یکی از شرکت‌های زیرمجموعه تایرسازی «فالکن» به نام «سومیتو رابر اینداستریز» با همکاری پروفسور «هیروشی تانی» از دانشگاه «کانسای» درحال کار برروی دستگاه‌های الکترونیکی هستند که به‌طور مداوم وضعیت تایر را پایش می‌کنند و به‌اصطلاح تمام‌شدن آن را اطلاع می‌دهد.
با وجود اینکه برای افزایش امنیت سرسنشینان خودرو در صنعت خودروهای خودران، تدابیر بسیاری اندیشیده شده اما همچنان جا برای پیشرفت باقی مانده است. یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی که امنیت یک خودرو را تضمین می‌کند، سلامت کامل لاستیک بوده و رانندگان باید به‌صورت مداوم به وارسی تایرهایشان بپردازند تا از بروز حادثه در آینده جلوگیری کنند؛ با این وجود، بسیاری این کار را انجام نمی‌دهند! اگر شیارهای تایر کم‌عمق شده باشند و لاستیک به پایان عمر خود نزدیک شده باشد، به‌ویژه در شرایط جوی مرطوب یا جاده‌های خیس، می‌تواند انتظار رخداد حوادث ناگواری را داشت.
تایرسازی کانتیننتال یک‌بار و در شرایط کنترل‌شده، دست به انجام یک تحقیق زد. در این تحقیق مشخص شد که با وجود اینکه حداقل فرورفتگی شیار مجاز در تایر ۱.۶ میلی‌متر در ۷۵ درصد عرض آن بوده است، فاصله موردنیاز برای توقف کامل خودرو برای تایرهایی با عمق شیار کمتر از ۳ میلی‌متر افزایش می‌یابد.
دستگاه جدید مجموعه سومیتو موسوم‌به «دروکننده انرژی» به هیچ باتری نیاز ندارد. این دستگاه درحقیقت یک سیستم بسیار کوچک است که درون تایر جاسازی می‌گردد و برای تامین نیروی موردنیاز برای یک حسگر تایر بسیار کوچک، الکتریسیته استاتیک تولید می‌کند. حسگر یادشده نیز با استفاده از BLE (سیستم بلوتوث با انرژی پایین) سیگنال داده را به سیستم الکترونیکی خودرو ارسال می‌کند. دروکننده انرژی دارای دو لایه لاستیک است که با یک فیلم پوشانده شده‌اند و نقش الکترودهای مثبت و منفی را بازی می‌کنند.
با تغییرشکل تایر، فیلم‌ها به یکدیگر کشیده می‌شوند و الکتریسیته استاتیک ایجاد می‌کنند. یک مجموعه دروکننده انرژی که در یک خط صاف و درن تایر چیده شده‌اند، به ازای هربار چرخش تایر، یک ولتاژ کوچک ایجاد می‌کنند. دگرگونی فرم موج ولتاژ بین آن‌ها، تغییرشکل در شیارهای تایر را مشخص می‌کند.
این سیستم با استفاده از ارتباط با واحد دخالت‌کننده، امکان به‌کارگیری در خودروهای سواری روزمره را نیز دارد. اگر دروکننده‌های انرژی را با سیستم پایش فشار باد لاستیک (TPMS) ترکیب کنیم، شاهد ایجاد یک سیستم یکپارچه هستیم که دقت بیشتری در پایش وضعیت سلامت تایرها دارد و درنتیجه آن، شاهد بازخورد بهتر رانندگان به وضعیت سلامت تایرها خواهیم بود. اگر هم خودروهای خودران وارد جاده‌ها شوند، قاعدتا یک سیستم پایش وضعیت شیار لاستیک درکنار سیستم پایش فشار باد، گزینه‌ای مناسب برای تامین امنیت خودرو خواهد بود که می‌تواند مورداستفاده دارندگان خصوصی قرار گیرد.
تحقیق در این زمینه نخستین‌بار به‌عنوان بخشی از ایده تایرهای هوشمند سومیتو که از «آژانس علم و فناوری ژاپن» بودجه دریافت کرده بود، در سال ۲۰۱۹ مطرح شد. این ایده استفاده از خود تایر به‌عنوان سنسور را دنبال می‌کرد. دیگر تایرسازان بزرگی چون کانتیننتال و گودیر نیز چند سال است که در این زمینه به تحقیق پرداخته‌اند.
حسگر کرنش‌سنج جانبی شرکت کانتیننتال (SWT) نخستین حسگری بود که در سال‌های اخیر برای یکپارچگی با سیستم ترمز طراحی شده بود و به این سیستم برای ترمزگیری پایدارتر کمک کند. از آنجایی که این سیستم می‌توانست کرنش (به زبان ساده: تغییرشکل) را از داخل منبع مشاهده کند، امید می‌رفت که SWT بتواند روزی به‌عنوان بخشی از سیستم ESP هر خودرو به فعالیت بپردازد. گودیر نیز در سال ۲۰۱۸ از طرح مفهومی تایرهای هوشمند رونمایی کرد. در این طرح، تایرها با سنسورهایی که ازطریق الگوریتم ابری استفاده می‌کردند، با یک نرم‌افزار ارتباط برقرار می‌کردند.
