چرا جت‌های خصوصی در ارتفاع بالاتر از هواپیماهای تجاری پرواز می‌کنند؟

جت‌های خصوصی به دلایل مختلف در ارتفاعی بسیار بالاتر از هواپیماهای مسافربری تجاری پرواز می‌کنند که در ادامه این دلایل را خواهیم شناخت.

اکثر هواپیماهای تجاری بزرگ در ارتفاعی بین ۳۰ تا ۴۰ هزار پا معادل ۹,۱۰۰ تا ۱۲,۲۰۰ متر پرواز می‌کنند و هرچند بسیاری از هواپیماهای موردبحث حداکثر ارتفاعی مجازی بیش از این دارند اما معمولاً به آن نمی‌رسند. این در حالی است که جت‌های خصوصی و تجاری کوچک‌تر تا ارتفاع ۵۱ هزار پا معدل ۱۵,۵۰۰ متر بالا می‌روند. این موضوع دلایل مختلفی دارد که در ادامه عنوان خواهیم کرد.

اندازهٔ کوچک‌تر و وزن سبک‌تر

اصلی‌ترین دلیل موضوع موردبحث این است که جت‌های خصوصی راحت‌تر می‌توانند به ارتفاعات بالاتر برسند. به‌طورکلی، جت‌های خصوصی نسبت قدرت به وزن بهتری دارند که امکان صعود سریع‌تر و حفظ سرعت در ارتفاعات بالاتر را می‌دهد. از سوی دیگر، هواپیماهای تجاری با مسافر و بار زیاد، بسیار سنگین‌تر هستند. علاوه بر این، طول بال‌های هواپیماهای تجاری هم کمتر است که روی عملکرد در ارتفاع بالا تأثیر می‌گذارد زیرا برای رسیدن به ارتفاعات بالاتر، هواپیماها به مساخت بال بسیار بیشتری نیاز دارند.

ملاحظات ایمنی متفاوت

بر هواپیماهای تجاری الزامات ایمنی سخت‌گیرانه‌ای حاکم است و در صورت کاهش فشار کابین، این هواپیماها باید بتوانند خیلی سریع به ارتفاع ایمن (زیر ۱۰ هزار پا یا ۳ هزار متر) نزول کنند. هواپیماهای تجاری و سیستم‌های ایمنی آن‌ها مثل سیستم تأمین اکسیژن کابین با توجه به این موضوع طراحی می‌شوند. جت‌های خصوصی اما می‌توانند سریع‌تر کاهش ارتفاع دهند و سیستم‌های ایمنی و فشار کابین متفاوتی دارند. همچنین مقررات ایمنی در مورد جت‌های خصوصی به دلایل متعددی متفاوت است که یکی از این دلایل محل قرارگیری موتورها است. در این هواپیماها موتورها بجای زیر بال‌ها در انتهای بدنه نصب می‌شوند و درنتیجه، در صورت خرابی موتور، احتمال آسیب دیدن بدنه و کاهش فشار کابین بسیار کمتر خواهد بود.

سرعت بیشتر و مصرف سوخت کمتر در ارتفاع‌های بالاتر

پرواز در ارتفاعات بالا مزیت‌های زیادی دارد و بنابراین، اگر هواپیماهای تجاری هم می‌توانستند این کار را انجام می‌دادند. در ارتفاعات بالاتر، هوا رقیق‌تر است و درنتیجه مصرف سوخت هواپیما کاهش پیدا می‌کند. علاوه بر این، موتورهای جت در ارتفاع بالاتر کارایی بهتری دارند.

ترافیک هوایی کمتر در ارتفاع بالاتر

یکی دیگر از مزیت‌های پرواز در ارتفاع بالا، ترافیک هوایی کمتر است. درحالی‌که تمام ترافیک هواپیماهای تجاری در ارتفاع ۳۰ تا ۴۰ هزار پایی در جریان است، جت‌های خصوصی می‌توانند بالاتر از همهٔ آن‌ها پرواز کنند. پرواز در ارتفاع بالاتر با ترافیک کمتر، برنامه‌ریزی پرواز را آسان می‌کند و امکان پیمودن مسیرهای مستقیم بیشتری را فراهم می‌کند؛ بنابراین، زمان پرواز با جت‌های خصوصی کمتر می‌شود و درنتیجه، هزینه‌ها کاهش پیدا خواهد کرد.

پرواز نرم‌تر در ارتفاع بالاتر

در ارتفاعات بالاتر، هوا آرام‌تر و تلاطم کمتر است. در ارتفاع ۳۵ هزار پا یا ۱۰,۷۰۰ متری که معمولاً هواپیماهای تجاری پرواز می‌کنند، تلاطم هوا همچنان می‌تواند مشکل‌ساز باشد اما این مشکل در ارتفاعات بالاتر کمتر می‌شود. علاوه بر این، در ارتفاع بالاتر در صورت مواجهه با شرایط جوی نامساعد، به لطف ترافیک کمتر، تغییر مسیر آسان‌تر خواهد بود.

مقایسهٔ ارتفاع پروازی جت‌های خصوصی و هواپیماهای تجاری

بیشتر هواپیماهای تجاری در ارتفاع حدود ۳۵ هزار پا معادل ۱۰,۷۰۰ پرواز می‌کنند و حداکثر ارتفاع پروازی آن‌ها ۴۱ هزار پا معادل ۱۲,۵۰۰ متر است. برخی از هواپیماهای پهن‌پیکر اما ارتفاع پروازی بالاتری دارند و ایرباس A380 و بوئینگ ۷۴۷ می‌توانند تا ارتفاع ۴۳,۱۰۰ پا معادل ۱۳,۱۰۰ متر بالا بروند. بااین‌حال، به دلیل محدودیت‌های ترافیکی، هواپیماها معمولاً به چنین ارتفاع‌هایی نمی‌رسند. از سوی دیگر اما تمام جت‌های خصوصی توانایی پرواز بالاتر را دارند و این کار را انجام می‌دهند. بسیاری از این هواپیماها مثل گلف‌استریم G650، بمباردیه گلوبال اکسپرس، سسنا سایتیشن X و داسو فالکون ۷X می‌توانند به بالاترین ارتفاع پروازی یعنی ۵۱ هزار پا معادل ۱۵,۵۰۰ کیلومتر برسند.

استثنایی بنام کنکورد

استثناء بزرگ ارتفاع پروازی در بین هواپیماهای تجاری کنکورد بود. این هواپیما برای رسیدن به سرعت مافوق صوت باید در ارتفاع‌های بالایی تا ۶۰ هزار پا معادل ۱۸,۳۰۰ متر پرواز می‌کرد که بالاتر از تمام جت‌های شخصی امروزی است. طراحی آیرودینامیک و بال‌های دلتای کنکورد رسیدن به چنین ارتفاعی را امکان‌پذیر کرده بودند. البته این هواپیما هنوز هم الزامات ایمنی را رعایت می‌کرد و می‌توانست خیلی سریع کاهش ارتفاع دهد.