آکورا مقام‌های اول و دوم مسابقه رولکس 24 ساعته دیتونا را کسب کرد

هلیو کاسترونوس، ناجی آکورا

«هلیو کاسترونوس» راننده‌ای حرفه‌ای تیم آکورا، امسال برای بار سوم موفق به تصاحب تاج پیروزی شد. او امسال در کسب مقام تنها نیست و یک راننده دیگر تیم آکورا نیز او را در مقام دوم مسابقه رولکس ۲۴ ساعته دیتونا همراهی می‌کند. کاسترونوس برزیلی مسابقه را به‌عنوان راننده تیم «مِیِرشانک» به سرپرستی «مایکل شانک» به پایان رساند؛ تیمی که به او در کسب چهارمین عنوان قهرمانی مسابقه ایندیاناپولیس ۵۰۰ کمک کرد.

کاسترونوس با شماره ۶۰ در خودروی آکورا توانست در ساعت پایانی مسابقه، جلوی «ریکی تیلور» از تیم حریف را بگیرد. اهمیت این پیروزی آنجا بیشتر می‌شود که کاسترونوس درست ۱ سال پیش، به‌عنوان هم‌تیمی تیلور در آکورا شماره ۱۰، موفق به کسب نخستین عنوان قهرمانی خود مسابقه رولکس شد. کاسترونوس چهار بار راه پیروزی را برای «تیلور وین ریسینگ» در دیتونا اینترنشنال بست؛ بنابراین پس از پایان مسابقه مالک تیم حریف، «تیلور وین»، برای عرض تبریک به سمت او رفت.

مِیِر شانک

این پیروزی تیم مایکل شانک، مصادف با سالگرد ۱۰ سالگی نخستین پیروزی شانک در مسابقه Sports car در آمریکای شمالی بود. پیروزی در آن مسابقه که پنجاهمین سال برگزاری مسابقه رولکس در آمریکا محسوب می‌شد، به شانک اعتبار کافی برای راه‌اندازی تیم خود را داد. در ماه مه سال ۲۰۲۱ نیز کاسترونوس با پیروزی در ایندیانا ۵۰۰ به این تیم برای قوی‌تر شدن کمک کرد.

شرایط مسابقه ۲۴ ساعته دیتونا

مسابقه ۲۴ ساعته امسال که ۶۱ خودرو از کلاس‌های متفاوت در آن شرکت کردند، سرشار از اتفاقات پیش‌بینی نشد بود. دمای بیش از حد پایین باعث ازدست‌رفتن چسبندگی خودروها در طول مسابقه می‌شد. باتوجه‌به اینکه مسئولان مسابقات استفاده از گرم‌کن تایر را غیرمجاز اعلام کردند، تیم‌ها مجبور به استفاده عادی از تایرها بودند. در نتیجه رانندگان تجربه خود را از این مسابقه این‌گونه توصیف می‌کنند: رانندگی روی یخ! برای کسانی که اطلاع ندارند باید بگویم که گرما باعث بهبود چسبندگی در تایرها می‌شود؛ یعنی در هوای سرد و با لاستیک‌های تازه، عملا چسبندگی مناسبی برای مسابقه‌دادن وجود ندارد. باید این نکته را نیز در نظر گرفت که نمی‌توان هم اتفاقاتی نظیر لغزش و… را برعهده لاستیک بیندازیم چون مسابقه در دمای زیر صفر اصلا عادی و ساده نیست.

کلاس‌های دیگر

مسابقه برای کوروت‌های کلاس GTD Pro و کادیلاک‌های DPi نیز دشوار بود. با این‌که کادیلاک‌ها به مقام‌های سوم و چهارم دست یافتند، اما رقابت میان آن‌ها از گروه جنرال‌موتورز و آکورا در تمام طول ۲۴ ساعت تنگاتنگ بود. در نهایت نیز آکورا تنها با چند ثانیه اختلاف بر کادیلاک پیروز شد. در میانه‌های مسابقه و مسیرهای صاف مشخص شد که آکورا سرعت بیشتری نسبت به کادیلاک داشته است.

همان‌طور که برای طرفداران مشخص شد، هوای سرد تاثیر چندانی در میرا کردن فنرها نداشت؛ پس اعضای تیم‌ها و پشتیبانی به‌جای ایستادن در خط شروع مسابقه، به بخش‌های مختلف پیست رفتند و با دست‌داشتن پیام‌های متعدد در دست، برای رانندگان آرزوی موفقیت می‌کردند. خوشبختانه این مسابقه تنها شاهد هوای سرد بود و بارانی که تمام طول هفته مسابقه را تهدید می‌کرد باریدن نگرفت.

باوجود این‌که باران در طول مسابقه نبارید اما پرچم زرد به طور مداوم به اهتزاز درمی‌آمد. آکورا نیز اقبال خوبی داشت و در طول این مسابقه با مشکل پایداری مواجه نشد.

در دقایق پایانی این مسابقه ۲۴ ساعته، تنها ۴ کلاس از ۵ کلاس موجود در مسابقه، پرچم سیاه‌وسفید پایانی را دیدند. کلاس خودروهای ایندی هم مسابقه جذابی را پشت سر گذاشتند و پنج راننده از آن، موفق به دریافت ساعت‌های رولکس شدند (این ساعت‌ها تنها به افراد پیروز در مسابقه اعطا می‌شود).

«ریلی موتوراسپرت» و «رایت موتوراسپرت» به ترتیب برندگان کلاس‌های LMP3 و GT دیتونا شدند. در کلاس خودروهای LMP2 نیز، «کولتون هرتا»، «پایتو اووارد» و «دِولین دیفرانچسکو» به‌عنوان راننده‌های تیم «دراگون اسپید USA» موفق به کسب عنوان قهرمانی شدند. این پیروزی نیز به لطف تلاش هرتا در یک رقابت تنگاتنگ با راننده تیم «تاور موتوراسپرت» در دقایق پایانی ممکن شد.

پیروز کلاس جدید GTD Pro نیز تیم Pfaff بود که در رقابتی شانه‌به‌شانه با پورشه موتوراسپرت این عنوان را به دست آید. خودروهای پورشه به بهترین نحو در حال پیشروی بودند تا آنجا که یکی از آن‌ها با پیچ «bus stop» برخورد کرد و کار را برای آکورا نیز دشوار ساخت.