دلیل محدودیت سرعت 250 کیلومتر بر ساعت اکثر خودروها چیست؟

اکثر خودروها به ویژه مدل‌های آلمانی دارای محدودیت سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت هستند اما آیا دلیل واقعی این کار را می‌دانید؟


اگر در ۲۰ یا ۳۰ سال اخیر پیگیر اخبار خودروهای پرفورمنس بوده‌اید احتمالاً می‌دانید که حداکثر سرعت اکثر خودروهای آلمانی به ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده است. همان‌طور که انتظار دارید این امر اصلاً اتفاقی نیست. همه می‌دانیم که بیشتر سدان ها و شاسی بلندهای اسپرت و پرفورمنس می‌توانند به سرعت‌های بالاتر هم دست یابند اما چرا سرعت آن‌ها به چنین عددی محدود شده است؟ برای یافتن پاسخ این پرسش همراه ما باشید.

خودروهای پرفورمنس اکثر خودروسازان دارای محدودیت سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت هستند اما چرا؟ فقط یک دلیل برای این موضوع وجود ندارد و همچنین موضوع آن‌گونه‌ای که تصور می‌کنید ساده نیست. محدودیت حداکثر سرعت خودروهای اسپرت چند دهه قبل آغاز شد و بسیاری از افراد آن را کار ژرمن‌ها می‌دانند. البته که کشور آلمان دارای بخش‌های بدون محدودیت سرعت در اتوبان‌های خود بوده و هر ساله افراد زیادی برای لذت بردن از عملکرد خودروی خود راهی این کشور می‌شوند. در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی یعنی زمانی که سدان های اسپرت واقعی پیدا شدند، بی ام و، آئودی و مرسدس بنز به توافقی بین خود دست یافتند تا حداکثر سرعت خودروهای اسپرت تولیدی را به ۲۵۰ کیلومتر در ساعت محدود کنند.

از جمله اولین سدان های دارای این محدودیت سرعت می‌توان به مرسدس بنز SL600 سال ۱۹۸۸، مرسدس بنز E500 سال ۱۹۹۱، بی ام و M5 سال ۱۹۹۴، آئودی RS6 سدان و آوانت سال ۲۰۰۲ اشاره کرد؛ اما چرا غول‌های آلمانی شروع به محدود کردن خودروهای خود کردند و چرا دیگر خودروسازان دنباله‌روی این توافق بودند؟ چرا این محدودیت‌ها امروز نیز وجود دارد؟ آیا این یک سنت قدیمی است که بدون تحقیق بیشتر همچنان دنبال می‌شود؟ باید گفت خودروسازان همچنان به توسعه توانایی‌های محصولات خود ادامه می‌دهند و دلیل اصلی باقی ماندن محدودیت سرعت چنین خودروهایی به لاستیک‌ها مربوط می‌شود. به‌طور ساده باید گفت لاستیک‌های استاندارد برای تحمل فشار بسیار زیاد ناشی از حرکت خودرو با سرعت‌های فراتر از ۲۵۰ کیلومتر در ساعت طراحی نشده است.

تمامی لاستیک‌ها دارای رتبه‌بندی سرعت هستند و این امر در دیواره جانبی آن‌ها با یک حرف مشخص می‌شود. برای مثال حروف H، V و W نشان دهنده رتبه‌بندی سرعت به ترتیب ۲۱۰، ۲۴۰ و ۲۷۰ کیلومتر در ساعت هستند. لاستیک‌هایی با قابلیت‌های بهتر قیمت بالاتری دارند زیرا فرایند تولید چنین محصولاتی هزینه بری بالایی دارد و همچنین کیفیت لاستیک نیز باید بهتر باشد تا در برابر افزایش فشار مقاومت نشان دهند. طبیعتاً خودروسازان نمی‌خواهند قیمت محصولات خود را خیلی بالا ببرند و به همین خاطر سرعت نهایی آن‌ها را محدود می‌کنند تا از نصب لاستیک‌های گران‌تر با تحمل سرعت بیشتر در خودروها دوری کنند. همچنین هزینه‌های تعویض چنین لاستیک‌هایی هم برای مشتریان مدنظر خواهد بود مخصوصاً اینکه اکثر رانندگان حتی به سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت هم نزدیک نمی‌شوند. برخی خودروهای ویژه همچون سوپرکارها که تأکید زیادی روی پرفورمنس دارند محدودیتی برای سقف سرعت قائل نیستند و به همین خاطر از لاستیک‌های مخصوص استفاده می‌کنند.

اما دلیل اولیه تصمیم سه غول خودروسازی آلمانی برای تعیین سقف سرعت روی محصولاتشان زوایای دیگری داشته است. اول اینکه هر خودروساز تلاش می‌کرد محصولی قوی‌تر و سریع‌تر تولید کند تا از رقبا پیشی بگیرد. این رقابتی ارزان نبود. با تعیین سقف سرعت، برندهای موردبحث می‌توانستند به روشی دیگر همچون زمان‌های شتاب گیری و یا تجهیزات استاندارد خودروها رقابت کنند؛ اما موضوع نگران کننده تر برای برندهای آلمانی این بود که شرکت‌های بیشتری به دنبال جنگ سرعت بودند و به همین خاطر محدود کردن حداکثر سرعت خودروهای اسپرت می‌توانست به ژرمن‌ها کمک کند. از طرف دیگر با تعیین چنین محدودیتی بخش‌های بدون محدودیت سرعت اتوبان‌های آلمان حفظ می‌شد و دولت قوانین سخت‌گیرانه بیشتری را تصویب نمی‌کرد. با تمامی این تفاسیر، محدودیت سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت همچنان رقم قابل‌توجهی است و تولید خودروهایی با سقف سرعت بالاتر نمی‌تواند تأثیری روی جذابیت و فروش خودروهای آلمانی بگذارد.

این روزها تولید خودرویی که بتواند سریع‌تر از سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کند خیلی سخت نیست اما توسعه محصولی که این کار را به‌طور ایمن انجام دهد مسئله کاملاً متفاوتی خواهد بود. با اینکه یک خودرو شاید ۹۹ درصد عمر خود را در ترافیک‌های شهری سپری کند اما تمامی بخش‌های آن باید در برابر نیروهای مرتبط با سرعت بالا مقاومت کنند. چنین چیزی نیازمند ترمزهای قدرتمند، سیستم تعلیق توانا و بدنه‌ای پایدار در سرعت‌های بالاست. بوگاتی ویرون ۲۰۰۵ یک مثال مشهور است. اسپویلر عقب این خودرو در سرعت‌های مختلف موقعیت خود را تغییر می‌دهد تا ویرون بتواند حداکثر پایداری را داشته باشد.

توسعه چنین تکنولوژی‌ای برای هایپرکار میلیون دلاری توجیه‌پذیر است اما اکثر خودروهای پرفورمنس با محدودیت سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت محدوده قیمتی ۱۰۰ هزار دلاری دارند. اگر این خودروها با ترمزها، سیستم تعلیق و لاستیک‌های مخصوص سرعت‌های بسیار بالا ساخته شوند قیمتشان بسیار بالاتر خواهد رفت. البته باید دانست استثناهایی نیز درباره این قانون محدودیت سرعت وجود دارد. بی ام و چندین دهه سرعت محصولات M خود را به ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت محدود کرده بود و این موضوع همچنان پابرجاست اما راهی برای دور زدن آن وجود دارد. در حال حاضر خریداران می‌توانند پکیج M درایور را سفارش دهند که محدودیت حداکثر سرعت را بالاتر می‌برد. با اینکه سقف سرعت اکثر خودروهای پرفورمنس به رقم موردبحث محدود شده اما برخی مدل‌های سفارشی و تولید محدود با سقف سرعت بالاتر تولید شده‌اند تا این امر بتواند قیمت بالای آن‌ها را توجیه کند.