درحالیکه ماسل کارها عمدتاً با پیشرانههای V8 حجیم و قدرتمند شناخته میشوند، در طول تاریخ نمونههایی هم با موتورهای کوچک توربو ساخته شدهاند.
وقتی حرف از خودروهای عضلانی آمریکایی میشود، همهٔ ما به یاد پیشرانههای V8 بزرگ و یا موتورهای سوپرشارژ بسیار قدرتمند میافتیم زیرا یکی از اصلیترین ویژگیهای ماسل کارها، همین موتورهای V8 حجیم است. بااینحال، در طول تاریخ به دلایل مختلفی که اصلیترین آن کاهش مصرف سوخت و تولید آلایندگی بوده است، خودروسازان آمریکایی اقدام به تولید ماسل کارهایی با پیشرانههای کوچک توربو کردند. تعداد خودروهای عضلانی توربوشارژ کل تاریخ اما بسیار اندک بوده و حتی به تعداد انگشتان دو دست هم نمیرسد. ازاینرو، در ادامه قصد داریم با تمام ماسل کارهایی که تاکنون با پیشرانهٔ توربو تولید شدند آشنا شویم.
فورد موستانگ سال ۱۹۷۹
نسل سوم موستانگ که در سال ۱۹۷۹ معرفی شد، از همان موتورهای ضعیف نسل قبلی استفاده میکرد و بنابراین، پیشرانهٔ پایه همچنان یک نمونۀ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر با تنها ۸۸ اسب بخار قدرت بود. بااینحال، فورد برای نسل سوم موستانگ، نسخهٔ توربوشارژ این موتور چهار سیلندر را هم ارائه کرد که با ۱۳۵ اسب بخار قدرت، ارتقاء قابلتوجهی را تجربه کرده بود و قدرتی نزدیک به موتور V8 تنفس طبیعی موستانگ ارائه میکرد که با ۵ لیتر حجم، تنها ۱۴۰ اسب بخار قدرت داشت. همچنین مدت کوتاهی بعد، وقتی در سال ۱۹۸۰ فورد موتور ۵ لیتری را با یک نمونهٔ ۴.۲ لیتری V8 جایگزین کرد که تنها ۱۲۰ اسب بخار قدرت داشت، موتور ۲.۳ لیتری توربو به قویترین پیشرانهٔ موستانگ تبدیل شد. در سال ۱۹۸۴ نیز بخش خودروهای ویژهٔ فورد، موستانگ SVO را با همین موتور ۲.۳ توربو ولی با ۱۷۵ اسب بخار قدرت همراه با دیفرانسیل لغزش محدود و تغییراتی در سیستم تعلیق ارائه کرد که یکی از بهترین و سریعترین نسخههای نسل سوم موستانگ محسوب میشد.
پونتیاک ترنس ام سال ۱۹۸۰
در سال ۱۹۸۰، به دلیل تشدید قوانین آلایندگی، پونتیاک به تولید پیشرانههای V8 بزرگ خود پایان داد. این شرکت اما برای حفظ پرفورمنس مدل محبوب فایربرد، برخلاف فورد و بیوک که از موتورهای چهار و شش سیلندر توربو استفاده میکردند، تصمیم گرفت بزرگترین موتور هشت سیلندری که روی خط تولیدش باقیمانده بود را به توربوشارژر مجهز کند. این یک موتور ۴.۹ لیتری بود که به لطف توربوشارژر، قدرت آن با ۴۰ اسب بخار افزایش نسبت به نسخهٔ تنفس طبیعی، به ۲۱۰ اسب بخار رسید. این بزرگترین پیشرانهٔ توربوشارژ آن سالها محسوب میشد. این موتور در نسخههای ترنس ام و فرمولا ارائه میشد و شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۸.۲ ثانیهای را فراهم میکرد. در دوران بحران شدید نفت و قوانین آلایندگی سختگیرانه، استفاده از توربوشارژر تنها راهی بود که میتوانست فایربرد را همچنان سرحال نگه دارد.
بیوک گرند نشنال سال ۱۹۸۲
بیوک اولین بار در سال ۱۹۷۸ یک پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V6 توربو را برای مدل رگال ارائه کرد. رگال توربو که با نام اسپرت کوپه شناخته میشد، با کاربراتورهای دو دهنه و چهار دهنه به ترتیب با ۱۵۰ و ۱۶۵ اسب بخار قدرت عرضه میشد. سپس بیوک در سال ۱۹۸۲ به مناسبت موفقیت در مسابقات نسکار، نسخهٔ ویژهای از رگال کوپه را با نام گرند نشنال معرفی کرد. از این نسخه در سال ۱۹۸۲ تنها ۲۱۵ دستگاه ساخته شد که از این تعداد، فقط ۳۵ دستگاه بر اساس نسخه اسپرت کوپه با موتور ۳.۸ لیتری V6 توربو ساخته شدند که حالا ۱۷۵ اسب بخار قدرت تولید میکرد و دیگر نمونهها از موتور ۶.۱ لیتری V6 تنفس طبیعی استفاده میکردند. در سال ۱۹۸۴، گرند نشنال دوباره بازگشت و این بار بهصورت استاندارد با موتور توربو و ۲۰۰ اسب بخار قدرت ارائه شد. در سال ۱۹۸۷ هم جذابترین عضو این خانواده یعنی GNX در تعداد محدودی با موتور ۳.۸ لیتری V6 توربو ارائه شد که به گفتهٔ بیوک، ۲۷۶ اسب بخار قدرت داشت اما قدرت واقعی آن حدود ۳۰۰ اسب بخار بود.
دوج چارجر شلبی توربو سال ۱۹۸۵
چارجر پس از چهار سال غیبت در سال ۱۹۸۲ دوباره بازگشت اما شکوه گذشتگان خود را کاملاً از دست داده و به یک کوپهٔ کوچک دیفرانسیل جلو با پیشرانهٔ چهار سیلندر تبدیل شده بود. این حتی یک خودروی مستقل هم نبود و فقط پکیج پرفورمنسی بود که برای دوج اومنی ارائه میشد و پیشرانهٔ ۲.۲ لیتری با ۸۴ اسب بخار قدرت را به همراه داشت. بااینحال، در سال ۱۹۸۳ شرایط کمی بهتر شد زیرا چارجر حالا بهعنوان مدلی مستقل در نظر گرفته و نسخهٔ شلبی هم ارائه شد یعنی نامی که دههٔ ۶۰ روی جذابترین موستانگها دیده میشد. نمونههای اولیهٔ چارجر شلبی از نسخهٔ تقویتشدهٔ همان موتور ۲.۲ لیتری استفاده میکردند که حداکثر ۱۱۰ اسب بخار قدرت داشت اما در سال ۱۹۸۵ نسخهٔ شلبی توربو ارائه شد که با ۱۴۶ اسب بخار قدرت، پرفورمنس بهتری را ارائه میکرد و ظرف ۷.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت میرسید.
پونتیاک ترنس ام نسخهٔ بیستسالگی سال ۱۹۸۹
پسازاینکه تولید نسل دوم بیوک رگال در سال ۱۹۸۷ به پایان رسید و این خودرو جای خود را به مدلی دیفرانسیل جلو داد، موتور V6 توربوشارژ بیوک در سینهٔ یکی از خودروهای پونتیاک به حیات خود ادامه داد. این خودرو نسخهٔ ویژهای از ترنس ام بود که به مناسبت بیستسالگی این مدل ساخته شد. پونتیاک برای این خودرو، پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V6 توربوی گرند نشنال را از بیوک قرض گرفت و با طراحی مجدد سرسیلندرها، افزایش نسبت تراکم و ارتقاء سیستم توربو، قدرت آن را به ۲۵۰ اسب بخار رساند. البته این رقم محافظهکارانه اعلام شده بود و قدرت واقعی موتور ترنس ام نسخهٔ بیستسالگی حدود ۳۰۰ اسب بخار بود. به لطف این نیرو، نسخهٔ ویژهٔ ترنس ام ظرف تنها ۴.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت میرسید و به سریعترین خودروی آمریکایی آن زمان تبدیل شد.
فورد موستانگ اکوبوست سال ۲۰۱۴
با پایان دههٔ ۸۰ و بهبود شرایط قیمت سوخت، خودروسازان آمریکایی از توربوشارژ در ماسل کارهای خود فاصله گرفتند و دوباره به موتورهای تنفس طبیعی روی آوردند تا اینکه پس از چند دهه، در سال ۲۰۱۴ با معرفی نسل ششم موستانگ، فورد خبر از ارائهٔ نسخهٔ اکوبوست با موتور ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربو داد. این اولین موستانگ توربو از زمان نسل سوم محسوب میشد. این پیشرانه که ۳۱۰ اسب بخار قدرت داشت، حتی جای موتور V6 تنفس طبیعی موستانگ را هم گرفت و چندی بعد، فورد به عرصهٔ موستانگ V6 پایان داد. موتور چهار سیلندر توربو در نسل کنونی یا هفتم موستانگ نیز همچنان ارائه میشود و ۳۱۵ اسب بخار قدرت دارد.
شورلت کامارو توربو سال ۲۰۱۵
پسازاینکه فورد برای موستانگ موتور چهار سیلندر توربو را ارائه کرد، شورلت نیز برای نسل ششم کامارو که در سال ۲۰۱۵ معرفی شد یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو را در نظر گرفت. این اولین کاماروی توربوشارژ تاریخ محسوب میشد. پیشرانهٔ ۲ لیتری این خودرو ۲۷۵ اسب بخار قدرت داشت و شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت در حدود ۵.۵ ثانیه را فراهم میکرد. برخلاف فورد، شورلت در کنار این موتور چهار سیلندر توربو، همچنان پیشرانهٔ V6 تنفس طبیعی را هم برای کامارو ارائه میکرد. همچنین به نظر میرسد استقبال از موتور توربو چندان بالا نبوده زیرا در سال پایانی عرضهٔ کامارو، شورلت این پیشرانه را حذف کرد.
دوج چارجر سال ۲۰۲۵
زمانی که تولید نسل قبلی دوج چارجر در پایان سال ۲۰۲۳ خاتمه پیدا کرد، قرار بود جایگزین آن تمام الکتریکی باشد ولی بعداً مشخص شد که دوج یک نسخهٔ بنزینی را هم در نظر گرفته است. بااینحال، زیر کاپوت این نسخه خبری از پیشرانههای V8 حجیم نخواهد بود و چارجر جدید فقط با یک پیشرانهٔ شش سیلندر توربو ارائه میشود. این همان موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی توئین توربوی هوریکین است که قبلاً در خودروهای جیپ دیده بودیم. این پیشرانه در چارجر در نسخههای ۴۲۰ و ۵۵۰ اسب بخاری ارائه خواهد شد تا جایگزین موتورهای ۵.۷ و ۶.۴ لیتری V8 قبلی باشد. همچنین حالا برای اولین بار، چارجر به سامانهٔ چهارچرخ محرک هم مجهز شده است. قرار است چارجر بنزینی در سهماههٔ اول سال ۲۰۲۵ به بازار عرضه شود تا جدیدترین ماسل کار توربو لقب گیرد.
Siyavash
۸ مهر ۱۴۰۳دلبرها😍
net
۸ مهر ۱۴۰۳نمایشگاه کامیون المان در حال برگزاری هست پست بزارید
Puriya
۸ مهر ۱۴۰۳اون بیوک مشکی خیلی بدرد اعضای باند خلاف میخوره واقعا باحاله
amirkhanzadeh
۸ مهر ۱۴۰۳پونتیاک ترنس ام چه می کنه
جای هواکش رو کاپوت خالی بود
ممد ژانگولر
۸ مهر ۱۴۰۳کلا با ماشین توربو حال نمیکنم . سرطانه لامصب
ماشین یا باید بدون توربو باشه یا هیبریدی یا برقی مشتی
وسلام نامه تمام
car lover
۸ مهر ۱۴۰۳داش ممد ماشین یا باید تنفس طبیعی باشه با 6 7 لیتر حجم یا 6 7 لیتر حجم باشه با سوپرشارژ
ممد ژانگولر
۸ مهر ۱۴۰۳داداش همون تنفس طبیعی کافیه و جوابه بقیش دردسری بیش نیست
از قدیم گفتن شیطان رجیم پیستون حجیم
hosen
۸ مهر ۱۴۰۳بین اینا بیوک gnx عین الماس میدرخشه
اسطوره دوران تاریک آمریکا.
آریا
۸ مهر ۱۴۰۳دقیقا تو اون دوران فقطGnx قیافه عضلانی خودش رو حفظ کرد و خیلی هم گنگ بود
amir
۸ مهر ۱۴۰۳الله وکیلی ماشین آمریکایی های بعد ۱۹۷۳ یعنی دهه هشتاد نود به شدت حوصله سربر بودن هم از نظر طراحی هم از نظر قدرت و توان ولی بیوک گرندنشنال میدرخشه بینشون اواخر دهه نودم ایمپالا جذاب بود
Taha Ayoobi
۸ مهر ۱۴۰۳طراحی های همه شون بد نبود، لا به لاشون جذاب خیلی بود،
ولی من هنوز برام سواله چرا طراحی ها به گند کشیده شد.
amir
۸ مهر ۱۴۰۳همونو بگو
لامصبا موتور کوچیک شد بدنه ها کوچیک شد چرا گند زدید به طراحی؟
به ولا موستانگ نسل اول میبینم عشق میکنم نسل دو و سه میبینم حالم بد میشه
Taha Ayoobi
۸ مهر ۱۴۰۳دقیقا.
احساس میکنم از قصد میکردن.
موستانگ نسل اول خدا بود.
آریا
۸ مهر ۱۴۰۳آخه اقتصاد آمریکا و قیمت سوخت باعث شد اون دوران ماشین ها ضعیف بشن وقتی مردم پول سوخت نداشتن ماشین 8 سیلندر بدردشون نمیخورد
سوشیانت
۸ مهر ۱۴۰۳صنعت خودرو هر کشوری دوران اوج و دروان افول داشته آمریکا دهه هشتاد خیلی افت کرد ولی تو دهه نود با سایکلون و کوروت c5 عملکرد خوبی داشت
amir
۸ مهر ۱۴۰۳به نظرم بعد از احیای ۲۰۰۹ جنرال بهتر شد اوضاع تا قبلش….
علی Shelby
۸ مهر ۱۴۰۳عضلانی برقیش بدرد نمیخوره
اون نسخه بنزینیشم بنظرم بدرد نمیخوره
بهترینشون درون سوزه تو عضلانی
آرگین
۸ مهر ۱۴۰۳عقل کل بنزینی جزوی از موتور های درون سوزه.
Kiarash
۸ مهر ۱۴۰۳همشون عشقن واقعا من خودم زیاد آمریکایی فن نیستم ولی بحث خودرو های عضلانی و پونتیاک و کامرو و موستانگ و چارجر دیگه بشه دیونشون میشم هر یه ماشین باز واقعا یدونه از اینا نیاز داره
𝐀𝐥𝐢
۸ مهر ۱۴۰۳گرند نشنال خیلی زیباست واقعا
ALI MOPAR
۸ مهر ۱۴۰۳آقا انصافا چارجر جدید خوشگله و از لحاظ ظاهری و وزن و ابعاد کاملا شروط یه ماسل کار بودنو داره ولی متاسفانه قلب تپنده هشت سیلندرو نداره باز خوبه شش سیلندر هست
احتمالا چون الان چند تا شرکت بزرگ عقب گرد زدن به سمت موتور های احتراقی و یه ذره باد برقی سازی خوابیده شاید تو آینده دوج به فکر هشت سیلندر بیوفته
گل سر سبد این مقاله هم بنظرم سلطان بیوک گرند نشنال هست
nikan
۸ مهر ۱۴۰۳از بین این فقط بیوک گرند نشنال یه ماسل کار واقعیه
ali_x76
۸ مهر ۱۴۰۳دوست دارم ببینم انجین ۳.۵ لیتری V6 اکوبوست روی ماستنگ و ۴.۲ لیتری V8 توربو بلک وینگ روی کامارو چه نتیجهای میده.
Taha Ayoobi
۸ مهر ۱۴۰۳آدم نمیدونه بخنده یا گریه کنه که یه روزی به اون دوتا ماشین میگفتن چارجر و موستانگ.
Kamran Aghaei
۸ مهر ۱۴۰۳حدود ۱۰ روزه برونو ساکو افسانه ای درگذشته
ولی پدال هنوز خبری ازش منتشر نکرده💔💔
علی
۸ مهر ۱۴۰۳دیگه بعید میدونم تا چند سال آینده این ماشین ها بدرد بخورن، چون مصرف زیادی دارن و جهان داره پله به پله میره به سراغ برقی سازی خودروها
علی منصوری
۸ مهر ۱۴۰۳روان آدمو پاک میکنن، حتی رویا پردازی کردن باهاشونم شیرینه، چند وقت پیش ی بلیزر کاستوم شده سوار شدم و با اینکه از نظر مالی ی اشتباه بود برام ولی ب دلم گوش دادم ، از این موتور بلوک کوچیکا بود و کلی لوازم از امارات روش ریخته بودن ولی لذتی برد و حالی کردم وصفناپذیر….طراحی ب فنا رفته دیگه
محمد
۸ مهر ۱۴۰۳من شورلت کامارو توربو سال ۲۰۱۵ رو به همشون ترجیح می دم .
Galant.VR4(JDM)
۹ مهر ۱۴۰۳بیوک گرندنشنال و کامارو عشق منن مخصوصا بیوک
اون موقعها جز قاتل اسپرت ها بود