ترمز احیا شونده یکی از عباراتی است که اخیراً بیشتر به گوش می‌رسد. این بار و در سری مقالات آموزشی پدال می‌خواهیم به ترمز احیا شونده و عملکرد آن بپردازیم تا ببینیم چه مزیت‌هایی دارد پس همراه ما باشید.
برخی عبارات در صنعت خودرو بیش از بقیه پابرجا باقی می‌مانند. برای مثال عبارت “دور مثبت” که در نقطه مثال “دور باطل” قرار دارد علاوه بر اینکه عبارتی دلگرم‌کننده است بلکه به رضایت خاطری اشاره دارد که فرد به دست می‌آورد. عبارت یاد شده که در توصیف راندمان و کارایی توسط مهندسان بکار می‌رود ناگهان محبوبیت زیادی پیدا کرده است و میزان بحث و گفت‌وگو درباره آن مشابه بحث‌هایی بوده که درباره کاهش وزن خودروها مطرح می‌شود.
اوضاع این‌طور پیش می‌رود: کاهش وزن باعث کاهش میزان مصرف سوخت می‌شود و بنابراین میزان آلاینده‌های تولیدی هم کاهش پیدا می‌کند. به همین خاطر نیازی به حمل سوخت بیشتر نیست و این امر به معنی کاهش وزن و بازهم صرفه‌جویی در مصرف سوخت خواهد بود. در ادامه ترمزها می‌توانند کوچک‌تر باشند زیرا انرژی جنبشی خودرو کمتر می‌شود و ترمزهای کوچک‌تر وزن کمتری دارند و همین‌طور “دور مثبت” ما ادامه پیدا می‌کند. با ظهور قوای محرکه برقی شده به ویژه نمونه‌های تمام برقی، احیای انرژی با استفاده از ترمز احیا شونده شاید همانند مثال بالا یک “دور مثبت” نباشد اما هم دور است و هم مثبت!
یک سیستم احیای خوب میزان انرژی زیادی را در زمان کاهش سرعت خودرو احیا می‌کند و در برخی خودروهای برقی می‌توان میزان انرژی ذخیره شده را در نمایشگر دید. انرژی یاد شده همان انرژی جنبشی است که راننده هزینه‌اش را می‌پردازد تا دیگر سراغ پیشرانه‌های درون‌سوز نرود. به همین خاطر احیای انرژی بخش مهمی از کارایی یک خودروی برقی است هرچند احتمال دارد برخی مالکان از آن آگاه نباشند و همین موضوع، خوب یا بد درباره خودروسازان نیز صدق می‌کند. بد به خاطر اینکه جزو مباحث فروش محسوب می‌شود و خوب به خاطر اینکه انتقال بین اصطکاک و ترمز احیا شونده باید غیرقابل تشخیص باشد.
احیای انرژی دو بخش دارد. این فرایند همواره با کاهش سرعت انجام می‌شود. ترمز احیا شونده همانند ترمز پیشرانه باعث کاهش سرعت خودرو می‌شود اما در همان زمان انرژی استفاده نشده را نیز ذخیره می‌کند. بخش دوم زمانی اتفاق می‌افتد که راننده پدال ترمز را فشار می‌دهد. اصطکاک و سیستم‌های احیا مجبور به همکاری آنی و بی‌وقفه هستند و راننده چنین چیزی را متوجه نمی‌شود. پورشه می‌گوید استفاده مؤثر از ترمز احیا شونده باعث می‌شود ضرورتی برای استفاده از ترمزهای سنتی بزرگ‌تر به منظور هماهنگی با وزن بالای باتری‌ها وجود نداشته باشد. پورشه تایکان از ترمز احیا شونده در ۹۰ درصد ترددهای روزمره استفاده می‌کند. ترمزهای سنتی تنها زمانی وارد عمل می‌شوند که ژنراتورها نتوانند نیروی توقف زیادی ایجاد کنند. همچنین زمانی که راننده در سرعت‌های بالاتر ترمز سنگین می‌گیرد و ترمز احیا شونده نمی‌تواند قدرت توقف کافی را ارائه کند ترمزهای سنتی وارد مدار می‌شوند.
نقل و انتقالات نامحسوس بین دو روش ترمز با الگوریتم‌هایی انجام می‌شود که سیستم هیدرولیکی را بررسی می‌کنند. هر بار که احیای انرژی انجام می‌شود پدال ترمز از نو کالیبره می‌شود تا مسافت نسبی و نیروی ترمز لازم را محاسبه کند. از این طریق سیستم می‌فهمد که چقدر انرژی و نیرو از سیستم هیدرولیکی برای تحویل در ترمز بعدی نیاز است. در واقع فرایندی مشابه در تمامی خودروهای برقی رخ می‌دهد و یک فرایند انرژی نامحسوس و مدوری را ایجاد می‌کند که کاملاً مفید خواهد بود.
امیر
۱۲ تیر ۱۴۰۲سیستم ترمز پورشه تایکان به حدی پیچیده و پیشرفته هست که واقعا خیلی از مهندسان کاربلد هم نمیتونن چیزی ازش بفهمن !! مانی خوشبین ( میلیاردر ایرانی ساکن آمریکا ) وقتی سوار تایکان توربو s شد ، بیشتر از اینکه با پرفورمنسش حال کنه ، محو ترمز های این ماشین شده بود ، که چطوری در کسری از ثانیه این هیولا ۷۵۰ اسبی و با بیش از ۲۰۰۰ کیلو وزن میخکوب میکنن !
مسعود عزیزی
۳ اسفند ۱۴۰۲وزن هرچی بیشتر باشه یا به عبارتی نیروی عمودی به واسطه افزایش جرم یا افزایش ضریب اصطکاک سطح بیشتر باشه باعث ترمز بهتری میشه و دلیل بر تکنولوژِی خاص این خودرو نیست چون وزنش زیاده به همین دلیلم تو ترمزگیری عملکرد بهتری داره
R@min
۱۲ تیر ۱۴۰۲اگر اشتباه نکنم اولین کانسپت ترمز احیا شونده توسط AMC دهه شصت اختراع شد و تویوتا اولین کمپانی بود که از این سیستم استفاده کرد.
BMW
۱۲ تیر ۱۴۰۲لعنتی ترمز های نسل جدید رو برم