف نامش یک خودروی پرنده نیست اما بال‌هایی دارد که به لینکلن برای بلند شدن از شرایطی که طی سال‌های گذشته در آن گیر افتاده بود و شبیه به یک سقوط غیرقابل‌بازگشت بود کمک می‌کند. این کراس‌اوور سه ردیفهٔ لوکس تصویر واضحی از جایگاه کنونی لینکلن را نشان می‌دهد.

اویاتور از تمامی ویژگی‌هایی که یک کراس‌اوور لوکس رده‌بالا نیاز دارد برخوردار بوده و تغییر بزرگی را نسبت به سلف خود یعنی MKT دیفرانسیل جلو تجربه کرده است. در این کراس‌اوور جدید اسکلت قدیمی MKT کنار رفته و از یک معماری کاملاً جدید استفاده شده که در آن موتور 90 درجه چرخیده تا نیرو به چرخ‌های عقب انتقال پیدا کند. هرچند این پلت‌فرم با فورد اکسپلورر مشترک است اما نباید اویاتور را یک فورد لوکس دانست زیرا شباهت‌های قابل‌مشاهده و قابل‌لمس میان این دو خودرو بسیار اندک هستند.

زیر کاپوت اویاتور یک پیشرانهٔ 3 لیتری V6 توئین توربو با 400 اسب بخار قدرت و 562 نیوتن متر گشتاور قرار گرفته است؛ اما علاوه بر این، لینکلن یک نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی را هم برای اویاتور در نظر گرفته که گرند تورینگ نام دارد. این نسخه از همان پیشرانهٔ 3 لیتری V6 به همراه یک موتور الکتریکی 100 اسب بخاری و یک پکیج باطری 13.6 کیلووات ساعتی استفاده می‌کند که مجموع خروجی سیستم را به اعداد چشمگیر 494 اسب بخار قدرت و 854 نیوتن متر گشتاور رسانده است. انتقال نیرو در هردو نسخه توسط یک گیربکس 10 سرعتهٔ اتوماتیک صورت می‌گیرد و نسخهٔ هیبریدی به‌صورت استاندارد از سامانهٔ چهارچرخ محرک برخوردار است اما نسخهٔ بنزینی در حالت استاندارد به‌صورت دیفرانسیل عقب عرضه می‌شود و سامانهٔ چهارچرخ محرک به‌عنوان یک آپشن برای آن قابل سفارش است. در این آزمایش با نسخهٔ بنزینی اویاتور به رانندگی پرداخته‌ایم.

تنها رینگ‌های 22 اینچی نیستند که نگاه‌ها را به سمت اویاتور جلب می‌کنند بلکه استفاده از کروم، خطوط سیال و توجه به جزئیات موجب شده کراس‌اوور جدید لینکلن در جاده‌ها خودنمایی کند. جلوپنجرهٔ بزرگ و اوورهنگ کوتاه جلو نیز از دیگر ویژگی‌های ظاهری قابل‌توجه این ماشین هستند اما به‌طورکلی باید گفت اویاتور کاملاً از ظاهر مناسب یک خودروی لوکس برخوردار است. بخش عمده‌ای از جذابیت اویاتور اما به خاطر پیشرانهٔ آن است. این موتور با 400 اسب بخار قدرت از اکثر رقبا قوی‌تر است و در بسیاری از موارد بیش از 50 اسب بخار قدرت بیشتری دارد. این پیشرانه به‌قدری ساکت است که گاهی راننده فراموش می‌کند با چه سرعت بالایی در حال حرکت است؛ اما پیشرانهٔ 3 لیتری فورد درعین‌حال احساس قدرت بسیار خوبی دارد و هنگامی‌که پدال گاز فشرده می‌شود تقریباً هیچ تأخیری از سوی توربوشارژرها حس نمی‌شود.

گیربکس 10 سرعتهٔ اتوماتیک فورد نیز با هر برنامهٔ جدید بهتر می‌شود مثل نمونه‌ای که در اویاتور بکار رفته است. این گیربکس دنده‌ها را به‌طور قاطع انتخاب کرده و سریعاً و بدون وقفه اما با نرمی آن‌ها را تعویض می‌کند. در این خودرو حالات رانندگی مختلفی مثل معمولی، راحت و Excite (نام لینکلن برای حالت اسپرت) وجود دارد که بیشتر افراد در حالت راحت رانندگی می‌کنند اما حالت Excite کارها را به شیوهٔ متفاوتی انجام می‌شود. در این حالت گیربکس هنگام تعویض دنده‌های بالاتر کمی بیشتر در یک دنده می‌ماند و معکوس دادن‌ها نیز بسیار قابل‌توجه بوده و احساسی مانند گیربکس دستی دارند.

فرمان اویاتور سبک و متعادل است اما از اتفاقاتی که روی جاده رخ می‌دهد بازخوردی زیادی ارائه نمی‌کند و حتی در حالت Excit هم فرمان سفت نمی‌شود؛ اما به‌طورکلی سواری خودرو ساکت و بی‌سروصدا است و صدای باد یا تایرها بسیار کم به کابین وارد می‌شود. هرچند اویاتور پایه روی فنرهای پیچشی فولادی قرار دارد اما برای آن سیستم تعلیق بادی جدید لینکلن به همراه تعلیق تطبیقی و سیستم پیش‌نمایش جاده هم قابل سفارش است که احتمالاً بسیاری از خریداران آن‌را سفارش می‌دهند.

سیستم تعلیق بادی اویاتور در هنگام پارک شدن خودرو برای ورود و خروج راحت‌تر، ارتفاع خود را کم می‌کند و هنگامی‌که راننده حالت Deep Conditions را انتخاب می‌کند تعلیق به‌صورت خودکار ارتفاع را به بالاترین میزان ممکن افزایش می‌دهد تا فاصلهٔ خودرو از سطح زمین بیشتر شود. در صورت سفارش سیستم تعلیق بادی، فنرهای پیچشی با نمونه‌های بادی جایگزین می‌شوند و به‌خوبی دست‌اندازهای جاده را جذب می‌کنند. سیستم تعلیق تطبیقی با پیش‌نمایش جاده نیز با استفاده از دوربین جلو، تا 15 متر مسیر پیش رو را اسکن کرده و با تشخیص دست‌اندازها، چاله‌ها و ناهمواری‌ها، سیستم تعلیق را تنظیم می‌کند تا تکان‌ها به حداقل برسد.

کابین اویاتور واقعاً مکان خوبی برای پیمودن سفرهای جاده‌ای طولانی است. اینجا است که لینکلن خود را از اروپایی‌ها متمایز کرده و نوع جدید از تجمل را ایجاد می‌کند. تریم چوبی باکیفیت در تیپ Black Label و تریم آلومینیومی در تیپ Reserve ظریف بوده و کابین را به‌خوبی تزئین کرده‌اند. طراحی افقی موجب شده کابین جادارتر به نظر برسد درحالی‌که صندلی‌های جلو نیز با تنظیم برقی 30 جهته از ماساژور و حمایت اضافی از ران‌ها برخوردارند. در کابین اویاتور لینکلن تمرکز زیادی روی حفظ آرامش سرنشینان داشته است و به همین دلیل هشدارهای صوتی آن توسط ارکستر سمفونیک دیترویت ضبط شده‌اند که صدای ظریف‌تری نسبت به بوق‌ها و زنگ‌های معمولی دارند.

لینکلن در اویاتور شیفتر دنده را با دکمه‌هایی که زیر دریچه‌های تهویه قرار گرفته‌اند جایگزین کرده که این کار فضای آزاد و تمیزی را روی کنسول مرکزی ایجاد کرده است. از لحاظ توجه به جزئیات نیز از تریم کرومی دکمه‌های روی کنسول مرکزی گرفته تا طراحی غربیلک فرمان، طراحان لینکلن در مورد چگونگی استفاده و احساس خریداران در کابین اویاتور فکر کرده‌اند؛ اما راحتی و امکانات در این خودرو فقط برای کسانی نیست که روی صندلی‌های جلو نشسته‌اند زیرا ردیف دوم هم کاملاً جادار است و یک نمایشگر 5 اینچی لمسی در میانهٔ آن تعبیه شده که سرنشینان می‌توانند از آن برای کنترل دمای هوا و سرعت فن استفاده کنند.

برای ردیف دوم اویاتور صندلی‌های خلبانی هم قابل سفارش است که در این صورت یک کنسول مرکزی خوب با محفظهٔ عمیق اشیاء و نگه‌دارنده‌های لیوان بین آن‌ها قرار می‌گیرد. پورت‌های USB هم زیر دریچه‌های تهویه جای گرفته‌اند. هرچند صندلی‌های ردیف دوم به‌صورت کشویی به جلو حرکت می‌کنند اما اگر خریداران صندلی‌های خلبانی را سفارش ندهند، دسترسی به صندلی‌های ردیف سوم کمی دشوار خواهد بود. فضای بین ستون C و صندلی‌های ردیف دوم محدود است و عبور از آن برای رسیدن به صندلی‌های ردیف سوم می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. همچنین حتی اگر صندلی‌های ردیف دوم کاملاً به سمت جلو کشیده شوند بازهم در ردیف سوم احساس محدودیت فضا وجود دارد؛ بنابراین استفاده از این صندلی‌ها فقط برای ترددهای کوتاه شهری توصیه می‌شود.

همان‌طور که انتظار می‌رود، اویاتور مملو از فناوری است. این اولین لینکلنی است که به سیستم تبدیل تلفن همراه به سوئیچ مجهز است و قابلیت تنظیم چهار گوشی هوشمند به‌عنوان سوئیچ را دارد. علاوه بر کارهای عادی که یک سوئیچ هوشمند انجام می‌دهد، با استفاده از اپلیکیشن لینکلن می‌توان پنجره‌ها پایین یا بالا کشید، پیشرانه را روشن کرد و درب صندوق بار را باز یا بسته کرد. اگر شارژ باطری تلفن همراه تمام شود نیز راننده می‌تواند از طریق صفحه‌کلید و رمز این کارها را انجام دهد.

مجموعهٔ فناوری‌های ایمنی Co-Pilot360 لینکلن در اویاتور استاندارد است و دستیار پیش از برخورد با ترمز اضطراری اتوماتیک، پایش نقاط کور با هشدار ترافیک عقب، دستیار حفظ حرکت میان خطوط و نوربالای خودکار را به همراه دارد. علاوه بر این، پکیج Co-Pilot360 Plus هم قابل سفارش است که کروز کنترل تطبیقی با قابلیت کار در ترافیک، دستیار ترمز دنده‌عقب و سیستم کمک پارک را به خودرو اضافه می‌کند که تنها با لمس یک دکمه به‌طور خودکار پارک دوبل انجام می‌دهد.

لینکلن برای کراس‌اوور جدید خود سیستم صوتی سه‌بعدی Revel Ultima را در نظر گرفته که برای ارائهٔ تجربهٔ صوتی عالی، به‌طور هوشمندانه از 28 بلندگو استفاده می‌کند. این سیستم چه در هنگام پخش رادیو چه پخش آهنگ یا فایل صوتی از طریق USB، کیفیت و تجربهٔ صوتی فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کند. این سیستم به سه حالت شنیداری مختلف شامل استریو، حضار و استیج مجهز است که در هرکدام بلندگوها تجربهٔ صوتی متفاوتی را در اختیار همهٔ سرنشینان قرار می‌دهند.

لینکلن برخلاف گذشته که صرفاً یک فورد فانتزی بود، برای ارتقاء جایگاه خود در دنیای لوکس‌سازی، مسیر جدیدی را در پیش گرفته است. اویاتور با قیمت پایهٔ 52,195 دلار و پیشرانهٔ 400 اسب بخاری V6 استاندارد از رقبای شش سیلندر آلمانی یعنی مرسدس بنز GLE450 و ب‌ام‌و X5 40i قوی‌تر و ارزان‌تر است. این ترکیب باعث می‌شود کراس‌اوور جدید لینکلن به انتخاب قانع‌کننده‌تری برای خریداران خودروهای لوکسی تبدیل شود که خواهان چیزی غیر از یک کراس‌اوور سه ردیفهٔ معمولی هستند. اویاتور خودروی لوکس شایسته‌ای است که به سبک آمریکایی ساخته شده است.

مشخصات فنی

منبع: MotorTrend

[دانلود ویدئو]