بوگاتی EB112 در سال ۱۹۹۳ با پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 معرفی شد و درحالیکه قرار بود تولید شود، نهایتاً فقط سه دستگاه از آن ساخته شد.
سه دهه پیش، جهان شاهد رونمایی از بوگاتی EB112 در نمایشگاه ژنو سال ۱۹۹۳ بود. این ماشین با طراحی جسورانه و ویژگیهای انقلابی خود، تأثیر ماندگاری بر جای گذاشت که حتی هنوز هم پس از سی سال احساس میشود. هرچند EB112 هیچگاه تولید نشد اما با بدنهٔ تمام آلومینیومی و شاسی فیبر کربنی مشترک با سوپرکار EB110، میراث آن بهعنوان نمادی از نوآوری و قدرت بوگاتی باقی ماند.
این سوپراسپرت چهاردر که ابتدا به دلیل طراحی نامتعارفش با نظرات متفاوتی روبرو شد، خیلی زود مورد تحسین قرار گرفت و حتی مجلهٔ «اتومبیل» در بدو معرفی آن را زیباترین خودروی جهان نامید. هرچند بوگاتی قصد تولید EB112 را داشت اما متأسفانه در سال ۱۹۹۵ ورشکست شد و این ماشین در حد کانسپت باقی ماند. بااینحال، EB112 آغازگر طراحیای بود که امروز به نماد بوگاتی تبدیل شده است.
بعداً در طول دههٔ ۹۰، کارآفرینی بنام «گیلدو پالانکا پاستور» داراییهای بوگاتی را خرید که سه دستگاه EB112 را هم شامل میشد. سپس دو نمونه از این خودروها در سال ۱۹۹۸ تکمیل شدند که یکی به رنگ مشکی براق و دیگری آبی نفتی بود. این سه نمونهٔ EB112 تفاوتهای ظریفی مثل محل قرارگیری چراغهای عقب و تغییرات آیرودینامیکی با یکدیگر دارند.
هر سه دستگاه اما به پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 تنفس طبیعی مجهز هستند که ۴۶۰ اسب بخار قدرت و ۵۹۰ نیوتن متر گشتاور تولید میکند. این موتور به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی متصل است و نیرو را به هر چهارچرخ تحویل میدهد. EB112 ظرف ۴.۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت میرسد و میتواند به حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.
به گفتهٔ بوگاتی، این سدان کانسپت آغازگر فلسفهای بود که ویرون و شیرون را ایجاد کرد. طراح EB112 «جورجتو جوجارو» نیز میگوید این ماشین ویژگیهای طراحی نوستالژیکی دارد که از بوگاتیهای اواخر دههٔ ۳۰ الهام گرفته است. این ویژگیها جلوپنجرهٔ نعل اسبی و شیشهٔ عقب دوقسمتی هستند که از بوگاتی تایپ ۵۷ SC آتلانتیک الهام گرفته و بعداً در ویرون هم استفاده شدند. جوجارو در ادامه میگوید:
EB112 از بسیاری جهات یک خودروی رؤیایی و پیشروی چیزی بود که امروزه بهعنوان مدلهای فستبک پرفورمنس بالا میشناسیم. این خودرو طراحی بینقصی را با ویژگیهای فنی و مهندسی که جلوتر از زمان خود بودند ترکیب کرد
علی جردن
۲۰ مرداد ۱۴۰۲درست تو جهان بوگاتی چهار در نداریم اما بجاش پانامرای چهار درب توربو اس داریم خوشگ تر و پر آپشن تر از بوگاتی داریم
پیام
۲۰ مرداد ۱۴۰۲واقعا بهتر که با این طراحی هیچ وقت تولید نشد
کیان
۲۰ مرداد ۱۴۰۲به سال طراحیش نگاه کنی بنظرم میبینی کم لطفی کرده در حقش واقعا
طراحی عقبش خیلی خوبه، جلوش هم کلا طراحی چراغای بوگاتی دل چسب نیست این ک قدیمی هم هست حالا باز به نسبت خوبه واقعا
HR3
۲۰ مرداد ۱۴۰۲بعدها همین طراحی رو فولکس واگن برد برای پورشه پیاده کرد
Siyavash
۲۰ مرداد ۱۴۰۲زیبا و قدرتمنده…
Siyavash
۲۰ مرداد ۱۴۰۲زیباه و قدرتمند..کاشکی بوگاتی سدان هم تولید میکرد..از نظر لوکس بودن با رولز رویس مقایسه میشد و از نظر قدرت و پرفورمنس با سوپراسپرت هایه رده بالا..
Trump
۲۰ مرداد ۱۴۰۲هیچ خودرویی رو با رولزرویس مقایسه نفرمایید با تشکر
چون خودش امضای این کلاس هست
iceblowuparmature
۲۱ مرداد ۱۴۰۲ولی از نظر من باید با استون مارتین ریپید مقایسه می شد
Blue
۲۰ مرداد ۱۴۰۲یعنی اگه سال تولید رو نمینوشتید فکر میکردم ماشین بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ تولید شده !!!!
قشنگ یه ده پونزده سالی جلوتر از زمان بوده طراحیش
Enzo Ferrari 2008
۲۰ مرداد ۱۴۰۲بوگاتی همون ابر خودرو تولید کنه
چهاردر پیش کش
دانیال
۲۰ مرداد ۱۴۰۲خیلی خواستنیه
باوقار و خاص
حسین دهمرد
۲۰ مرداد ۱۴۰۲جلوپنجره ش برای سرد کردن رادیاتور یکم کوچیک نیست؟ اونم گرمایی که یک v12 تولید میکنه
ا. فرهاد
۲۰ مرداد ۱۴۰۲فقط رنگش به کل صنعت اتومبیل سازی ما می ارزه.
جمشیدی
۲۰ مرداد ۱۴۰۲یه جورایی سگ داره رخش… خیلی زیاد خوشگله که بخش مهمی از زیباییش هم برای رنگشه… بوگاتی محترم و منحصر بفرده ولی نه تو زیبایی، منتهی این طفلکیِ تولید نشده زیبایی خاصی داره…
فرشاد
۲۱ مرداد ۱۴۰۲جلو پنجره ش شبیه سیبیل چارلی چاپلین شده
مابقی جاهاش خوبه اما نه با یه انیجنv12
بش میومد یه v6تنفس طبیعی روش باشه با حداکثر 400اسب منتها بوگاتی و این مشخصات کلا تناقض هس