گروهی از نمایندگان خودروسازان مشهور تولید کننده خودروهای الکتریکی شامل جنرال موتورز، تویوتا و فولکس واگن اعلام کردند مشوق‌های مالیاتی چنین خودروهایی که اخیراً طی یک پیشنهاد ۴۳۰ میلیارد دلاری توسط سنای آمریکا تصویب شده دستیابی به اهداف ترسیم شده برای همه‌گیری چنین محصولاتی را تا سال ۲۰۳۰ به خطر خواهد انداخت.
به گزارش اتوبلاگ، جان بازلا مدیر اجرایی شرکت اتحاد برای نوآوری خودرو می‌گوید:
متأسفانه الزامات مشوق‌های مالیاتی خودروهای الکتریکی باعث می‌شود اکثر خودروها نتوانند به‌صورت فوری از این مشوق‌ها استفاده کنند
بازلا خاطرنشان می‌سازد این قانون جدید دستیابی به اهداف فروش ۴۰ تا ۵۰ درصدی خودروهای موردبحث تا سال ۲۰۳۰ را به خطر می‌اندازد. نمایندگان این خودروسازان چند روز پیش هشدار دادند اکثر خودروهای الکتریکی نخواهند توانست با این قانون از مشوق‌های مالیاتی جدید ۷۵۰۰ دلاری استفاده کنند. این قانون چندین ماده و تبصره دارد و از خودروسازان می‌خواهد تا برای استفاده از مشوق‌ها الزاماتی را رعایت کنند.
از جمله این موارد می‌توان به الزام ساخت خودرو در آمریکای شمالی اشاره کرد. همچنین سناتورهای آمریکایی محدودیت‌هایی را برای استفاده خودروسازان از متریال ساخت چین در باتری این خودروها در نظر گرفته‌اند. پس از سال ۲۰۲۳ خودروهای بدون آلایندگی ای که از قطعات چینی در باتری‌های خود استفاده کرده باشند نخواهند توانست از این مشوق‌ها استفاده کنند. سناتور جو منچین که یکی از طراحان اصلی این محدودیت‌هاست اظهار داشت خودروهای الکتریکی نباید به زنجیره‌های تأمین خارجی وابستگی داشته باشند. البته سناتور دبی استبانو نیز اظهار داشت این مشوق‌ها با محدودیت‌های در نظر گرفته شده قابلیت اجرایی نخواهند داشت.
همچنین برای خودروهای الکتریکی کارکرده نیز مشوق‌های ۴۰۰۰ دلاری در نظر گرفته شده است. به این ترتیب میلیاردها دلار برای خرید خودروی الکتریکی جدید و همچنین ۳ میلیارد دلار برای اداره پست آمریکا در نظر گرفته می‌شود تا اقدام به خرید خودروهای الکتریکی و تجهیزات شارژ آن‌ها کند. این مشوق‌های جدید که در سال ۲۰۳۲ منقضی می‌شوند محدود به وانت پیکاپ ها، ون‌ها و شاسی بلندهایی خواهد بود که قیمتی زیر ۸۰ هزار دلار داشته باشند. همچنین حداکثر قیمت خودروهای سواری مشمول این قانون نیز ۵۵ هزار دلار خواهد بود. خانواده‌هایی با درآمد سالانه حداکثر ۳۰۰ هزار دلار می‌توانند تقاضای استفاده از این مشوق‌ها را داشته باشند.
امیرعلی
۲۲ مرداد ۱۴۰۱با اینکه از دموکرات ها بدم میاد ولی خیلی از این حرکتشون خوشم اومد
این اروپایی ها انتظار دارند بازار بزرگ آمریکا رو در دست داشته باشند و اعتبار الکتریکی دریافت کنند بدون اینکه خط تولید توی امریکا داشته باشند
حالا همین اروپایی ها برای چینی ها می مال.د تا محصولاتشون فروش بره و این تضادی که در اهمیت دادن بین مشتری های امریکایی و چینی توسط خودروساز های اروپایی به وجود اومده رو امریکایی ها باید یک جا تلافی می‌کردند که فعلا اروپایی ها خوب سوختن و فقط دارن بیانیه میدن از اونور هم مجلس سنا نخوندم طور کار خودش رو میکنه :)
عاشق پدال
۲۲ مرداد ۱۴۰۱من هم ایالات متحده بودم هم المان. هم روسیه.
ببین امریکا فقط پول. فقط پول.
نه برا پیاده روی مناسبه نه دوچرخه . نه اینکه یه بچه بره تو خیابون. هر محلی که ثروتمنده یعنی ساکنینش ثروتمند هست مناسب زندگی هست. یه محل ثروتمند تو امریکا مثل یه محله ی معمولی تو المانه.
تو امریکا شما به جز اینکه اب برق میدی یه قبض دیگه هم ماهانه میدی که دوبرابر یا سه برابر اب هست. اون قبض hoa هست. home owner association . اینا کارش همون کار شهرداری تو المان یا ایرانه.
ساخت و نگهداری بلوار و پارک و تمیز کردن کوچه و رسیدگی به درختها و غیره همش وظیفه این hoa هست و قبضش مستقیم هر ماه فرستاده میشه به ساکنین محل. محل ثروتمنده خب بلوار قشنگتر. تو بورلی هیلز دیدی گیاهان چند صد هزار دلاری میکارن توبلوار؟ یا تو کوچه؟ خب چون ساکنین ثروتمنده و قبضشو میتونن بدن. اما تو جنوب لوس انجلس حتی درخت نیست. چرا؟ خب ساکنین فقیرن. نمیتونن پول نگهداری درخت رو بدن. شهرداری اونور کلا کارش این چیزا نیست.
اینکه تو فیلما میبینی عه طرف همسر داره دوتا بچه گوگولی داره کریسمس میاد خونشو تزیین میکنه و هپی کریسمس میگه به همسایه هاش فقط مخصوص این مناطق ثروتمند نشینه. این ساکنین ماهی دو هزار دلار فقط قبض hoa میدن. یه پرستار 20 سال کار کنه حقوقش حدود 70 هزار دلار میرسه. و تو همین سن صاحاب خونه میشه. حالا این پرستار بیاد 40 هزار دلار در سال به hoa بده تا تو کوچه ایی که زندگی میکنه درخت بکارن؟ این پرستار میره تو محلی خونه میخره که به درامدش بخوره. بتونه مثلا نهایتا 500 دلار برا hoa بده.
نمیدونم چه عقده ایی از اروپا دارین. اخرشم ساکن شوش و مولوی هستین با یه گوشی سامسونگ دارین رویابافی میکنین.
به این میگن رویای ممد امریکایی. حتی ازش فیلم ساختن قدیما. پدرم فیلمشو دیده بود. وقتی من میگفتم امریکا خوبه. میگفت بیا اینم ممل امریکایی شد.
بعدم طبق معمول این دموکراتها هم به فکر قشر ثروتمنده. اخه کدوم قشر پایینی میتونه تسلا بخره؟
هنوز خیلی مونده یکم با اروپا امریکا غرب شرق اشنا بشی بفهمی چطور کار میکنن اجتماع تو این مناطق
عاشق پدال
۲۲ مرداد ۱۴۰۱ادامه شو بنویسم.
ببینین این غش و ضعف برا زندگی تو امریکا همش یه دلیل داره. خوشبختی رو تو امریکا میبینین. ما به این میگیم رویای ممل امریکایی. از یه فیلم قدیمی اومده.
اکثرا ساکن مناطق پایین شهر که حتی تو خواب رویای امریکا میبینن. فکر میکنن برن امریکا به همه چی میرسن. به اصطلاح ممل امریکایی یه پمپ بنزین میخره و بارشو میبنده. اینا همش فیلمه.
تو امریکا اولین چیزی که باهاش مقایسه میشی پوله.
من کلی مهندس میشناسم رفتن امریکا. به هیچ جا نرسیدن. بعد 20 سال حتی خونه ندارن.
اما 5 تا مهندس میشناسم بعد 10 سال صاحاب خونه شدن. درامدشونم سالی 100 هزار دلاره.
تفاوتشون چیه؟ این 5 تا مهندس اینجا که بودن کار میکردن. تخصصشونو بلد بودن استفاده کنن. زمانی که مردم با پی کی مخ میزدن این 5 تا هیچی نداشتن ولی همینجا صاحاب پراید صبا شدن. پراید صبا قدیما میدونن کدوم مدله.
اما اون کلی مهندس همینجا که بودن نمیتونستن از تخصصشون استفاده کنن. با وجودی فارغ دانشگاه های برتر تهران بودن. یا دکه سیگار داشتن. یا اژانس کار میکردن. دکه سیگار الان نیست. قدیما بود.
یا بیکار میگشتن. پدر مادرشون حالا یا خونشون رو فروخت یا اپارتمانشون رو تا این بچه هاشون برن امریکا به جایی برسن. اونجا هم نرسیدن. چون امریکا رقابتی تره. اینجا به جایی نرسی اونجا هم نمیرسی.
تو استنفورد پروفسور تمام حقوقش 100 هزار دلاره. یه پروفسوری که 50 ساله شده. اونم تو رشته ایی مثل برق.
اما یه مهندس که 5 سال درس خونده تو دانشگاه و تازه 35 سالش شده دستمزدش حدود 100 هزار دلاره.
اون کلی ادم که نتونستن از تخصصشون استفاده کنن نهایتا میرن کالجی دبیرستانی نهایتا دانشگاهی و درس میدن. استادیار میشن. یا خودم یکی از استادهای قدیمی رو میشناسم. استاد من نبود. اما تو دانشگاه که استاد بود. این اقا که الان 45 سالشه تو یکی از دانشگاه های استرالیا کمک یار ازمایشگاه دانشگاه شده. اینجا استاد تمام برق تو یه دانشگاه دولتی بود. با خیلی از سازمانها همکاری داشت. اما رفت استرالیا و نه امریکا, اونجا زیردست مسئول ازمایشگاه شده.
شما حالا ساکن تهرانی. ساکن خاورمیانه. ولی داری اروپا امریکا میکنی. یکی ندونه فکر میکنه اوه لابد ساکن تگزاس هستی. جیسس کرایست.
نه تنها امریکا. بلکه اروپا همینه. اینجا موفق نشی اونجا هم نمیشی
NAVID۰۰۹۸
۲۲ مرداد ۱۴۰۱عاشق پدال
عاشق پدال باش و بمون اما خداوکیلی اینا رو جایی تعریف نکن !
کوتاه بخوام بگم ، اگر ایران زرنگ بودید ( چه تحصیلی چه بازاری فرقی نمیکند ) هرکجایی که بروید و اهل کار باشید و کار را آر ندانید ، شما آنجا موفق و ثروتمندید !
همه جا پول حرف اول را میزند اما متاسفانه در ایران حرف اول و آخر را با هم میزند و نسخه هم میپیچاند به ناحق و به ناحق !
عاشق پدال
۲۳ مرداد ۱۴۰۱من چی گفتم؟
من همینو گفتم خب. گفتم ایران جایی نرسیدی با این رویا نیا خارج که اره اونجا حتما میرسم. البته کیس ها و ادمایی که خلاقیت دارن جلوشون گرفته شده فرق داره. اینا برا رشد کردن میان خارج.
اما هرکسی جزو این استثناها نمیشه.
نوید AJ
۲۳ مرداد ۱۴۰۱جناب، نمیدونم کی هستی و کجا هستی، ولی بنده قاطعانه میگم تک تک حرفات عالی بود. منم تا ایران بودم، توهم ممل امریکایی رو داشتم. الان سیلی حقیقتو خوردم و این قدر جسارتشو ندارم دوباره به عقب برگردم. کاش خیلی قبل تر، واقعیت رو میدیدم.
عاشق پدال
۲۳ مرداد ۱۴۰۱تهرانم
اما تابعیت یه کشور اروپایی رو دارم. از قدیم بوده دیگه. شانسه در واقع.
اما بله. خیلیا سراب ممل امریکایی دارن. پدرم همیشه اینو میگفت. منم گفتم یعنی چی ممد یا ممل امریکایی؟ که قضیه رو توضیح داد. چند سال پیش فیلمشو گر اورد دیدیم.
اما برا پیشرفت و توانمند شدن فقط اروپا. اونم کشورای اسکاندیناوی و المان و هلند. بعدش به فکر امریکا یا استرالیا یا کانادا باشین.
یادش بخیر. قدیما دانشجوها میتونستن برن المان وقتی برگشتن یه ماشین با خودشون بیارن. اکثر بنز و بیمر ها اینطوری وارد شدن. یا پژوها.
meysam
۲۲ مرداد ۱۴۰۱یه طوریه انگار ایلان ماسک این قوانین رو وضع کرده
NAVID۰۰۹۸
۲۲ مرداد ۱۴۰۱ایلان ماسک خودش عروسک خیمه‌شب‌بازیِ یه عده هستش !