اولین رانندگی با SSC تواتارا، هایپرکار جنجالی آمریکا

شرکت آمریکایی SSC با رونمایی از کانسپت تواتارا در سال 2011 همه را شگفت‌زده کرد. هفت سال طول کشید تا نسخهٔ تولیدی این خودرو در هفتهٔ اتومبیل مونتری 2018 به نمایش درآید و حالا پس از گذشت نزدیک به پانزده سال از زمان معرفی نسخهٔ کانسپت، سرانجام SSC تحویل هایپرکار خود را به خریداران آغاز کرده است. حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا تواتارا ارزش پانزده سال انتظار را داشت؟

در یک‌کلام، بله. تواتارا کاملاً از ابتدا ساخته شده است و از یک نیروگاه 5.9 لیتری V8 توئین توربو استفاده می‌کند که با بنزین معمولی 1350 اسب بخار و با اتانول 1750 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. به لطف این نیرو، هایپرکار SSC ظرف تنها 2.5 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و می‌تواند به حداکثر سرعتی در حدود 480 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. تمام این نیرو از طریق یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود و یک سیستم هوشمند مدیریت کشش و سیستم تعلیق هیدرولیکی به کنترل این جنون کمک می‌کنند که یعنی می‌توان با تواتارا در جاده‌های عمومی با خیال راحت و بدون نگرانی از ملاقات با گاردریل‌ها رانندگی کرد.

طراحی خودرو نیز با اینکه قدیمی شده ولی هنوز زیبا است. این ظاهر فوق‌العاده که از هوافضا الهام گرفته توسط طراح سابق پینین‌فارینا «جیسون کاستریوتا» شکل گرفته است یعنی همان کسی که طراحی فراری P4/5 و موستانگ Mach-E را در کارنامه دارد. تواتارا در دو نسخه تولید می‌شود. نسخهٔ استاندارد که برای سرعت بالا طراحی شده (همان نسخه‌ای که رسماً به سرعت 455 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کرد) و نسخهٔ استرایکر که روی پیست تمرکز دارد و از ارتقاءهای آیرودینامیکی بهره می‌برد. در این نسخه، بال‌ها و دیگر عناصر آیرودینامیکی در سرعت 260 کیلومتر بر ساعت 500 کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند که از این میزان 45.4 درصد در جلوی خودرو اعمال می‌شود.

بهینه‌سازی‌های متمرکز بر پیست در نسخهٔ استرایکر برای تبدیل تواتارا به هیولایی مطلق در پیست طراحی شده و نمونهٔ آزمایشی ما هم از همین نسخه است که به نظر می‌رسد نسخهٔ موردعلاقهٔ خریداران باشد. مدیرعامل SSC «جرود شلبی» در مورد تواتارا استرایکر می‌گوید:

سال گذشته که استرایکر را معرفی کردیم، به نظر می‌رسید چیزی باشد که همه سفارش می‌دهند. ما هم‌اکنون در حال آزمایش‌های پیست زیادی هستیم و آماده می‌شویم تا امسال رکورد پیست فرمول یک آمریکا یا لاگونا سکا را بشکنیم.

متأسفانه آزمایش رانندگی ما با تواتارا استرایکر در بزرگراه‌ها و جاده‌های فرعی میامی انجام شد که شباهتی به لاگونا سکا ندارد ولی بااین‌وجود گشتن در جاده‌های عمومی با هیولایی 1350 اسب بخاری پیش‌نمایش مختصری از توانایی‌های این ماشین را ارائه کرد و بسیار تأثیرگذار بود هرچند که تنها 15 دقیقه فرصت رانندگی داشتیم. هنگام فشردن پدال گاز، شتاب تواتارا با هیچ خودرویی قابل قیاس نیست و ماشین با چنان سرعتی در خط مستقیم حرکت می‌کند که ذهن انسان از درک آن عاجز خواهد بود. بوگاتی شیرون هرگز این‌قدر سریع احساس نمی‌شد و حتی ریمک نورا هم چنین احساسی نداشت. پیشرانهٔ V8 که پشت صندلی‌ها غرش می‌کند به نظر می‌رسد سعی دارد از محفظهٔ موتور فرار کند درحالی‌که گیربکس هفت سرعته اتوماتیک دنده‌ها را با سرعتی باورنکردنی تعویض می‌کند. به گفتهٔ شلبی، گیربکس دنده‌ها را زیر 100 میلی‌ثانیه تعویض می‌کند و این ادعا باورپذیر است.

در بزرگراه شجاعت بیشتری به خرج می‌دهم و تواتارا به سرعت بالاتری می‌رسانم. دنده سه، چهار و رسیدن به سرعت غیرمجاز تا اینکه ترافیک باعث کاهش سرعت شود. حتی در این سرعت‌ها، تواتارا استرایکر به حد نهایی توانایی‌های خود حتی نزدیک هم نیست و چنین سرعت پایان‌ناپذیری واقعاً اعتیادآور است. ویژگی چشمگیرتر تواتارا، عملکرد غافلگیرکننده روی دست‌اندازها است. سیستم تعلیق هیدرولیکی خودرو در نرم‌ترین حالت به‌طور شگفت‌انگیزی ضربه‌ها را جذب می‌کند و صندلی‌ها هرچند خیلی راحت نیستند ولی هرگز احساس شکستن مهره‌های کمر را ندارند. شیشه‌های بزرگ خودرو هم باعث می‌شود کابین تنگ تواتارا کمتر حس خفه و دلگیری داشته باشد.

حتی در همین رانندگی کوتاه 15 دقیقه‌ای، تواتارا من را غافلگیر کرد. این خودرو بسیار قدرتمند و به‌طور اعتیادآوری سریع است و برخلاف چیزی که انتظار می‌رود، در رانندگی‌های روزمره آن‌قدرها هم وحشتناک نیست. من دوست داشتم زمان بیشتری را با استرایکر در پیست بگذرانم تا تمام پتانسیل آن را بیرون بکشم ولی باید بگویم برای هایپرکاری که پانزده سال در دست توسعه بوده، ارزش صبر کردن را داشت.