یادی از مرسدس GLK برابوس V12، سریع‌ترین شاسی‌بلند جهان تا به امروز

وظیفهٔ سنتی شاسی‌بلندها ارائهٔ کارایی و تطبیق‌پذیری برای خانواده‌ها است تا کارهای روزمرهٔ خود مثل خرید و بردن بچه‌ها به مدرسه را راحت‌تر انجام دهند و آخر هفته به ساحل یا جنگل بروند بدون آنکه نگران گیر افتادن باشند. بااین‌حال، طی سال‌های اخیر یک رشتهٔ پرفورمنس هم به لیگ شاسی‌بلندها اضافه شده است و خودروهایی مثل لامبورگینی اوروس و آستون‌مارتین DBX را خلق کرده است. بااین‌حال، هنوز هیچ شاسی‌بلندی نتوانسته به سرعت خودرویی که نزدیک به 20 سال پیش ساخته شد برسد.

علاقه‌مندان به مرسدس قطعاً با نام برابوس آشنایی دارند. یکی از معتبرترین شرکت‌های تیونینگ خودرو که در سال 1977 تأسیس شد و ساخت قوی‌ترین مرسدس‌های دنیا را در کارنامه دارد. این شرکت برخلاف بسیاری از تیونرها، صرفاً یک توربوشارژر بزرگ‌تر به موتور اضافه نمی‌کند تا قدرت بیشتری بیرون بکشد بلکه به‌طور کامل خودروها را از نو توسعه می‌دهد تا همه‌چیز در بهترین حالت ممکن باشد. برابوس در سال 2009 یکی از فوق‌العاده‌ترین پروژه‌های خود را به جهان معرفی کرد. این خودرو که بر پایهٔ مرسدس GLK ساخته شده بود، با حداکثر سرعت 340 کیلومتر بر ساعت، به سریع‌ترین شاسی‌بلند جهان تبدیل شد و این رکورد را تا به امروز حفظ کرده است.

درحالی‌که اکثر محصولات مرسدس از نسخه‌های AMG بهره‌مند بودند، GLK از این قاعده مستثنی بود. این خودرو که اولین بار در سال 2008 معرفی شد، برادر کوچک‌تر شاسی‌بلند پرچم‌دار GL محسوب می‌شد. GLK صرفاً با پیشرانه‌های چهار و شش سیلندر عرضه می‌شد و قوی‌ترین موتور آن یک نمونهٔ 3.5 لیتری V6 بنزینی با 270 اسب بخار قدرت بود؛ بنابراین، برابوس احساس می‌کرد که این شاسی‌بلند کوچک پتانسیل قدرتی بسیار بیش از این را دارد اما برای چنین کاری قرار نبود همان پیشرانهٔ V6 استاندارد تقویت شود و برابوس برنامه‌های بسیار بلندپروازانه‌تری داشت.

این تیونر آلمانی تصمیم گرفت GLK را به پیشرانهٔ V12 توئین خودروی جدید خود با نام SV12 R مجهز کند. این موتور بر اساس پیشرانهٔ 5.5 لیتری M275 مرسدس ساخته شده بود که در خودروهای پرچم‌دار این شرکت مثل S600 و CL600 استفاده می‌شد. مردان برابوس حجم این موتور را به 6.3 لیتر افزایش دادن و آن را به میل‌لنگ ارتقاءیافته، سیستم اگزوز جدید و توربوشارژرهای بزرگ‌تر مجهز کردند. علاوه بر این، برای خنک کردن این نیروگاه قدرتمند نیز سیستم خنک‌کنندهٔ موتور اصلاح شد. برابوس از این موتور غیر از GLK در خودروهای دیگری مثل S کلاس و SL کلاس هم استفاده کرد. این نیروگاه 750 اسب بخار قدرت و 1350 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که اعداد خارق‌العاده‌ای بودند ولی در GLK گشتاور روی 1100 نیوتن متر محدود شد تا گیربکس را نابود نکند.

این نیروی عظیم از طریق یک گیربکس پنج سرعته اتوماتیک به سامانهٔ چهارچرخ محرک تحویل داده می‌شد و یک دیفرانسیل لغزش محدود هم در عقب تعبیه شده بود تا از هرزگردی چرخ‌ها هنگام دریافت این نیروی عظیم جلوگیری کند. تمام این ویژگی‌ها باعث شد GLK برابوس بتواند ظرف 4.2 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر برسد و به حداکثر سرعت 340 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند که رقمی که هیچ شاسی‌بلند تولیدی هنوز نتوانسته به آن برسد. علاوه بر پیشرانهٔ قدرتمند، تغییرات گستردهٔ آیرودینامیکی با کیت بدنه‌ای که برای کاهش درگ و افزایش پایداری در تونل باد طراحی شده بود هم نقش پررنگی در دستیابی به چنین سرعت فوق‌العاده‌ای داشت.

هرچند برابوس برای ارتقاء زیر کاپوت GLK وقت زیادی صرف کرده بود اما تمرکز خود را فقط به این قسمت معطوف نکرده و یک سیستم تعلیق کاملاً اختصاصی هم برای این شاسی‌بلند آلمانی طراحی کرده بود که در جلو و عقب کاملاً قابل تنظیم بود و می‌توانست با توجه به نوع جاده به‌صورت بهینه تنظیم شود. علاوه بر این، ازآنجایی‌که GLK V12 بسیار از نسخهٔ استاندارد سریع‌تر و قوی‌تر بود، برابوس برای مهار این هیولای چموش نیز سیستم ترمز را با کالیپرهای آلومینیومی عظیم 12 پیستونه در جلو و 6 پیستونه در عقب و دیسک‌های فولادی خنک شونده کاملاً ارتقاء بخشید.