اولین رانندگی با مک‌لارن 750S، پیشرفت همه‌جانبه با تغییرات حداقلی

هرچند به گفتهٔ مک‌لارن، فقط 30 درصد قطعات 750S با 720S متفاوت است اما مدل جدید نسبت به نسل قبلی در هر جهتی پیشرفت کرده و احساسی که به راننده می‌دهد بسیار بیشتر از 30 درصد است.

معرفی 720S در سال 2017 عصر جدیدی را برای مک‌لارن آغاز کرد. مونوکوک فیبر کربنی برگرفته از P1 و پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربو نه‌تنها سوپرکار درخشانی را ایجاد کردند بلکه به پایه‌ای برای ساخت مدل‌های تولید محدودی مثل سنا و سابر تبدیل شدند. طراحی این خودرو هم با آن چراغ‌های جلوی شیطانی و منحنی‌های آیرودینامیک، آغاز زبان طراحی جدید مک‌لارن بود؛ بنابراین، بدون شک 720S مایهٔ افتخار مک‌لارن است. ساخت جایگزین برای خودرویی بسیار مهم نیز فرآیند حساسی است و به همین دلیل، 750S کاملاً به همراه فرمول قبلی پایبند مانده است.

هرچند این دو خودرو در 70 درصد قطعات باهم مشترک هستند اما 750S از 30 درصد باقیمانده به‌خوبی استفاده کرده است. با تغییراتی در پیشرانه، قدرت و گشتاور با 30 واحد افزایش به 750 اسب بخار و 800 نیوتن متر رسیده و از طریق رژیم غذایی، از وزن خودرو هم 30 کیلوگرم کاسته شده است. علاوه بر این، کمک‌فنرهای اصلاح‌شده هم وعدهٔ ارائهٔ راحتی و پرفورمنس بیشتری را داده‌اند. برای اولین بار، شانس رانندگی با 750S را در جاده‌های پرتغال و گذاردن 30 دقیقه در پیست را پیدا کرده‌ایم تا بفهمیم با این تغییرات آیا مک‌لارن به هدف خود برای بهتر کردن 750S نسبت به 720S دست پیدا کرده است یا نه.

ماهیت راحت‌تر 750S به‌وضوح خود را در بزرگراه نشان می‌دهد. این ماشین برای ارائهٔ حداکثر راحتی تنظیم شده است و پدال گاز آرام و سواری مناسبی را فراهم می‌کند. به همین دلیل، سفرهای طولانی با 750S امکان‌پذیر خواهد بود. البته صندلی‌ها پشتیبانی بسیار کمی از ران‌ها دارند ولی بااین‌وجود، 750S هنوز هم برای یک سوپراسپرت بسیار راحت است. روی مسیرهای سنگفرش، خودرو هرگز در ازای کنترل استثنایی بدنه، رفتار خشنی از خود نشان نداد.

افزایش قدرت موتور به لطف پیستون‌های سبک‌وزن متعلق به 765LT، افزایش بوست توربوها، پمپ سوخت جدید و ارتقاء خنک‌کنندگی حاصل شده است. این خودرو ظرف 2.7 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که یک‌دهم ثانیه از 720S سریع‌تر است و درعین‌حال مصرف سوخت کمی بهتری هم دارد. بخشی از این عملکرد بهتر به لطف کاهش 30 کیلوگرمی وزن از طریق اصلاح قطعات تعلیق، رینگ‌های جدید و شیشهٔ جلوی نازک‌تر است که وزن کلی را به 1390 کیلوگرم رسانده است. برای مقایسه، فراری 296 GTB و لامبورگینی هوراکان تکنیکا هردو حدود 90 کیلوگرم سنگین‌تر هستند.

750S رانندگی حتی درگیرانه‌تر و لذت‌بخش‌تر از 720S دارد. فرمان تیز خودرو برای سلیقهٔ من کمی سبک به نظر می‌رسد ولی بااین‌حال فوق‌العاده دقیق و سریع است. لاستیک‌های پیرلی P Zero با لغزش بسیار کم حتی هنگام ورود به پیچ‌های بسیار تنگ، چسبندگی بسیار خوبی داشتند اما هر بار که پدال گاز را فشار می‌دادم با کمی انحراف عقب خودرو مواجه می‌شدم. ازآنجایی‌که این لاستیک‌ها کاملاً مخصوص پیست نیستند، انتظار چسبندگی بیشتری را در هوای بارانی داشتم.

با تعلیق و پیشرانه در حالت اسپرت و گیربکس در حالت دستی، 750S به‌اندازهٔ 95 درصد 765LT رانندگی هیجان‌انگیزی خواهد داشت که بخش مهمی از این لذت به خاطر فریاد اگزوزها است. غربیلک فرمان و حتی صندلی‌های اسپرت سفت خودرو اطلاعات بی‌وقفه‌ای در اختیارم می‌گذارند و این باعث می‌شود کنترل روی خودرو و استخراج هیجان آسان شود. حتی روی جادهٔ کمی خشک‌تر، لاستیک‌های پیرلی با هر با فشردن پدال گاز به دنبال شیطنت بودند اما 750S از قبل اطلاع می‌داد که دقیقاً قرار است چه اتفاقی رخ دهد و به من زمان می‌داد تا رفتارم را تنظیم کنم.

خوشبختانه سیستم کنترل پایداری خیلی دخالت نمی‌کند و توربوشارژرهای توئین اسکرول قدرتی خطی و قابل پیش‌بینی را ارائه می‌کنند. من همچنین عاشق گیربکس هفت سرعتهٔ بدون درز مک‌لارن شدم. مثل اکثر گیربکس‌های دوکلاچه، هنگام تعویض دنده در دورهای بالا، کمی غرغر را از اگزوز بیرون می‌دهد که در ترکیب با صدای موتور میل‌لنگ تخت مک‌لارن، هیجان‌انگیز خواهد بود. خودروی که من با آن رانندگی کردم، به پکیج ترمز کربن سرامیکی استاندارد مجهز بود اما مک‌لارن ترمزهای قوی‌تری با کالیپرهای مونوبلوک برگرفته از سنا و تنظیم مناسب پیست را هم ارائه می‌کند. همچنین اسپویلر فعال عقب 750S هم از 720S بزرگ‌تر است و در هنگام ترمز گیری شدید به سمت بالا می‌چرخد تا پایداری و چسبندگی را بهبود بخشد.

پس از رانندگی در جاده، راهی پیست می‌شوم تا آنجا هم توانایی‌های رانندگی خودم و هم ماشین را محک بزنم. من سه فرصت برای انجام این کار داشتم. اولین دورم در پیست یک فاجعه بود و پس‌ازآن رانندهٔ آزمایشی مک‌لارن «جک بارلو» که تمام مدت کنارم نشسته بود گفت به دو چیز اعتماد کنم، توصیه‌های او و پرفورمنس سطح بالای ماشین. در دور دوم، حرف‌های او را جدی گرفتم زیرا می‌دانستم که مک‌لارن می‌تواند از پس آن برآید. خودرویی که برای رانندگی در پیست در نظر گرفته شده بود، به کالیپرهای ترمز مونوبلوک و صندلی‌های تهاجمی‌تر مجهز بود.

در دور دوم، عملکرد بهتری داشتم اما در برخی قسمت‌ها به‌اندازهٔ کافی محکم ترمز نکردم. در آخرین دور، تمام توصیه‌های جک را به یاد آوردم. به خودرو اعتماد کن، به ترمزها اعتماد کن، به آیرودینامیک اعتماد کن. حالا با تمام ماهیچه‌های پایم پدال ترمز را فشار دادم و بالاخره به‌اندازهٔ کافی محکم ترمز کردم. بااین‌حال، به هدفم برای تطابق خودم با توانایی‌های 750S نرسیدم زیرا ماه‌ها یا حتی سال‌ها تمرین نیاز خواهد بود تا به آن سطح از مهارت رانندگی برسم ولی این مک‌لارن یک قطعهٔ مهندسی درخشان است که نسبت به نسل قبلی خود در هر جهتی پیشرفت کرده است. تغییرات 750S ممکن است تنها 30 درصد باشد اما احساسی که به راننده می‌دهد بسیار بیشتر از این است.