بزرگ ترین هواپیمای هیدروژنی الکتریکی با موفقیت آزمایش شد

اولین پرواز آزمایشی هواپیمای ۱۹ صندلی شرکت زیرواوایا با پیشرانه هیدروژنی-الکتریکی  انجام شد. این مدل تا سال ۲۰۲۵ راهی بازار می‌شود.

هواپیمای ۱۹ صندلی دورنیر ۲۲۸ زیرواوایا (ZeroAvia) اولین پرواز آزمایشی خود را در بریتانیا انجام داد. به گزارش نیواطلس، این بستری آزمایشی برای فناوری هوانوردی پاک شرکت زیرواوایا است که از پیشرانه هیدروژنی-الکتریکی بدون آلایندگی استفاده می‌کند و برای صدور گواهینامه و پروازهای تجاری تا سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است.

برنامه HyFlyer II که در ژوئن ۲۰۲۱ اعلام شد، به تلاش‌های تهاجمی زیرواوایا برای اثبات این‌که هیدروژن مسیر رو به جلو در هوانوردی است، ادامه می‌دهد. برنامه اولیه های‌فلایر هواپیمایی ۶ نفره را در سال ۲۰۲۰ به هوا فرستاد و این بزرگترین هواپیمای هیدروژنی بود که تا به حال در آن زمان پرواز کرده و هم‌اکنون بیش از ۳۰ پرواز انجام داده است.

در سال ۲۰۲۱، این شرکت با حادثه‌ای ناگوار خبرساز شد. هواپیمای آزمایشی دو سرنشینه این شرکت قدرت خود را از دست داد و به صورت اجباری در زمینی فرود آمد و بال چپ خود را نیز از دست داد و سرانجام متوقف شد. خوشبختانه هیچ کسی در این حادثه آسیب ندید و تحقیقات بعدی AAIB نشان داد که پیشرانه هیدروژنی مسئول این حادثه نبوده است؛ اما مطمئناً این حادثه زنگ خطر و داستانی هشداردهنده برای سایر شرکت‌هایی بود که امیدوارند ذهنیت راه‌اندازی سریع را وارد دنیای صنعت هوانوردی کنند.

هم‌اکنون، یکی از دو هواپیمای ۱۹ نفره این شرکت با اجرای محتاطانه‌تر فناوری هیدروژنی، برای اولین بار وارد فاز آزمایشی پرواز شده است. زیرواوایا از موتور احتراقی استاندارد هانی‌ول TPE-331در بال سمت راست استفاده کرده است، در حالی که از موتور الکتریکی ۶۰۰ کیلوواتی در بال چب بهره می‌گیرد.

برای این هواپیمای آزمایشی، مخازن هیدروژن، بسته‌های پیل سوختی و باتری‌های بافر لیتیوم یونی همگی در داخل کابین قرار دارند؛ جایی که به راحتی می‌توان آن‌ها را کنترل کرد و به آن‌ها دسترسی داشت. مسئولان زیرواوایا امیدوار هستند که پیکربندی کاملا تجاری برای ارائه گواهینامه در اواخر سال جاری آماده شود. در این پیکربندی کل پیشرانه خارج از کابین است و احتمالاً در بال نگه داشته می‌شود. مسئولان این شرکت امیدوار هستند تا سال ۲۰۲۵ این پیشرانه ۶۰۰ کیلوواتی را به طور کامل تأیید کنند و پروازهای تجاری را برای هواپیماهای ۹ تا ۱۹ صندلی انجام دهند.

شرکت زیرواوایا تخمین می‌زند این پیشرانه ظرفیت پیمایشی در حدود ۵۵۶ کیلومتر (۳۴۵ مایل) ارائه می‌‌دهد که آن را برای پروازهای منطقه‌ای مناسب می‌کند. طبق گفته‌های سیمپل فلایینگ، مدل استاندارد هواپیمای دورنیر ۲۲۸ می‌تواند ۱۹ مسافر را تا ۱۱۳۰ کیلومتر (۷۰۲ مایل) پرواز دهد. تنها مدل ۱۹ نفره برقی باتری‌دار که می‌توانیم برای مقایسه پیدا کنیم، هواپیمای ES-19شرکت هارت ایرواسپیس سوئد است که قبل از کنار گذاشته شدن به نفع طراحی هیبریدی ۴۰ صندلی با ذخایر سوخت فسیلی، شعاع حرکتی ۴۰۲ کیلومتر (۲۵۰ مایل) را در دسترس قرار می‌داد.

ممکن است ارقام مربوط به ظرفیت پیمایش پیشرانه هیدروژنی برای سوخت پاکی که به دلیل مزایای انرژی آن تبلیغ می‌شود، چندان چشم‌گیر به نظر نرسد، اما گام بعدی در حال انجام است. زیرواوایا در حال کار روی پیشرانه ۲/۵ مگاواتی برای سال ۲۰۲۶ است که برای هواپیماهای مسافربری بین ۴۰ تا ۸۰ صندلی طراحی شده و شعاع حرکتی پیش‌بینی شده ۱،۸۵۲ کیلومتر (۱،۱۵۰ مایل) دارد. به نظر می‌رسد که فناوری هیدروژن پس از آن در صنعت هوانوردی حرف‌های بسیاری برای گفتن خواهد داشت.