چرا موتورهای دیزلی برای کامیون‌های سنگین ایده‌آل هستند؟

درحالی‌که فهرست برندهای خودرویی که هنوز در سال ۲۰۲۵ از موتورهای دیزلی استفاده می‌کنند به‌طور فزاینده‌ای کوچک‌تر می‌شود، موتور دیزل همچنان در بخش کامیون‌های سنگین حرف اول را می‌زند. دلایل متعددی وجود دارد که چرا دیزلی‌ها انتخاب بدیهی برای مسیرهای طولانی هستند که یکی از دلایل اصلی آن این است که موتورهای موردبحث گشتاور بیشتری نسبت به موتورهای بنزینی معادل خود تولید می‌کنند. هر چه موتور گشتاور بیشتری تولید کند، توانایی آن برای کشیدن بارهای سنگین‌تر بیشتر است؛ بنابراین، دیزلی‌ها ذاتاً برای کاربردهای سنگین‌تر مناسب‌تر هستند. همچنین، موتورهای دیزلی معمولاً نسبت به موتورهای بنزینی نیاز به نگهداری کمتری دارند و از ساختار ساده‌تری برخوردارند که این موضوع تعداد قطعاتی را که ممکن است دچار خرابی شوند کاهش می‌دهد.

بیشتر بخوانید: چرا گشتاور موتورهای دیزلی معمولاً از موتورهای بنزینی بیشتر است؟

مزیت دیگر استفاده از موتور دیزلی در کامیون‌های نیمه سنگین این است که این موتورها به‌طور متوسط با دور موتور پایین‌تری نسبت به موتورهای بنزینی کار می‌کنند که این امر فرسایش قطعات کلیدی موتور را کاهش می‌دهد. در نتیجه، موتورهای دیزلی عمر مفید طولانی‌تری دارند و برای رانندگانی که باید صدها هزار کیلومتر را با وسایل نقلیه خود طی کنند، مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند. اگر این مزایا کافی نباشد، باید افزود که موتورهای دیزلی همچنین از نظر مصرف سوخت نسبت به همتایان بنزینی خود کارآمدتر هستند؛ موضوعی که نه‌تنها میزان آلایندگی کامیون‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه موجب صرفه‌جویی در هزینه سوخت برای مالکان نیز می‌شود. یک کامیون با مصرف بهینه‌تر همچنین می‌تواند بین توقف‌های سوخت‌گیری، مسافت بیشتری را طی کند. البته، دیزل همیشه تنها گزینه برای کامیون‌های نیمه سنگین نبوده است.

آیا کامیون‌های نیمه سنگین با موتور بنزینی وجود دارند؟ با توجه به مزایای متعدد موتورهای دیزلی نسبت به موتورهای بنزینی، به‌راحتی می‌توان فهمید که چرا هیچ یک از تولیدکنندگان کامیون‌های نیمه سنگین در حال حاضر موتور بنزینی برای محصولات خود عرضه نمی‌کنند. دیزل یا گازوئیل دهه‌هاست که سوخت منتخب رانندگان کامیون است، اگرچه شرکت جنرال موتورز در دهه ۱۹۶۰ موتور بنزینی برای کامیون‌های سنگین خود عرضه کرده بود. بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۵، این شرکت موتور ۱۲ سیلندر V شکل با حجم ۷۰۲ اینچ مکعب تولید کرد که تنها حدود 5 کیلومتر را با هر گالن طی می‌کرد. این موتور V12 عمدتاً در کامیون‌های نیمه سنگین استفاده می‌شد، اما در برخی کامیون‌های آتش‌نشانی آن دوره نیز به کار می‌رفت. حتی برخی کشاورزان از این موتور V12 برای به‌کار انداختن سیستم‌های آبیاری استفاده می‌کردند.

احتمال آنکه سازنده‌ای بار دیگر موتور بنزینی برای کامیون نیمه سنگین عرضه کند، بسیار اندک است؛ با این حال، رانندگانی که به قدرت دیزل علاقه‌ای ندارند، کاملاً بدون گزینه نیستند. سازندگانی مانند پیتر‌بیلت و فریت‌لاینر، کامیون‌هایی با سوخت گاز طبیعی عرضه می‌کنند، درحالی‌که کامیون‌های برقی گزینه‌ای بدون آلایندگی برای استفاده‌های کوتاه‌برد هستند. حتی سازنده سنتی کامیون‌های نیمه سنگین، کن‌ورث، اکنون رقیبی برای کامیون تسلا معرفی کرده است، گرچه برد کوتاه‌تر کامیون‌های برقی و زیرساخت محدود شارژ موجود به این معناست که کامیون‌های دیزلی احتمالاً همچنان در حوزه حمل‌ونقل‌های طولانی‌مدت، سلطه خود را برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی حفظ خواهند کرد.