خودروهای عجیب و غریب تاریخ را بشناسید! (قسمت دوم)

معمولاً این روزها بیش از هر زمان دیگری می‌شنویم که خودروها شبیه یکدیگر شده‌اند اما خودروهای عجیب و غریب زیادی نیز توسط خودروسازان مشهور تولید شده‌اند. اتوکار می‌گوید این روند چند دهه وجود داشته و نمی‌توان آن را انکار کرد.

مدهای دنیا یک روز ظهور می‌کنند و روز دیگر می‌روند اما حتی بزرگ‌ترین خودروسازان هم نمی‌توانند از تولید خودروهای عجیب و غریب قسر در بروند! به همین خاطر می‌خواهیم نگاهی داشته باشیم به خودروهای عجیب و غریب ساخته شده در دنیا که همه را انگشت به دهان کردند. البته لیست ما به ۴۸ خودروی عجیب محدود بوده و به ترتیب الفبای لاتین مرتب شده است. اگر خودروهای عجیب و غریب دیگری را می‌شناسید که می‌تواند در این لیست قرار بگیرد حتماً در قسمت دیدگاه‌ها آن خودروهای عجیب و غریب را به ما و سایر دوستان معرفی کنید.

از آنجایی که خودروهای رترو زیادی در دهه گذشته میلادی معرفی نشده بنابراین فیات 500 را نمی‌توان جزو خودروهای عجیب و غریب معرفی شده در سال 2007 دانست؛ اما زمانی که سه سال بعد مدل توئین ایر معرفی شد این موضوع تغییر کرد. پیشرانه 875 سی‌سی این خودرو که از صفر طراحی شد تا به تکنولوژی زمان‌بندی و لیفت سوپاپ مولتی ایر فیات مجهز شود اولین پیشرانه 2 سیلندری بود که از زمان خاتمه تولید سیتروئن LNA در دهه 80 میلادی تاکنون روی یک خودروی اروپایی رده میانی نصب شده بود. این پیشرانه در حالت کارکرد درجا جذابیت‌های زیادی را به 500 می‌بخشید.

نسخه اصلی مالتی پلا که در واقع مدل شش‌نفره از فیات 600 بود کاملاً عجیب جلوه می‌کرد. نسخه مدرن این خودرو در سال 1998 معرفی شد اما همان ظاهر عجیب و غریب را حفظ کرده بود هرچند از جمله مزیت‌های آن می‌توان به آرایش پذیرفتنی صندلی‌ها اشاره کرد. طراحی این خودرو کاملاً جنجالی بود. فیات سرانجام در سال 2004 مالتی پلا را روانه اتاق عمل کرد اما خودروی بازنگری شده اگرچه ظاهر مرسوم‌تری پیدا کرد ولی به اندازه نسخه اولیه خاطره‌انگیز نشد.

فورد که قبلاً به خاطر تولید خودروهایی با طراحی‌های جسورانه شناخته نمی‌شد با معرفی کنسول کلاسیک در سال 1961 باعث وحشت شد! طراحی این خودرو از مدهای صنعت خودروی آمریکا الهام گرفته بود و از چهار چراغ گرد در جلو و شیشه عقب متمایز سود می‌برد. نسخه کوپه این خودرو با نام کنسول کاپری هم تولید شد که طراحی شیشه عقب سنتی‌تری داشت اما هنوز هم بسیار عجیب جلوه می‌کرد. همانند کنسول کلاسیک، این مدل هم از نظر فروش توفیقی نیافت و تا سال 1964 هر دو خودرو با بازار وداع کردند.

یکی دیگر از خودروهای عجیب و غریب تاریخ را مشاهده می‌کنید. این حقیقت که مدل T رکورددار پرفروش‌ترین خودروی دنیا به مدت 45 سال بود نباید باعث شود چشم‌ها را روی ماهیت عجیب آن ببندیم. به‌طور خاص باید گفت مدل T نیازمند تکنیک رانندگی بسیار خاصی بود. تمامی کنترل‌های اصلی خودرو اگرچه حالت سنتی داشتند اما تنها چیزی که عملکرد سنتی دارد فرمان خودرو بود. پدال کلاچ به شما اجازه می‌داد یکی از دو دنده روبه‌جلو را انتخاب کنید و پدال ترمز هم دنده‌عقب را انتخاب می‌کرد! با این وجود فورد مدل T فروش بیش از 15 میلیون دستگاهی را بین سال‌های 1908 تا 1927 ثبت کرد که نشان دهنده محبوبیتش بین خریداران بود.

تاندربردهای کلاسیک بی‌شک جزو خودروهای شاخص قبل از سال 1970 بوده‌اند اما فورد این نام را برای ده نسل و تا سال 1997 زنده نگه داشت و سپس در سال 2002 یازدهمین نسل تاندربرد را تولید کرد. اینجا فقط نام تاندربرد با استایلی رترو دیده می‌شد. فرمول فورد برای بازتولید یکی از خاطره‌انگیزترین محصولاتش ظاهراً جواب نداده بود. اگرچه این خودرو در سال اول عرضه محبوب بود اما بعد از آن افت فروش شدیدی را تجربه کرد و فورد در مدل سال 2005 آن را بازنشسته کرد.

خودروهای عجیب و غریب تاریخ می‌توانند قوای محرکه هیبریدی هم داشته باشند! این خودروها به حدی محبوب شده‌اند که عجیب تصور کردن آن‌ها در سال‌های اولیه عرضه سخت به نظر می‌رسد. حتی با استانداردهای دهه 90 میلادی هم اولین نسل هوندا اینسایت خودروی عجیبی بود. یکی از دلایل اصلی این موضوع به آئرودینامیک خودرو مربوط می‌شد. شکل بدنه کاملاً متمایز طراحی شد و پوشش روی چرخ های عقب نیز به عبور بهتر هوا از اطراف اینسایت کمک شایانی می‌کرد. نسل اول تویوتا پریوس هیبرید هم از نظر ظاهری خودرویی عجیب جلوه می‌کرد اما میزان عجیب بودن آن به پای هوندا اینسایت نمی‌رسید.

هیوندای کوپه/تیبورون محصولی اسپرت، جذاب اما در کل ساده بود اما زمانی که فیس لیفت نسل اول آن معرفی شد اوضاع تغییر کرد. خودروی موردبحث پس از سه سال وقفه به‌صورت غیرمستقیم جای خود را به ولوستر داد که می‌توان آن را جزو خودروهای عجیب و غریب تاریخ دانست. اولین نسل ولوستر به خاطر طراحی سه درب خود مشهور شد چراکه در یک سمت خودرو فقط یک درب وجود داشت و در سمت دیگر دو درب قرار داده شده بود. حتی در تبلیغ‌های جالب هیوندای نیز به این موضوع اشاره شده بود.

ایسوزو خیلی به خاطر خودروهای عجیب و غریب شناخته نمی‌شود اما وهی کراس یک استثنای بحث‌برانگیز است. این شاسی‌بلند کامپکت که ارتباط نزدیکی با ایسوزو تروپر دارد به عنوان یک کانسپت در نمایشگاه توکیو 1993 ظاهر شد و 4 سال بعد با تغییرات کمی نسبت به مدل مفهومی راهی بازار گردید. این خودرو از سال 1997 تا 2001 تولید شد هرچند استقبال چندانی از آن به عمل نیامد.

لامبورگینی اوروس امروزی یکی از چندین شاسی‌بلند لوکس و پرفورمنس بازار است که تصور تولید آن‌ها حتی تا همین چند سال پیش هم سخت بود. البته اوروس با یکی از خودروهای عجیب و غریب لامبورگینی یعنی LM002 فرسنگ‌ها فاصله دارد. LM002 تنها قدبلند این شرکت در آن زمان بود که راهی بازار شد. بدنه بزرگ خودرو پیشرانه 12 سیلندر بزرگی را در خود جای داده بود و نیرو هم به تمامی چرخ ها فرستاده می‌شد. LM002 به عنوان یک آفرودر ایتالیایی جزو عجیب‌ترین محصولات لامبورگینی به شمار می‌رود زیرا همه این برند را به عنوان تولید کننده خودروهای سوپر اسپرت می‌شناسند.

به نظر می‌رسید ایده تولید وانتی لوکس توسط لینکلن جواب خواهد داد. لینکلن بلک وود از ویژگی‌های مشترک با وانت‌های سری F فورد سود می‌برد و البته تجهیزات بیشتری هم داشت. ولی خریداران آمریکایی خیلی روی خوش به این خودرو نشان ندادند. بلک وود فقط به عنوان مدل سال 2002 در آمریکا و تا یک سال بعد در مکزیک عرضه شد. روشی که جنرال موتورز به نوعی با آن موفق شده بود برای لینکلن و فورد جواب نداد. کادیلاک اسکالید EXT نیز در مفهوم مشابه بلک وود بود و در دو نسل و از سال های 2002 تا 2013 تولید شد. این خودرو موفقیت فراوانی را برای کادیلاک به ارمغان آورد هرچند این خودرو را نیز می‌توان جزو خودروهای عجیب و غریب تاریخ دانست.

لوتوس اولین خودروی مسابقه‌ای پیشرانه وسط خود را در سال 1960 ساخت اما 6 سال بعد از این نوع طراحی برای خودروهای جاده‌ای خود استفاده کرد. حتی آن زمان نیز برای چنین طراحی‌ای بسیار زود بود و باعث شد لوتوس اروپا در دسته خودروهای عجیب و غریب تاریخ قرار گیرد. لوتوس از پیشرانه رنو 16 و آلپاین A110 برای این خودرو استفاده کرد اما در سال 1971 پیشرانه فورد نیز به گزینه‌های قابل‌ارائه اضافه شد.

ماترا که در ابتدا به عنوان رنه بونت جت شناخته می‌شد چیزی فراتر از خودروهای عجیب و غریب به شمار می‌رود. این خودرو به تعداد محدودی عرضه شد و البته عنوان اولین خودروی جاده‌ای پیشرانه وسط را نیز به خود اختصاص داد. ماترا جت اولین بار در سال 1962 و با پیشرانه رنو کلون فونته عرضه شد. این پیشرانه در رنو 8، مدل اسپرت فلوراید و ون استافت بکار رفته بود.

رنچو کراس اووری بود که از سال 1977 تا 1984 تولید شد یعنی مدت‌ها قبل از زمانی که واژه کراس اوور به گوش‌ها خورده باشد. این خودرو بر اساس سیمکا 1100 شکل گرفته بود اما کلیت بدنه از فایبرگلاس تولید شده بود. بخش عقبی کابین فضای بسیار بیشتری نسبت به بخش جلو داشت و شیشه‌های بزرگ نیز باعث می‌شدند نور زیادی به کابین بتابد. فضای بار هم استثنایی بود. انتقاد اصلی درباره رنچو به پیشرانه 1.4 لیتری بنزینی آن مربوط می‌شد که فقط با چرخ های جلو همکاری می‌کرد و به همین خاطر نمی‌توانستیم آن را یک آفرودر تمام‌عیار حساب کنیم.

مرسدس بنز هم در تولید خودروهای عجیب و غریب دستی داشته است! A کلاس تولید شده در سال 2013 نشانی از نسل‌های پیشین نداشت. مدل‌های قبلی در واقع سوپرمینی هایی قدبلند با طراحی دیفرانسیل جلو بودند و حتی در این حالت نیز با محصولات عادی مرسدس فاصله داشتند. یکی از ویژگی‌های احساس‌برانگیز A کلاس سیستم کف ساندویچی آن بود که باعث می‌شد حتی در زمان تصادف‌های سنگین از جلو پیشرانه و گیربکس بجای حرکت به سمت پاهای راننده و سرنشین به زیر خودرو حرکت کنند. علیرغم این موضوع، A کلاس به خاطر ناکامی در تست ایمنی سوئدی‌ها در سال 1997 مشهور شد و مرسدس با اعمال تنظیماتی در این خودرو مدعی شد مقصر تست ایمنی یاد شده A کلاس نبوده است.

هر خودروی شش چرخی که به‌صورت عمومی عرضه شده باشد در دسته خودروهای عجیب و غریب تاریخ قرار می‌گیرد. یکی از خاص‌ترین مثال‌ها در این زمینه مرسدس G 63 AMG 6x6 است که نیروگاه 8 سیلندر 5.5 لیتری توئین توربوی آن قدرت حدود 540 اسب بخاری دارد. از میان نسخه‌های گوناگون G کلاس که تاکنون تولید شده‌اند تنها مدل G 65 با پیشرانه 12 سیلندرش قوی‌تر از این هیولای شش چرخ به حساب می‌آید. این خودرو به مدت کوتاهی توسط کمپانی مگنا اشتایر اتریش تولید شد و قیمت بسیار بالایی هم داشت.

پیش از آنکه مطلب را ادامه دهیم باید بگوییم واژه ون در زبان آلمانی معنی گسترده‌تری نسبت به زبان آلمانی دارد. به همین خاطر انگلیسی‌زبان‌ها می‌توانند بگویند مرسدس بنز وانئو یک ون بوده که تبدیل به خودرو شده است و نام خودرو هم همین موضوع را نشان می‌دهد. در وقع وانئو نسخه طویل‌تر از A کلاس است و به حدی کابین آن جادار طراحی شده که ژرمن‌ها می‌توانند مدعی شوند حدود 70 درصد کل حجم خودرو به سرنشینان و وسایل آن‌ها اختصاص یافته است. وانئو هنوز هم شبیه یک ون به نظر می‌رسد و به همین خاطر است که تولیدش پس از حدود 3 سال متوقف شد.

مینی هر از گاهی وارد کلاس‌های جدید خودرویی می‌شود و سریعاً هم به خاطر فروش کم این حرکت را فراموش می‌کند. به همین خاطر است که خودروهایی همچون کوپه، رودستر و پیس من عمر کوتاهی داشتند. مثال دیگر این حرکت مینی کلاب ون است که تنها محصول تجاری تاریخ این شرکت به شمار می‌رود. کلاب ون اساساً نسل اول مینی کلابمن است که فاقد شیشه‌های جانبی عقب بوده و فقط از دو صندلی سود می‌برد. این خودرو فاقد فضای کافی برای یک ون بود اما بی ام و انتظار داشت در بین برخی اصناف محبوبیت داشته باشد ولی این‌گونه نشد.

هیچ خودرویی نمی‌تواند به اندازه نش متروپولیتن با کلیشه خودروهای دهه 50 آمریکایی مغایرت داشته باشد. این خودرو توسط نش طراحی اما توسط آستین در انگلستان تولید شد. متروپولیتن خودرویی کوچک بود و هرگز با پیشرانه‌ای پرحجم‌تر از 1.5 لیتر عرضه نشد. خودروی موردبحث تأثیر بزرگی روی بازارهای آمریکا و اروپا نگذاشت اما محبوبیت کافی برای حضور 8 ساله در خط تولید را داشت.

خودروهای عجیب تاریخ را بشناسید! (قسمت اول)

ادامه دارد...