رانندگی با آخرین کرایسلر 300C؛ خداحافظی 485 اسب بخاری!

کرایسلر برای خداحافظی با سدان ۳۰۰ نسخهٔ خاصی از آن را در تعداد محدود ۲,۳۰۰ دستگاه به بازار فرستاده که به پیشرانهٔ ۶.۴ لیتری V8 همی مجهز است.

تقریباً تمام قسمت‌های کرایسلر ۳۰۰C یک دهه یا بیشتر عمر دارند اما پیش از آنکه ۳۰۰ برای همیشه کنار برود، کرایسلر نسخهٔ ویژه‌ای را ارائه کرده است. وقتی اولین نسل ۳۰۰C در اوایل سال ۲۰۰۴ راهی بازار شد، نتیجهٔ تلاش‌های «رالف ژیلز» در طراحی بیرونی آن توجهات را جلب کرد و بسیاری این سدان کرایسلر را به یک بچه بنتلی تشبیه کردند. این خودرو روی پلت‌فرم LX کرایسلر ساخته شده بود که اشتراکات زیادی با پلت‌فرم شریک آن زمان کرایسلر، مرسدس بنز داشت.

تیپ‌های پایینی ۳۰۰ با پیشرانه‌های شش سیلندر ۲.۷ یا ۳.۵ لیتری و مدل ۳۰۰C با موتور ۳۴۰ اسب بخاری ۵.۷ لیتری V8 عرضه شدند و یک سال بعد مدل پرچم‌دار SRT-8 با موتور ۶.۱ لیتری ۴۲۵ اسب بخاری همی هم به آن‌ها اضافه شد. سپس نسل دوم ۳۰۰ در سال ۲۰۱۱ با ظاهری نرم‌تر که کمتر جلب‌توجه می‌کرد به بازار آمد. حالا پیشرانهٔ ۳.۶ لیتری V6 به موتور پایه تبدیل شد و تیپ‌های بالاتر از موتورهای ۵.۷ و ۶.۴ لیتری V8 استفاده می‌کردند. در سال ۲۰۱۵ این سدان آمریکایی فیس‌لیفتی ملایم را تجربه کرد که تکنولوژی‌های ایمنی جدید، سیستم اطلاعاتی-سرگرمی بهتر و گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک را به همراه داشت اما نسخهٔ SRT با موتور ۶.۴ لیتری حذف شد.

از این پیشرانه تا به امروز زیر کاپوت ۳۰۰ خبری نبود اما حالا برای خداحافظی با این سدان دوست‌داشتنی، کرایسلر تعداد محدود ۲,۳۰۰ دستگاه از ۳۰۰C را با موتور ۶.۴ لیتری V8 به بازار عرضه کرده است. این موتور همان نمونه‌ای است که در محصولات دوج و جیپ مثل چلنجر و گرند واگنییر می‌بینیم و ۴۸۵ اسب بخار قدرت و ۶۴۴ نیوتن متر گشتاور دارد که تمام این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود.

این ۳۰۰C علاوه بر پیشرانهٔ قوی‌تر، از یک نشان سه رنگ خاص، رینگ‌های ۲۰ اینچی با لاستیک‌های چهارفصل، سر اگزوزهای مشکی و تریم‌های کرومی تیره در قسمت‌های مختلف بدنه هم بهره می‌برد. دیفرانسیل لغزش محدود به انتقال مؤثر نیرو به زمین کمک می‌کند و کالیپرهای ترمز قرمزرنگ چهار پیستونهٔ برمبو روی دیسک‌های ۱۴.۲ اینچی در جلو و ۱۳.۸ اینچی در عقب هم وظیفهٔ متوقف کردن خودرو را بر عهده دارند. در داخل خودرو هم صندلی‌های چرمی مشکی لاگونا با نشان‌های برجسته در جلو، دوخت نقره‌ای، تریم فیبر کربنی و سیستم صوتی هارمن کاردون با ۱۹ بلندگو ارائه شده است.

لاستیک‌های گودیر ایگل RS-A2 اما برای کنترل ۴۸۵ اسب بخار قدرت کار سختی دارند تا جایی حتی روی آسفالت خشک هم کمی شیطنت با پدال گاز باعث هرز گردی چرخ‌ها می‌شود و کنترل کشش هم اجازه کمی هرز گردی را می‌دهد. کنترل پایداری هم همین‌طور است و هرچند به‌اندازهٔ یک کارگر معدن برای کنترل ۳۰۰C تلاش می‌کند اما برای چند ثانیه اجازهٔ انحراف انتهای خودرو را می‌دهد.

۳۰۰C رکوردها را نمی‌شکند اما با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۴.۴ ثانیه و پیمودن مسافت ۴۰۰ متر در ۱۲.۸ ثانیه، همچنان هیجان زیادی را پشت فرمان فراهم می‌کند. بااین‌حال، لاستیک‌های چهارفصل نمی‌توانند عملکرد خیلی چشمگیری در آزمایش چسبندگی داشته باشند و ما نهایتاً توانستیم شتاب جانبی ۰.۸۷ جی را با نشانه‌هایی از کم‌فرمانی ثبت کنیم درحالی‌که این روزها برخی سدان‌های خانوادگی می‌توانند به محدودهٔ ۰.۹۰ جی برسند. هنگام تخته‌گاز، در داخل خودرو ۸۸ دسی‌بل صدا ثبت شد که نشان از غرش فوق‌العادهٔ موتور V8 دارد که حتی از صدای لامبورگینی اوروس پرفورمانته هم بیشتر است.

برای خداحافظی با ۳۰۰ هیچ راهی بهتر از ارائهٔ پیشرانهٔ قوی‌تر همی نبود و کرایسلر دقیقاً همین کار را انجام داده است. این خودرو یک سدان لوکس و راحت است که در موقع نیاز می‌تواند لاستیک‌های را دود کند. به همین دلیل، درحالی‌که استلانتیس به سمت آیندهٔ الکتریکی حرکت می‌کند، کرایسلر ۳۰۰C برای مدتی طولانی در ذهن ما خواهد ماند.

مشخصات فنی