هایپرکار الکتریکی دئوس وایان، خودرویی از قبل شکست خورده؟

هایپرکاری ۲۲۰۰ اسب بخاری با ظاهری ساده!

جایزه سریع‌ترین، قوی‌ترین و گران‌ترین خودروی امسال نمایشگاه نیویورک احتمالاً به هایپرکار الکتریکی و ۲۲۰۱ اسب بخاری دئوس وایان تعلق خواهد گرفت؛ اما چرا ما می‌خواهیم درباره این خودرو صحبت کنیم؟

دلیلش اینجاست: به نظر می‌رسد دئوس فراموش کرده است خودروی سوپرکار و عملکرد فوق‌العاده بالا چه شکلی است. همه ما خودروهای سدان و استیشن را که ظاهر معمولی اما پرفورمنسی بسیار خوب دارند را دوست داریم اما یک خودروی گران‌قیمت دونفره که نقطه فروش مهمش چراغ‌های عقب گیرا و قدرت بسیار زیاد است در حال حاضر طرفداران زیادتری دارد؛ ولی بی‌شک چنین خودرویی در زمانی که بتوانید خریداری‌اش کنید نقاط قوت خودش را از دست خواهد داد.

سال ۲۰۰۹ را به یاد می‌آوریم که از طرف مجله خودرو به تماشای مک لارن MP4-12C در مرکز تکنولوژی این خودروساز دعوت شدیم. این خودرو هنوز چند ماهی تا معرفی رسمی زمان داشت. زمانی که فرانک استفنسون رئیس طراحی مک لارن درباره این خودرو صحبت کرد و سرانجام پوشش روی آن را کنار زد ما همه شوکه شدیم.

۱۲C به عنوان اولین خودروی جاده‌ای مک لارن از زمان F1 به بعد یک خودروی مهم برای مک لارن بود؛ اما با این تفاسیر خودرویی را دیدیم که حتی قبل از عرضه به بازار ظاهری نسبتاً قدیمی شده همچون دئوس وایان داشت. وایان هم خودرویی است که تا سال ۲۰۲۵ آماده نخواهد شد. مک لارن به زودی متوجه اشتباه خود شد و ۷۲۰S را روانه بازار کرد که خودرویی متمایز، برجسته و جذاب بود. این ویژگی‌ها کاملاً در وایان غایب هستند.

علیرغم اینکه طراحی این هایپرکار توسط شرکت مشهور ایتایل دیزاین انجام شده است، اما سوپرکار اتریشی دئوس به شکل خودرویی درآمده است که تقریباً به‌طور کامل فراموش‌شدنی است. آیا می‌خواهید بدانید چه اتفاقی برای فراری ۴۵۸ افتاد که از بازی کنار کشید، از تمرین باز ماند و به یک پیرمرد بداخلاق تبدیل شد؟ خب کافی است نگاهی به قسمت جلویی متورم وایان بیندازید تا پاسخ خود را پیدا کنید.

بخش میانی خودرو نیز بحث‌برانگیز است. خودروهای الکتریکی وزن بالایی دارند اما بهترین طراحان به دنبال ایجاد تمایز در ظاهر این خودروها هستند ولی وایان از این جذابیت بهره‌ای نبرده است. نه نکته جالب درباره این خودرو طرح چراغ‌های عقب است هرچند این چراغ‌ها نیز در برابر طراحی چراغ‌های لوتوس اوایا خیلی جذاب به نظر نمی‌رسند؛ و آیا این چراغ‌ها مشابه لوگوی جدید شرکت متا نیستند؟ اگر یکی از این خودروها را خریداری کردید و مردم پرسیدند آیا این خودروی جدید فیس‌بوک است عصبانی نشوید!

دنیا پر از سوپرکارهای باورنکردنی است که ظاهر آن‌ها هیچ هماهنگی‌ای با قوای محرکه فوق‌العاده‌شان ندارد. ریمک نورا؟ شاید این خودرو سریع‌ترین خودروی تولیدی دنیا باشد اما زمانی که ظاهر آن را می‌بینیم قلبمان کند می‌زند.

دنیای سوپرکارها شبیه صنعت خودروی کره جنوبی در ۱۵ یا ۲۰ سال پیش است. هیوندای و کیا در خلق هویت خاص خود ناتوان بودند و معمولاً از طراحی‌های کپی شرکت‌های مطرح استفاده می‌کردند اما پس از سال‌ها تلاش سرانجام به شخصیت خاص خودشان رسیدند.

وایان شاید برای راندن خودرویی خیال‌انگیز باشد و از پلتفرم جدید شرکت مهندسی پیشرفته ویلیامز استفاده کرده باشد و البته قدرت ۲۲۰۱ اسبی آن باعث ثبت شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۱.۹۹ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت ۴۰۰ کیلومتر در ساعتی شود اما قطعاً ظاهر آن جلب‌توجه زیادی نخواهد کرد.

شاید شما خودروی هیدروژنی هایپریون XP-1 را دوست نداشته باشید اما حداقل ظاهر آن می‌تواند این را ثابت کند که کپی بدی از خودروهای دیگر نیست.

شاید با خود بگویید اگر خودرویی به اندازه وایان سریع باشد اهمیت چندانی به ظاهر آن نخواهید داد اما ما می‌گوییم طراحی درست مهم‌تر از هر چیز دیگری است. استفاده از ظرفیت عملکردی کامل یک خودرو بدون نیمی از قدرت آن بسیار سخت است و احتمالاً با محدودیت‌های سرعت آتی سخت‌تر نیز خواهد شد.

بالاتر از آن، ایجاد فاصله عملکردی زیادی که در سال‌های پیش توسط خودروهایی همچون مک لارن F1، بوگاتی ویرون و ریماک نورا ایجاد شده‌اند برای خودروسازان بسیار سخت‌تر خواهد شد. همانند ورزشکاران المپیک که دوی ۱۰۰ متر را دنبال می‌کردند، رکوردهای شتاب آینده نیز احتمالاً بهتر خواهند شد اما اختلاف‌ها اندک خواهد بود. همچنین برخی خودروسازان انگشت‌شمار به دنبال شکستن رکوردهای سرعت خواهند بود.

به همین خاطر است که طراحی درست اهمیت بالایی دارد. بوگاتی به خاطر سرعت خودروهای خود مشهور شده است اما همه افراد در کنار سرعت به کیفیت بالای خودروهای این شرکت اشاره می‌کنند. اگر به اندازه کافی خوش‌شانس باشید که داخل شیرون بنشینید متوجه خواهید شد تقریباً هیچ قطعه پلاستیکی در آن وجود ندارد. تمامی سطوح با چرم یا کامپوزیت پوشانده شده‌اند و تمامی دکمه‌ها نیز فلزی هستند.

و زمانی که در حال تردد در ترافیک شهری و رسیدن به هتلی مجلل هستید، نخواهید توانست از ۳۰ درصد قدرت پیشرانه ۱۴۷۹ اسبی شیرون نیز استفاده کنید و اینجاست که کیفیت شیرون به شما یادآوری خواهد کرد پولتان را جای درستی خرج کرده‌اید.

این‌ها درست در نقطه مقابل کابین وایان قرار دارند که جدای از نورپردازی، حرف خاصی برای گفتن ندارد. شرکت‌های کوچک با تیراژ پایین معمولاً از قطعات شرکت‌های دیگر استفاده می‌کنند زیرا روشی کم‌هزینه‌تر نسبت به تولید قطعات سفارشی است؛ اما قطعاً خریداران خودرویی با این قیمت انتظار نشستن در خودرویی را ندارند که دکمه‌ها و پشت آمپرهای آن از یک بی‌ام‌و ۵۰ هزار دلاری گرفته شده باشد؛ و اصلاً چرا کابین این خودرو باید شبیه یک سدان باشد؟

دئوس می‌گوید تنها ۹۹ دستگاه از وایان را تولید خواهد کرد و شاید با قطعیت بتوان گفت افراد ثروتمند کافی برای خرید این مدل‌ها وجود داشته باشد؛ اما از نظر ما وایان یک خودرو با تکنولوژی خاص ویلیامز است که از نظر هویت مشکل جدی دارد.

شاید هم نظرات ما درست نباشد. شما درباره این هایپرکار جدید چه نظری دارید؟