خودروهایی که در زمان تولید خریدار نداشتند اما این روزها بسیار ارزشمند شده‌اند

برخی خودروها زمانی که به بازار عرضه می‌شوند، به‌قدری محبوب هستند که با هیچ مشکلی در پیدا کردن خریدار مواجه نمی‌شوند. در رابطه با این خودروها، گذشت ۱۰ یا ۲۰ سال نیز هیچ‌چیز را تغییر نمی‌دهد. به‌عنوان‌مثال، فراری انزو، پورشه ۹۱۸ و مک‌لارن P1 را در نظر بگیرید که هنوز هم بسیار خواستنی و گران‌قیمت هستند. از سوی دیگر، خودروهایی هم هستند که زمان عرضه بسیار موردتوجه قرار می‌گیرند اما امروزه می‌توان با قیمت‌های بسیار پایینی آن‌ها را خرید. این خودروها را هیچ‌کس نمی‌خواهد زیرا هزینهٔ تعمیر و نگهداری بسیار بالایی دارند مثل جگوار XK کوپه یا مرسدس بنز SL نسل R230. دراین‌بین، خودروهایی هم هستند که در زمان عرضه به دلایل مختلفی مثل قیمت خیلی گران، مشکلات اقتصادی جهانی و یا ارائهٔ مشخصاتی کمتر از چیزی که سازنده در ابتدا وعده داده بود، فروش خوبی نداشته‌اند اما امروزه ارزش بسیار بالایی پیدا کرده‌اند. در ادامه قصد داریم با تعدادی از این خودروها آشنا شویم.

ب‌ام‌و Z8

Z8 علیرغم حضور در فیلم جیمز باند پیرس برازنان، هرگز انتظارات فروش ب‌ام‌و را برآورده نکرد. این خودرو که بازآوری رترویی از رودستر کلاسیک ب‌ام‌و ۵۰۷ دههٔ ۵۰ محسوب می‌شد، افسانه‌ای به نظر می‌رسید و به لطف استفاده از پیشرانهٔ هشت سیلندر ۴۰۰ اسب بخاری M5، در پرفورمنس هم چیزی کم نداشت؛ اما گویا Z8 نمی‌دانست قرار است یک خودروی اسپرت باشد یا GT و خریداران هم این را نمی‌دانستند. این خودرو هرچند به یک گیربکس دستی مجهز شده بود تا هیجان رانندگی را فراهم کند اما شخصیتی مشابه یک سدان را ارائه می‌کرد و بسیار ساکت بود. فروش Z8 در اوایل سال ۲۰۰۰ با قیمتی بیش از ۱۳۴ هزار دلار آغاز شد و تا زمان پایان تولید در سال ۲۰۰۳ تنها ۵,۷۰۳ دستگاه فروخت اما امروزه ارزش زیادی پیدا کرده است و قیمت نمونه‌های تمیز و کم‌کار آن به بیش از ۳۵۰ هزار دلار می‌رسد.

شورلت کوروت سال‌های ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵

تلاش جنرال موتورز برای ساخت یک خودروی اسپرت اروپایی زمانی که در ژوئن سال ۱۹۵۳ به بازار عرضه شد خیلی مورد استقبال قرار نگرفت. البته پیشرانهٔ شش سیلندر کوروت‌های اولیه بسیار قوی‌تر از مدل‌های اسپرت اروپایی مثل رودسترهای MG بود اما هیچ گیربکس دستی برای آن ارائه نمی‌شد و با قیمت ۳,۴۹۰ دلار که هم‌اندازهٔ یک کادیلاک کوپه بود، خودروی نسبتاً گرانی به‌حساب می‌آمد. برای کوروت حتی امکان انتخاب رنگ هم وجود نداشت زیرا همهٔ نمونه‌ها با رنگ سفید تولید می‌شدند. این شرایط تا سال ۱۹۵۶ ادامه داشت یعنی زمانی که کورت با بدنه‌ای شیک‌تر، پیشرانهٔ V8 و گیربکس دستی به بازار آمد.

بااین‌حال، کوروت هنوز هم در فروش مغلوب فورد تاندربرد بود. در سال ۱۹۵۶ فورد ۱۵,۶۳۱ دستگاه تاندربرد فروخت درحالی‌که فروش کوروت تنها ۳,۴۶۷ دستگاه بود اما این تعداد در سال ۱۹۵۷ تقریباً دو برابر شد. هرچند کوروت‌های بعد از مدل ۱۹۵۶ جذاب‌تر هستند اما امروزه کوروت‌های اولیه به دلیل کمیابی و اهمیت تاریخی، تقاضا و قیمت بالایی پیدا کرده‌اند. به‌عنوان‌مثال، هم‌اکنون یک کوروت مدل ۱۹۵۶ با پیشرانهٔ V8 استاندارد ۵۱ هزار دلار قیمت دارد درحالی‌که مدل ۱۹۵۳ با وجود استفاده از پیشرانهٔ شش سیلندر، با قیمتی بیش از ۱۶۰ هزار دلار به فروش می‌رسد.

مک‌لارن F1

بدون شک مک‌لارن F1 یک خودروی کلاسیک مدرن است. این خودرو زمان عرضه در سال ۱۹۹۲ پرفورمنس سوپراسپرت‌ها را به سطح جدیدی ارتقاء داد و سال‌ها طول کشید تا رقبا به آن برسند؛ اما هرچند F1 سرعت و شتابی باورنکردنی داشت، زمان عرضهٔ آن درست نبود. عرضهٔ خودرویی با قیمت چندین برابر قیمت یک سوپراسپرت معمولی در میانهٔ رکود اقتصادی جهانی هرگز ایدهٔ خوبی نبود. به همین دلیل، درحالی‌که مک‌لارن قصد داشت ۳۰۰ دستگاه از F1 تولید کند، زمانی که تولید آن در سال ۱۹۹۸ به پایان رسید تنها ۱۰۶ دستگاه ساخته شده بود؛ اما این تعداد اندک که تنها ۶۴ دستگاه آن‌ها جاده‌ای بودند، این روزها ارزش فوق‌العاده بالایی پیدا کرده‌اند. در حال حاضر، یک F1 جاده‌ای با شرایط خوب و کارکرد پایین، نزدیک به ۲۰ میلیون دلار قیمت دارد.

شورلت کامارو ZL1

شورلت ZL1 مدل ۱۹۶۹ فقط به خاطر قوانین مسابقات درگ NHRA تولید شد زیرا طبق قانون این مسابقات، از خودروهای مسابقه‌ای باید تعدادی نمونهٔ جاده‌ای هم تولید می‌شد. کامارو ZL1 مدل ۱۹۶۹ به اولین پیشرانهٔ V8 تمام آلومینیومی شورلت مجهز شده بود. این یک هیولای ۷ لیتری با قدرت اعلامی ۴۳۰ اسب بخار بود درحالیکه قدرت واقعی آن حدود یک‌پنجم بیشتر از این رقم بود. این موتور با وجود چنین قدرت عظیمی، به‌اندازهٔ یک پیشرانهٔ بلوک کوچک ۵.۴ لیتری با نصف این قدرت وزن داشت. بااین‌حال، تقریباً هیچ‌کس کامارو ZL1 را نخرید. هرچند برای این خودرو تبلیغات خوبی انجام نگرفت اما دلیل اصلی عدم موفقیت آن در فروش، قیمت وحشتناکش بود. فقط پیشرانهٔ این خودرو به‌تنهایی ۴,۱۶۰ دلار قیمت داشت که از قیمت یک کاماروی V8 پایه بیشتر بود.

وقتی یک کامارو SS 396 با پیشرانهٔ ۶.۵ لیتری V8 هم بسیار سریع بود و هم با قیمت ۳ هزار دلاری بسیار ارزان‌تر بود، کسی برای ZL1 چنین مبلغ گزافی پرداخت نمی‌کرد. هرچند طبق قوانین مسابقات NHRA باید ۵۰ دستگاه از خودروهای مسابقه‌ای ساخته می‌شد اما شورلت ۶۹ دستگاه از کامارو ZL1 تولید کرد. البته دلیل این کار استقبال زیاد خریداران نبود بلکه یک تیونر مشهور شورلت بنام «فِرد گیب» ۵۰ دستگاه ZL1 را از شورلت گرفت تا از طریق نمایندگی خود به فروش برساند اما حداقل ۳۰ دستگاه از آن‌ها فروش نرفتند و دوباره به نمایندگی‌های شورلت بازگردانده شدند. بااین‌حال، امروز قیمت کامارو ZL1 بسیار افزایش پیدا کرده است و نمونه‌های تمیز آن حدود ۶۰۰ هزار دلار قیمت دارند که این رقم برای نمونه‌های کلکسیونی حتی به بیش از ۱ میلیون دلار هم می‌رسد.

لکسس LFA

هرچند لکسس LFA سوپرکار فوق‌العاده‌ای با پیشرانهٔ V10 منحصربه‌فرد بود اما چون در طول یکی از بدترین بحران‌های اقتصادی جهان عرضه شد و در بازار با نیسان GT-R بسیار توانمند و ارزان‌تر مواجه بود، به یک شکست تبدیل شد. البته تمام ۵۰۰ دستگاهی که در ابتدا قرار بود از LFA ساخته شود فروخته شدند اما این کار حدود ۱۰ سال طول کشید. درحالی‌که وقتی فراری محصولی را در تعداد محدود ۵۰۰ دستگاهی عرضه می‌کند تمام آن‌ها سریعاً فروخته می‌شوند، لکسس فروش LFA را اواخر سال ۲۰۱۰ آغاز کرد و در سال ۲۰۱۹ هنوز هم نمونه‌های صفرکیلومتر آن در نمایندگی‌ها به چشم می‌خوردند. بااین‌حال، درحالی‌که این سوپرکار ژاپنی در سال ۲۰۱۱ با قیمت ۳۷۵ هزار دلار به فروش می‌رسید، امروز خرید یک دستگاه از آن بین ۷۰۰ هزار تا یک میلیون دلار هزینه خواهد داشت.

جگوار XJ220

جگوار در ابتدا وعده داده بود که سوپرکار XJ220 را با پیشرانهٔ V12 و سامانهٔ چهارچرخ محرک تولید خواهد کرد اما خودروی نهایی با یک پیشرانهٔ V6 توربو ارائه شد که نیروی آن فقط به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد. این تغییرات به‌علاوهٔ افزایش قیمت شدید خودرو و ورود به رکود اقتصادی جهانی باعث شد بسیاری خریداران از سفارش خود منصرف شوند. به همین دلیل، زمانی که تولید XJ220 در سال ۱۹۹۴ به پایان رسید، جگوار تنها ۲۸۱ دستگاه از ۳۵۰ دستگاه برنامه‌ریزی‌شده را تولید کرده بود و حتی از همین تعداد هم برخی هنوز فروخته نشده بودند. سوپراسپرت جگوار اما امروزه بسیار محبوب شده و قیمت آن به بیش از ۶۵۰ هزار دلار رسیده است.

پلیموث سوپربرد

دوج چارجر دیتونا ۱۹۶۹ و پسرعموی آن پلیموث سوپربرد ۱۹۷۰ به خاطر قوانین مسابقات نسکار به تولید رسیدند. این خودروها تغییراتی آئرودینامیکی را تجربه کرده بودند تا بتوانند به سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنند. این تغییرات اما ظاهر خودروها را زشت کرده بود و جذابیت نمونه‌های استاندارد خود را نداشتند. به همین دلیل، سوپربردها تا اواسط دههٔ ۷۰ روی دست نمایندگی‌ها مانده بودند. امروز اما داستان کاملاً تغییر کرده و قیمت این پلیموث در نمونه‌های تمیز با پیشرانهٔ افسانه‌ای همی به حدود ۳۵۰ هزار دلار رسیده است.

ب‌ام‌و M1

بخش تازه تأسیس M ب‌ام‌و در سال ۱۹۷۲ برنامه‌هایی برای شرکت در مسابقات گروه ۴ و گروه ۵ لمانز با یک خودروی اسپرت موتور وسط داشت اما ب‌ام‌و چنین خودرویی نداشت و حتی از ظرفیت تولید برای ساخت آن‌هم برخوردار نبود؛ بنابراین، باواریایی‌ها از لامبورگینی خواستند M1 را تولید کند. لامبورگینی اما به دلیل مشکلات مالی نتوانست این پروژه را سریع پیش ببرد و به موعدی که ب‌ام‌و برای تحویل اولین سری از M1 در مارس ۱۹۷۸ به جهت شرکت در لمانز همان سال تعیین کرده بود نرسید. به همین دلیل، ب‌ام‌و قرارداد خود با لامبورگینی را فسخ کرد و برای تولید M1 سراغ شرکت اتاق‌سازی آلمانی بائر رفت. این شرکت از دههٔ ۳۰ به ساخت نسخه‌های کانورتیبل از محصولات ب‌ام‌و می‌پرداخت.

اما بدشانسی‌های ب‌ام‌و پایان نداشت زیرا قوانین مسابقات لمانز تغییر کرد و حالا باید ۴۰۰ نمونهٔ جاده‌ای ساخته می‌شد تا خودرو بتواند در گروه ۵ این مسابقات شرکت کند. درهرصورت، پس از این ماجراها بالاخره M1 به بازار آمد اما نتوانست نظر خریداران را جلب کند. یکی از دلایل این موضوع، قیمت M1 بود که با پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری شش سیلندر خطی ۲۸۰ اسب بخاری حتی از فراری ۵۱۲ BB با پیشرانهٔ دوازده سیلندر ۳۶۰ اسب بخاری هم بیشتر بود. به همین دلیل، نمایندگی‌ها مجبور شدند M1 را با قیمتی کمتر از رقم اعلامی کارخانه بفروشند و تولید آن در سال ۱۹۸۱ پس از ساخت ۴۵۴ دستگاه خاتمه یافت. بااین‌حال، هم‌اکنون درحالی‌که آن فراری ۵۱۲ سال ۱۹۸۰ در نمونه‌های تمیز حدود ۲۰۰ هزار دلار قیمت دارد، قیمت M1 به ۴۴۰ هزار دلار رسیده است.

تاکر ۴۸

تاکر ۴۸ که پس از جنگ جهانی دوم در آمریکا پدیدار شد، شبیه چیزی بود که از کتاب‌های کمیک علمی تخیلی بیرون آمده است. ظاهری الهام گرفته از عصر فضا، سیستم تعلیق کاملاً مستقل، ترمزهای دیسکی، پیشرانهٔ شش سیلندر تخت که از هلیکوپتر بل گرفته شده بود و موارد ایمنی متعلق به آینده مثل داشبورد نرم و چراغ جلوی مرکزی چرخان، همگی از ویژگی‌های چشمگیر تاکر بودند؛ اما اوضاع برای تاکر هرگز خوب پیش نرفت و زمانی که خبر رسید کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات‌متحده در حال تحقیق در مورد این شرکت است، اعتماد سرمایه‌گذاران و خریداران از بین رفت و تاکر را به ورطهٔ نابودی کشاند. تا قبل از انحلال تاکر، تنها ۵۰ دستگاه از این خودرو ساخته شد. این سدان نوظهور با قیمتی در حدود ۴ هزار دلار به فروش می‌رسید هم هم‌سطح یک کادیلاک یا لینکلن میان رده بود. در سال ۲۰۲۰ اما برای خریدی یکی از آن ۵۰ تاکر باید بین ۱.۲۵ تا ۱.۸ میلیون دلار پرداخت کنید.