چگونه بوگاتی سریع ترین قطار جهان را ساخت؟

این قطار توانست در دهه ۳۰ میلادی به سرعت ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

با آغاز قرن ۲۱ میلادی و شکسته شدن رکورد سرعت خودروهای جاده‌ای توسط برند بوگاتی، این شرکت به ساختن محصولات لوکس و سریع معروف شد. البته که تاریخچه بوگاتی و ارتباط آن با سرعت به خودروهای مدرن محدود نمی‌شود؛ این شرکت در دهه ۹۰ از سوپراسپرت EB110 رونمایی کرد که رقیبی برای دریافت لقب سریع‌ترین خودروی جهان بود اما نهایتا توسط مک‌لارن F1، نخستین ابرخودروی جهان، شکست داده شد. اگر عقب‌تر یعنی به دهه ۳۰ میلادی برگردیم، می‌بینیم علاقه وافر خانواده بوگاتی به ساخت محصولات سریع باعث شده تا درکنار خودرو، به فکر تولید قطار هم باشند.

مقالات مرتبط:

• رونمایی از بوگاتی شیرون SS تک ساخت، به یاد تایپ ۵۵ افسانه‌ای
• آخرین نسخه بوگاتی شیرون با نام L’Ultime رونمایی شد
• هر مشتری بوگاتی به طور متوسط ۸۴ خودرو، ۳ جت و یک قایق تفریحی دارد
• اعلام مشخصات پیشرانه V16 جدید بوگاتی، تنفس طبیعی با طول یک متر!

«اتوتریل» نام قطار سریع‌السیر آن زمان بود. داستان تولید ایین قطار از این قرار است که بوگاتی در سال ۱۹۲۶ از یک سدان بسیار بزرگ و لوکس به نام «تایپ ۴۱ رویال» رونمایی کرد. این خودرو آنقدر بزرگ بود که برای حرکت مناسب، مهندسان فرانسوی آن را به یک پیشرانه ۱۲.۸ لیتری ۸ سیلندر خطی مجهز کرده بودند. موتور یادشده هم می‌توانست در دور ۱,۸۰۰rpm به حداکثر قدرت ۳۰۰ اسب بخار دست پیدا کند که برای آن زمان تحسین برانگیز محسوب می‌شد. به این ترتیب، بدنه ۳.۵ تنی تایپ ۴۱ رویال می‌توانست به سرعت ۱۹۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

روند تولید این خودرو آنقدر طولانی شد که نخستین دستگاه از آن، ۸ سال پس از معرفی به دست مشتری این برند رسید. رویال آنقدر گران بود که فروش آن برای بوگاتی دشوار شد و در نهایت تنها ۶ دستگاه از آن را فروخت؛ درحالی‌که پیشتر و برای عرضه قدرتمندتر این خودرو، ۲۵ پیشرانه ۸ سیلندر را آماده کرده بود. بوگاتی موتور داشت اما کسی خودروهایش را نمی‌خرید.

در پی این رخداد، «اتوره بوگاتی»، بنیان‌گذار برند، تصمیم می‌گیرد از آن‌ها در یک قطار چهار محوری استفاده کند. شبکه ریلی فرانسه قدرتمند بود اما هیچ قطار سریعی در آن تردد نمی‌کرد. بنابراین بوگاتی تنها در ۹ ماه اتوتریل سبک‌وزن را توسعه داد تا به سازنده نخستین قطار لوکس سریع‌السیر تبدیل شود. هر اتوتریل به ۴ پیشرانه تایپ ۴۱ رویال مجهز شده بود که روی‌هم‌رفته ۸۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کردند.

اتوتریل با پیشرفت بیشتر در سال ۱۹۳۴ به حداکثر سرعت ۱۹۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کرد که رکوردی جهانی به شمار می‌رفت. این قطار به‌لطف بهره‌وری از ترمزهای کاسه‌ای در ۱۶ چرخ خود، برای توقف از سرعت معیار ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت تنها به ۴۰۰ متر فضای ریلی نیاز داشت که رکوردی تازه قلمداد می‌شد. بوگاتی برای ساخت این قطار به طراحی آیرودینامیک، پنجره‌های بزرگ و طرح بدنه دورنگ خودروهای جاده‌ای خود روی آورد. اتوتریل نخستین قطار مجهز به کابین مرکزی راننده بالای پیشرانه‌ها بود.

صندلی‌های ساده این قطار به دسته‌های استراحت مجهز بودند و قابلیت چرخش ۱۸۰ درجه‌ای داشتند؛ نمونه‌های رده بالاتر امکانات بیشتری هم داشتند. سخنگوی بوگاتی درباره اتوتریل می‌گوید:

اتوره مصمم بود تا فضای داخلی و ظاهر بیرونی با بالاترین کیفیت ممکن اجرا شوند تا معنای حقیقی هنر، فرم و تکنیک را به رخ بکشند.

نسخه اولیه این قطار با ۳۲ متر طول، گنجایش ۴۸ صندلی را داشت اما بعدا نمونه دو و سه‌گانه آن هم رونمایی شد به‌ترتیب ۴۲ و ۶۰ متر طول داشتند و ۷۴ تا ۱۴۴ تن را در خود جای می‌دادند. مهندسان فرانسوی نهایتا ۸۸ رام (واحد شمارش قطار) اتوتریل را تا سال ۱۹۵۸ از خط تولید خارج کردند. امروزه تنها یک رام اتوتریل باقی مانده است که در دوران خود، وظیفه جابه‌جایی رئیس‌جمهور وقت فرانسه را برعهده داشته است.

چندی پیش یک پیشرانه قطار اتوتریل به قیمت ۷۰ هزار دلار در یک حراجی به فروش رسید. متاسفانه خبری از کاربردی بودن این موتور نیست اما احتمال می‌رود از آن به‌عنوان یک پیشرانه نمایشی یا دکوری استفاده شود. علاقه بشر از آن زمان به قطارها کم نشد و این روش حمل‌ونقل، هنوز هم محبوبیت بالایی دارد. قطارهای سریع‌السیر امروزی مانند «TGV فرانسوی» یا «ماگلِو چینی» به‌ترتیب به سرعت‌های ۳۲۰ و ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا می‌کنند.

هر چند سیستم ریلی فرانسه هنوز هم حرف‌هایی برای گفتن دارد اما پرچمداران صنعت آن مانند بوگاتی دیگر علاقه‌ای به ورود به آن ندارد؛ به‌ویژه که پس از ادغام با ابرخودروسازی ریمک، به‌کلی مسیر خود را تغییر داده است و آینده‌ای نامعلوم دارد. نظر شما درباره محصولات کلاسیک بوگاتی چیست؟