ون و مینی ون چیست؟معرفی انواع ون و مینی‌ون بازار ایران

مینی ون یکی از کلاس‌های خودرویی است که به دلیل وجود مدل‌های متنوع سدان و شاسی‌بلند و کراس‌اور، در بازار ایران طرفداران کمی دارد اما برخی افراد آن را برای سفر ترجیح می‌دهند. در این مقاله به بررسی کلاس بدنه مینی ون و مشخصات آن و همین‌طور معرفی مینی ون های بازار ایران می‌پردازیم.

---

هرچند که برخی از کلاس‌های خودرویی مثل خودرو های ون، مینی ون و خودروهای چندمنظوره (MPV) در کشورهای خارجی و به ویژه بازار آمریکا در بین خانواده‌ها طرفداران فراوانی دارند اما با توجه به قیمت بسیار بالایشان در بازار کشورمان، استقبال چندانی از آنها نمی‌شود. خریدار ایرانی ترجیح می‌دهد با پول یک ون چند صد میلیون تومانی، خودروی شاسی‌بلند یا سدان با وجهه‌ای لوکس‌تر تهیه کند. اما با این وجود، هنوز هم افرادی وجود دارند که برای آسایش هرچه بیشتر در سفر، ون‌ها و مینی‌ون‌ها را به خودروهای رایج ترجیح دهند. پس با این پیش زمینه به سراغ معرفی مینی ون های بازار ایران خواهیم رفت.

در کشورهای خارجی با توجه به گستردگی بازار و تعدد برندها و محصولات در سگمنت‌های مختلف، مردم با توجه به نیازشان خودرویی در کلاس مناسبِ کاربردشان را انتخاب می‌کنند. اما در ایران با توجه به محدودیت‌های بازار و قیمت بالای خودروهای متنوع‌تر خارجی، در هنگام خرید خودرو گزینه‌‎های چندان زیادی پیش روی شما قرار نمی‌گیرد و هرچند که بسیاری از این خودروها در بازار جهانی جزء محصولات اقتصادی و ارزان‌قیمت محسوب می‌شوند اما نرخ ارز مبادلاتی و تعرفه گمرکی نسبتا بالا موجب افزایش قیمت شدید آنها و «لوکس» شمرده‌شدن اکثر خودروهای خارجی در بازار ایران شده است. با پدال همراه باشید تا به معرفی مینی ون های بازار ایران و برخی مشخصات این کلاس خودرویی بپردازیم.

 

 

در این مقاله، عناوین زیر را خواهید خواند:

ون چیست

مینی ون چیست

تاریخچه مینی ون

مینی ون چه مشخصاتی دارد؟

مزایا و معایب مینی ون

معرفی مینی ون های بازار ایران

کیا کارنز (روندو)

بی ام و سری ۲ اکتیو تورر

تویوتا پریویا

مرسدس کلاس B

کیا سدونا / کارنیوال

سانگ‌یانگ رودیوس

 

 

ون چیست

خودروهای چندمنظوره یا ون، به خودروهایی گفته می شود که با هدف بهره‌گیری از حداکثر فضای داخلی جهت حمل بار یا مسافر طراحی شده است. معمولاً ون‌های فول سایز (Full Size)، کامیونت های کوچکی هستند که محل بار و اتاق راننده آن یکپارچه ساخته می‌شوند. اما در گونه مینی‌ون، ابعاد کوچک‌تر شده، محل قرارگیری موتور در جلو یا میان صندلی راننده و کمک راننده آن است. اندازه‌های مینی‌ون با توجه به استفاده‌ی آن از ناحیه طول کمی بیشتر از یک خودروی سدان اندازه متوسط هستند، درهای جلو لولایی بوده و درهای کناری به صورت کشویی به عقب می‌روند و به سه تا چهار ردیف صندلی مجهز هستند.

البته برخی حقایق، مخصوصاً در مورد مینی‌ون‌ها وجود دارد؛ جایی که بسیاری از رانندگان، خرید مینی ون را نشانه‌ای از «قناعت» و «فدا کردن لذت رانندگی به خاطر ویژگی‌های کاربردی» می‌دانند. با این حال، هنوز هم مزیت زیادی را می‌توان در این کلاس خودرویی یافت. با این‌که رانندگی با این وسایل نقلیه به اندازه یک سدان اسپرت هیجان‌انگیز نیست، ولی برخی از ویژگی‌های هوشمندانه در آن‌ها وجود دارد که در نوع خود، بسیار کمیاب هستند؛ از جمله فضاهای زیادی که برای وسایل پیش‌بینی شده و همین‌طور، جاروهای برقی داخلی که برای خودرو آپشن خوبی به شمار می‌رود.

 

مینی ون چیست

مینی ون (Minivan) یک طبقه بندی خودرو در آمریکای شمالی برای وسایل نقلیه‌ای است که به منظور جابجایی مسافران در ردیف (های صندلی عقب) با صندلی‌های قابل بازتنظیم در دو یا سه ردیف طراحی شده‌اند. این طبقه‌بندی معادل طبقه‌ی MPV (وسایل نقلیه چند منظوره) در اروپا است. مینی‌ون‌ها اغلب دارای پیکربندی بدنه «یک جعبه‌ای» یا «دو جعبه‌ای»، سقف بلند، کف مسطح، درهای کشویی برای سرنشینان عقب و صندلی‌های با ارتفاع بالا هستند.

در مقایسه با ون فول سایز، اکثر مینی‌ون‌ها بر پایه پلت‌فرم یک خودروی سواری ساخته شده‌اند و بدنه پایین‌تری نسبت به سطح زمین دارند. برخی از نسخه‌های اولیه مینی‌ون، مانند فورد آئروستار و شورولت آسترو، از پلت‌فرم وانت جمع‌وجور استفاده می‌کردند.

بزرگ‌ترین سایز مینی‌ون‌ها به‌عنوان «MPV بزرگ» نیز شناخته می‌شود و پس از معرفی دوج کاروان و رنو اسپیس در سال ۱۹۸۴ رایج شد. به طور معمول، این‌ها پلتفرم‌هایی دارند که از خودروهای سواری سگمنت D یا پیکاپ‌های جمع‌و‌جور مشتق شده‌اند. در آمریکای شمالی، اگر از عبارت «مینی ون» بدون تعیین اندازه استفاده شود، معمولاً به بزرگترین اندازه اشاره می‌کند.

 

تاریخچه مینی ون

قبل از اینکه اصطلاح «مینی ون» وجود داشته باشد، استوت اسکاراب (Stout Scarab) در سال ۱۹۳۶ به عنوان اولین مینی‌ون واقعی ساخته شد. صندلی‌های سرنشینان در اسکاراب متحرک بودند و می‌شد آن‌ها را طوری پیکربندی کرد که سرنشینان دور یک میز در عقب کابین بنشینند. مسافران از طریق دری که در مرکز نصب شده بود، وارد و از اسکاراب خارج می‌شدند.

خودروی DKW Schnellaster تولید شده از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۲، دارای چرخ‌های محرک جلو، موتور عرضی، کف تخت و صندلی‌های چندتنظیمی بود که همه‌‌ی آن‌ها بعداً به ویژگی‌های مینی ون تبدیل شدند.

در سال ۱۹۵۰، فولکس‌واگن از خودروی تیپ ۲ با بدنه اتوبوسی شکل روی شاسی یک ماشین سواری کوچک (فولکس‌واگن بیتل) رونمایی کرد. هنگامی که فولکس‌‌واگن در سال ۱۹۶۸ در جانبی کشویی را برای تیپ ۲ معرفی کرد، ویژگی‌های برجسته‌ای داشت که بعداً کلاس مینی ون را تعریف کرد: طول جمع‌وجور، سه ردیف صندلی رو به جلو، در عقب لولایی بالا به سبک استیشن واگن/در بالابر، در جانبی کشویی، پلت‌فرم خودروی سواری.

فیات مالتی‌پلا (Multipla) ساخت ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۹ نیز دارای ویژگی‌های مشترک بسیاری با مینی‌ون‌های مدرن بود. مالتی‌پلا بر اساس شاسی فیات ۶۰۰ و دارای موتور عقب و طرح کابین جلو بود.

در اوایل دهه ۱۹۶۰، فورد و شورلت ون‌های کامپکت گرین‌برایر (Greenbrier) و اکونولین کلاب واگن (Econoline Club Wagon) را برای بازار آمریکای شمالی معرفی کردند و نسخه فورد در سری فالکون، شورولت در سری Corvair ۹۵ به بازار عرضه شد. اکونولین در دهه ۱۹۷۰ با سایز بزرگتر عرضه شد، در حالی که گرین‌برایر جای خود را به مدل‌های دیگری داد.

 

شاسی مینی ون

برخلاف وانت‌های بزرگ‌تر، اکثر مینی‌ون‌ها و خودروهای چندمنظوره (MPV‌) مدرن از طرح موتور جلو و دیفرانسیل جلو استفاده می‌کنند، در حالی که برخی مدل‌ها، از سیستم چهارچرخ محرک به‌عنوان آپشن بهره می‌برند. در راستای تولید ون‌های بزرگ‌تر، ساختار بدنه یکپارچه معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد. طراحی قاب فضایی رنو اسپیس و مینی‌ون‌های جنرال موتورز APV یک استثنا قابل توجه در این کلاس است.

مینی ون‌ها و خودروهای چندمنظوره بر اساس معماری شاسی مجزا (جداشدنی) یا پلت‌فرم‌های مشترک با سدان‌های بزرگ تولید می‌شوند. طرح‌های جدیدتر نیز پلتفرم‌های مشترکی با خودروهای شاسی‌بلند و کراس‌اور دارند.

 

سبک بدنه مینی ون

مینی ون‌ها و خودروهای چندمنظوره از طراحی بدنه دو جعبه‌ای یا یک جعبه‌ای با ستون‌های A، B، C و D استفاده می‌کنند. کابین ممکن است دارای دو، سه یا چهار ردیف صندلی باشد که رایج‌ترین آن‌ها ۲+۳+۲ یا ۲+۳+۳ است. در مقایسه با انواع دیگر وسایل نقلیه مسافربری، شکل بدنه مینی ون‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که فضای داخلی را هم برای مسافران و هم برای بار به حداکثر برساند. این امر با افزایش فاصله بین دو محور، ایجاد کفی صاف‌تر، سقف بلندتر و نمای جانبی عمودی‌تر به دست می‌آید، اما نه به اندازه ون‌های تجاری‌ که از نظر مشخصات جعبه‌ای‌تر و بزرگ‌تر و برجسته‌تر هستند. عملی بودن و راحتی برای مسافران نیز با باز شدن در عقب و پنجره‌های بزرگتر افزایش یافته است.

برخی از مینی ون‌ها و خودروهای چندمنظوره ممکن است از درهای کشویی استفاده کنند در حالی که برخی دیگر از درهای لولایی رو به جلوی معمولی استفاده می‌کنند. مینی ون‌های کرایسلر در سال ۱۹۹۶ در کشویی سمت راننده را معرفی کردند که البته اولین بار در نیسان پریری ۱۹۸۲ معرفی شده بود. تا سال ۲۰۰۲، تمام مینی ون‌ها با درهای دو طرف بدنه فروخته می‌شدند. اکثر مینی‌ون‌ها با در بالابر عقب پیکربندی می‌شوند. تعداد کمی از مینی‌ون‌ها از درب‌های عقب به‌سبک پنل استفاده کرده‌اند، به‌عنوان مثال نسخه‌های باری شورولت آسترو، فورد آئروستار و مرسدس بنز متریس از این دسته هستند.

 

مینی ون چه مشخصاتی دارد؟

آمار چند سال اخیر نشان می‌دهد که کلاس خودروهای مینی ون به‌اندازه‌ی گذشته طرفدار ندارند که حاصل آن تولید مدل‌های کمتری در این کلاس است.

مینی‌ون‌ها در ابتدا به‌عنوان مکمل خودروهای استیشن شناخته می‌شدند اما با رونق کراس‌اورها و شاسی‌بلندها، این دوران به پایان رسید. مینی‌ون‌های قابل قبول فعلی بازار در چند مدل شامل کرایسلر پسیفیکا، دوج گرند کاروان، کیا سورنتو و تویوتا سیه‌نا خلاصه می‌شوند. قیمت پایه‌ی تمام این مدل‌ها حدود ۳۰ هزار دلار است که با انتخاب آپشن‌های مختلف این رقم به ۴۵ هزار دلار نیز می‌رسد. به‌طور کلی ویژگی‌های هر مینی ون را در موارد زیر می‌توان خلاصه کرد.

انتقال قدرت به محور جلو

تمام مینی‌ون‌های فعلی بازار به‌صورت استاندارد محور جلو هستند. در این بین تویوتا سیه‌نا تنها موردی است که با سیستم تمام چرخ محرک (AWD) نیز فروخته می‌شود.

پیشرانه V۶ و گیربکس اتوماتیک

معمولاً قدرت مینی‌ون‌ها از ۲۶۰ تا ۳۰۰ اسب بخار بوده و گیربکس از نوع اتوماتیک ۶ تا ۱۰ سرعته است. به‌دلیل کاربری مشخص، تجربه ثابت کرده که گیربکس‌های با تعداد دنده بیشتر برای مینی‌ون بهتر است. در بین مدل‌های فعلی بازار، کرایسلر پسیفیکا در نسخه پلاگین هیبرید با پیشرانه‌ی ۶ سیلندر V شکل و گیربکس CVT عرضه می‌شود.

درهای کشویی برقی

مینی‌ون‌ها بر اساس ون‌های تجاری ساخته می‌شوند که با خواباندن صندلی‌های عقب، قابلیت تبدیل به ون را هم دارند. در عقب این خودروها کشویی و برقی است تا پیاده و سوار شدن آن برای کودکان راحت‌تر باشد. معمولاً باز و بسته شدن در عقب مینی‌ون از راه دور یا ریموت نیز انجام می‌شود.

صندوق عقب برقی

همانند ون‌ها، در صندوق عقب مینی‌ون‌ها به‌طور کامل، برقی و ریموت باز و بسته می‌شود تا بارگیری راحت‌تر صورت گیرد.

سه ردیف صندلی

یکی از ویژگی‌های استاندارد مینی‌ون‌ها وجود سه ردیف صندلی است تا ۷ یا ۸ سرنشین در خودرو جای گیرند. مدل‌هایی چون سیه‌نا و سورنتو به صندلی‌های راحت و زیرپایی مجهز هستند.

خواباندن صندلی‌ها

معمولاً صندلی‌های ردیف دوم و سوم مینی‌ون‌ها قابلیت خم شدن دارند تا در مواقع مورد نیاز، فضای بار بزرگ ایجاد شود. برای مثال صندلی‌های دو ردیف آخر پسیفیکا و گرند کاوران کاملاً خوابانده می‎شوند. صندلی‌های ردیف دوم تویوتا سیه‌نا به‌صورت برقی خم و چرخش داده می‌شوند.

تجهیزات رفاهی خانوادگی متنوع

همانند بیشتر خودروهای مدرن، مینی‌ون‌ها هم به سیستم اطلاعات و سرگرمی مجهز به راهیاب ماهواره‌ای، اتصال بلوتوث به تلفن همراه هوشمند، پورت‌های USB، پریز برق با جریان مشخص و سیستم صوتی و سرگرمی برای صندلی‌های ردیف عقب مجهر هستند. مدل‌هایی چون هوندا اودیسه و کرایسلر پسیفیکا به جاروبرقی نیز مجهز هستند.

 

مزایا و معایب مینی ون

در نظر داشته باشید که مینی‌‌ون بیشتر ترکیبی بین خودروی سواری و خودروی تجاری است تا یک کلاس بدنه جداگانه است، پس نه تنها مزایا، بلکه معایبی نیز دارد. از جمله مزایای مینی ون می‌توان به مزایایی نسبت به خودروهای سواری کلاسیک اشاره کرد. هنگام مقایسه مینی ون با مینی‌بوس یا ون، معایب آن آشکار می‌شود.

مینی‌ون‌ها برای موارد زیر ارزش‌گذاری می‌شوند:

• سالن بزرگ. حتی یک سفر طولانی به دلیل افزایش راحتی که این نوع بدنه برای آن ساخته شده است، چندان خسته‌کننده نیست.
• صندوق عقب جادار. مینی‌ون برای سفر عالی است. علاوه بر همه اعضای خانواده، در ماشین همه چیزهایی که برای زندگی در چادر یا در دامان طبیعت مفید است را در خود جای می‌دهد.
• با توجه به قابلیت تا شدن ردیف عقب، صندوق عقب دو یا حتی سه برابر افزایش می‌یابد. این بسته به طراحی صندلی‌ها به شما امکان می‌دهد از ماشین برای حمل‌ونقل بار استفاده کنید.
• مینی ون به دلیل ترکیب کامل ظرفیت بزرگ و اندازه‌های نسبتا کوچک، کاربردی و در بین بسیاری از کارآفرینان محبوب است.
• مینی‌ون‌های کلاسیک (قطره‌ای شکل) دارای ویژگی‌های آیرودینامیکی عالی هستند که باعث می‌شود مصرف سوخت کمتری نسبت به سایر انواع خودروها داشته باشند.
• حتی افراد قدبلند هم در طول سفر احساس راحتی در کابین مینی‌ون خواهند داشت، صرف‌نظر از این‌که در کدام ردیف می‌نشینند.
• اکثر مینی‌ون‌ها برای حمل و نقل افراد مسن و معلول راحت هستند، زیرا ورودی ماشین اغلب بالا نیست.
• از نظر فنی، خودرو مانند سواری‌های معمولی سرویس می‌شود.
• مینی ون و استیشن واگن به عنوان خودروی خانوادگی شناخته می‌شوند. اغلب، جوانان چنین خودروهایی را انتخاب می‌کنند، زیرا می‌توانند سیستم صوتی و تصویری بزرگی روی آن نصب کنند.

با وجود چنین مزایایی، مینی‌ون‌ها معایبی دارند که از جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• رانندگی در مینی ون از یک استیشن واگن یا سدان بدتر است.
• با توجه به این‌که خودرو اغلب طول زیادی دارد، باد مقابل راننده را مجبور به کاهش سرعت می‌کند.
• در مقایسه با یک اتوبوس یا مینی‌بوس تمام عیار، مسافران در این کابین چندان راحت نیستند. به عنوان مثال، برای سوار شدن به ماشین باید کمی خم شوید.
• اغلب، این خودروها مجهز به موتور کم مصرفی هستند. به همین دلیل، خودرو به اندازه اکثر خودروهای سواری با بدنه متفاوت سریع نیست. از آنجا که سازندگان روی عملی بودن تمرکز می‌کنند، حداکثر سرعت در خودرو زیاد نیست.
• در زمستان، مدت زیادی طول می‌کشد تا کابین گرم شود، زیرا صندوق عقب از قسمت اصلی داخلی جدا نمی‌شود.
• اکثر مینی‌ون‌ها مجهز به سیستم تعلیق تقویت‌شده هستند، به طوری که ظرفیت بار کافی برای چنین ابعادی دارند. هنگام رانندگی روی دست اندازها، خالی بودن خودرو باعث ناپایداری و ناراحت کننده بودن سواری است.
• مدیریت مینی‌ون‌های با اندازه بزرگ و متوسط، به خصوص در شهرهایی با ترافیک سنگین چندان راحت نیست.

همانطور که می‌بینید، مینی‌ون یک راه‌حل ایده‌آل برای سفرهای خانوادگی طولانی، سفرهای تفریحی جوانان، سفرهای شرکتی و رویدادهای دیگری است که در آنها می‌توانید از ون یا مینی‌بوس استفاده کنید. این نوع سبک بدنه یک گزینه اقتصادی برای خودروهای تجاری است.

 

معرفی مینی ون های بازار ایران

وقتی از خودروی مینی‌ون صحبت می‌شود احتمالا اکثر ما به یاد خودروهای بزرگ با درهای بازشونده کشویی می‌افتیم که فقط به منظور حمل بار یا مسافران پرشمار، طراحی شده‌اند و در سطح شهر به عنوان خودروهای تجاری، خدماتی یا گردشگری تردد می‌کنند. اما باید بدانید که مینی‌ون یا خودرو‌های چندمنظوره معروف هستند و در ابعاد مختلف جهت مصارف خانوادگی یا تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

کیا کارنز، بی ام و سری ۲ اکتیو تورر، تویوتا پریویا، مرسدس بنز کلاس B، کیا سدونا / کارنیوال و سانگ‌یانگ رودیوس بهترین مینی‌ون‌های خانوادگی هستند که می‌توانید در ایران خریداری کنید.

 

 کیا کارنز (روندو)

اصولا مینی‌ون‌ها خیلی مورد استقبال مشتریان ایرانی قرار نمی‌گیرند؛ چراکه بیشتر افراد جامعه از ظاهر این خودروها رضایت کامل ندارند و ترجیح می‌دهند یک کراس‌اور زیباتر را به جای آن‌ها خریداری کنند. اما با این حال برخی مشتریان هنوز هم ترجیح می‌دهند مینی‌ون‌های کوچک را با شمایلی بین خودروهای استیشن واگن و کراس‌اور خریداری کرده و از قابلیت‌های کاربردی این خودروها بهره‌مند شوند.

کیا کارنز یا روندو، مینی‌ون هفت‌نفره خودروساز کُره‌ای است که برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۸ توسط شرکت اطلس خودرو به بازار ایران عرضه شد و هرچند که در آن سال‌ها واردات خودرو هنوز جانی نگرفته بود، اما ریسک این شرکت برای عرضه محصولی خاص با کاربردی خاص، قابل تقدیر بود. البته در آن سال‌ها کارنز با توجه به بهره‌گیری از ظاهری خوب‌ و شمایلی شبیه به یک خودرو‌ کراس‌اور توانست فروش قابل قبولی در بازار ایران رقم بزند، اما حقیقت امر این بود که این مینی‌ون هم همچون دیگر خودروهای این کلاس، تقدیر چندان خوبی در بازار روتین‌پسند ایران نداشت.

کیا کارنز با ضعیف‌ترین پیشرانه یعنی ۴ سیلندر ۲ لیتری به ایران راه پیدا کرد که این پیشرانه ضمن تولید ۱۴۵ اسب بخار قدرت و بیشینه گشتاور ۱۸۸ نیوتن‌متر، با اتصال به یک جعبه دنده ۴ سرعته اتوماتیک تیپ ترونیک، شتاب صفر تا صد ۱۲ ثانیه‌ای را برای این مینی‌ون اقتصادی ۱/۶ تُنی فراهم می‌کرد. همچنین امکاناتی مانند روکش چرمی صندلی‌ها با قابلیت تنظیم برقی، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک با دریچه مجزا برای سرنشینان عقب، اتولایت، حسگر پارک، سانروف و… برای این خودرو تعریف شده که به نسبت سگمنت و سال تولید، فهرست قابل قبولی است.

اما پس از تقریبا ۲ سال وقفه در عرضه این خودرو به بازار و با روی کار آمدن نسل جدید (سوم) کارنز، اطلس خودرو در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ نسخه جدیدتر این گزینه خانوادگی را به بازار عرضه کرد که متاسفانه استقبال از آن حتی نسبت به نسل قبلش هم کمتر بود. کیا کارنز با توجه به بهره‌گیری از ظاهر بسیار بهتر نسبت به کارنز نسل دوم، موتور ۲ لیتری GDI (مجهز به سیستم پاشش مستقیم سوخت به داخل سیلندر) که قادر به تولید ۱۶۶ اسب بخار قدرت است، امکانات ایمنی و رفاهی بسیار بیشتر نسبت به قبل، گزینه خوبی برای استفاده خانوادگی محسوب می‌شود.

پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری نسل جدید کارنز معادل ۱۶۶ اسب بخار قدرت و ۲۱۳ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند و شتاب این خودرو را به رقم مناسب ۱۰/۸ ثانیه می‌رساند. حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت و مصرف سوخت ترکیبی ۷/۹ در صد کیلومتر نیز از دیگر ویژگی‌های جالب این مینی‌ون کره‌ای به شمار می‌روند.

همچنین امکانات کیا کارنز در نوع خود تقریبا مطلوب بوده و اکثر آپشن‌های رفاهی-ایمنی مورد نیاز مشتریان امروزی را می‌توان در این مینی‌ون پیدا کرد؛ سقف پانوراما، سانروف، آینه‌های جانبی برقی، صندلی‌های برقی، تهویه اتوماتیک دوگانه، رادار نقطه کور، ۶ کیسه هوا، اتو پارک، سیستم‌های کنترل کشش و پایداری و کروز کنترل مهم‌ترین امکانات موجود در این مینی‌ون خانوادگی را تشکیل می‌دهند.

کیا کارنز نسل سوم به دلیل تشابه فنی با کیا سراتو YD، گستردگی خدمات پس از فروش و همچنین قیمت نسبتا متعادل و طراحی ظاهری به‌روز، می‌تواند گزینه مناسبی برای مشتریان ایرانی در قیاس با سایر موارد این دسته باشد.

 

 

بی ام و سری ۲ اکتیو تورر

اگر یک مینی‌ون نسبتا گران‌قیمت و به‌روز آلمانی به‌ویژه از برند بی‌ام‌و را مدنظر دارید، سری ۲ اکتیو تورر می‌تواند تنها انتخاب شما در ایران باشد. در یک دهه اخیر بی‌ام‌و در حال توسعه سبد محصولات خود بوده و مدل اکتیو تورر یکی از جدیدترین خودروهای این خودروساز است. اکتیو تورر سبک جدیدی از خودروهای بی‌ام‌و است که در سال ۲۰۱۴ به عنوان مدل جدیدی از بی‌ام‌و سری ۲ تولید شد.

سری ۲ اکتیو تورر به عنوان یک خودروی خانوادگی شناخته می‌شود که نهایت لذت رانندگی را در کانون گرم خانواده به سرنشینان خود ارائه می‌دهد. این مینی‌ون آلمانی با ورود خود به بازار های جهانی، فصل جدیدی را در دنیای خودروهای خانوادگی آغاز کرد.

سری ۲ اکتیو تورر یک خودروی چندمنظوره بوده که از رانندگی در ترافیک شهری گرفته تا سفر به طبیعت می‌توان از آن استفاده کرد. ابعاد جمع‌وجور این مینی‌ون باعث شده تا رانندگی با آن در ترافیک شهری راحت باشد. این در حالی است که فضای درون کابین و قسمت بار آن بزرگ‌تر از یک خودروی معمولی بوده و گزینه‌ای ایده‌آل برای مصارف خانوادگی است. همچنین ارتفاع مناسب سری ۲ اکتیو تورر از سطح زمین، به شما این امکان را می‌دهد تا با آن به راحتی در مسیرهای ناهموار طبیعت رانندگی کنید. بنابراین سری ۲ اکتیو تورر را باید یک خودروی ایده‌آل برای خانواده‌های امروزی دانست که می‌خواهند نهایت لذت رانندگی را در مسیر‌های مختلف تجربه کنند.

مینی‌ون بی‌ام‌و سری ۲ اکتیو تورر در قالب مدل‌های ۲۱۸i و ۲۲۵i متعلق به سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در کشورمان حضور یافته که در این بین، مدل ۲۲۵i به دلیل بهره‌مندی از پیشرانه چهار سیلندر توربوشارژ به قدرت ۲۳۰ اسب بخار و گشتاور ۳۵۰ نیوتن‌متر، عملکرد فنی بسیار مهیجی را ارائه می‌دهد. شتاب صفر تا ۱۰۰ این مینی‌ون برابر ۶/۴ ثانیه است و حداکثر سرعت آن نیز به ۲۳۸ کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ بنابراین یکی از جذاب‌ترین مینی ون های کشور را می‌توان در قالب مدل سری ۲ اکتیو تورر ۲۲۵i خریداری کرد.

 

تویوتا پریویا

اگر هوس خرید یک مینی‌ون ژاپنی بادوام و البته جادار را کرده‌اید تا بتوانید خانواده تقریبا پرجمعیت‌تان را در آن جا دهید، می‌توانید به سراغ تویوتا پریویا بروید. این محصول توان فنی معمولی را ارائه می‌دهد و به‌ واسطه‌‌ی پیشرانه ۲/۴ لیتری تنفس طبیعی خود از قدرت معقولی برخوردار است. طول و کیفیت فنی آن نسبت به رقبا بالاتر ارزیابی می‌شود و به دلیل بهره‌مندی از آپشن‌های متعدد، می‌تواند تا حد زیادی به ارتقای رفاه و آسایش شما و خانواده‌تان کمک کند.

قبل از هر چیزی باید بدانید که با خرید تویوتا پریویا فضای کابینی برای ۸ نفر دریافت خواهید کرد. پس به نسبت یک مینی‌ون فضای مناسبی خریداری کرده‌اید. چنین کابین بزرگی با تحمل این میزان وزن روی موتور ۴ سیلندر سوار شده که با ۱۶ سوپاپ همراه است.  برخلاف اکثر مینی‌ون‌ها، موتور پریویا در جلوی خودرو قرار گرفته است و از همین رو کمترین میزان صدا را به داخل کابین منتقل می‌کند.

موتور کم‌صدای تویوتا پریویا با حجمی برابر با ۲۳۶۲ سی‌سی، ۱۶۸ اسب بخار قدرت و ۲۲۴ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند که بیشینه سرعت ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت را در اختیار قرار می‌دهد. این مینی‌ون به ۱۱/۵ ثانیه زمان نیاز دارد تا از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد. البته توجه داشته باشید که این مینی‌ون در هر صد کیلومتر داخل شهر ۹ لیتر سوخت مصرف می‌کند که برای یک مینی‌ون قابل‌قبول به نظر می‌رسد. در ضمن تویوتا پریویا در اکثر ملاحظات مربوط به نکات ایمنی موفق شده است تا گواهی یورو ۵ را به دست آورد که نشان از مصرف پایین این خودرو دارد.

پریویا همانند اکثر خودروهای چندمنظوره تویوتا از مجموعه ترمزی شامل دیسک و کالیبر ترمز جلو، دیسک خنک‌شونده و سیستم ترمز ضد قفل بهره می‌برد که  با سیستم تعلیق مک فرسون تکمیل شده است. به‌اضافه تمامی این موارد سیستم فرمان هیدرولیک را هم اضافه کنید تا فهرست امکانات ایمنی این خودرو تکمیل شود. البته بر خلاف اکثر مینی‌ون‌ها، پریویا کیسه هوای ایمنی برای راننده و سرنشین جلو در نظر گرفته است و همین موضوع یکی از بخشی‌هایی است که باعث برتری پریویا بر رقبا می‌شود و این مینی ون در فهرست مقاله «معرفی مینی ون های بازار ایران» قرار بگیرد.

از جمله امکانات مینی‌ون تویوتا پریویا می‌توان به سیستم ترمز ضد قفل (ABS)، سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز (BAS)، سیستم کنترل پایداری خودرو (VSC)، سیستم کنترل لغزش خودرو (TRC)، سیستم هوشمند ورورد بدون کلید، کروز کنترل، سنسور عقب و جلو پارک، دوربین عقب همراه با قابلیت نمایش در مانیتور، ایربگ راننده و سرنشین جلو، ایربگ جانبی سرنشینان جلو، فرمان برقی (EPS) تلسکوپی و قابل تنظیم، فرمان با روکش چرم و کلیدهای تنظیمات سیستم صوتی و کنترل‌های صفحه نمایش، سیستم صوتی، بلوتوث و صفحه نمایشگر، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک با قابلیت تنظیم دمای منطقه‌ای، شیشه‌های برقی و تنظیم برقی آینه‌های جانبی اشاره کرد.

 

مرسدس بنز کلاس B

نام یکی از محصولات مرسدس بنز هم در این میان دیده می‌شود که متعلق به سری کلاس B بوده و طی سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ عمدتا در قالب تیپ‌های B۱۸۰، B۲۰۰ و B۲۰۰ توربو به بازار ایران راه پیدا کرد. از لحاظ ظاهری مرسدس B کلاس خودرویی نسبتا قدیمی به نظر می‌رسد و شمایل آن احتمالا نتواند توجه مشتریان را جلب کند، اما به هر حال اگر از بین این چند مدل به یک مینی‌ون با توان فنی مناسب و عملکرد پرشتاب نیاز دارید، احتمالا مدل ۲۰۰ توربو مجهز به پیشرانه ۲ لیتری توربوشارژ به قدرت ۱۹۳ اسب بخار و گشتاور ۲۸۰ نیوتن‌متر بتواند تا حد زیادی نیاز شما را برطرف کند.

مینی‌ون مرسدس بنز کلاس B دارای شتاب صفر تا ۱۰۰ حدود ۷/۴ ثانیه است و می‌تواند تا ۲۱۸ کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. در فهرست امکانات آن نیز حداقل تجهیزات رفاهی ایمنی متناسب با نیازهای امروزی مشاهده می‌شود که گرچه از این حیث به پای رقبا نمی‌رسد، اما تقریبا متقاعدکننده به نظر می‌رسد. این موارد باعث شد تا مینی ون مرسدس بنز کلاس B در فهرست مقاله «معرفی مینی ون های بازار ایران» قرار بگیرد.

کلاس خودروهای چندمنظوره ساب کامپکت یا بسیار کوچک مرسدس بنز از سال ۲۰۰۵ و با تولید نسل اول کلاس B آغاز شد که تا امروز در سه نسل متفاوت بر خط تولید قرار دارد. این کلاس با وجود اشتراک‌های بسیار فنی با کلاس هاچ‌بک‌های کوچک مرسدس بنز (کلاس A)، از ابعاد بزرگ‌تر برخوردار بود و از پیشرانه‌های قدرتمندتری استفاده می‌کرد. به منظور بزرگ‌تر شدن فضای داخلی برای راحتی و آسایش بیشتر سرنشینان، این خودرو از پلتفرم و شاسی ساندویچی مشترک با مرسدس بنز کلاس A بهره می‌برد؛ با این تفاوت که ارتفاع آن در مقایسه با کلاس A بلندتر بود که فضای داخلی را ارتقا ببخشد. همچنین استفاده از سیستم انتقال نیرو دیفرانسیل جلو نیز موجب شد تا فضای داخلی کاملا به سرنشینان اختصاص یابد.

 

 

 

کیا سدونا / کارنیوال

جذابیت، اسپرتی و تهاجمی، از صفاتی نیستند که در حالت معمول برای یکی «مینی ون» به کار برده شوند. ولی رویکرد بلندپروازنه کمپانی کیا باعث شده که اندکی از هر کدام از این کیفیت ها به مدل سدونا اضافه شود. همزمان با کیا کارنز، اطلس خودرو مینی‌ون دیگری تحت عنوان «کارنیوال» را نیز به بازار ایران عرضه کرد. کارنیوال که بعضا با نام اشتباه کارناوال شناخته می‌شود، خودرویی است که از پلت‌فرم مشترک با هیوندای سانتافه، سورنتو نسل دوم و… (پلت‌فرم کیا-هیوندای Y۵) بهره می‌برد و با وجود ابعاد بزرگ‌ترش نسبت به کارنز، به نوعی در کلاس مینی‌ون‌های سایز بزرگ نیز قرار می‌گیرد.

کیا کارنیوال با پیشرانه ۶ سیلندر V شکل ۲/۷ لیتری سری میو (مشترک با هیوندای سانتافه و کیا اپتیما اتاق قدیم) به بازار کشورمان عرضه شد، در حالی که شرکت می‌توانست از گزینه‌های قدرتمندتری مثل نمونه‌های لامبدا ۳/۵، ۳/۸ لیتری نیز استفاده کند. توان ۱۸۹ اسب بخاری و گشتاور ۲۴۹ نیوتن‌متری کارنیوال از طریق گیربکس ۵ سرعته خودکار که عملکرد بهتری از گیربکس سانتافه دارد، به محور فعال عقب این خودرو منتقل می‌شود که با توجه به وزن خالص ۲ تُنی آن، نباید توقع شتاب‌گیری چندان مناسبی داشت.

با این حال نکته مثبت اینجاست که قطعات یدکی این خودرو خصوصا در بخش پیشرانه و گیربکس فراوان بوده ولی برای یافتن قطعات ظاهری آن باید اندکی صبر و حوصله به خرج دهید. کارنیوال به عنوان یک ون هفت سرنشین با فضای بسیار ایده‌آل دارای امکاناتی مثل ایربگ‌های راننده، سرنشین جلو و جانبی در ۱۰ نقطه آسیب‌پذیر، ایموبلایزر و قفل مرکزی همراه با ریموت، فرمان هیدرولیکی، سیستم تهویه مطبوع همراه با کنترل اتوماتیک و پنل جداگانه برای تنظیم دمای سرنشینان عقب، تنظیم دستی صندلی‌ها، گرمکن صندلی‌های جلو، سانروف، مه‌شکن جلو و عقب، حسگر پارک برقی، کروز کنترل و درب کشویی است.

با توجه به اینکه فضا برای حضور ۸ سرنشین و وسایل ضروری خانواده فراهم شده و فهرست بلندی از تجهیزات استاندارد و آپشن برای سدونا در نظر گرفته شده، این خودرو یکی از گزینه های مناسب برای کسانی است که به دنبال ارزش بیشتر در هنگام خرید هستند.

 

سانگ‌یانگ رودیوس

جالب است بدانید که این خودرو یعنی سانگ‌یانگ رودیوس در بسیاری از محافل تحت عنوان یکی از زشت‌ترین خودروهای تاریخ شناخته می‌شود! اما همین خودروی نه‌چندان زیبا که بهتر است بگوییم چهره‌ای خاص (و نه زشت!) دارد، یکی از بهترین ون‌های وارد شده به بازار محدود کشورمان است. رودیوس که از سال ۲۰۱۳ تاکنون نسل جدیدش را در بازار داریم، همچون بسیاری از محصولات سانگ‌یانگ در آن دوران از پلت‌فرم بهینه‌سازی شده مرسدس بنز ML نسل اول بهره می‌برد. به همین خاطر موتور مورد استفاده ‌روی آن (در نمونه‌های وارد‌شده به کشور) از نوع ۶ سیلندر ۳/۲ لیتری است که قدرتی معادل ۲۲۰ اسب بخار به همراه گشتاور بسیار خوب ۳۱۲ نیوتن‌متر دارد.

نکته‌ی جالب این است که رودیوس برخلاف گزینه‌های دیگری که در مطلب گفته شد، از سیستم انتقال قدرت چهار چرخ محرک بهره می‌برد که این موضوع جدای از فراهم‌سازی هندلینگ بسیار بهتر برای خودرو، عملکرد کاربردی‌تری را نیز برای رودیوس فراهم خواهد ساخت. در واقع گیربکس ۵ دنده اتوماتیک قرار گرفته‌ روی این خودرو با سیستم چهارچرخ محرک ۴WD کوپل می‌شود و هرچند که رودیوس به دلیل ارتفاع پایین از سطح زمین قابلیت آفرودی نخواهد داشت، اما کار راننده را در بسیاری از شرایط جاده‌ای آسان خواهد کرد.

سانگ‌یانگ رودیوس ابعاد بزرگی دارد و به همین خاطر فضای خوبی در داخل کابین این خودرو عاید سرنشینان خواهد شد. همچنین با توجه به بهره‌گیری از سیستم تعلیق بسیار خوب و ایده‌آل، سواری نرمی را نیز تجربه خواهید کرد. اما مهم‌ترین مسئله در رابطه با این مینی‌ون کُره‌ای، مصرف سوخت بسیار بالای آن است که به صورت رسمی عدد ۱۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر سیکل ترکیبی برایش اعلام شده است. زیرا وزن خودرو بیش از ۲ تُن بوده و هرچند که طراحی موتور مذکور متعلق به مرسدس بنز است، اما فناوری نسبتا پایین آن موجب افزایش مصرف سوخت و آلایندگی آن می‌شود.

سانگ‌یانگ رودیوس از امکاناتی مانند سیستم صوتی با قابلیت پخش CD و ۶ بلندگو، قابلیت اتصال سیستم مولتی مدیا به بلوتوث، حسگر باران، اتولایت، صندلی‌های چرمی، گرمکن صندلی‌های جلو، کروز کنترل، حسگر پارک، سانروف و… بهره می‌برد. این موارد باعث شده است تا سانگ‌یانگ رودیوس در مقاله «معرفی مینی ون های بازار ایران» قرار بگیرد.

 

آیا خودروی دیگری هم می‌شناسید که در مقاله‌ی معرفی مینی ون های بازار ایران قرار نگرفته باشد؟ نظرات خود را با پدال در میان بگذارید.