زیباترین شاسی بلندهای تویوتا؛ از پرادو و لندکروزر تا راو 4 و FJ کروزر

با اینکه تویوتا بزرگ‌ترین خودروساز دنیاست اما معمولاً از نظر طراحی در سطح بسیار بالایی قرار نمی‌گیرد. این برند ژاپنی هرگز زبان طراحی شاخص و ممتازی نداشته، چیزی که باعث تمایزش از دیگر خودروسازان می‌شود. قطعاً تویوتا زبان طراحی و عناصر طراحی جدیدی را ارائه کرده اما همین زبان طراحی پس از یک یا دو نسل تغییر کرده است. در واقع طراحی محصولات تویوتا قدرت ایستایی زیادی ندارد. اما این گفته‌ها به معنی تولید خودروهای زشت و خنثی توسط تویوتا نیست. ژاپنی‌ها اخیراً برچسب محافظه‌کارانه را کنار گذاشته و محصولاتی را تولید کرده‌اند که هیجان بصری بیشتری دارند. تویوتا دارای هشت استودیو طراحی در سراسر دنیاست و اخیراً تلاش کرده شاسی بلندهای جذاب و هیجان‌انگیزی تولید کند. ژاپنی‌ها تاریخچه درخشانی در تولید قدبلندهای توانا و دلپذیر دارند. لندکروزرهای نیم قرن پیش این برند همچنان جزو محبوب‌ترین خودروهای کلاسیک و بازتولیدی محسوب می‌شوند؛ اما تکلیف شاسی بلندهای دیگر تویوتا چیست؟ زیباترین شاسی بلندهای تاریخ تویوتا کدام ها هستند؟ پس از بررسی‌های فراوان ما این لیست را تهیه کردیم و امیدواریم نظر شما نیز جلب شود. اگر شاسی‌بلند دیگری از تویوتا را می‌شناسید که باید در این لیست قرار گیرد حتماً ما را مطلع سازید.

پنجمین نسل 4 رانر 15 سال پیش عرضه شد. پیشرانه 6 سیلندر 4 لیتری 270 اسب بخاری این خودرو با توجه به استانداردهای فعلی تویوتا قدرت کمی داشت و گیربکس 5 سرعته اتوماتیک نیز جای خود را به نمونه هشت سرعته در نسل جدید داده است. البته افراد زیادی نسل پنجم 4 رانر را دوست داشتند زیرا ساختار ساده آن مشکل‌ساز نبود و به لطف پلتفرم بدنه روی فریم و قوای محرکه مطمئن، 4 رانر هنوز جزو بهترین آفرودرهای بازار است. نسخه فیس لیفت 4 رانر نسل پنجم که در سال 2013 عرضه شد با اینکه در بحث جوایز طراحی خودروی شاخصی نخواهد بود اما خشونت ذاتی این محصول را به نمایش می‌گذارد. در بخش جلو جلوپنجره‌ای بزرگ و چراغ‌هایی در ارتفاع بسیار بالا را می‌بینیم که ابهت زیادی به 4 رانر بخشیده‌اند. پروفایل جانبی خودرو نیز عضلانی طراحی شده و گلگیرهای پف کرده آن تناسبات یک شاسی‌بلند کلاسیک و جعبه‌ای را نشان می‌دهند. عقب خودرو جذابیت کمتری دارد اما طراحان تویوتا همچنان با پانل‌های بدنه بازی کرده‌اند تا 4 رانر ظاهر یکنواختی نداشته باشد.

با اینکه نسل قبلی این خودرو از برخی جهات قدیمی شده بود اما نسل ششم کمی جنجالی ظاهر شده است. دیگر خبری از پیشرانه و گیربکس قبلی نیست و همه‌چیز جای خود را به پیشرانه 4 سیلندر 2.4 لیتری توربو و گیربکس 8 سرعته اتوماتیک داده است. تویوتا حتی نسخه هیبریدی این خودرو را با قدرت 326 عرضه می‌کند تا آن را به قوی‌ترین 4 رانر تاریخ بدل کند. شاید پلتفرم پیشرفته این خودرو دوستداران آفرود را به اندازه قدیم خوشحال نکند اما شکی وجود ندارد که از نظر توانایی‌های خارج از جاده کمبودی وجود ندارد. این خودرو از طراحی خشن‌تری نسبت به قبل سود می‌برد و بدنه‌ای پهن و عضلانی دارد. نمای جلو کاملاً برجسته طراحی شده که دلیل آن جلوپنجره بزرگ مشترک با تاکوماست. نمای عقب 4 رانر جدید اندکی ساده‌تر است اما همچنان خشن به نظر می‌رسد؛ اما بزرگ‌ترین دستاورد تویوتا در این خودرو را می‌توان حفظ روح 4 رانر دانست.

هایلندر استاندارد طرفداران زیادی بین خانواده‌ها دارد اما ظاهر آن هرگز میخکوب کننده و هیجان‌انگیز نبوده است. البته همه‌چیز با معرفی گرند هایلندر تغییر کرد چراکه یکی از متناسب‌ترین شاسی بلندهای بازار است. طراحی بدنه این شاسی‌بلند در نگاه اول جلب‌توجه نمی‌کند و آن را با یک محصول آفرود اشتباه نمی‌گیرید زیرا شاخصه مشترکی با 4 رانر یا لندکروزر ندارد. در عوض طراحی هوشمندانه و بالغ خودرو به خوبی ابعاد خود را پنهان کرده و افت‌وخیزهای زیبایی دارد. در بخش جلوی خودرو جلوپنجره‌ای نسبتاً بزرگ را می‌بینیم که با کلیت خودرو همخوانی دارد. چراغ‌های عقب C شکل نیز انرژی خوبی را به بخش پشتی خودرو تزریق کرده‌اند. باید دانست اولویت اصلی گرند هایلندر سواری راحت است.

طراحی رترو می‌تواند همانند یک چاقوی دو لبه عمل کند. برای مثال فورد برانکو جدید از نظر طراحی رترو کاملاً موفق عمل کرده هرچند برخی خودروها در این زمینه شکست خورده‌اند. شاید بهترین خودرو با طراحی رترو تویوتا لندکروزر سری 70 باشد. این شاسی‌بلند بسیار محبوب سال قبل مجدداً به‌روز شد اما اشتباه نکنید چراکه سری 70 همچنان بر پایه پلتفرمی که سال 1984 عرضه شده تولید می‌شود. این شاسی‌بلند نه تنها ظاهری سنتی دارد بلکه با راندن آن درس‌های زیادی فرا خواهید گرفت. به ندرت می‌توان شاسی‌بلندی با ظاهر مشابه لندکروزر سری 70 پیدا کرد. طراحان تویوتا ظاهر خودرو را با کاپوت عضلانی‌تر و چراغ‌های گرد LED به‌روز کرده‌اند هرچند کلیت بدنه جعبه‌ای خودرو همان چیزی است که چهار دهه قبل وجود داشت. استایل ساده تویوتا همان چیزی است که باعث می‌شود سری 70 را دوست داشته باشیم.

شاید این خودرو یکی از گزینه‌های جنجالی در لیست زیباترین شاسی بلندهای تاریخ تویوتا باشد. اگر از دیدن کراس‌اورهای کامپکت با ظاهر خنده‌دار خسته شده‌اید می‌توانید نسل اول تویوتا راو 4 را سرزنش کنید زیرا اولین نمونه بود. راو 4 سال 1994 یک خودروی خانوادگی با عمکلرد فنی بسیار خوب بود و البته می‌توانست افراد ماجراجو را به مقصد برساند . این خودرو در ابتدا به‌صورت سه‌در با سیستم چهار چرخ محرک ارائه شد و بعدا با مدل چهاردر به بازار جهانی رسید. نسل اول راو 4 با پیشرانه 2 لیتری 129 اسب بخاری در خط مستقیم طوفان به پا نمی‌کرد اما فاکتورهای مختلف باعث شدند یکی از بهترین نسل‌های راو 4 باشد. نسل‌های بعدی این خودرو نیز کاربردی و جادار بوده‌اند اما هیچ‌کدام آن‌ها کاراکتر ماجراجویانه و لایف استایل نسل اول را نداشته‌اند. راو4 سه‌در با طول بدنه‌ی کمتر از یاریس امروزی جذابیت زیادی داشت. ژاپنی‌ها حتی نسخه کانورتیبل دو در نیز تولید کردند.

می‌خواهید بدانید لندکروزر پرادو جدید در بحث طراحی از کدام خودرو الهام گرفته است؟ پاسخ FJ60 است که همانند مدل فعلی با دو نمای جلوی متفاوت ارائه شد. این مدل قبل از فیس لیفت دارای چراغ‌های جلوی گرد مشابه پرادو فعلی بود اما پس از فیس لیفت و معرفی FJ62 چراغ‌های مربعی برای آن در نظر گرفته شد. این لندکروزر از بدنه‌ای جعبه‌ای و چراغ‌های عقب عمودی استفاده می‌کند. از جمله ویژگی‌های خاص این نسل لندکروزر می‌توان به خط جانبی‌ای اشاره کرد که چراغ‌های عقب را با گلگیر عقب و ورودی‌های هوای جلو و عقب متصل می‌کند. لندکروزر FJ60 از اورهنگ جلوی بسیار کوتاهی برخوردار بوده و تقریباً شبیه یک استیشن به نظر می‌رسد. به لطف شاسی فریم نردبانی بادوام و فنرهای تخت، سیستم چهار چرخ محرک و دنده‌سنگین، این نسل لندکروزر یک اسب کاری تمام‌عیار بوده است.

FJ80 چشم‌انداز خانواده لندکروزر را تغییر داد چراکه از متریال لوکس‌تری استفاده کرده بود و خشونت کمتری داشت. بجای طراحی تیز و جعبه‌ای، تویوتا ظاهری گردتر را در نظر گرفت. تمامی خطوط بدنه نرم‌تر شدند تا FJ80 شکیل‌تر و سطح بالاتر به نظر برسد. حتی امروز هم FJ80 طراحی تازه‌ای دارد هرچند میراث آفرود نسل‌های پیشین را ارائه می‌کند. FJ80 اولین لندکروزری بود که بجای فنرهای تخت از نمونه‌های پیچشی استفاده می‌کرد و به همین خاطر سواری و دینامیک بهتری داشت. البته تویوتا همچنان به توانایی‌های آفرود لندکروزر اهمیت داده بود و به همین خاطر نسل موردبحث با سیستم چهار چرخ محرک، دنده‌سنگین و دیفرانسیل قفل شونده عرضه شد.

اولین نسل C-HR در آمریکا عرضه نشد اما در اروپا محبوبیت بالایی یافت. نسل جدید این خودرو که سال قبل عرضه شده ظاهری برجسته‌تر دارد و شاید بتوان آن را کانسپتی دانست که مستقیماً راهی خط تولید شده است. نسل دوم C-HR را می‌توان شجاع‌ترین اقدام تویوتا در بخش طراحی دانست. بی‌شک این خودرو جزو جذاب‌ترین محصولات کنونی ژاپنی‌ها خواهد بود. برخلاف اکثر شاسی بلندهای لیست زیباترین شاسی بلندهای تاریخ تویوتا، C-HR طراحی رترو ندارد بلکه از ظاهری آینده‌نگرانه با خیزهای چشمگیر سود می‌برد. نمای جلوی این خودرو استایلی منحصربه‌فرد داشته و چراغ‌های C شکل گیرا به همراه جلوپنجره بزرگ حرف اول را می‌زنند. نمای عقب کوپه مانند با نوار نورانی LED در ارتفاعی بالا قرار گرفته و اسپویلر نیز به همان اندازه گیراست.

FJ کروزر شاید باب میل همه نباشد اما هم‌اکنون جزو جذاب‌ترین گزینه‌ها برای کلکسیونرهاست. البته این حقیقت که تویوتا FJ کروزر برای ادای احترام به لندکروزر FJ40 تولید شد نیز در افزایش جذابیت خودرو مؤثر بوده است. یکی از اولویت‌های اصلی تویوتا در تولید این شاسی‌بلند توجه به آفرود بوده است. FJ کروزر از شاسی فریم نردبانی با فاصله بین محوری کوتاه استفاده می‌کند و از هر مسیری با قدرت عبور خواهد کرد. از نظر طراحی باید اذعان کرد طراحان تویوتا به خوبی توانسته‌اند روح لندکروزر قدیمی را زنده نگه دارند. شیشه جلوی تقریباً عمودی با ستون‌های A نازک، چراغ‌های جلوی گرد، ستون‌های C بزرگ، درهای خودکشی و نمای عقب فربه با لاستیک زاپاس فول سایز جزو ویژگی‌های جذاب خودرو هستند. البته همین طراحی باعث ایجاد نقاط کور بزرگی شده و درهای عقب کوچک هم در فضاهای تنگ کاربردی نیستند اما واضح است که چنین مواردی به چشم نمی‌آیند.

با اینکه FJ کروزر یک شاسی‌بلند رترو و جذاب محسوب می‌شود اما فکر می‌کنیم FJ40 طراحی بهتری دارد. این خودرو در سال 1960 و برای رقابت با جیپ و لندرور تولید شد و سریعاً در سراسر دنیا طرفداران زیادی پیدا کرد. FJ40 حتی پرفروش‌ترین محصول تویوتا در آمریکا بین سال‌های 1961 تا 1965 بود و امروز نیز خواهان زیادی دارد. دلیل اصلی موفقیت خودروی موردبحث را باید قابلیت اطمینان فوق‌العاده‌اش دانست. FJ40 خودرویی سرسخت با پیشرانه تایپ F بادوام و فریم نردبانی خشن است که احتمال خرابی آن بسیار پایین خواهد بود. از نظر توانایی‌های آفرود هم FJ40 حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. عدم وجود تکنولوژی پیچیده نیز باعث شده خریداران با مشکل خاصی مواجه نباشند. کاپوت عضلانی و جلوپنجره متمایز به همراه سقف همرنگ جلوپنجره در برخی مدل‌ها جزو ویژگی‌های بصری این خودرو هستند.

لندکروزر پرادو در کشورمان به خوبی شناخته شده و همچنان هویت خشن و توانای خود را حفظ کرده است. تویوتا در سال گذشته نسل جدید 250 آن را در آمریکا با نام ساده لندکروزر عرضه کرد اما این خودرو در کشورمان با نام پرادو شناخته می‌شود. طراحی جعبه‌ای و جذاب ویژگی اصلی این خودروست و دیگر خبری از طراحی ساده مدل پیشین نیست و بجای آن یک طرح عضلانی و خشن با گلگیرهای پهن را می‌بینیم که ابهت زیادی را ایجاد کرده‌اند. خطی که از چراغ‌های جلو تا عقب امتداد دارد روی ویژگی‌های آفرود پرادو جدید تأکید کرده است. البته خاص‌ترین بخش خودرو نمای جلوست که در طراحی آن از لندکروزر FJ60 الهام گرفته شده و چراغ‌های آن به دو صورت گرد و مربعی ارائه می‌شوند.