مقدمه:
حدود چهار سال از انسداد دوران طلایی واردات خودرو به کشور می‌گذرد و حال که عرضه خودرو در بازار به‌صورت انحصاری شده و قیمت خودروها سر به فلک کشیده، قشر متوسط جامعه برای خرید خودرو دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید به سراغ خودروهای صفر کیلومتر و یا کم کارکرد داخلی نظیر تیبا، کوییک، سمند، ۴۰۵ و… بروند یا خودروهای کارکرده داخلی و مونتاژی مانند ریو، ورنا، آوانته، دنا، شاهین، رانا و… را انتخاب کنند.
آنچه در این مطلب می‌خوانید:
در این سری از مقالات تست و بررسی مجله پدال سراغ دو خودرو در بازه قیمتی ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلیون (در نسخه دنده دستی) رفته‌ایم؛ یکی مونتاژی و دیگری داخلی.
رانا و ورنا خودروهایی که شاید تنها وجه اشتراکشان کلاس بدنه و قیمتشان باشد. احتمالاً برخی مقایسه این دو خودرو را عجیب یا غیرمنطقی بدانند اما در بازار راکد این روزها این دو خودرو جزو گزینه‌های قابل انتخاب در بازار دست‌دوم محسوب می‌شوند.
ورنا، سدانی که امروزه فراموش شده در سال ۱۳۸۳ توسط گروه خودروسازان راین مونتاژ و تا سال ۱۳۹۰ در دو نسخه دستی و اتوماتیک به بازار عرضه شد. گرچه ورنا در بحث فروش هیچ وقت نتوانست به پای برادر خود یعنی کیا ریو برسد اما در زمان تولید، خودروی پرفروشی محسوب می‌شد. ورنا در سال‌های بعد با نام اکسنت در کشور مونتاژ شد.
همان‌طور که می‌دانید رانا؛ پروژه فیس‌لیفت سدان محبوب بازار ایران یعنی ۲۰۶ است که از سال ۱۳۹۱ تاکنون روی خط تولید ایران‌خودرو قرار دارد. البته رانا هم مانند ورنا هیچ وقت نتوانست به پای برادر بزرگتر خود، ۲۰۶ برسد اما امروز در بازار دست‌دوم گزینه نسبتاً مناسبی تلقی می‌شود.
طراحی
در نگاه اول شاید طراحی ورنا به مذاق خیلی‌ها خوش نیاید؛ حق هم دارند؛ ورنا از جلو شبیه قورباغه‌ای است که چیزی نمانده چشمانش بترکد! اما در رانا هدف این بوده که چهره خودرو کمی خشن به نظر برسد. با کمی دقت متوجه می‌شوید علیرغم اینکه ورنا یک دهه قبل از رانا طراحی شده اما ظاهر شکیل و آراسته‌تری نسبت به رانا دارد که این مورد سبب شده چهره ورنا در طول زمان کمتر قدیمی بشود.
فرم تخم‌مرغی شکل بدنه، گرافیک داخلی چراغ‌ها و نمای جانبی بسیار ساده (که در نسخه پلاس تا حدودی رفع شده) را می‌توان از ایرادات طراحی رانا عنوان کرد. البته طراحی ورنا هم بی‌نقص نیست؛ برای مثال چراغ مه شکن عقب که در سمت چپ سپر قرار دارد مانند این است که کسی قصد داشته آن را به‌زور جا بزند و تقارن و هماهنگی نمای عقب را کاملاً به هم زده و همین باعث شده که نمای عقب رانا کمی بهتر جلوه کند. فرم کاپوت یکی دیگر از ایرادات طراحی ورنا است که زمانی که از داخل کابین به آن نگاه می‌کنید ممکن است برایتان کمی آزاردهنده باشد.
چون طراحی امری سلیقه‌ای است، برای همین نمی‌توان برنده این بخش را یکی از این دو خودرو اعلام کرد، اما من نگارنده چهره ورنا را بیشتر می‌پسندم.
کابین
بلافاصله بعد از ورود به رانا متوجه کیفیت افتضاح و افت کیفیت متریال استفاده شده در کابین شدم. طراحی غربیلک فرمان نیز بسیار قدیمی شده و گرافیک صفحه کیلومتر در ذوق می‌زند؛ اما بدتر از همه جای گذاری ادوات کابین به‌خصوص کلید شیشه‌بالابرها است که واقعاً تحمل کردن آن نیاز به صبر ایوب دارد! مشکل فضای پا و سر در ردیف عقب که همیشه در ۲۰۶ وجود داشته؛ در رانا هم همچنان به قوت باقی است اما در عوض فضای صندوق عقب بزرگتر از خودروهای همکلاس خود است.
بااینکه ورنا مورد تست ما ۸ سال پیرتر از رانا است اما کیفیت بالاتر متریال استفاده شده در کابین به‌وضوح مشخص است. در ورنا فضاهای بیشتر و کاربردی‌تری برای قرار دادن دست یا اجسام وجود دارد و همچنین دسترسی به ادوات کابین نیز ساده و بی‌دردسر است. فرمان دو شاخه که قبلاً فقط در پیکان و پژو دیده بودیم ورنا را کمی از باقی رقبا متمایز کرده. نکته جالبی که هنگام وارد شدن به کابین ورنا متوجه شدم جنس کرومی دستگیره داخلی در و قفل آن است که واقعاً حس خوبی را به سرنشینان منتقل می‌کند. پارچه استفاده شده بر روی رودری‌ها نیز جنس و طرح مناسبی دارد و اصلاً شما را ناامید نمی‌کند. گرافیک صفحه کیلومتر نیز بسیار بهتر از رانا است. مشکل فضای سر برای سرنشینان عقب در ورنا کاملاً حل شده اما متأسفانه فضای پای عقب تفاوت چندانی با رانا ندارد. در خصوص فضای صندوق عقب ورنا باید گفت: قطع به‌یقین از رانا کوچک‌تر، اما با توجه به کلاس بدنه خود مناسب است.
ورنا با استفاده از متریال بهتر و طراحی دقیق، ظریف و ایجاد فضای کاربردی‌تر نسبت به رانا بی‌شک برنده این قسمت است.
آپشن‌های رفاهی و ایمنی
نمی‌توان از ورنا توقع زیادی داشت زیرا طراحی آن به تقریباً به ۲ دهه قبل برمی‌گردد. در نسخه دنده دستی آپشن‌هایی مانند چهار شیشه برقی، گرم‌کن آیینه‌ها، دریچه تهویه ردیف عقب (از زیر صندلی‌های جلو)، فرمان هیدرولیک و تنظیم صندلی راننده در ۸ حالت به‌صورت دستی وجود دارد که در نسخه اتوماتیک ترمز ABS، ایربگ راننده و سرنشین جلو، تنظیم برقی آیینه‌ها و مه شکن‌های جلو به آن اضافه می‌شود.
اما رانا در این بخش مجهزتر است. در رانا می‌توان آپشن‌هایی مانند کامپیوتر سفری، چهار شیشه برقی، گرم‌کن آیینه‌ها، تنظیم برقی آیینه‌ها، مه شکن جلو، ترمز ABS، ایربگ راننده و سرنشین جلو و ترمزهای جلوی خنک شونده را تجربه کرد.
برگ برنده رانا در این بخش کامپیوتر سفری، ترمز ABS و ایربگ است اما نمی‌توان از تنظیم هشت حالته صندلی ورنا گذشت.
رانندگی
موتور ورنا نسبتاً بی‌صدا و بدون لرزش روشن می‌شود و در حالت سکون هیچ لرزشی ندارد؛ در مقابل روشن شدن موتور رانا با کمی لرزش و صدا همراه است و در حالت سکون مانند ورنا عمل نمی‌کند. سواری ورنا کاملاً نرم، روان و بی‌صدا است و در هنگام حرکت، موتور لرزش زیادی به کابین منتقل نمی‌کند. ورنا مانند یک هیولا دست‌اندازهای جاده را می‌بلعد و نمی‌گذارد شما در کابین لرزش احساس کنید. در ورنا هیچ صدای اضافی از اجزای داخل کابین نمی‌شنوید که این مورد به کیفیت بالای مونتاژ برمی‌گردد.
