رانندگی با ام جی سایبراستر، بازگشت به ریشه‌ها با رودستری فراتر از انتظار

ام‌جی سایبراستر خودرویی فراتر از چیزی است که تصور می‌شد. این رودستر الکتریکی با رانندگی هیجان‌انگیز و کابین لوکس، ام‌جی را به جایی که تعلق دارد برمی‌گرداند.

دوازده سال از زمانی که ام‌جی به تولید رودستر TF پایان داد می‌گذرد و سبد محصولات شرکتی که به ساخت رودسترهای کوچک شهرت داشت از این خودروها خالی شد. مدت‌ها منتظر بازگشت چنین خودرویی بودیم و درحالی‌که سایبراستر همان مفهوم رودستر TF را دارد، خودرویی کاملاً متفاوت است. به لطف سرعت کار فوق‌العادهٔ چینی‌ها، تنها چند روز پس از عرضهٔ اولین نمونه‌های سایبراستر در چین، فرصت رانندگی با آن را در جاده‌های بریتانیا پیدا کردیم.

سایبراستر با وزن 1920 کیلوگرم در نسخهٔ دو موتوره، تقریباً به‌اندازهٔ یک MGB از TF سنگین‌تر و البته بسیار بزرگ‌تر است اما به لطف قوای محرکهٔ تمام الکتریکی، بیش از سه برابر قوی‌تر و بیش از دو برابر سریع‌تر از رودستر قبلی ام‌جی است. سایبراستر حتی در نسخهٔ تک موتوره هم با شتاب صفرتاصد تنها 4.6 ثانیه، از پورشه باکستر سریع‌تر است. همهٔ این‌ها نشان می‌دهد که رقیب رودستر ام‌جی دیگر مزدا MX-5 نیست و این شرکت سطحی بسیار بالاتر از بازار را در نظر گرفته و به جانشین الکتریکی پورشه 718 چشم دوخته است.

برای رقابت، ام‌جی که طی سال‌های اخیر به ساخت خودروهای خانوادگی ارزان‌قیمت شهرت پیدا کرده، برای پویایی سایبراستر سنگ تمام گذاشته است. به نظر می‌رسد استخدام تیونر افسانه‌ای شاسی فرمول یک «مارکو فاینلو» نقش بزرگی در پویایی سایبراستر داشته است. این ماشین با پنهان کردن وزن دو تنی خود، بلافاصله سبک‌تر از چیزی که هست احساس می‌شود و این موضوع نگرانی‌ها مبنی بر اینکه مالکیت چینی ممکن است توانایی ام‌جی در ساخت خودروهای اسپرت واقعی را کاهش داده باشد برطرف می‌کند.

در تغییر جهت‌های سریع، سایبراستر خود را کاملاً آماده و قابل پیش‌بینی نشان می‌دهد. فرمان نیز تعادل خوبی بین ارائهٔ بازخورد و سهولت استفاده برقرار کرده و امکان سنگین‌تر کردن آن‌هم در تنظیمات وجود خواهد داشت. حتی زیر باران سیل‌آسا، سایبراستر هرگز اشتباه نداشت و موفق شد حتی هنگام شتاب گیری‌های شدید هم تمام قدرت روی محور عقب خود را مهار کند. خوشبختانه سقف پارچه‌ای خودرو نیز در برابر نفوذ آب بسیار مقاومت‌تر از TF است و ظرف تنها 10 ثانیه تا سرعت 50 کیلومتر بر ساعت باز یا بسته می‌شود.

سایبراستر علاوه بر پرفورمنس چشمگیر، سواری بسیار انعطاف‌پذیری هم دارد به‌گونه‌ای که مسیرهای ناهموار با راحتی کامل طی می‌شوند و صرفاً چاله‌های بزرگ چیزی شبیه لرزش در ساختار خودرو ایجاد می‌کنند. این در حالی است که سایبراستر علاوه بر سقف بازشو، به درهای قیچی هم مجهز است. این درها اما فقط بخشی از طراحی جسورانهٔ سایبراستر هستند که ام‌جی را از لحاظ پویایی ظاهری چندین گام بزرگ به جلو برده است. این ویژگی با پا گذاشتن داخل کابین کم‌ارتفاع اما به‌طور شگفت‌انگیزی جادار، آشکارتر می‌شود.

مثل هر خودروی اسپرت سطح بالا، کابین سایبراستر هم بر راننده تمرکز دارد و تمام کنترل‌ها به سمت او هستند اما درحالی‌که شاید خیلی‌ها از رودستری مثل این انتظار کابین لختی را داشته باشند، درواقع هرگز این‌طور نیست. ام‌جی در اینجا چهار صفحه‌نمایش مختلف را تعبیه کرده که شامل سه نمایشگر خمیده پشت فرمان و نمایشگر چهارمی در کنسول مرکزی می‌شد. بااین‌حال، دو نمایشگر کناری مقابل راننده به دلیل قرار گرفتن پشت فرمان و نمایشگر روی کنسول مرکزی به دلیل تابش آفتاب هنگام باز بودن سقف به‌سختی دیده می‌شوند و کار کردن با آن‌ها نیاز به عادت کردن دارد اما حداقل از پردازندهٔ قدرتمندی بهره می‌برند.

خود کابین که با چرم ناپا پوشیده شده، دنیایی کاملاً جدا از دیگر محصولات ام‌جی احساس می‌شود و هنگام بسته بودن سقف مکان ساکتی است. همچنین در اینجا محفظهٔ اشیاء هم کافی است و تنها مشکل ما عدم امکان تنظیم شیب نشیمنگاه صندلی بود. به‌طورکلی، سایبراستر تنها رودستر الکتریکی بازار محسوب می‌شود و خودرویی است که آن را به دلیل شیوهٔ رانندگی‌اش دوست خواهید داشت. این یک گام قابل‌توجه برای ام‌جی به سمت جلو بوده و ارزش هر پوند از قیمتش را خواهد داشت.

رودستر ام‌جی که مدت‌ها در انتظارش بودیم بازگشته و بیش از آن چیزی است که ابتدا تصور می‌شد. طراحی خیره‌کننده و جسورانه، به شخصیت اصلی ام‌جی وفادار مانده اما در پکیجی ارائه شده که برازندهٔ قرن بیست و یکم است. سایبراستر، ام‌جی را به جایی که تعلق دارد برمی‌گرداند.