هلیو کاسترونوس، ناجی آکورا
«هلیو کاسترونوس» راننده‌ای حرفه‌ای تیم آکورا، امسال برای بار سوم موفق به تصاحب تاج پیروزی شد. او امسال در کسب مقام تنها نیست و یک راننده دیگر تیم آکورا نیز او را در مقام دوم مسابقه رولکس ۲۴ ساعته دیتونا همراهی می‌کند. کاسترونوس برزیلی مسابقه را به‌عنوان راننده تیم «مِیِرشانک» به سرپرستی «مایکل شانک» به پایان رساند؛ تیمی که به او در کسب چهارمین عنوان قهرمانی مسابقه ایندیاناپولیس ۵۰۰ کمک کرد.
کاسترونوس با شماره ۶۰ در خودروی آکورا توانست در ساعت پایانی مسابقه، جلوی «ریکی تیلور» از تیم حریف را بگیرد. اهمیت این پیروزی آنجا بیشتر می‌شود که کاسترونوس درست ۱ سال پیش، به‌عنوان هم‌تیمی تیلور در آکورا شماره ۱۰، موفق به کسب نخستین عنوان قهرمانی خود مسابقه رولکس شد. کاسترونوس چهار بار راه پیروزی را برای «تیلور وین ریسینگ» در دیتونا اینترنشنال بست؛ بنابراین پس از پایان مسابقه مالک تیم حریف، «تیلور وین»، برای عرض تبریک به سمت او رفت.
مِیِر شانک
این پیروزی تیم مایکل شانک، مصادف با سالگرد ۱۰ سالگی نخستین پیروزی شانک در مسابقه Sports car در آمریکای شمالی بود. پیروزی در آن مسابقه که پنجاهمین سال برگزاری مسابقه رولکس در آمریکا محسوب می‌شد، به شانک اعتبار کافی برای راه‌اندازی تیم خود را داد. در ماه مه سال ۲۰۲۱ نیز کاسترونوس با پیروزی در ایندیانا ۵۰۰ به این تیم برای قوی‌تر شدن کمک کرد.
شرایط مسابقه ۲۴ ساعته دیتونا
مسابقه ۲۴ ساعته امسال که ۶۱ خودرو از کلاسهای متفاوت در آن شرکت کردند، سرشار از اتفاقات پیش‌بینی نشد بود. دمای بیش از حد پایین باعث ازدست‌رفتن چسبندگی خودروها در طول مسابقه می‌شد. باتوجه‌به اینکه مسئولان مسابقات استفاده از گرم‌کن تایر را غیرمجاز اعلام کردند، تیم‌ها مجبور به استفاده عادی از تایرها بودند. در نتیجه رانندگان تجربه خود را از این مسابقه این‌گونه توصیف می‌کنند: رانندگی روی یخ! برای کسانی که اطلاع ندارند باید بگویم که گرما باعث بهبود چسبندگی در تایرها می‌شود؛ یعنی در هوای سرد و با لاستیک‌های تازه، عملا چسبندگی مناسبی برای مسابقه‌دادن وجود ندارد. باید این نکته را نیز در نظر گرفت که نمی‌توان هم اتفاقاتی نظیر لغزش و… را برعهده لاستیک بیندازیم چون مسابقه در دمای زیر صفر اصلا عادی و ساده نیست.
کلاسهای دیگر
مسابقه برای کوروت‌های کلاس GTD Pro و کادیلاک‌های DPi نیز دشوار بود. با اینکه کادیلاک‌ها به مقام‌های سوم و چهارم دست یافتند، اما رقابت میان آن‌ها از گروه جنرال‌موتورز و آکورا در تمام طول ۲۴ ساعت تنگاتنگ بود. در نهایت نیز آکورا تنها با چند ثانیه اختلاف بر کادیلاک پیروز شد. در میانه‌های مسابقه و مسیرهای صاف مشخص شد که آکورا سرعت بیشتری نسبت به کادیلاک داشته است.
همان‌طور که برای طرفداران مشخص شد، هوای سرد تاثیر چندانی در میرا کردن فنرها نداشت؛ پس اعضای تیم‌ها و پشتیبانی به‌جای ایستادن در خط شروع مسابقه، به بخش‌های مختلف پیست رفتند و با دست‌داشتن پیام‌های متعدد در دست، برای رانندگان آرزوی موفقیت می‌کردند. خوشبختانه این مسابقه تنها شاهد هوای سرد بود و بارانی که تمام طول هفته مسابقه را تهدید می‌کرد باریدن نگرفت.
باوجود اینکه باران در طول مسابقه نبارید اما پرچم زرد به طور مداوم به اهتزاز درمی‌آمد. آکورا نیز اقبال خوبی داشت و در طول این مسابقه با مشکل پایداری مواجه نشد.
در دقایق پایانی این مسابقه ۲۴ ساعته، تنها ۴ کلاس از ۵ کلاس موجود در مسابقه، پرچم سیاه‌وسفید پایانی را دیدند. کلاس خودروهای ایندی هم مسابقه جذابی را پشت سر گذاشتند و پنج راننده از آن، موفق به دریافت ساعت‌های رولکس شدند (این ساعت‌ها تنها به افراد پیروز در مسابقه اعطا می‌شود).
«ریلی موتوراسپرت» و «رایت موتوراسپرت» به ترتیب برندگان کلاسهای LMP3 و GT دیتونا شدند. در کلاس خودروهای LMP2 نیز، «کولتون هرتا»، «پایتو اووارد» و «دِولین دیفرانچسکو» به‌عنوان راننده‌های تیم «دراگون اسپید USA» موفق به کسب عنوان قهرمانی شدند. این پیروزی نیز به لطف تلاش هرتا در یک رقابت تنگاتنگ با راننده تیم «تاور موتوراسپرت» در دقایق پایانی ممکن شد.
پیروز کلاس جدید GTD Pro نیز تیم Pfaff بود که در رقابتی شانه‌به‌شانه با پورشه موتوراسپرت این عنوان را به دست آید. خودروهای پورشه به بهترین نحو در حال پیشروی بودند تا آنجا که یکی از آن‌ها با پیچ «bus stop» برخورد کرد و کار را برای آکورا نیز دشوار ساخت.
دانیال
۱۴ بهمن ۱۴۰۰هوندا عشق لاینتهی
۷۷۸۸
۱۴ بهمن ۱۴۰۰باسلام این مدل پست ها نیاز به ویدئو داره .
(برای جذابیت بیشتر) ارادت🙋♂️.
Hamid
۱۴ بهمن ۱۴۰۰باز هم موفقیت دیگر برای ژاپنی ها …
MOHAMMAD.n.r
۱۴ بهمن ۱۴۰۰علاوه بر ماشین خوب، آمادگی جسمانی و روحی هم میخواد و مثل فرمولا وان نیست که کل مسابقه ۲ ساعت طول بکشه
amir???
۱۴ بهمن ۱۴۰۰درسته فرمول یک ۲ ساعته ولی چون سرعت خیلی خیلی بیشتری توی پیچ ها دارن راننده ها آمادگی بدنی خیلی زیادی لازم دارن.همین پاتو اووراد که اسمش اینجا هست چند وقت پیش توی فرمول یک تست داده بود و از سرعت وحشتناک و فشاری که بهش وارد شده تعجب کرده بود طوری که میگفت سر بعضی پیچ ها نمیتونسته گردنش رو بیاره بالا و مسیر رو ببینه
mehran911
۱۴ بهمن ۱۴۰۰درود
این قسمت نیاز به اصلاح داره
(((پیروز کلاس جدید GTD Pro نیز تیم Pfaff بود که در رقابتی شانه‌به‌شانه با پورشه موتوراسپرت این عنوان را به دست آید.)))
پورشه امسال با اسم برند خودش در کلاس GTlm و یا GTD pro شرکت نکرد و تحت نام تیم pfaff با رانندگی Campbell و Jaminet و Nasr شرکت کرد که campbell و jaminet راننده های جوان و با استعداد پورشه کاپ بودن که مدتی هستش که به تیم موتور اسپورت پورشه پیوستن و nasr که معرف حضور همه هست که جهت آمادگی برای رقابت های سال آینده LMDh سال آینده داره آماده میشه
.
به هر حال قهرمانی پورشه در دو کلاس GTD و GTD pro رو تبریک میگم به طرفدارهای این برند
محمد امین
۱۴ بهمن ۱۴۰۰سلام
آقا مهران منم مثل شما اکثر مسابقات رو دنبال میکنم مثل dtm و elms و wec و igtc و icgt و ۲۴h series و gt challenge….
چیزی که متوجه شدم ، این هست که طی این چند سال ، اخیر ، پیروزی های پورشه توی این سری مسابقات خیلی کم شده و تقریبا ماشین میان جدولی بوده …. البته شاسی هایی که توی wec و imsa هستن هنوز رقابتی هستن ،ولی درکل وقتی نمودار هارو برسی کنید متوجه یه افت عملکرد میشید
از نظر اسپانسری هم در مسابقات به مشکل خوردن و روند نزولی داشتن و تعداد شاسی های پورشه کمتر شده در مسابقات
سال ۲۰۲۱ یکی از بدترین سال های پورشه بود ، بدون هیچ قهرمانی اگر اشتباه نکنم ، البته فکر میکنم یه سری عنوان هایی در gt challenge به دست آوردن
حتی توی لمانس هم عقب تر از کوروت بودن
دلیلش چیه ؟
مدیریت نادرست ، ضعف ماشین یا قوی تر شدن رقبا
ممنون میشم اگر جواب بدین
ولی به نظر خودم سال ۲۰۲۲ سال بهتری باشه، و این پیروزی امید وار کننده هست
mehran911
۱۴ بهمن ۱۴۰۰درود
بسیار عالی
داستان خیلی طولانیه قبل از خروج پورشه از کلاس پروتوتایپ ها پورشه روند توسعه پیشرانه V6 سطح بالا برای رقابت های ۲۰۱۸ به بعد رو برای رقابت با تویوتا پیش گرفته بود بعد از مدتی از فولکس دستور رسید باید روند توسعه پیشرانه تغییر کنه و پورشه شروع به توسعه ی پیشرانه سطح بالا برای فرمول یک بکنه و از WEC خارج بشه دوباره چیزی حدود ۴۰ مهندس از خود گروه فولکس و خارج که افراد مهمی رو شامل میشدن مثل رئیس وقت بخش توسعه پیشرانه فولکس و Klaus Fuoss مدیر بخش پیشرانه porsche engineering و…
خلاصه ساختار کلی پیشرانه متناسب با رقابت های فرمول ۲۰۲۱ توسعه پیدا کرد اما متاسفانه قوانین به شکلی که پورشه انتظار داشت تغییر نکرد همون زمان هم Fritz Enzinger در جلسات تصمیم گیری برای تغییرات قوانین فرمول شرکت می کرد اما نتیجه ای نداشت
پورشه انتظار داشت mguh رو از پیشرانه ها حذف کنن که نشد و از اواخر ۲۰۱۹ این پیشرانه که توسعه اش تمام شده بود بلااستفاده مونده و walliser سرمهندس توسعه ۹۱۸ و مدیر بخش رقابت های GT که بازنشست شد بارها گفته بود “پیشرانه ای که ما برای فرمول یک توسعه دادیم روی میز در حال خاک خوردن است ”
ی چیزی رو لازمه بگم پورشه جایی که واسش سودی نداشته باشه تحت هیچ شرایطی وارد نخواهد شد برای این موضوع بینهایت مثال تاریخی وجود داره برای مثال
پورشه در طول این ۲۰ سال بارها برای ورود به فرمول اعلام علاقمندی کرده بود سال ۲۰۰۴ سخنگوی هیئت مدیره بعد از جلسات متعدد هیئت مدیره اعلام کرد ما خودمان را درگیر سیاست انتخاب لاستیک ها نخواهیم کرد و…
در کل توسعه mguh برای پورشه هیچ توجیحی نداره و جز در فرمول هیچ کاربردی در خودروهای جاده ای و بخش دیگه موتور اسپورت نخواهد داشت پورشه در جریان توسعه ۹۱۹ سیستم بازیابی انرژی گرمایی رو برای این مدل توسعه داد اما به نتایج مورد نظر نرسید و کنارش گذاشت در عوض سیستم بازیابی انرژی جنبشی ۹۱۹ رکورد فوق العاده بازیابی ۸MJ رو در لمانز به ثبت رسوند که ی عدد بی سابقه بود
اینارو گفتم که بگم بعد خروج پورشه از کلاس پروتوتایپ ها تصمیم بر این شد که این برند تا ۲۰۲۵ روی کلاس GT تمرکز کنه این حرفی بود که خود بلوم مدیر عامل حال حاضر زد
یکی دو سالی پورشه فوق العاده نتیجه گرفت به عنوان مثال ۲۰۱۸ سال فوق العاده ای برای پورشه در کلاسهای GT بود
اما این یکی دو سال اخیر دور از انتظارات ظاهر شد این اتفاق عوامل متعددی دارن
به عنوان مثال سال گذشته دو خودروی حاضر در weathertech با وجود اینکه پول پوزیشن میزدن متاسفانه در حین رقابت دچار افت قدرت میشدن و پورشه گفت اپدیت برای حل این مشکل در ۲۴ ساعته بحرین در نظر گرفته میشه که با اینکه با اپدیت مشکل حل شد و پورشه قهرمان ۲۴ ساعته بحرین شد اما این آپدیت خیلی دیر بود و رسما فصل تمام شده بود همین اتفاق در لمانز هم تکرار شد و با اینکه تعیین خط فوق العاده ای زد اما در طول مسابقه خوب ظاهر نشد
یکی دوسال اخیر در بخش مدیریت موتوراسپورت تغییرات زیادی صورت گرفت Fritz Enzinger رفت به جاش Thomas Laudenbach از آئودی اومد از طرفی مدیر بخش موتوراسپورت پورشه Pascal Zurlinden که البته فرد توانمندی هستش به Multimatic پیوست که در پورشه نتایج خوبی کسب نکرد اما در Multimatic در توسعه شاسی خودروی LMDh به پورشه کمک خواهد کرد
دلیل دیگه راننده های پورشه بودن که در کنار اینکه سنشون بالا رفته بود ، جز ی تیم تقریبا هیچ کدوم ی تیم قدرتمند و هماهنگ نبودن بر خلاف Pier Guidi و Calado که در فراری مدتهاست فوق العاده کار میکنن
البته جدیدا در بخش راننده ها تغییرات اساسی شکل گرفته و راننده های جوانتر جذب شدن و pascal wehrlein و Nasr هم به گروه پیوستن که راننده های شناخته شده ای هستن
در عین حال تمرکز بیشتر پورشه روی کلاس هایپرکارها فرمول E هم روی کلاس GT بی تاثیر نبوده
در کل داستان خیلی طولانیه و در مورد هر کدوم از اینایی که نوشتم خیلی میشه حرف زد که قابل نوشتن در کامنت ها نیست
اینا همه عوامل تیمی هستن برتری ها و محدودیت های ۹۱۱RSR خودش ی داستان دیگه است که از نوشتن خارجه واقعا
محمد امین
۱۵ بهمن ۱۴۰۰ممنون
خیلی کامل و دقیق
امیدوارم که سال ۲۰۲۲ سال خوبی برای پورشه باشه