رانندگی با لینکلن زفیر، جذابیت ظاهری برای جلب خریدار!

در حال حاضر تنها جایی در جهان که می‌توان یک لینکلن سدان نو خرید چین است زیرا این شرکت در اکتبر 2020 به تولید کانتیننتال به‌عنوان آخرین سدان خود در بازار آمریکای شمالی پایان داد. چندی بعد یعنی در اواخر سال 2021 لینکلن نام زفیر که آخرین بار در سال 2006 استفاده شده بود را احیا کرده و آن را روی جانشین سدان MKZ گذاشت. این خودرو اما فقط مخصوص بازار چین است و در آمریکا عرضه نمی‌شود.

هرچند فورد در بازار چین مشکلاتی داشته اما این شرکت با برند لوکس خود در بزرگ‌ترین بازار خودروی جهان بهتر عمل کرده است زیرا از سال 2019 فروش لینکلن در چین همواره افزایش داشته است. این در حالی است که لینکلن کمی دیر وارد بازار چین شد و رسماً از سال 2014 محصولات خود را در این کشور عرضه کرد. مدل‌های لینکلن در این کشور توسط جویت ونچر چانگان-فورد تولید می‌شوند و جدیدترین آن‌ها زفیر است که تحویل آن به خریداران چینی از اوایل سال 2022 آغاز شد.

پیش‌نمایش زفیر اولین بار در نمایشگاه شانگهای 2021 با کانسپتی خیره‌کننده ارائه شد اما نسخهٔ تولیدی که اواخر همان سال در نمایشگاه گوانگژو به نمایش درآمد کمی تعدیل شده بود. بااین‌حال، طراحی این سدان جدید هنوز هم بسیار تهاجمی‌تر از لینکلن‌های قبلی است. رنگ انحصاری قرمز هالیوود که فقط در تیپ iCool ارائه می‌شود نیز به جذابیت این سدان آمریکایی در نمونهٔ آزمایشی ما افزوده است. زفیر در کنار موندئو و ایووس، یکی از سه خودرویی است که فورد برای بهبود شرایط خود در چین در نظر گرفته است. این خودروها هر سه پلت‌فرم و پیشرانهٔ یکسانی دارند.

لینکلن با 4,982 میلی‌متر طول، کشیده‌ترین عضو این جمع سه‌تایی است و با اختلاف بیشترین قیمت را هم دارد. قیمت این سدان لوکس از 240 هزار یوآن معادل 35 هزار دلار شروع و نهایتاً به 329 هزار دلار معادل 47,800 دلار می‌رسد درحالی‌که قیمت تیپ iCool آزمایشی ما با سفارش آپشن‌ها به 335,800 یوآن معادل 48,800 دلار رسیده است.

درحالی‌که ایووس و موندئو کابین تقریباً یکسانی دارند، زفیر هرچند از عناصر مشابهی استفاده می‌کند اما از نمای خاص لینکلن برخوردار است. هر سه خودرو از صفحه آمپر دیجیتالی 12.3 اینچی بهره می‌برند که به نمایشگر اطلاعاتی-سرگرمی 27 اینچی چسبیده است. این نمایشگر بزرگ می‌تواند به دو قسمت تقسیم شود. مثل MKZ مدل 2017، در زفیر هم دکمه‌های انتخاب‌گر گیربکس زیر نمایشگر اطلاعاتی-سرگرمی نصب شده‌اند. این دکمه‌ها اما خیلی طرح جالبی نیستند و عادت کردن به آن‌ها کمی طول می‌کشد. متریال داخلی خودرو اما که شامل چرم دینامیکا روی صندلی‌ها و پلاستیک‌های نرم در قسمت‌های مختلف می‌شود خوب است و یک سیستم پخش عطر با هفت رایحه و فیلتر هوای داخلی هم در زفیر تعبیه شده است.

در عقب فضای پا و سر برای افرادی با قد حدود 185 سانتی‌متر کافی است و تودوزی قرمز خودروی آزمایشی ما که با رنگ بیرونی هماهنگی داشت فضای اسپرتی را ایجاد کرده بود. صندوق بار زفیر اما شرایط جالبی ندارد زیرا نه‌تنها از درب برقی بی‌بهره است (درحالی‌که درب صندوق مدل ارزان‌تر فورد ایووس برقی است) بلکه زیر درب هم هیچ خبری از نمد نیست و فقط فلز دیده می‌شود. همچنین کنترل‌های عجیب برای تنظیمات صندلی راننده نیز یکی دیگر از مشکلات این خودرو هستند که باعث اشتباه می‌شود. البته خوشبختانه صندلی راننده به حافظه مجهز است ولی بااین‌حال برای پیدا کردن موقعیت رانندگی مناسب در اولین مرتبه باید با کنترل‌ها کلنجار رفت.

برخلاف لینکلن‌های قدیمی، در زفیر خبری از موتورهای V8 یا V6 نیست و این ماشین فقط با یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربو عرضه می‌شود که 243 اسب بخار قدرت و 376 نیوتن متر گشتاور دارد. البته این اعداد برای یک موتور 2 لیتری قابل‌قبول هستند و خودرو را ظرف 6.8 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسانند. در زفیر سه حالت رانندگی اقتصادی، معمولی و اسپرت وجود دارد که تفاوت زیادی بین آن‌ها احساس نمی‌شود اما حالت اسپرت همه‌چیز را سفت‌تر و پاسخگویی را سریع‌تر می‌کند. یکی از مشکلات ایووس برنامه‌ریزی نامناسب ضرایب دنده‌ها بود که خوشبختانه در لینکلن این تنظیمات بسیار بهتر شده و تعویض دنده‌ها تقریباً غیرقابل احساس هستند. به همین دلیل، زفیر رانندگی روان و آرامی دارد.

هرچند اشتراکات زیادی بین زفیر و فورد ایووس و موندئو وجود دارد اما لینکلن موفق شده هویت بسیار متمایزتری نسبت به دو فورد مذکور ایجاد کند. زفیر همچنین بهترین ظاهر را بین این سه خودرو دارد و لینکلن توانسته تفسیر مدرنی از یک برند لوکس آمریکایی ایجاد کند اما درواقع، زفیر به‌اندازهٔ کافی لوکس نیست. هرچند این ماشین مطمئناً رانندگی بهتری از فوردها دارد اما برای رقابت با آلمان‌ها و توجیه قیمت خود باید سخت تلاش کند و شاید به همین دلیل است که اخیراً قیمت آن به میزان قابل‌توجهی کاهش پیدا کرده است.

لینکلن زفیر قصد دارد فقط با جذابیت ظاهری خود نظرها را جلب کند زیرا به‌جز تجربهٔ رانندگی کمی بهتر واقعاً مشخص نیست که چه چیزی بیشتر از موندئو و ایووس ارائه می‌کند. علاوه بر این، عدم تنوع موتورها نیز از جذابیت این سدان آمریکایی کاسته است. البته زفیر برای جلب نظر خریداران چینی خودروی خوبی است ولی نمی‌تواند جایگاه خیلی بالاتری نسبت به دو محصول چینی فورد داشته باشد.