پشت فرمان فورد موستانگ دارک هورس، پیش‌درآمدی برای شلبی‌ها

موستانگ دارک هورس جدید درواقع نسخهٔ بهبودیافتهٔ مک‌وان نسل قبلی است که ارتقاءهایی جزئی را تجربه کرده و همچنان مثل گذشته پرفورمنس و عملکرد قابل‌تحسینی دارد.

در نسل جدید فورد موستانگ، نسخهٔ جدیدی بنام دارک هورس به خانوادهٔ این خودرو اضافه شده است. این نسخه را که در ظاهر با عناصر مشکی‌رنگ روی کاپوت، طراحی متفاوت سپر جلو و تریم مشکی‌رنگی شبیه رژ لب در زیر چراغ‌ها از دیگر نسخه‌های موستانگ متمایز می‌شود، باید تکاملی از موستانگ مک‌وان نسل قبلی در نظر گرفت. مک‌وان با عملکرد قابل‌توجهی که در پیست داشت، برای شروع نقطهٔ خوبی است. غیر از نمای بیرونی و داخل، تغییرات در شاسی و پیشرانهٔ دارک هورس نسبتاً ناچیز اما خوشایند است.

با باز کردن کاپوت، نشان 5.0 به شکل برجسته‌ای روی موتور V8 دیده می‌شود. این پیشرانه به لطف شاتون‌های فورج‌کاری شدهٔ GT500، میل بادامک‌های تقویت‌شده و تنظیم اختصاصی، 500 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که مطابق با GT500 سال 2007 با پیشرانهٔ 5.4 لیتری V8 سوپرشارژ است. پشت فرمان دارک هورس، تک‌تک این اسب‌های بخار احساس می‌شوند و این کوپهٔ 1.8 تنی را به‌راحتی به سرعت‌های سه‌رقمی می‌رسانند.

گیربکس استاندارد این خودرو شش سرعتهٔ دستی است و برخلاف GT که همچنان از همان گیربکس گتراگ قبلی استفاده می‌کند، دارک هورس گیربکس ترمک مک‌وان و GT350 را قرض گرفته است. کسانی که علاقه‌ای به تعویض دنده ندارند اما می‌توانند گیربکس 10 سرعتهٔ اتوماتیک را با قیمت 1,595 دلار سفارش دهند که شتاب و لپ تایم‌های بهتری را فراهم می‌کند. در طول رانندگی ما، این گیربکس اتوماتیک در حالت پیست به‌اندازهٔ کافی هوشمند بود که در اکثر پیچ‌ها خودرو را در دندهٔ درست نگه می‌داشت و تعویض دنده‌های سریع و رضایت‌بخشی را در دور 7,500 rpm انجام می‌داد درحالی‌که گیربکس دستی با محدودکنندهٔ مزاحم دور موتور در 250 rpm زودتر از ردلاین همراه است.

دارک هورس بسیار شبیه مک‌وان احساس می‌شود زیرا تغییراتی جزئی را تجربه کرده که صرفاً شامل مواردی مثل آنتی‌رول بارهای بزرگ‌تر، تنظیم متفاوت شاسی و افزایش ضریب فرمان می‌شود. لاستیک‌های استاندارد این خودرو پیرلی P Zero PZ4 هستند اما لاستیک‌های جدید پیرلی تروفئو RS که به‌صورت سفارشی در قالب پکیج 5 هزار دلاری هندلینگ ارائه می‌شوند عملکرد بسیار بهتری دارند. این لاستیک‌ها خیلی زود به راننده اعتمادبه‌نفس می‌دهند تا جایی که پس از یک یا دو دور در پیست، توانستیم هنگام حرکت با سرعت بیش از 160 کیلومتر بر ساعت در پیچ‌ها همچنان پا را روی پدال گاز نگه داریم. تیم توسعه همچنین به بهبود عملکرد این لاستیک‌ها روی جاده هم توجه داشته‌اند.

با سرعتی نزدیک به 220 کیلومتر بر ساعت در منطقهٔ ترمز گیری، کالیپرهای برمبوی شش پیستونه در جلو بشدت دیسک‌های 15.4 اینچی را فشار می‌دهند و با کمک کالیپرهای چهار پیستونه و دیسک‌های 14 اینچی عقب، قدرت توقف فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کنند که همراه با کمک‌فنرهای مغناطیسی استاندارد، دارک هورس را کاملاً پایدار و کنترل‌شده به سکون می‌رسانند. بااین‌حال، هرچند لاستیک‌ها همیشه چسبندگی دارند اما هنگام پیچیدن فرمان ارتباط خوبی با راننده برقرار نمی‌کند و با اینکه چرخ‌ها دقیقاً به همان جهتی که می‌خواهیم می‌روند اما اطلاعات کمی از رفتار لاستیک‌های جلو ارائه می‌کنند.

دیفرانسیل لغزش محدود تورسن قدرت را بدون مشکل به زمین منتقل می‌کند و در حالت پیست، سیستم کنترل پایداری امکان لیزیدن جزئی اما جذاب را فراهم خواهد کرد. به‌طورکلی، گلایه‌های ما از موستانگ دارک هورس جزئی هستند. به‌عنوان‌مثال، صدای اگزوز در هر چهار حالت بسیار زیاد است تا جایی که در جاده مجبور شدیم آن را روی حالت ساکت قرار دهیم. همچنین صندلی‌های سفارشی 1,650 دلاری ریکارو هم برای رانندگان لاغر حمایت جانبی کافی ندارند؛ و درنهایت، زمانی که گرافیک صفحه آمپر را در حالت پیست قرار می‌دهیم، ردلاین 9 هزار rpm به نمایش درمی‌آید درحالی‌که نسخهٔ دستی در حدود 7 هزار rpm به محدودکنندهٔ دور موتور می‌رسد و فقط حدود پنج سانتیمتر نوار قرمزرنگ بی‌فایده را خواهید دید.

قیمت موستانگ دارک هورس از 60,865 دلار آغاز می‌شود که مشابه مک‌وان قبلی با پکیج هندلینگ، صندلی‌های ریکارو و چند آپشن دیگر است. همچنین این خودرو کاملاً مثل مک‌وان، در پیست پرفورمنس خوبی دارد و درعین‌حال رفتار جاده‌ای مطلوبی را ارائه می‌کند. هرچند بازخوردهای مبهم چرخ‌های جلو باعث می‌شود دارک هورس ارتباط و وضوح نسخه‌های 1LE شورلت کامارو را نداشته باشد اما واقعاً مهم نیست زیرا در زمانی که به پایان دوران ماسل کارهای V8 نزدیک می‌شویم، باید ارائهٔ چنین ماشینی را غنیمت شمرد.