عجیب‌ترین طراحی خودروهای آلمانی؛ از پورشه تا فولکس و بی ام و

در طول سال‌ها، برخی از طراحان خودروهای آلمانی جرأت شکستن هنجارها را پیدا کرده و طراحی‌های عجیبی را در خودروها ارائه کردند. در ادامه، با غیرمعمول‌ترین طراحی‌ها در خودروهای آلمانی آشنا خواهیم شد.

فولکس‌واگن بیتل سال ۱۹۳۸

شاید امروز فولکس‌واگن بیتل خودروی چندان عجیبی به نظر نرسد اما زمانی که در سال ۱۹۳۸ معرفی شد کاملاً غیرمعمول بود. این خودرو به دستور آدولف هیتلر برای ساخت خودرویی که بتواند دو بزرگ‌سال و سه کودک را با سرعت صد کیلومتر بر ساعت جابجا کند و قیمتی بیش از یک موتورسیکلت نداشته باشد توسط فردیناند پورشه طراحی شد. شکل غیرمعمول بیتل به‌طور باورنکردنی محبوب شد و تا سال ۲۰۰۳ با همان ظاهر به تولید رسید.

فولکس‌واگن پلاتن‌واگن سال ۱۹۴۶

پلاتن‌واگن خودرویی بود که پس از جنگ جهانی دوم توسط فولکس‌واگن برای حمل‌ونقل قطعات در داخل کارخانه ساخته شد. این خودروی عجیب بر اساس شاسی بیتل ساخته شده و پیشرانهٔ آن در قسمت عقب قرار داشت. هرچند پلاتن‌واگن هیچ‌گاه برای فروش عمومی عرضه نشد اما الهام‌بخش ساخت ون تایپ ۲ بود. زمانی که یک واردکنندهٔ هلندی در سال ۱۹۴۷ هنگام بازدید از کارخانهٔ فولکس‌واگن در ولفسبورگ، پلاتن‌واگن را دید، ایدهٔ ساخت یک ون بر اساس بیتل در ذهنش شکل گرفت که نهایتاً منجر به ساخت ون تایپ ۲ یا همان ترنسپورتر شد.

مرسدس بنز ۳۰۰SL سال ۱۹۵۴

«رودولف اولنهاوت» که در سال ۱۹۳۱ به مرسدس پیوست و در سال ۱۹۳۶ رئیس بخش خودروهای مسابقه‌ای این شرکت شد، پس از جنگ جهانی دوم شاسی لوله‌ای را برای خودروی مسابقه‌ای W194 300SL طراحی کرد و در سال Uhlenhaut 300 SLR را ساخت که سریع‌ترین خودروی جاده‌ای جهان لقب گرفت. طراحی او در W194 الهام‌بخش «فردریش گایگر» برای طراحی ۳۰۰SL گالوینگ شد. این خودرویی زیبا اما غیرمعمول با درهای گالوینگ بود که بعداً در SLS AMG هم استفاده شد.

مسراشمیت KR200 سال ۱۹۵۵

طراح KR200 یک مهندس هوانوردی بنام «فریتز فند» بود و بنابراین، تعجبی ندارد که در این خودرو یک کاناپی هواپیما مانند می‌بینیم. البته وی پیش از KR200 سراغ طراحی خودروهای کوچک رفته بود و در سال ۱۹۴۸ خودرویی بنام فند فلیتزر را برای افرادی که در جنگ جهانی دوم دچار قطع عضو شده بودند ساخت. بعداً اما مشخص شد بسیاری از خریداران فلیتزر نه از معلولان بلکه افراد عادی بودند که خودرویی ارزان‌قیمت می‌خواستند. این منجر به ساخت فند ۱۵۰ دونفره، مسراشمیت KR175 و درنهایت KR200 شد.

هاینکل کابین سال ۱۹۵۶

یکی دیگر از خودروهای عجیبی که در دوران محبوبیت خودروهای حبابی ساخته شد، کابین نام داشت و توسط شرکت هواپیماسازی آلمانی هاینکل طراحی شد. این شرکت هم که مثل مسراشمیت پس از جنگ از ساخت هواپیما منع شده بود، به این نتیجه رسید که عطش زیادی برای حمل‌ونقل ارزان‌قیمت وجود دارد. کابین شباهت زیادی به ب‌ام‌و ایزتا داشت اما ویژگی منحصربه‌فرد آن برخورداری از سقف پارچه‌ای بود که اگر درب جلو در تصادف گیر می‌کرد می‌توانست به‌عنوان دریچهٔ فرار عمل کند.

زونداپ یانوس سال ۱۹۵۷

زونداپ یک تولیدکنندهٔ موتورسیکلت بود که در سال ۱۹۵۶ به فکر ساخت یک خودروی حبابی افتاد. طراحی این خودرو به طراح هواپیما «کلود دورنیه» سپرده شد. خودرویی که او طراحی کرد، از نمای جلو کمی به ایزتا شباهت داشت اما یانوس یک درب هم در عقب داشت و می‌توانست چهار نفر را حمل کند. البته صندلی عقب رو به پشت خودرو نصب شده بود. نقص طراحی اصلی این خودرو، هندلینگ ضعیف بود زیرا پیشرانه که در وسط نصب شده بود، خیلی سبک بود و مرکز ثقل خودرو بسته به تعداد سرنشینان تغییر می‌کرد. از یانوس ۶,۹۰۰ دستگاه ساخته شد.

آمفی‌کار سال ۱۹۶۰

آمفی‌کار با الهام از فولکس‌واگن اشویم‌واگن ساخته شد که یک خودروی نظامی آبی خاکی در جنگ جهانی دوم بود. آمفی‌کار از پیشرانهٔ تریومف هرالد ۱۲۰۰ استفاده می‌کرد که در عقب نصب شده و دو پروانه را به حرکت درمی‌آورد. از این خودروی آبی خاکی ۳,۸۷۸ دستگاه ساخته شد.

فولکس‌واگن تایپ ۱۸۱ سال ۱۹۶۸

معلوم نیست چه کسی در فولکس‌واگن طراحی تایپ ۱۸۱ را انجام داده اما این خودرو در اصل برای ارتش آلمان غربی ساخته شد و بعداً فولکس‌واگن پتانسیل یک خودروی تولیدی را در آن دید. تایپ ۱۸۱ با استفاده از کف کوپهٔ کارمن گیا، قوای محرکهٔ بیتل و سیستم تعلیق عقب ون تایپ ۲ ساخته و در نسخهٔ غیرنظامی با رنگ‌های متنوعی به بازار عرضه شد.

ب‌ام‌و Z1 سال ۱۹۸۹

Z1 خودروی عجیبی بود و هنوز هم هست. ویژگی منحصربه‌فرد این ماشین درهای کشویی بود که به داخل بدنه می‌رفتند. علاوه بر این، Z1 از پانل‌های بدنهٔ پلاستیکی استفاده می‌کرد که می‌شد آن‌ها را با استفاده از پیچ‌گوشتی در کمتر از یک ساعت تعویض کرد و رنگ خودرو را از قرمز به آبی تغییر داد. البته Z1 هیچ‌گاه قرار نبود خودرویی تولید انبوه باشد و فقط برای دو سال ساخته شد.

ب‌ام‌و E1 سال ۱۹۹۱

ب‌ام‌و که از سال ۱۹۷۲ با ایدهٔ ساخت خودروهای الکتریکی کلنجار می‌رفت، حدود دو دهه بعد هاچ‌بک الکتریکی کوچک E1 را ساخت که شعاع حرکتی ۲۵۰ کیلومتری آن برای اوایل دههٔ ۹۰ رقم چشمگیری بود. اولین کانسپت E1 به دلیل آتش گرفتن هنگام شارژ نابود شد و سپس نمونهٔ دوم آن ساخته شد. هرچند ب‌ام‌و هیچ‌گاه E1 را برای فروش عرضه نکرد اما این خودرو الهام‌بخش ساخت سری ۳ کامپکت بود که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد.

پورشه C88 سال ۱۹۹۴

هرچند پورشه همیشه به ساخت خودروهای اسپرت شهرت داشته اما در پاسخ به درخواست دولت چین برای ارائهٔ یک خودروی مقرون‌به‌صرفه، اقدام به ساخت یک سدان اقتصادی برای عرضه در چین کرد. بدین منظور، یک مهندس و یک طراح از چین به پورشه آمدند تا ایدهٔ ساخت یک خودروی ارزان‌قیمت، ساده، جادار و راحت را عملی کنند. دولت چین همین درخواست را از کرایسلر، فیات، میتسوبیشی، اوپل، فورد و مرسدس هم کرده بود اما برنده هیچ‌گاه انتخاب نشد. ظاهراً دولت این طرح‌ها را رایگان گرفته و از برخی عناصر طراحی آن‌ها در خودروهای چینی استفاده کرده است.

آئودی A2 سال ۲۰۰۰

A2 با بدنهٔ آیرودینامیک و مصرف سوخت باورنکردنی برای اوایل دههٔ ۲۰۰۰، از زمان خود جلوتر بود و حتی در سال ۲۰۰۱ برندهٔ جایزهٔ طراحی شد. جالب اینکه A2 توسط کسی طراحی شد که لامبورگینی مورسیه‌لاگو را طراحی کرده بود. این خودرو با نظرات متفاوتی مواجه شد و از آن زمان تاکنون آئودی چیزی شبیه به A2 تولید نکرده است.

لوتک سیریوس سال ۲۰۰۱

«کرت لاترشمیت» یک رانندهٔ مسابقه بود که شرکت لوتک را در سال ۱۹۶۲ با هدف ساخت خودروهای مسابقه‌ای تأسیس کرد. وی که بعداً سراغ تیونینگ محصولات پورشه و سپس ساخت قطعات آیرودینامیکی برای فراری و مرسدس رفت، اولین خودروی خود را با نام C1000 در سال ۱۹۹۵ ساخت. این خودرو نتوانست موفق عمل کند و لوتک در سال ۲۰۰۱ سوپرکار جدیدی بنام سیریوس را به بازار فرستاد. از این خودرو هم تنها پنج دستگاه ساخته شد که هرکدام ۳۸۰ هزار پوند قیمت داشتند.

ایزدرا اتوبان‌کوریر ۱۱۶i سال ۲۰۰۶

ایزدرا که همیشه به ساخت خودروهای عجیب می‌پرداخت، در سال ۲۰۰۶ یک گام فراتر رفت و خودروی بسیار عجیبی بنام اتوبان‌کوریر ۱۱۶i را ساخت که شبیه سوپر سالون‌های لوکس دههٔ ۳۰ بود. توسعهٔ این خودرو از اواسط دههٔ ۸۰ آغاز شد. شاسی و اسکلت ۱۱۶i از S کلاس نسل W126 گرفته شده و به دو پیشرانهٔ هشت سیلندر M117 مرسدس مجهز شده بود که می‌توانستند باهم کار کنند یا فقط یکی از آن‌ها روشن باشد. این موتورها مجموعاً ۱۰ لیتر حجم و ۶۰۰ اسب بخار قدرت داشتند. ۱۱۶i با الهام از بوگاتی رویال و مرسدس ۵۴۰K اتوبان کوریر طراحی شده بود.

فولکس‌واگن XL1 سال ۲۰۱۳

فولکس‌واگن از ساخت XL1 یک هدف داشت: پیمودن صد کیلومتر با یک لیتر سوخت. پیش‌ازاین خودرو سه کانسپت در سال‌های ۲۰۰۳، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ ساخته شد و سپس نسخهٔ تولیدی در سال ۲۰۱۲ با تغییرات بسیار کمی نسبت به کانسپت سال ۲۰۱۱ معرفی شد.