معرفی پیشرانه بردافزای ZF با ترکیب موتور برقی و بنزینی
شرکت آلمانی ZF با معرفی نسل جدید قوای محرکهٔ الکتریکی بردافزا که تولید آن از سال 2026 آغاز می‌شود، نشان داد که موتورهای بنزینی همچنان نقش مهمی در آینده خودروهای الکتریکی ایفا خواهند کرد.
درحالی‌که بسیاری معتقدند دوران موتورهای بنزینی به پایان رسیده، شرکت آلمانی ZF، یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان قطعات خودرو، با معرفی نسل جدید قوای محرکهٔ الکتریکی بردافزا ثابت کرد که این فناوری همچنان زنده و پویا است. این سیستم که تولید انبوه آن از سال 2026 آغاز خواهد شد، راهکاری نوآورانه برای رفع یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های خودروهای الکتریکی، یعنی برد محدود، ارائه می‌دهد. سیستم بردافزا در اصل یک خودروی الکتریکی است که از یک یا چند موتور الکتریکی و باطری استفاده می‌کند اما بخش کلیدی آن، یک پیشرانهٔ بنزینی کوچک و جمع‌وجور است که به‌عنوان ژنراتور عمل می‌کند و در صورت نبود ایستگاه شارژ، باتری را شارژ می‌کند.
این پیشرانه هیچ ارتباط مستقیمی با چرخ‌ها ندارد و صرفاً نقش تولید برق را ایفا می‌کند. ZF این سیستم را در دو مدل eRE و eRE+ عرضه می‌کند. مدل eRE از یک موتور الکتریکی با اینورتر یکپارچه و مجموعه دنده‌های سیاره‌ای تشکیل شده و توان خروجی آن بین 93 تا 147 اسب بخار قابل تنظیم است. مدل eRE+ با افزودن یک کلاچ هوشمند و دیفرانسیل، نه‌تنها می‌تواند به‌عنوان ژنراتور عمل کند، بلکه در صورت نیاز به‌عنوان یک واحد محرکه ثانویه نیز به کار می‌رود و توان آن بین 93 تا 201 اسب بخار تنظیم می‌شود.
تاریخچه و بازگشت بردافزا
فناوری بردافزا چیز جدیدی نیست. اولین خودروی تولید انبوه که از این سیستم استفاده کرد، شورلت ولت بود و پس‌ازآن ب‌ام‌و i3 این فناوری را به کار برد. در اروپا، مزدا نیز کراس‌اوور تمام الکتریکی MX-30 خود را با یک سیستم بردافزا مجهز به موتور وانکل عرضه کرد اما با افزایش برد خودروهای الکتریکی که به‌طور متوسط به 500 کیلومتر می‌رسد، استفاده از این فناوری کاهش یافت. بااین‌حال، ZF معتقد است که هنوز شکاف بزرگی در بازار وجود دارد. دکتر «اتمار شارر»، معاون ارشد تحقیق و توسعه فناوری محرکه الکتریکی ZF، می‌گوید:
با وجود برد متوسط 500 کیلومتری خودروهای الکتریکی، اضطراب برد همچنان تأثیر زیادی بر تصمیم خریداران دارد.
او تأکید می‌کند که بردافزاها در مقایسه با پلاگین‌هیبریدی‌های سنتی، گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند زیرا هزینه تولید کمتر، چرخه توسعه کوتاه‌تر و زنجیره تأمین ساده‌تری دارند. علاوه بر این، چون پیشرانهٔ بنزینی به چرخ‌ها متصل نیست، می‌تواند در بهینه‌ترین دور موتور کار کند که منجر به کاهش مصرف سوخت و تولید آلایندگی می‌شود. شارر می‌افزاید:
این فناوری جایگزینی واقعی برای باتری‌های بزرگ‌تر و گران‌تر یا خودروهای پلاگین‌هیبریدی است.
چرا قوای محرکهٔ بردافزا دوباره محبوب شده؟
افزایش تقاضا برای خودروهای بردافزا نشان‌دهنده پتانسیل بالای این فناوری است، به‌ویژه برای پلتفرم‌هایی که از ابتدا برای خودروهای الکتریکی طراحی شده‌اند. ZF تنها شرکتی نیست که به این فناوری روی آورده است. دوج با مدل جدید رم‌شارجر که از موتور V6 پنتااستار به‌عنوان بردافزا استفاده می‌کند و اسکات موتورز (با پشتیبانی فولکس‌واگن) که برای شاسی‌بلند و وانت آینده خود گزینه برد افزا را تأیید کرده، از دیگر بازیگران این عرصه هستند. شارر توضیح می‌دهد:
علاقه جدید و تقاضای روبه رشد برای بردافزاها نشان می‌دهد که پتانسیل این فناوری به‌هیچ‌وجه تمام نشده است.
این انعطاف‌پذیری به‌ویژه برای بازارهایی مانند چین که شاهد رشد سریع خودروهای الکتریکی با سیستم بردافزا هستند، بسیار ارزشمند است. این خودروها می‌توانند مسافت‌هایی بیش از 700 کیلومتر را طی کنند.