خودروهایی که شرکت سازنده خود را نجات دادند (قسمت آخر)

تاکنون با ۲۰ خودرویی که شرکت سازنده خود را از ورشکستگی و نابودی نجات دادند آشنا شدیم و حالا در قسمت آخر به معرفی ۱۰ مدل پایانی می‌پردازیم.

پورشه باکستر سال ۱۹۹۶

بدون باکستر، پورشه احتمالاً شرکتی که امروزه با سبد محصولات گسترده می‌شناسیم نبود. با وجود کاهش فروش آخرین سری ۹۱۱ هوا خنک، باکستر موتور وسط آب خنک برای بقای پورشه اهمیت بسیار زیادی داشت. این خودرو در قسمت جلو با ۹۱۱ نسل ۹۹۶ که هنوز معرفی نشده بود اشتراک داشت تا هزینه‌های تولید کاهش پیدا کند. باکستر اولین رودستر پورشه از زمان ۹۱۴ دهه ۷۰ محسوب می‌شد و با ورود به بازار در سال ۱۹۹۶ باعث شلوغی نمایندگی‌های فروش پورشه شد. نسل اول باکستر حدود ۱۶۰ هزار دستگاه فروخت، سود هنگفتی را به خزانهٔ پورشه واریز کرد و هزاران خریدار جدید را برای این برند به همراه داشت.

لوتوس الیزه سال ۱۹۹۶

نسل اول لوتوس الیزه خودرویی است که می‌توان آن را یک کلاس آمورشی برای بازگشت به اصول اولیه دانست. لوتوس پس از ورود به دنیای سوپراسپرت‌ها و تلاش برای مغلوب کردن مزدا MX-5، با دیدی کاملاً مدرن به مدل قدیمی سون، به ریشه‌های خود بازگشت. نسل اول الیزه به دلیل وزن بسیار سبک ۷۳۱ کیلوگرمی، حتی با پیشرانهٔ ۱۱۸ اسب بخاری روور هم بسیار لذت‌بخش و سریع بود. این همان چیزی بود که طیف وسیعی از خریداران را به سمت لوتوس جذب کرد و این شرکت را از لبهٔ پرتگاه عقب کشید. از نسل اول الیزه ۱۰,۶۱۹ دستگاه فروخته شد و بعداً مدل‌های دیگری هم بر اساس شاسی هوشمندانهٔ آن ساخته شدند.

بیوک GL8 سال ۲۰۰۰

عامل اصلی موفقیت بیوک در بازار چین مینی‌ون GL8 بود. این خودرو که بر اساس شورلت ونچر ساخته شده بود، هرچند چندان پیشرفته نبود اما راحتی، جاداری و تریم‌های چوبی و چرمی، آن را به خودروی جذابی برای بازار چین تبدیل کردند. زمانی که GL8 در سال ۲۰۰۰ در چین عرضه شد، به‌سرعت به محبوب‌ترین خودرو برای صاحبان مشاغل مبدل گشت. بیوک یکی از اولین شرکت‌های غیر چینی بود که در این کشور اقدام به تولید خودرو کرد و GL8 در این داستان نقشی کلیدی داشت. این خودرو تصویری از بیوک به‌عنوان سازندهٔ خودروهای لوکس مقرون‌به‌صرفه در چین ایجاد کرد که هنوز هم ادامه دارد. فروش این برند در چین در سال ۲۰۱۸ به ۱.۰۶ میلیون دستگاه رسید و جنرال موتورز را به موفق‌ترین خودروسازی آمریکایی در این کشور تبدیل کرد.

ولوو XC90 سال ۲۰۰۲

زمانی که شاسی‌بلند XC90 در سال ۲۰۰۲ به بازار آمد بسیار موفق عمل کرد و این شرکت سوئدی که آن زمان در اختیار فورد بود ناگهان با فروش چشمگیری مواجه شد. خریداران از استایل اسکاندیناویایی، راحتی، ایمنی و سرعت مناسب XC90 استقبال کردند و این باعث موفقیت ولوو در بازار رو به رشد شاسی‌بلندها شد که کمی دیر به آن وارد شده بود.

بنتلی کانتیننتال GT سال ۲۰۰۳

در سال‌های ابتدایی قرن بیست و یکم فروش سالانهٔ بنتلی به‌سختی به هزار دستگاه می‌رسید و شرکت مادر جدید این برند بریتانیایی یعنی فولکس‌واگن برای بهبود این شرایط مدل کاملاً جدید کانتیننتال GT را به بازار فرستاد. این خودرو به لطف ظاهر شیک، کابین چهارنفرهٔ مجلل و البته پیشرانهٔ ۶ لیتری W12 توئین توربو با ۵۶۰ اسب بخار قدرت، بشدت توجهات را به خود جلب کرد تا جایی که پیش از عرضه به بازار ۳,۲۰۰ سفارش خرید دریافت کرد. در سال اول از کانتیننتال GT نزدیک به ۷ هزار دستگاه فروخته شد و فروش نسل اول آن به بیش از ۴۰ هزار دستگاه رسید. بدون کانتیننتال GT بنتلی هم احتمالاً به یکی دیگر از برندهای بریتانیایی تبدیل می‌شد که به کتاب‌های تاریخ پیوسته‌اند.

لامبورگینی گالاردو سال ۲۰۰۳

مجموع فروش سالانهٔ لامبورگینی معمولاً از چند صد دستگاه فراتر نمی‌رفت و به همین دلیل موفقیت گالاردو برای این شرکت هم لازم و هم شوکه کننده بود. مالک جدید لامبورگینی یعنی آئودی نسبت به مالکین قبلی خیلی بیشتر روی این برند ایتالیایی سرمایه‌گذاری کرد و نتیجه گرفت. ترکیبی از موتور V10 با ۵۰۰ اسب بخار قدرت، سامانهٔ چهارچرخ محرک و رفتار جاده‌ای عالی، گالاردو را به رقیب مستقیمی برای فراری و پورشه تبدیل کرد. فروش ۱۴ هزار دستگاه از این سوپراسپرت نیز امنیت مالی را به لامبورگینی هدیه کرد.

فیات ۵۰۰ سال ۲۰۰۷

در طول تاریخ خودروهای کوچک فیات همیشه موفق و پرفروش بودند اما در اواسط دههٔ ۲۰۰۰ مدل‌های کوچک این شرکت بسیار سالخورده شده بودند و در جلب خریدار مشکل داشتند. سپس در سال ۲۰۰۷ فیات به جریان احیای خودروهای قدیمی با طراحی رترو پیوست که توسط فولکس‌واگن بیتل و مینی آغاز شده بود. بدین ترتیب، ۵۰۰ جدید متولد شد. این خودرو کاملاً روح ۵۰۰ دهه ۵۰ را به همراه داشت درحالی‌که آپشن‌های شخصی‌سازی تقریباً بی‌پایانی را هم ارائه می‌کرد. پس از تنها چهار سال، یک میلیونمین دستگاه ۵۰۰ از خط تولید خارج شد و فروش این کوچولوی بامزهٔ ایتالیایی هم‌اکنون از ۲.۵ میلیون دستگاه هم فراتر رفته است.

جگوار XF سال ۲۰۰۷

در اواسط دههٔ ۲۰۰۰ زنگ خطر برای جگوار به صدا درآمده بود زیرا محصولات این شرکت که همگی ظاهری رترو داشتند فروش چندانی را تجربه نمی‌کردند. با معرفی سدان جدید XF در نمایشگاه دیترویت ۲۰۰۷ اما جگوار وارد عصری جدید شد. این حرکتی جسورانه از سوی جگوار بود که اگر می‌خواست در رقابت با آئودی، مرسدس و ب‌ام‌و باقی بماند نیاز مبرمی به آن داشت. XF در داخل و بیرون کاملاً با جگوارهای قبلی متفاوت بود. این قمار جواب داد و فروش جگوار به‌طور چشمگیری افزایش یافت. نسل اول XF که تا سال ۲۰۱۵ تولید شد بیش از ۲۵۰ هزار دستگاه فروخت. این خودرو همچنین راه را برای نسل جدید XJ و همین‌طور مدل‌های جدید بعدی جگوار هموار کرد.

شورلت کامارو سال ۲۰۰۹

بحران اقتصادی سال ۲۰۰۹ جنرال موتورز را به ورشکستگی کشاند و به همین دلیل بازگشت شورلت کامارو پس از وقفه‌ای هفت‌ساله در آن زمان بسیار عجیب به نظر می‌رسید. بااین‌حال، رئیس شرکت «ریک واگنر» به آیندهٔ این کوپهٔ اسپرت خوش‌بین بود و درست فکر می‌کرد زیرا نسل پنجم کامارو پیش از آنکه به نمایندگی‌های فروش برسد ۱۴ هزار سفارش خرید دریافت کرد. هرچند شورلت کمی دیگر به مهمانی جدید ماسل کارها وارد شد اما کامارو در طراحی کاملاً به نسل اول خود بازگشته بود که این در کنار پیشرانه‌های V6 و V8 و رانندگی بسیار خوب، خریداران زیادی را وسوسه کرد.

تسلا مدل S سال ۲۰۱۲

تسلا رودستر که بر اساس لوتوس الیزه ساخته شده بود نتوانست نظر خریداران خودروهای اسپرت را جلب کند. این موضوع باعث تغییر جهت بزرگ استارتاپ آمریکایی شد و در سال ۲۰۱۲ مدل S را به ارمغان آورد. این خودرو بلافاصله توانست با بهترین سدان‌های لوکس بازار رقابت کند و با برد قابل‌توجهی که نگرانی اصلی در مورد خودروهای الکتریکی را کاهش می‌داد، جا پای تسلا را کاملاً سفت کرد. البته بخشی از موفقیت مدل S به خاطر این بود که تسلا منتظر نماند تا دولت‌ها زیرساخت‌های شارژ را فراهم کنند و خودش اقدام به ساخت جایگاه‌های سوپرشارژر کرد. بدون این استراتژی برای عرضهٔ مدل S قطعاً تسلا به جایگاه امروزی خود نمی‌رسید.