شاسی‌بلندهایی با پیشرانه سوپراسپرت! از اسکالید V تا فراری پوروسانگوئه

هرچند سوپراسپرت‌ها و شاسی‌بلندها خودروهای کاملاً متفاوتی هستند و برای اهداف متفاوتی ساخته می‌شوند اما در برخی موارد شاهد استفاده از پیشرانه‌های مشترک در این دو نوع خودرو بوده‌ایم.

پیشرانهٔ مشترک با لامبورگینی کانتاش

در دهه 1980، لامبورگینی مصمم بود به دنبال تصاحب قراردادی نظامی برای تولید یک خودروی چهارچرخ محرک بود. نتیجهٔ اولین تلاش آن‌ها مدلی بنام LM001 بود که به یک شکست تمام‌عیار تبدیل شد. این خودرو بیش‌ازحد سنگین بود و با موتور V8 ساخت AMC که در عقب قرار داشت و قدرت کافی تولید نمی‌کرد، هندلینگی شبیه به اتوبوس مدرسه داشت و به‌شدت کند بود. با ورود یک طراح جدید، مدل LM002 با پیشرفت قابل‌توجهی ساخته شد. درس‌هایی که از LM001 گرفته شده بود، منجر به نصب موتور در جلو شد و این موتور، یک V12 تنفس طبیعی با 450 اسب بخار بود که از سوپرکار کانتاش قرض گرفته شد. LM002 همچنان سنگین بود، اما سیستم چهارچرخ محرک و تعلیق کاملاً مستقل، قابلیت‌های آفرود قدرتمندی به آن بخشیده بود. LM002 هرگز قرارداد نظامی را به دست نیاورد (این قرارداد به هامر رسید)، اما نسخه جاده‌ای لامبورگینی در میان ثروتمندان محبوبیت زیادی پیدا کرد.

پیشرانهٔ مشترک با آلفارومئو 33 استراداله

موتور 2.9 لیتری توئین توربوی آلفارومئو استلویو کوادریفولیو نتیجه همکاری مهندسان فراری و آلفارومئو است و در اصل، نسخه‌ای از موتور هشت سیلندر F154 فراری است که دو سیلندر آن حذف شده و ارتقاهای متعددی را تجربه کرده است. این موتور که با نام 690T شناخته می‌شود، 510 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و ترکیبی عالی از گشتاور، قدرت در دورهای بالا و صدایی دل‌نشین ارائه می‌دهد که شایسته یک آلفارومئو است. همین موتور، با کمی افزایش حجم به 3 لیتر، در سوپرکار خیره‌کننده آلفارومئو 33 استراداله هم استفاده شده و در این خودرو 620 اسب بخار قدرت تولید می‌کند.

پیشرانهٔ مشترک با شورلت کوروت Z06

کادیلاک اسکالید V که پس از سال‌ها انتظار سرانجام ساخته شد، از موتور V8 سوپرشارژ LT4 شورلت کوروت Z06 نسل C7 بهره می‌برد که در بسیاری از دیگر خودروهای پرفورمنس جنرال موتورز مثل کامارو ZL1 و کادیلاک CT5-V بلک‌وینگ هم استفاده شده است. در اسکالید V، این موتور 682 اسب بخار قدرت و 885 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. نیرو از طریق یک گیربکس 10 سرعته اتوماتیک به هر چهارچرخ منتقل می‌شود و سیستم چهارچرخ محرک به‌صورت خودکار گشتاور را بین دو محور تنظیم می‌کند تا حداکثر چسبندگی را تضمین کند. این کادیلاک بزرگ همچنین به تعلیق بادی تطبیقی، کنترل سواری مغناطیسی، دیفرانسیل لغزش محدود الکترونیکی، ترمزهای برمبو و رینگ‌های 24 اینچی مجهز است. اسکالید V با وجود وزن بیش از 2720 کیلوگرم، می‌تواند شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت را در 4.4 ثانیه طی کند.

پیشرانهٔ مشترک با آستون‌مارتین DB12

جیمز باند اگر بخواهد با همسر و فرزندانش راهی سفر شود، قطعاً این آستون‌مارتین را انتخاب می‌کند! DBX ترکیبی از کارایی یک شاسی‌بلند و سرعت یک سوپرکار را ارائه می‌دهد. این شاسی‌بلند بریتانیایی از پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی M177 مرسدس استفاده می‌کند که در محصولات مختلف AMG و همین‌طور آستون‌مارتین مثل ونتیج و DB12 استفاده می‌شود. این موتور در DBX ابتدا 550 اسب بخار قدرت داشت ولی بعداً در نسخهٔ DBX707 این رقم به 707 اسب بخار رسید و به‌تازگی در مدل جدید DBX S به 727 اسب بخار افزایش یافته است.

پیشرانهٔ مشترک با فراری 812 سوپرفست

فراری برای دهه‌ها با ساخت شاسی‌بلند مخالفت کرد و معتقد بود که این کار به تصویر برند آسیب می‌رساند؛ اما با افزایش محبوبیت شاسی‌بلندها و سودآوری برندهایی مانند پورشه، فراری سرانجام تسلیم شد و پوروسانگوئه را خلق کرد. البته فراری همچنان اصرار دارد که این یک شاسی‌بلند نیست و آن را «خودروی بلندقامت کاربردی» می‌نامد. به‌هرحال، پوروسانگوئه چنان محبوبیتی پیدا کرده که فراری ظاهراً مجبور شده دفتر سفارشات خود را ببندد تا تعداد لازم برای تقاضاهای قبلی را تولید کند. بخش بزرگی از جذابیت این خودرو به موتور آن برمی‌گردد. یک نیروگاه 6.5 لیتری V12 تنفس طبیعی که مستقیماً از فراری 812 سوپرفست گرفته شده است. این موتور یک اثر هنری است و تضمین می‌کند که این شاسی‌بلند همچنان قلب و احساس یک فراری واقعی را داشته باشد.

پیشرانهٔ مشترک با مازراتی MC20

مازراتی برای سال‌ها از پیشرانهٔ هشت سیلندر F154 فراری در محصولات خود استفاده می‌کرد اما با پایان قرارداد بین این دو شرکت برای تأمین پیشرانه، مازراتی برای توسعهٔ یک پیشرانهٔ V6 جدید و اختصاصی دست‌به‌کار شد. این موتور 3 لیتری توئین توربو که از تکنولوژی پیش احتراق فرمول یک بهره می‌برد و نتونو نام دارد، اولین بار در سوپراسپرت MC20 با 630 اسب بخار قدرت معرفی شد و بعداً زیر کاپوت دیگر محصولات جدید مازراتی قرار گرفت. یکی از این خودروها، شاسی‌بلند گریکاله است که در نسخهٔ پرچم‌دار خود با نام تروفئو از موتور نتونو استفاده می‌کند. البته این موتور برای استفاده در گریکاله تضعیف شده و 530 اسب بخار قدرت تولید می‌کند.

پیشرانهٔ مشترک با مرسدس AMG GT

همان‌طور که گفتیم، موتور 4 لیتری V8 توئین توربوی M177 مرسدس در محصولات مختلف AMG استفاده می‌شود. یکی از برجسته‌ترین این خودروها، سوپراسپرت AMG GT است. این خودرو از نسخه‌های مختلف موتور M177 با قدرتی از 475 اسب بخار تا 816 اسب بخار در نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی استفاده می‌کند. همین موتور زیر کاپوت شاسی‌بلند G63 هم قرار دارد و 585 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و نشان می‌دهد که یک پیشرانهٔ واحد هم می‌تواند وظایف یک سوپراسپرت را انجام دهد و هم در شاسی‌بلندی برای آفرود مورداستفاده قرار گیرد. علاوه بر این، دیگر شاسی‌بلندهای مرسدس AMG یعنی GLE63 و GLS63 هم از پیشرانهٔ M177 استفاده می‌کنند و 612 اسب بخار قدرت دارند.