جای کدام خودروها در آمریکا خالی است؟!

چندی پیش مطلب جالبی در وب‌سایت مجله معتبر اتوگاید (Autoguide) آمریکا راجع به خودروهای غایب در بازار این منطقه منتشر گردید.
قضیه از این قرار بود که از هیئت تحریریه سوال شد: اگر می‌توانستید یکی از خودروهای بازارهای خارجی را اینجا در آمریکای شمالی بخرید، انتخابتان چه بود؟! چند تن از اعضا پاسخ‌های جالبی به این مسأله دادند که شاید مرورشان خالی از لطف نباشد. در زیر برگردان پارسی نوشتار مربوطه را باهم می‌خوانیم.

دان ایلیکا (Dan Ilika)

علاقه زیادی به خودروهای واگُن دارم، با‌این‌حال ترجیح می‌دهم گزینه‌های شاخصی مثل آئودی RS6 را کنار بگذارم. خودروی موردعلاقه اصلی من هولدِن یوت (Ute) نسخه SS-V است که به زیبایی هرچه تمام‌تر یک وانت کاربردی را با توانایی‌های فنی خودروهای اسپورت در هم می‌آمیزد. یوت درواقع بدون هیچ دلیل و توجیه خاصی برپایه شورولت SS متولد شد. قلب ۶.۲ لیتری V8 آن توان و گشتاور به ترتیب ۴۰۰ اسب بخار و ۴۰۰ پوند بر فوت (۵۴۲ نیوتون‌متر) تحویل جعبه‌دنده دستی استاندارد می‌دهد تا برخلاف ظاهر نسبتاً آرامش، هرکجا که رفت جهنم به پا کند. غیرکاربردی، بیدادگر، سریع و جذاب؛ دیگر چه می‌خواهید؟!

جودی لای (Jodi Lai)

حاضرم یکی از اعضای به دردنخور بدنم را برای داشتن یک میتو (Mito) بدهم. گونه اسپورت آن با جعبه‌دنده دستی که در اروپا به فروش می‌رسد کاملاً مناسب من است، اما نسخه QV با پیشرانه ۱.۴ لیتری ۱۶۸ اسب بخاری و ۲۵۰ نیوتون‌متری جذاب‌تر می‌نماید. اگر می‌توانستم میتو QV را با جعبه‌دنده دستی داشته باشم فوق‌العاده می‌شد. به‌طورکلی خودروهای هاچبک جمع‌وجور و اسپورت را دوست دارم اما این‌یکی دقیقاً همانی است که می‌خواهم. امثال ۴C زیادی گران هستند، اما این کوچولوی پیشرانه جلو و دیفرانسیل جلو هم زیاد بد نیست! هر وقت درباه‌اش فکر می‌کنم مثل نسخه زیباتری از فیات ۵۰۰ آبارث در نظرم مجسم می‌شود.

سامی حاج اَسد (Sami Haj-Assaad)

از نظر من مگان RS 275 کاپ که توسط رنواسپورت، شاخه محصولات پرفورمَنس رنو تولید می‌شود یک هیولای واقعی است. در کنار ظاهر خوب، حس رانندگی فوق‌العاده‌ای هم دارد و البته بسیار کاربردی می‌باشد. این هاچبک جذاب با تکیه بر پیشرانه ۲ لیتری توربو چهار سیلندر ۲۶۰ اسب بخاری تنها در عرض ۶ ثانیه از حالت ایست کامل به مرز ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. جدای از همه این‌ها، چطور می‌توان به این رنگ زرد خیره‌کننده نه گفت؟!

اِستفن اِلمِر (Stephen Elmer)

در استرالیا، مرسدس بنز کلاس G را می‌توانید دقیقاً مطابق تصور خودتان تجهیز کنید، این یعنی با G پیکاپ تنها به اندازه یک کفیِ بار فاصله دارید. قیمت آن ۱۱۹.۹۰۰ دلار استرالیا (حدود ۹۰ هزار دلار آمریکا) است اما در عوض به اِسنورکِل (Snorkel)، بول بار (Bull Bar)، چراغ جلو مشکی‌رنگ، رینگ‌های ۱۶ اینچی آلومینیومی و لاستیک‌های مناسب برای تمام سطوح مجهز می‌باشد. داخل اتاق تجهیزات و امکانات خاصی به چشم نمی‌خورد. سه دیفرانسیلِ قفل شونده نیز آماده دریافت قدرت از پیشرانه ۳ لیتری توربو دیزل هستند.

جِیسن سیو (Jason Siu)

برخلاف همکارانم که سراغ خودروهای خاص دنیا می‌روند، من هوندا سیویک Type R را انتخاب می‌کنم. درست است که نسل تازه آن بالاخره راهی آمریکا می‌شود اما من صبور نیستم. سیویک Type R کنونی خشونت و گیرایی بصری مدل جدید را ندارد اما ویژگی‌های دوست‌داشتنی زیادی دارد؛ به‌خصوص اگر مثل من طرفدار پروپاقرص هوندا باشید. واقعاً شرم‌آور است که هیچ‌یک از مدل‌های پیشین تاکنون به آمریکا نیامده‌اند. حتی با یک دستگاه از نسخه سیاه (Black Edition) هم موافقم. البته باید مستقیماً به کارگاه نقاشی رفته و بدنه‌اش به رنگ سفید مسابقه‌ای (Championship White) درآید؛ چون Type R همیشه باید همین رنگی باشد.

منبع: autoguide